Ik pak mijn schoudertas op, laat mijn blik nog eens door de gang glijden, het is uitgestorven. Ik loop naar de kapstokken, ruk mijn jas van de kapstop en loop de deur uit. En daar voor school staat mijn vader, te wachten totdat ik instap. Ik glimlach even, het moet voor hem ook niet niets zijn. Met een versneld pasje kom ik aan bij de auto, en stap in. Wel wetend dat er iemand in de bosjes zit of in de boom, naar me te kijken. Totdat ik eens alleen ben.
Nienke is een meisje van 15, doodnormaal, niet speciaal. Maar daar denken sommige anderen anders over. De enige plek waar ze normaal kan zijn is op school, met al die mensen om haar heen. Haar vrienden voelen zich buitengesloten, ze verteld nooit iets, maar een ding dat ze niet weten is dat ze het niet kan zeggen. Misschien later, dat is wat ze altijd zegt. Haar mentor weet het, lange gesprekken heeft ze met hem gehad. Over maar een ding, wat ze nog steeds maar moeilijk over haar lippen krijgt. Dit meisje word al vanaf haar 13e achterna gezeten door een en dezelfde jongen..
Goed idee of niet.? Shcrijven of niet?
x3
'Jesus said love one another, He didn't say love the whole world.
