Ik zit er echt doorheen. - Stamcafé

Al een tijdje zit ik in een periode dat ik overal mee wil stoppen. Maar dan letterlijk en figuurlijk.

Zo heb ik tegen mijn vriend geroepen dat ik misschien ga stoppen met mijn opleiding. Het is niet dat ik mijn opleiding niet leuk vind maar op dit moment sta ik op blijven zitten. Niet omdat ik de stof niet snap of omdat ik het te moeilijk vind. In tegendeel, ik vind de stof best makkelijk. Ik heb alleen een verslag niet gehaald voor voeding, sta een 5,3 voor marketing en ik ben niet voldoende aanwezig geweest bij kruidenier. Dat laatste is niet mijn schuld. Mijn bus stond namelijk elke ochtend in de file. Ik had dat vak het eerste uur op maandag en omdat ik dus elke dag te laat was mocht ik de les niet in. Maar hierdoor sta ik wel een onvoldoende voor dat vak en mag ik misschien niet over. Ik wil echt niet een jaar overdoen omdat ik zoals ik al zei de stof gewoon snap en ik weet dat ik dan echt een rotjaar ga hebben.

Ook zat ik er aan te denken om te stoppen met mijn baantje. Waarom? Geen idee. Gewoon omdat het kan.

Ik zat er aan te denken om te stoppen met quizlet omdat ik mezelf de laatste tijd niet meer thuis voel hier. Dat heeft met meerdere dingen te maken.

Als laatste zat ik te denken om te stoppen met judo. Dit ligt heel gevoelig bij mij. Ik heb afgelopen jaar een top seizoen gedraaid. Alsof het een droom was. Maar toen brak ik mijn hand afgelopen zomer en sindsdien is het alleen meet berg afwaarts. Voor mijn gevoel gaat alles slecht en gaat echt niks goed. Ik kreeg steeds minder zin om te trainen of wedstrijden doen. Ik heb altijd redelijk veel moeten afvallen voor de judo. Eerst ging dat gewoon goed en bleef ik gewoon op gewicht maar omdat ik het steeds minder leuk begon te vinden ging het afvallen slechter. Uiteindelijk moest ik zoveel kilo per week, ik ga het getal hier niet zetten omdat dat niet volgens de huisregels mag maar neem van mij aan dat het echt veel was en dat de meeste van jullie het echt gestoord zouden vinden. Maar goed, uiteindelijk stond ik iets van 10 keer per dag op de weegschaal. Echt verschrikkelijk. Ik heb toen besloten een klasse hoger te gaan judoen maar omdat ik twee jaar lang afgevallen ben, ben ik nu in een korte tijd kei veel aangekomen. Mijn moeder heeft met mij hierover gepraat en toen zijn er dingen gezegd die mij heel erg gekwetst hebben.
Al met al zit ik heel erg in de knoop want vandaag wil ik bijvoorbeeld stoppen met alles en morgen wil ik nergens mee wil stoppen.

Ik zit echt heel erg met mezelf in de knoop en ik voel mezelf best ongelukkig.

---

"Ignite, my love. Ignite."

Sariet, ik snap hoe je je voelt, misschien niet zoals in jou situatie maar het gevoel dat je hebt om overal mee te stoppen.
Misschien helpt het om naar een maatschappelijk werker of een psycholoog te gaan?
Alleen als je dat wilt natuurlijk, al snap ik als je het niet wil, maar bij mij heeft het wel geholpen...

---

Life is a beautiful struggle

Niet stoppen met judo, dat zou zonde zijn. Iedereen heeft wel eens een downperiode. Ik doe aan atletiek, en mijn downperiode duurt nu al zo'n 3 jaar, hoewel het nu de goede kant op gaat.

---

What do we say to the god of death? ''Not today.''

Wat vervelend! Ik heb zelf hetzelfde met mijn opleiding en snap je helemaal.
Als je wilt praten of gewoon je verhaal kwijt wilt is mijn inbox altijd open.

---

Tell me about it, stud.

Dit is allemaal heel vervelend om te horen, Sarita, maar geef niet op! Iedereen heeft downmomentjes en de ene keer duren die wel eens langer dan andere keren. Laat je hoofd niet hangen en geef de moed niet op. Als je alles graag doet, mag je die droom niet laten voorbij gaan, want dan krijg je er later misschien heel veel spijt van. Kan je niet eens met iemand praten over deze dingen, alles op een rijtje zetten, positieve en negatieve dingen bekijken? Het komt vast wel goed, kop op!

---

16 - 09 - '17

Wat een boel dat ineens misgaat! Ik kan me voorstellen dat je er helemaal doorheen zit, want het is veel om over je heen te krijgen. Ik zou je graag advies willen geven, maar ben bang dat ik dat niet echt kan doen, omdat je best specifieke problemen hebt waar je tegenop loopt. Bij mij lijkt alles de laatste tijd ook mis te gaan. Door faalangst verpest ik mijn toetsen, mijn gescheurde enkelband van een jaar terug hersteld maar niet, wat waarschijnlijk ook komt door de Pfeiffer waar ik ook herstellende van ben en die ervoor zorgt dat ik nauwelijks iets kan. Natuurlijk is dat niet met jou te vergelijken, maar wat veel mensen mij verteld hebben en wat ik jou ook aan zou raden, is om dingen te doen waar je wel blij van wordt. Misschien is dat met vrienden of je vriend afspreken of gewoon eens tijd voor jezelf nemen. Het klinkt alsof er veel gebeurt in je leven. Je zou prioriteiten kunnen stellen, zaken die echt belangrijk zijn eruit halen en de rest even met rust laten, zodat je daar niet gek van wordt. En misschien een gesprek op school aanvragen om erover te praten en de situatie uit te leggen? Het jaar overdoen zou alleen maar frustrerend zijn als je de stof in principe gewoon beheerst. Wat judo betreft zou je misschien voor jezelf duidelijk kunnen krijgen waarom je er ooit mee bent begonnen en wat het zo leuk voor je maakt, door simpel weg een lijstje of zo te maken. Misschien kan je daar iets meer aan vasthouden tijdens de training, hoewel ik niet weet hoeveel zin dat heeft als je op hoog niveau de sport doet. Ik zou willen dat ik meer voor je kon doen dan onbenullig advies geven, maar meer kan ik helaas niet voor je doen. Succes met alles!

---

"Die Erinnerung ist das einzige Paradies, aus dem wir nicht vertrieben werden können."

'Our greatest weakness lies in giving up. The most certain way to succeed is always to try just one more time.,'

You'll get there.(:

---

You were born original, don't die as a copy.

Florrie schreef:
Dit is allemaal heel vervelend om te horen, Sarita, maar geef niet op! Iedereen heeft downmomentjes en de ene keer duren die wel eens langer dan andere keren. Laat je hoofd niet hangen en geef de moed niet op. Als je alles graag doet, mag je die droom niet laten voorbij gaan, want dan krijg je er later misschien heel veel spijt van. Kan je niet eens met iemand praten over deze dingen, alles op een rijtje zetten, positieve en negatieve dingen bekijken? Het komt vast wel goed, kop op!

---

We will not be quiet, Stonewall was a riot!

Florrie schreef:
Dit is allemaal heel vervelend om te horen, Sarita, maar geef niet op! Iedereen heeft downmomentjes en de ene keer duren die wel eens langer dan andere keren. Laat je hoofd niet hangen en geef de moed niet op. Als je alles graag doet, mag je die droom niet laten voorbij gaan, want dan krijg je er later misschien heel veel spijt van. Kan je niet eens met iemand praten over deze dingen, alles op een rijtje zetten, positieve en negatieve dingen bekijken? Het komt vast wel goed, kop op!

---

"Yes, that was a banana. No one expects the banana!"

Ik wil ten eerste iedereen bedanken die dit gelezen heeft en de moeite heeft genomen om een reactie neer te zetten. Echt heel erg bedankt.

Vedere schreef:
Sariet, ik snap hoe je je voelt, misschien niet zoals in jou situatie maar het gevoel dat je hebt om overal mee te stoppen.
Misschien helpt het om naar een maatschappelijk werker of een psycholoog te gaan?
Alleen als je dat wilt natuurlijk, al snap ik als je het niet wil, maar bij mij heeft het wel geholpen...

Ik weet niet precies wat ik wil. Ik wil er wel over praten, tenminste als ik alleen ben. Maar als ik met iemand ben dan begin ik er niet over en doe ik alsof er niks aan de hand is. Ik durf ook niet naar iemand toe te stappen en over mijn probleem te beginnen. Ik voel mezelf gewoon heel eenzaam en als ik naar een maatschappelijke werker/psycholoog ga weten mijn ouders dat er iets niet goed gaat en dat wil ik niet.

Aire schreef:
Niet stoppen met judo, dat zou zonde zijn. Iedereen heeft wel eens een downperiode. Ik doe aan atletiek, en mijn downperiode duurt nu al zo'n 3 jaar, hoewel het nu de goede kant op gaat.

Drie jaar is echt heel lang. Ik heb wel vaker een downperiode maar nooit zo erg als ik nu heb.

Conaway schreef:
Wat vervelend! Ik heb zelf hetzelfde met mijn opleiding en snap je helemaal.
Als je wilt praten of gewoon je verhaal kwijt wilt is mijn inbox altijd open.

Dankjewel. Dat vind ik echt heel lief van je.

Florrie schreef:
Dit is allemaal heel vervelend om te horen, Sarita, maar geef niet op! Iedereen heeft downmomentjes en de ene keer duren die wel eens langer dan andere keren. Laat je hoofd niet hangen en geef de moed niet op. Als je alles graag doet, mag je die droom niet laten voorbij gaan, want dan krijg je er later misschien heel veel spijt van. Kan je niet eens met iemand praten over deze dingen, alles op een rijtje zetten, positieve en negatieve dingen bekijken? Het komt vast wel goed, kop op!

Ik heb niemand om mee te praten. Ik durf er ook niet met iemand over te praten die ik in het echt ken/vaak zie. Dat durf ik gewoon niet en ik wil al helemaal niet dat mensen weten dat het slecht met mij gaat.

Mylintis schreef:
Wat een boel dat ineens misgaat! Ik kan me voorstellen dat je er helemaal doorheen zit, want het is veel om over je heen te krijgen. Ik zou je graag advies willen geven, maar ben bang dat ik dat niet echt kan doen, omdat je best specifieke problemen hebt waar je tegenop loopt. Bij mij lijkt alles de laatste tijd ook mis te gaan. Door faalangst verpest ik mijn toetsen, mijn gescheurde enkelband van een jaar terug hersteld maar niet, wat waarschijnlijk ook komt door de Pfeiffer waar ik ook herstellende van ben en die ervoor zorgt dat ik nauwelijks iets kan. Natuurlijk is dat niet met jou te vergelijken, maar wat veel mensen mij verteld hebben en wat ik jou ook aan zou raden, is om dingen te doen waar je wel blij van wordt. Misschien is dat met vrienden of je vriend afspreken of gewoon eens tijd voor jezelf nemen. Het klinkt alsof er veel gebeurt in je leven. Je zou prioriteiten kunnen stellen, zaken die echt belangrijk zijn eruit halen en de rest even met rust laten, zodat je daar niet gek van wordt. En misschien een gesprek op school aanvragen om erover te praten en de situatie uit te leggen? Het jaar overdoen zou alleen maar frustrerend zijn als je de stof in principe gewoon beheerst. Wat judo betreft zou je misschien voor jezelf duidelijk kunnen krijgen waarom je er ooit mee bent begonnen en wat het zo leuk voor je maakt, door simpel weg een lijstje of zo te maken. Misschien kan je daar iets meer aan vasthouden tijdens de training, hoewel ik niet weet hoeveel zin dat heeft als je op hoog niveau de sport doet. Ik zou willen dat ik meer voor je kon doen dan onbenullig advies geven, maar meer kan ik helaas niet voor je doen. Succes met alles!

Ik vind je advies helemaal niet onbenullig en ik vind het heel fijn dat je de moeite hebt genomen om advies te geven. Ik heb al een gesprek op school gehad maar mijn mentor zou er iets aan gaan doen. Dat is nu al drie weken geleden en er is nog niks veranderd. En met het judo is het nog ingewikkelder aangezien ik niet zonder kan maar op dit moment ook niet met. Het is heel verwarrend en ik voel mezelf alleen maar moe omdat ik zoveel verdriet en onzekerheid heb.

SPECS schreef:
'Our greatest weakness lies in giving up. The most certain way to succeed is always to try just one more time.,'

You'll get there.(:

Dankjewel!

---

"Ignite, my love. Ignite."

Awh... Als het je misschien ooit kan helpen, mijn inbox en gb staan altijd voor je open! (:

---

16 - 09 - '17

Als je het lastig vindt om mensen te vertellen hoe het met je gaat, kan je misschien met iemand op Q erover praten? Wij weten er nu toch al van. Het lijkt me best een opluchting om gewoon je verhaal kwijt te kunnen. Je mag altijd een PB sturen!

---

"Die Erinnerung ist das einzige Paradies, aus dem wir nicht vertrieben werden können."

Mylintis schreef:
Als je het lastig vindt om mensen te vertellen hoe het met je gaat, kan je misschien met iemand op Q erover praten? Wij weten er nu toch al van. Het lijkt me best een opluchting om gewoon je verhaal kwijt te kunnen. Je mag altijd een PB sturen!

---

† Love? I want to sleep.