Ik ben gisteren uit geweest, maar had het wel weer voor gezien om half vier 's nachts/ 's ochtends. Dus ik pak mijn sleuteltje en stop die in het slot. Maar toen kwam het probleem: Het sleuteltje wilde niet in het slot. Dus ik prutste en prutste, maar uiteindelijk gaf ik het op en vroeg ik de bewaker voor wat hulp. Na veel gepruts van hem, brak mijn sleuteltje af. Heel, heel fijn. Gelukkig wilde de fotograaf aan die bij de uitgaansgelegenheid werkt mij naar huis brengen op zijn brommer, dus hij ging heen en weer rijden speciaal voor mij. En man, wat was ik hem dankbaar. Want ik belde eerst met zijn mobiel, maar mijn vader nam niet op en ik wilde hem stiekem ook niet wakker bellen en ik zou het sneu vinden moest hij zijn bed uit moeten komen om mij op te halen. Laat staan als ik had moeten lopen.. D': Maar ik vond het echt zo aardig dat hij me wilde brengen, ondanks dat hij daardoor weg moest. Yes, ik kan zulke mensen zo hard waarderen. En het was nog gezellig op de brommer ook! Plus het goede nieuws: Ik heb vandaag mijn fiets opgehaald met mijn vader (hij was niet eens, gelukkig), en mijn fiets stond er dus nog. Ook nog is recht op.
Heb jij ook wel eens van die momenten waar je iets heel erg kan waarderen?
Pretty is just a pretty word.