Naam:
Francesco Paige Torres
Bijnaam (optioneel):
Francesco heeft geen vaste bijnamen maar vindt het ook niet erg als iemand een andere naam voor hem verzint aangezien Francesco best lang is om elke keer volledig te zeggen.
Leeftijd (ouder dan 14, jonger dan 30):
19 jaar
Geslacht:
Mannelijk
Uiterlijk (liefst met foto):
Francesco heeft bruin haar dat niet volledig stijl is. Er zit een soort van slag in zijn haar waardoor het er iets leuker en speelser uitziet. Aan zijn haren besteedt hij dus ook niet veel aandacht tijdens zijn ochtendroutine. Gewoon even vluchtig zijn handen er doorheen halen en alles is weer goed.
Wel zijn er twee andere aspecten waar Francesco wat meer aandacht aan besteedt in de ochtend, namelijk: tanden poetsen en zijn gezicht verzorgen. Hij kan geen ochtend voorbij laten gaan zonder zijn tanden te poetsen en begrijpt al helemaal niet hoe anderen dat wel kunnen.
Qua kledingsstijl is Francesco niet erg uitgesproken ten opzichte van de rest. Hij draagt gewone, normale kledij.
Zijn ogen zijn donkerblauw-grijs wat hem iets lief en mysterieus geeft.
Innerlijk:
Francesco is een spontane kerel. Hij is zeker niet introvert en zal vaak met mensen beginnen te praten wanneer hij vindt dat er te lang een stilte is geweest. Hierdoor zorgt hij ervoor dat er gesprekken ontstaan. Jammer genoeg houdt niet iedereen er even veel van dat vreemden zo maar tegen hen beginnen te praten waardoor hij soms als vreemd wordt gezien. Francesco zal dus ook erg snel geïrriteerd zijn wanneer iemand hem negeert. Hij heeft behoeft aan contact met de mensen en te communiceren wanneer hij dit niet kan of geen reactie krijgt wordt hij gefrustreerd. Eerst zal hij proberen je ook te negeren en te doen alsof het hem niets kan schelen, maar dat houdt hij niet lang vol. Daarna komt de fase waarin hij op elke mogelijke manier je aandacht gaat proberen te trekken. En als ook dat niet helpt zal hij uiteindelijk misschien weggaan.
Francesco vindt het leuk om anderen te plagen en grappen uit te halen. Plagen blijft ook echt wel plagen. Op dit gebied weet hij heel goed wanneer hij te ver gaat en wat nog net door de beugel kan. Wanneer anderen hem helpen bij het uitvoeren van een plannetje vindt hij het helemaal fantastisch.
Zonder lachen zou er niet veel overblijven van Francesco.
Al lijkt hij wel heel vrolijk, enthousiast, grappig (en misschien vervelend) toch kan Francesco niet goed overweg met zijn emoties. Blijdschap is voor hem totaal geen probleem. Hij zal misschien overenthousiast reageren, maar je zal het altijd merken wanneer hij gelukkig is.
Het probleem ligt vooral bij verdriet, woede,...
Francesco kan niet omgaan met verlies en verdriet. Het klinkt vreemd maar hij kan er niet mee omgaan. Hij weet gewoon niet wat hij moet doen, of hij nu juist moet huilen of kwaad zijn of stil of gewoon verder doen alsof er niets gebeurd is. Daardoor zal zijn karakter erg veranderlijk zijn wanneer hij te maken heeft met verdriet, angst of woede.
Zijn woede beheersen gaat redelijk, maar één kleine opmerking extra kan er voor zorgen dat hij door het lint gaat. En al zou je het niet verwachten. Dat wil je niet meemaken. Francesco kan best goed vechten en zeker wanneer hij kwaad is.
Verleden:
Als kind werd Francesco door velen gezien als een buitenstaander. Hij werd niet gepest maar werd ook zeker niet betrokken bij alle belangrijke zaken die er besproken moesten worden tussen we andere mensen van zijn jaar. Op zich was dit niet de leukste tijd uit zijn leven maar het zorgde ervoor dat hij is wie hij nu is.
Toen hij later naar een nieuwe school ging, voelde hij zich beter op zijn gemak en begon met met iedereen even een praatje te maken. Zijn reden was heel simpel: hoe meer mensen hoe kende, hoe meer mensen zijn vrienden konden worden. En natuurlijk wist hij dat er zo ook meer slechte vrienden uit zouden komen maar ook meer goede en echte vrienden.
Francesco werd iemand die tegelijk populair was en ook weer niet en dat beviel hem wel. Door deze positieve ervaring is hij nu nog steeds zo open.
Grootste angst:
Francesco's grootste angst was (en is nog steeds) vuur. Hij is zeker niet bang van een kampvuur of een kaarsje, maar hij heeft schrik voor grote vuren. Vroeger had hij altijd een nachtmerrie dat zijn huis in brand stond en dat iedereen er op tijd uitgeraakte behalve hij. Francesco zat vast op zijn kamer, kreeg de deur en de ramen niet open en stond oog in oog met de verstikkende, gloeiende vlammen.
Sindsdien heeft hij echt schrik voor brand. Als hij een kaarsje ziet, zal hij dus ook nauwlettend in de gaten houden dat er niets brandbaar te dicht bij in de buurt staat en dat het zeker uitgedaan wordt wanneer iedereen weggaat.
Daarom heeft hij ook liever gewoon geen vuur. Zonder vuur zijn er ook geen zorgen.
Francesco heeft door deze angst wel een fascinatie gekregen voor de sterren. Hoe dat exact is gebeurd weet hij niet, maar die kleine lichtpuntjes in dat donkere zwarte zorgt voor een rustige sfeer.
Grootste passie:
Francesco's grootste passie is verhalen vertellen. In het begin vond iedereen het misschien belachelijk en meisjesachtig, maar na een tijd begonnen mensen zijn verhalen te appreciëren. Francesco vindt het geweldig om met zijn fantasie mooie, droevige, grappige verhalen te verzinnen die hij dan kan vertellen aan anderen. Wanneer hij aan het vertellen is, voelt hij zich soms machtig. Niet machtig in een kwaadaardige zin, maar hij vindt dat het een geweldig en machtig gevoel geeft dat iedereen vol spanning naar je luistert.
Extra(optioneel):
[ bericht aangepast op 13 maart 2015 - 22:54 ]
Ik wil vrij zijn zoals de wind