Moet ik meer opzoek gaan? - Stamcafé

Hallo!
Dit is wat een vaag topic maar ik zou hier graag meningen over hebben van mensen buiten mijn vriendengroep, daarmee dat ik het hier eens probeer.

Ik ben 18 jaar en ik heb nog nooit een vriend gehad. Nu, dat op zich stoort me niet, ik heb niet het gevoel dat ik er ooit echt eentje wou, maar ondertussen heb ik het gevoel dat ik er misschien eens werk van moet maken. Het probleem is dat ik echt geen behoefte heb aan alle problemen die je meestal krijgt als je opzoek bent, of als je iemand 'leert kennen'. (en dan heb ik het over smsen, 'moeite doen' om de aandacht te trekken,...) Kort gezegd ben ik ook helemaal niet goed in dat soort dingen, en ik heb zo vaak 'mogelijke relaties' al op voorhand verpest omdat ik echt niet in ben voor dat soort gedoe. Daarbovenop komt dat ik ook helemaal niet snel verliefd word. Meestal net, als ik iemand leuk vind zou ik die persoon direct willen zien als een vriend en helemaal niet als iets potentieel omdat dat enkel drama veroorzaakt. Ik zou er nog aan kunnen toevoegen dat ik ook geen 'risktaker' ben. Veel relaties van mensen van mijn leeftijd komen voort uit nummer vragen, een paar keer samen feesten en dan zo uiteindelijk een relatie en verder zien om te zien hoelang het gaat duren; maar dat zou ik nooit doen. Ik zie mezelf pas in een relatie met iemand die ik echt goed ken en met wie ik echt goed kan babbelen.

Nu, ik zie vriendinnen rond mij die dan altijd wel een of andere crush hebben, of die 'bijna' relaties hebben, of in ieder geval toch verliefd zijn, en moeite doen voor iemand, en daardoor heb ik steeds meer en meer het gevoel dat ik met de houding die ik heb echt nog lang ga kunnen wachten voor ik iemand tegenkom. Het is niet zo dat ik nu per see een relatie wil (zo wanhopig ben ik ook weer niet), maar ik ben bang dat ik zo over 5 jaar nog steeds geen relatie heb.

Dus ja, nu jullie mening! Als jullie een relatie hebben; had je er dan veel moeite voor gedaan? Is het nodig om 'actief' opzoek te gaan? Zou ik misschien beter iets meer opzoek gaan? Doen jullie wel vaker moeite voor een jongen?

Ik zei het al, het is een beetje een vage vraag, maar ik hoop dat jullie het punt snappen ;p

---

effort never betrays you

Apocalyptic schreef:
Wat ik in jouw bericht lees, is voornamelijk heel veel druk van buitenaf. Je geeft al aan zelf geen zin te hebben in alles dat er bij komt kijken. Nou, waarom zou je dan ook? Ik ben zelf 21, heb wel relaties gehad in het verleden, maar op dit moment heb ik er ook totaal geen behoefte aan terwijl iedereen om me heen ook, precies zoals jij zegt, rondloopt met vriendjes. Lekker laten gaan. Wanneer jij er zin in hebt, komt het vanzelf wel. Want wanneer jij echt verliefd wordt of iemand leuk vindt, wil je die moeite uit jezelf doen. Niet omdat het hebben van een relatie in onze maatschappij nu eenmaal als een sociale doelstelling gezien wordt.

Dit verwoordt goed hoe ik erover denk (;

[ bericht aangepast op 14 maart 2015 - 17:18 ]

---

26 - 02 - '16

Ik herken mezelf volledig in jouw verhaal. ik heb zelf nog nooit een relatie gehad en ben ondertussen al negentien. vorig jaar heb ik wel een relatie-achtig experimentje gehad, die jongen ben ik toevallig tegengekomen in mijn leefgroep, geen aanrader om daar iets mee te beginnen. Ik heb hem gewoon gezegd dat ik iets voor hem voelde, we hadden toen een heel hechte vriendschap. Helaas wou hij geen relatie, en nu blijkt hij homo te zijn.
Op dit moment ben ik enorm verliefd op een klasgenoot van mij, ik weet niet hoe ik daarmee om moet gaan. Ik wil dat het meer word, maar hoe?
Verliefdheid is iets wat je overkomt door gewoon nieuwe mensen te leren kennen, door dingen te doen die je graag doet. Het is helemaal niet erg om niet snel verliefd te worden of geen relatie te hebben. Ik ken mensen die al ruim volwassen zijn, nog steeds geen relatie hebben (gehad) en toch gelukkig zijn. Blijf gewoon doen wat je graag doet, en zoek niet naar 'de ware'. Hoe meer druk je op jezelf legt om iemand te vinden, hoe minder kans dat je je verliefd gaat kunnen voelen.

---

Tijd staat stil, leven gaat verder, alles is anders, iemand houdt van anders, ik ben iemand.

Ik ben zelf 16 en heb tot een half jaar geleden nooit een vriendje of überhaupt een echt soort interesse gehad (op de manier waarop jij beschrijft, het maakte me niet zoveel uit). Vorig jaar leerde ik een jongen kennen via een vriend, waar ik toendertijd niet veel mee heb gedaan behalve 'yo'-en in de schoolgangen - hij zit een jaar hoger dan ik.
Toen opeens werden we vrienden - ik weet nog steeds niet hoe... - en daar groeide iets uit. Dat terwijl hij eigenlijk zei geen zin te hebben in een relatie.

Dit soort dingen kunnen raar lopen. Liefde kun je niet dwingen, dan is het net een zeer, zeer koppige muilezel en zet het haar hakken in het zand. Het leven overkomt je wanneer je aan het plannen bent ^^

---

For those I love, I will sacrifice

Kingslayers schreef:
(...)
Dit klopt, maar je kan wel je kansen vergroten om iemand tegen te komen. (:

Wel exactly. Ik snap wel dat veel mensen die mening lijken te hebben, maar je komt nu eenmaal wel sneller iemand tegen als je wat uitgaat en zo mensen leert kennen van je leeftijd dan als je thuis elke avond films kijkt ofzo.

---

effort never betrays you

Apocalyptic schreef:
Wat ik in jouw bericht lees, is voornamelijk heel veel druk van buitenaf. Je geeft al aan zelf geen zin te hebben in alles dat er bij komt kijken. Nou, waarom zou je dan ook? Ik ben zelf 21, heb wel relaties gehad in het verleden, maar op dit moment heb ik er ook totaal geen behoefte aan terwijl iedereen om me heen ook, precies zoals jij zegt, rondloopt met vriendjes. Lekker laten gaan. Wanneer jij er zin in hebt, komt het vanzelf wel. Want wanneer jij echt verliefd wordt of iemand leuk vindt, wil je die moeite uit jezelf doen. Niet omdat het hebben van een relatie in onze maatschappij nu eenmaal als een sociale doelstelling gezien wordt.

hier zit trouwens wel echt iets in, ik had er zo helemaal niet over nagedacht

---

effort never betrays you

Naar mijn mening klinkt 't ook alsof je nog helemaal niet klaar bent voor een relatie :')
No offence, maar 't lijkt alsof je nu alleen een vriend wil, omdat jouw vriendinnen ook een relatie hebben/willen.

Als jij een relatie ziet als ''moeite doen''.. daar gaat het al fout.

---

I live for the applause, you will die for it.

Je moet zeker niet op zoek gaan. Bij iedereen is dit per persoon verschillend. Je moet iets niet gaan doen omdat andere het ook hebben.
Ik zelf heb echt een hekel aan relaties e.d. ik ben nu 20. Je kan het beste het je gewoon laten overkomen.

---

It's hard to hold a candle in the cold November Rain

Reigns schreef:
Liefde zoek je niet, dat vind je. Geduld is een schone zaak, ooit kom je wel iemand tegen.

Je kan wel de kans vergroten (:

Hmm, het klinkt alsof je helemaal geen zin hebt in een relatie en ik begrijp volledig waarom! Ik vind daten ook maar gedoe en ik dacht dat niemand me ooit leuk zou kunnen vinden, maar het bleek dat ik elke keer dat iemand me leuk vond, het expres verpestte, gewoon omdat ik helemaal geen relatie wilde! Ikzelf voel ook heel erg de druk van buiten (ik ben 19), maar flirten en daten vond ik zo verschrikkelijk dat ik het echt helemaal heb opgegeven. Mag ik je een vraagje stellen? Ben je ooit verliefd geweest?

---

Rest in Peace, Son of Gondor

BoromirOfGondor schreef:
Hmm, het klinkt alsof je helemaal geen zin hebt in een relatie en ik begrijp volledig waarom! Ik vind daten ook maar gedoe en ik dacht dat niemand me ooit leuk zou kunnen vinden, maar het bleek dat ik elke keer dat iemand me leuk vond, het expres verpestte, gewoon omdat ik helemaal geen relatie wilde! Ikzelf voel ook heel erg de druk van buiten (ik ben 19), maar flirten en daten vond ik zo verschrikkelijk dat ik het echt helemaal heb opgegeven. Mag ik je een vraagje stellen? Ben je ooit verliefd geweest?

Hahaha ik heb het gevoel dat ik daarin op je lijk ;p
Weet niet zeker of je dit nog leest maar nee, echt totaal niet zelfs.

---

effort never betrays you

HIMYM schreef:
(...)
Hahaha ik heb het gevoel dat ik daarin op je lijk ;p
Weet niet zeker of je dit nog leest maar nee, echt totaal niet zelfs.

Ik lees het nog. Ik ben één keer in mijn leven verliefd geweest, en dat was ook het enige moment dat ik dat hele gedoe kon uitstaan (en leuk heb ik het nooit gevonden).
Deze raad komt uit mijn eigen ervaring: heel lang heb ik gedacht dat ik een relatie aan moest gaan. De samenleving zet ons daar zo voor onder druk dat ik op mijn twaalfde al zorgen maakte dat ik altijd alleen zou blijven. Op mijn twaalfde! En het kwam maar niet, terwijl al mijn vrienden aan het daten waren. Ik dacht serieus dat er iets zwaar mis met me was, dat ik of oerlelijk of irritant of gewoon onuitstaanbaar was. Maar toen dit jaar een jongen geïnteresseerd in me raakte en we een beetje richting dat traditionele dating-pad gingen, merkte ik dat ik het afschuwelijk vond. En niet om hem, want als persoon vond ik hem fantastisch. En toen ben ik na gaan denken, wil ik eigenlijk wel een relatie? En het antwoord was nee. Als ik denk aan een relatie (en dan niet alleen aan al het gedoe eromheen, maar ook aan de leuke dingen) dan zie ik mezelf dat gewoon niet doen. Mijn hele leven heb ik gedacht dat je een relatie moet hebben, en ik dacht dat je vriend/vriendin gewoon een normale vriend is waarmee je ook zoent, maar de relaties van mijn vrienden werkten helemaal niet zo. En toen kwam ik erachter dat er iets anders is in een relatie: verliefd zijn. En zoals ik al zei, dat ben ik één keer geweest en ik denk ook serieus dat zij de enige persoon is waarmee ik een relatie zou kunnen hebben zonder het zo snel mogelijk te willen verbreken. Relaties begrijp ik niet en romantische dingen maken dat ik heel hard wil wegrennen. Ik weet niet zeker of het voor jou precies zo is, maar als je mijn verhaal kent, denk ik dat je me wel een beetje snapt.

Dus, nu komt mijn raad echt: probeer jezelf niet te dwingen om te daten. Mensen zeggen een hoop nutteloze dingen over 'getting yourself out there' (ik kon zo even geen goede Nederlandse vertaling voor dat zinnetje vinden), maar heel veel mensen hebben hun partner gevonden op plaatsen waar ze sowieso kwamen. Ik heb tinder zo lang gehad en dat heeft voor zo veel stress gezorgd, en dat wil ik jou besparen. Als je ooit verliefd wordt, dan is dat mooi. Maar het is ook mogelijk dat je nooit verliefd wordt, of dat die verliefdheid op niets uitloopt, en dan zit je zonder relatie. Maar weet je wat? Jouw waarde wordt niet bepaald doordat je iemand aan je zijde hebt en het is absoluut mogelijk alleen happy te zijn. Misschien gelukkiger dan in een relatie. Ik weet zeker dat ik gelukkiger ben, nu ik tinder van mijn telefoon heb gegooid, en het idee dat ik nooit meer op een awkward tinder-date hoef, maakt me heel gelukkig! Ik maak het veel te lang. Mijn punt is: als het gebeurd, cool. Als het niet gebeurd, ook cool. Je kunt heel happy single zijn. Misschien wel happier dan in een relatie. Ik weet dat dat voor mij geldt. Het hebben van een relatie is niet iedereens happy ever after. Die van mij heeft hopelijk iets met een kat te maken. (:

---

Rest in Peace, Son of Gondor

Een relatie hebben is zo overrated.

---

"Well, well. Look who we've got here!"

Je moet doen waar jij je goed bij voelt! Laat anderen jouw leven niet bepalen. Als jij je alleen goed voelt, is er geen reden om intens op zoek te gaan naar liefde. Ik ben ook gelukkig alleen. En inderdaad uiteindelijk zal dat wel vanzelf komen. Je zal wel aanvoelen wanneer je echt nood hebt aan een relatie en dan kan je zelf stappen ondernemen om je kansen op liefde te vergroten want het komt natuurlijk niet op je deur kloppen Dat is een misvatting. Je moet inderdaad wel een beetje moeite doen en contacten leggen maar doe dat als jij er nood aan hebt. Niet te veel aandacht schenken aan het sociaal beeld, jezelf niet te veel vergelijken met anderen. Doe alles gewoon op je eigen tempo anders ga je spijt krijgen van je keuzes .... (:

Ik begrijp de druk waar je mee kampt. Ik ben 19 en heb ook nog nooit een vriend gehad en ik voel me daarom echt ongelofelijk onzeker op dat vlak. Enkele keren is er wel een vrij onbekende langsgekomen met een crush, maar dat is nooit wat geworden, en is ook alles. Ik ben met momenten echt bang dat ik gewoon niemand ga vinden en helemaal alleen ga achterblijven. Ik ben wel vrij goed met mensen, maar ook nogal introvert, ik heb geen al te grote kenniskring.
Het is misschien een beetje anders dan van jou, maar het komt wel op hetzelfde neer. Meer dat aanvoelen dat je een vriend wilt door maatschappelijke druk - dan dat je er echt zò veel behoefte aan hebt. Ik heb last van die druk, maar ik wil nu ook niet gewoon een vriend, gewoon om een vriend te hebben. Ik wil er ook niet naar 'opzoek' gaan. Ik wil dat het echt is. Het komt vanzelf, maar de controle zomaar zorgeloos loslaten en er gewoon blindelings op vertrouwen, is niet altijd even gemakkelijk. Ik snap dat je daarom iets hebt van moet ik nu opzoek gaan - maar ik denk dat je beter afwacht tot het vanzelf komt. Anders is het misschien meer uit druk dan echt uit liefde en loopt dat op lange termijn, hoogstwaarschijnlijk, toch niet goed af.

[ bericht aangepast op 21 maart 2015 - 14:37 ]

---

Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.