Hi
Goed, ik kan hier een ontzettend lang verhaal van gaan maken, maar ik zal het proberen kort te houden.
Ik ben biseksueel. Vorig jaar, in de brugklas, werd ik voor het eerst op een meisje. Na een paar maanden heb ik het haar verteld, en dat vond ze kortgezegd niet zo leuk.
Ik heb sinds ik het verteld heb (1 jaar en 4 maanden geleden) nog een maand heel soms contact met haar gehad, maar daarna heeft ze letterlijk gezegd dat ze wilde dat ik haar met rust liet.
Dat deed ik toen ook. Ook al vond ik het vreselijk, ik wilde het niet ongemakkelijker voor haar maken
Dus heb ik meer dan een jaar geen woord meer met haar gewisseld.
En ik dacht dat ik eroverheen was, maar dat blijkt nu dus niet zo te zijn. Sinds een paar weken heb ik er opeens weer heel veel last van. Dat heb ik vaker gehad, dat het opeens weer terugkwam, maar dat duurde nooit langer dan 2 weken.
Nu dus wel.
Het is nu opeens weer bijna zo erg als vlak nadat ik het gezegd had. En dat terwijl ik dacht dat het beter ging - ik heb een 'terugval' gehad, laten we maar zeggen.
Omdat ik het gisteren echt niet meer trok heb ik aan 2 vriendinnen advies gevraagd, maar de ene zei 'je kan het beter laten' en de ander zei 'ik weet het niet'.
Gisteravond laat had ik bedacht om haar vandaag een briefje te geven, met daarop dat ik haar wilde spreken. 'Ik wacht op je in het park. Als je komt, betekent het dat je wilt praten. Als je niet komt, betekent het dat je niet wil praten. Dan zal ik je ook echt met rust laten.'
Ik heb dat uiteindelijk toch niet gedaan, omdat een vriendin zei dat ze toch niet zou komen opdagen.
Nu is mijn vraag aan jullie: wat zal ik doen?
Want met haar praten lijkt me de enige oplossing. Ik heb haar een jaar met rust gelaten zodat ze het los kon laten, maar elkaar negeren is voor mij niet de ideale manier om iets op te lossen.
Een jaar lang heb ik mezelf lijn gedaan zodat zij er geen last van had. Zou ik dan niet voor één keer contact op kunnen zoeken om het op te lossen? Eén keer aan mezelf denken?
Of moet ik haar toch maar met rust laten en wachten tot het overgaat? Ik weet namelijk niet of ik dat kan, aangezien het na al die tijd nog nauwelijks minder is geworden.
En daarbij, als ik iets doe, is er tenminste een kans dat het beter wordt. Als ik niks doe, wordt het niet slechter, maar ook niet beter.
UPDATE: Ik ben niet meer verliefd op het meisje in kwestie. Het enige wat ik wil bereiken is dat we normaal tegen elkaar kunnen doen. Het voelt alsof ik mezelf pas kan vergeven voor de hele situatie als zij dat ook heeft gedaan, maar ik weet niet of ze dat al heeft gedaan.
[ bericht aangepast op 16 april 2015 - 16:16 ]
''I'm not apologizing for loving you.'' ~KellyHoranXx