Hallo allemaal,
Ik heb kritische lezers nodig die nog nooit iets hebben gelezen van mij. Lang geleden heb ik ooit een verhaal geschreven, op het moment ben ik die aan het corrigeren (nieuwe titel, andere namen, inhoud verbeterd/aangepast etc.), niet voor op Q maar met de gedachtengang in de toekomst het boek uit te geven. Nu heb ik 5 hoofdstukken gecorrigeerd en zou ik graag willen weten of het in de gestroomlijnde versie genoeg boeit. Natuurlijk heb ik een vriendin om hulp gevraagt maar zij kan niet erg objectief tegen dit alles aankijken, ze kent mij en mijn schrijfstijl te goed.
Hierbij even de inhoud van het verhaal:
Mia, een 16 jarig meisje, word wakker met amnesie. Ze herinnerd zich niets van voor het wakker worden in het ziekenhuis. Ze komt er achter dat ze een auto-ongeluk heeft gehad en haar beide ouders overleden zijn. Ze is echter niet alleen op de wereld, ze heeft nog 3 broers en 2 zusjes. Met zijn zessen moeten ze voor elkaar leren zorgen en elkaar beschermen, want als ze ergens bang voor zijn is het wel de kinderbescherming die hen uit elkaar zal halen. Mia kan zich hier niet in mee leven, ze voeld de band niet met haar familie en kan dan ook niet wennen aan hun vrije leefstijl nu er geen ouders meer in huis zijn om hen te controleren.
Mia moet zichzelf ook weer opnieuw leren kennen, zo kunnen de kleine ontdekkingen al erg groot voor haar zijn. Maar als het ontdekken naar zichzelf al zo moeilijk is, dan word het alleen nog maar ingewikkelder als ze rare dingen ondekt in de tuin of op zolder. Het is eng als ze geen enkele foto vind waar haar ouders op staan, of vreemde voorwerpen die in huis rond dwalen, en dan die gestalte in haar deuropening 's nachts...?
Als er iemand interesse heeft om het verhaal te lezen en zijn mening te geven hoor ik het graag : )
The happiest people don't have the best of everything, they just make the best of everything.
