~ Zevon Brad Lincoln
Zev
29, Zev is jarig op 23 Juni
The world is a dangerous place to live; not because of the people who are evil, but because of the people who don't do anything about it.
•UIterlijk: Al voor zolang hij zich kan herinneren, heeft Zev een redelijk blanke huidskleur. Zev komt nooit vaak in de zon doordat hij voornamelijk ’s nachts werkt. Voor hem is het geen probleem, voor omstanders is het een teken om bij hem uit de buurt te blijven; zo’n man kan niets goed betekenen.
Zev heeft van zichzelf een bos donkerbruin, krullend haar. De bruine lokken geven hem een speelse uitdrukking, terwijl hij deze helemaal niet heeft. Het haar is een ramp. Het is kort, maar het zit hem altijd in de weg. De springerige krullen vallen vaak voor zijn ogen – precies op een moment waarop hij iets belangrijks moet doen. De ‘net uit bed’ look siert hem prima, al heeft Zev er wel een tic van gemaakt om regelmatig een hand door zijn haar te halen.
De ogen van Zev zijn enorm doordringend. Als hij je aankijkt, dan lijkt het erop alsof hij dwars door je ziel heen probeert te komen. Mede doordat hij weinig emoties vertoont kan dit als dreigend worden opgevat. De kleur kan worden omschreven als donkerbruin, tegen het zwarte aan. Vanaf zijn geboorte is het al een aparte verschijning. In de kerk, waar zijn ouders hem vroeger mee naar toe sleepten, zagen ze hem als een teken van de duivel. Een kind van Satan hemzelf.
Mede door die vernedering heeft hij een gloeiende hekel aan alles wat met God te maken heeft. Hij had geen psalmen en priesters nodig om zichzelf goed te voelen. Er zijn immers zoveel andere, leuke manieren om dat klaar te krijgen.
Zev’s gezicht heeft een ietwat ronde vorm, met een enigszins aanwezige kaaklijn. Het is een typisch mannengezicht door de grove wenkbrauwen en de baardgroei. Zijn ‘baard’ wordt nooit meer dan een soort drie daagse stoppelbaard maar hij voelt zich op zijn best wanneer hij zichzelf kan verbergen achter zijn eigen gezicht.
Qua lichaam heeft Zev de juiste verhoudingen, althans, zo kijkt hij er zelf tegenaan. Hij bereikt met gemak de 1,95 waardoor zijn brede schouders in eerste instantie niet zozeer opvallen. Zev’s lichaam heeft genoeg spiermassa, maar niet overdreven. Het werk dat hij verricht dwingt hem om te bewegen, maar buiten dat om, voert hij vrij weinig uit.
Op zijn rug pronkt de enorme tatoeage van een draak. Hij heeft hem ooit laten zetten als rebelse actie tegen het gezag.
Als het aankomt op zijn kledingkeuze, dan draagt hij het liefst versleten jeans, geblokte blouses en kisten. Dat gepaard met een leren jas en hij kan er weer tegenaan. Aan de andere kant trekt hij ook vaak aan wat binnen handbereik is. Of dat nu bij elkaar past of niet, dat deert hem niet.
Wat andere mensen denken van zijn kledingstijl kan hem net zo min schelen.
Mr. Lincoln heeft een litteken over de zijkant van zijn zij lopen – aan de linkerkant. Het is groot, roze en lelijk maar het heeft hem wel een wijze les geleerd. Vertrouw niemand. Zelfs de personen die dicht bij je staan kunnen je verraden.
•Innerlijk: Er is maar een manier om Zev te kunnen omschrijven: gesloten. Over zichzelf praten komt er niet bij kijken. Wat in zijn verleden ligt, dat wil hij daar graag laten. Naar zijn smaak zijn mensen te vaak te snel als het aankomt naar vissen achter iemands verleden. Wat van hem is, daar hoeft niemand anders aan te komen.
Iemand toelaten daarentegen is geen enorm probleem, hij doet het niet met liefde maar hij weet dat het moet. Eenzaam en alleen wegrotten in een hoekje, dat helpt hem niet. Mensen zijn vreemde figuren, daar kan hij heel lang over praten. Het ene moment zijn ze je vriend, het volgende roddelen ze over je. Maar niet alle mensen zijn slecht, dat snapt hij zelf ook heel goed. Je moet de rotte appels er tussenuit halen en misschien zal de oogst dan voortreffelijk zijn.
Vertrouwen is niet zijn ding. Hoe hij ook op iemand over mag komen, het zal niet zo zijn dat hij deze persoon vertrouwt. Als je het vertrouwen van Zev wil winnen, dan moet je een enorme prestatie weten te verrichten. Zijn argwaan naar anderen toe is groter geworden door de jaren heen, waardoor hij nu op het punt is aangekomen dat iemand vertrouwen nauwelijks meer gaat.
Iemand uitkafferen is voor Zev daarentegen geen probleem. Uit puur vermaak zal hij geen mensen uitschelden, maar wanneer iemand hem een onintelligente vraag stelt, dan zal hij daar geen adem aan verspillen. Het zal hem alleen maar irriteren omdat je zijn tijd niet moet verdoen met iets nutteloos.
Wanneer je Zev van een ander perspectief gaat bekijken, zal je ontdekken dat hij een echte charmeur is. Hij weet precies hoe hij mensen moet behandelen om te krijgen wat hij hebben wil. Met een paar gladde woorden, een knipoog of een speelse lach, is hij meestal wel binnen. Het gaat hem daarbij niet om de persoon die erachter zit. Hij speelt graag met mensen; voornamelijk vrouwen. Hij heeft eenmaal zijn hart op een vreselijke manier gebroken en hij is niet van plan om dat nogmaals te laten gebeuren. Als het aan hem zou liggen, dan zouden dames de kinderen van de duivel zijn. Zo vreselijk zoals ze zich soms kunnen gedragen.
Na die tijd heeft het voor hem geen nut meer gehad om vrouwen met respect te behandelen. Hij neemt wat hij wil, en natuurlijk kan daar plezier bij komen kijken, maar dat is voor even. Alles moet op afstand blijven, dan voelt Zev zich het veiligst. In dat opzicht is Zev een dominante, ruwe verschijning.
Bij Zev is niet alles even zuiver. Hoewel hij luchtig en charmant kan overkomen – wat hij graag als zijn masker ziet – is er ook een duistere kant aan deze man. Het is een kant die hij liever niet naar boven laat komen. Het is een agressieve trek die hij heeft geërfd van zijn vaders kant. De man die hij alom haat. Bij een verkeerde beweging of opmerking kan hij hierdoor heel vreemd uit de bocht komen. Als iets niet gaat zoals hij dat wil, dan heeft de persoon in kwestie een groot probleem. Deze agressiviteit gaat gepaard met het nodige geweld. Hierin maakt hij geen verschil tussen mannen en vrouwen.
Niemand is perfect en dat wil hij ook niet beamen. Hij schaamt zich dan ook zeker niet voor het kleine mankement wat zich heeft gevestigd in zijn binnenste.
Wanneer je met Zev praat lijkt er een zekere ongeïnteresseerdheid in hem te zitten. Alsof het hem totaal niets uit kan maken wat je zegt. Echter luistert hij wel, maar hij moet alles wat een ander hem vertelt eerst verwerken. Ondanks zijn soms tegenstrijdige karakter, wil hij niemand opzettelijk kwetsen. Hij heeft daar zijn buik vol van en om dat aan anderen aan te doen, dat zou hij niet willen.
Iedere man heeft zijn zwakke kanten. Wanneer iemand oprecht voor hem door het vuur gaat, dan zal hij helemaal van slag zijn. Maar wetende dat dat nooit zal gaan gebeuren, wil hij het zo goed en kwaad als mogelijk is in het midden laten. Zolang niemand naar zijn persoonlijke omstandigheden vraagt, of zich bezighoudt met zijn emoties, dan gaat alles goed.
•Verleden: Zevon Brad Lincoln is de zoon van een clubeigenaar. Deze man is precies alles wat hij niet wil zijn. Gemeen, genadeloos, agressief. Nooit is er een dag voorbij gegaan in zijn jeugd waarbij hij, zijn broertje of zijn moeder, geen klappen kregen. Het liefst op de meest exotische manieren leefde zijn vader zich op hem uit. Alles wat er bij zijn vader in het leven gebeurde, dat was zijn schuld.
Zijn moeder was niet in staat om haar zonen te verdedigen. Ze was het beste wanneer ze het huis aan kant hield, stil was en mooi bleef zijn in een hoekje. Een woord tegenspraak en ze liep dagen rond met blauwe plekken. Om haar te pakken, plaatste zijn vader lief deze altijd in haar gezicht. Zo werd ze gedwongen om binnen te blijven juist omdat ze zo hield van de buitenlucht.
Het huis waar hij in opgroeide –klein, vergeelde muren en versleten tapijt - was altijd koud, maar dat kwam omdat het een behoorlijk oud huis was dat zowaar uit elkaar viel van ellende. Als klein jongetje vond hij het echter geweldig. Elk krakend geluidje, elk oud ornament, alles bestudeerde hij. Hij wilde graag geloven dat er ooit een heel machtig man had gewoond, die erg goed was voor zijn familie. Die hen had gewaardeerd en hen lief had gehad.
Het huis had zijn glorie verloren, maar de tuin vertelde des te meer verhaal. Zijn moeder stak al haar liefde in de planten. Het had hierdoor de uitstraling van een film gekregen. Rozen, grindpaden, ijzeren sierhekken. Het was alles wat het huis niet was. Vandaar dat Gabe liever binnen was dan buiten. Daar voelde hij zich veel meer op zijn plaats.
Met de hulp van zijn moeder was het hen zelfs gelukt om een kleine hut te maken in het achterste hoekje. Wanneer hij geen behoefte had om binnen te komen slapen, dan konden zijn ouders hem daar vinden. Helaas gebeurde het vaak dat Zev daar lag, zichzelf verstoppend voor de vuisten van het monster. Vaak had hij daarbij zijn broertje bij zich. Hij moest deze koste wat het koest beschermen tegen het onheil wat in het huis rondwaarde.
Ontsnappen aan de hel leek onmogelijk, tot het moment dat hij toekeek hoe zijn broertje de volle lading kreeg.
Dat was de druppel.
Nog nooit eerder was Zev tegen het gezag van zijn vader ingegaan, maar nu had hij geen keus.
Het was op dat moment dat hij zijn onschuld verloor. Een man vermoorden met je blote handen is een prestatie waar je je volle verstand voor nodig hebt, hoewel Zev zich op dat moment in een rode waas bevond.
Het werd hem niet in dank afgenomen. Zijn moeder praatte niet meer, ze leek een geest te zijn geworden. En zijn broertje? Hoewel hij zijn best voor hem had gedaan, had Zev altijd het idee gehad dat hij had gefaald.
Dus hij verdween.
Het leven na het verlaten van de thuisbasis was in eerste instantie lastig. Hij heeft een behoorlijke tijd als dakloze geleefd. Het zwerven door de straten vond hij geweldig. Je leerde zoveel kennen over de stad - en dat was tevens de voornaamste reden voor Zev om zich op het criminele pad te gooien. Hoe makkelijk was het immers om te stelen van iemand? Als een dom persoon zijn raam open liet staan, dan was Zev al binnen voor je met je ogen kon knipperen. Hij nam alles mee wat hem nuttig en waardevol leek: geld, juwelen, elektronica. Je noemde het op en hij verpatste het. Het bracht hem zover dat hij uiteindelijk een redelijk huis boven een bar heeft kunnen verkrijgen. Een appartement goed genoeg voor een jongeman van zijn leeftijd.
Aan school heeft Zev nooit veel gedaan. Het was maar goed dat de jongen slim genoeg was van zichzelf, anders had hij nooit het fortuin gehad om zijn verslavingen te kunnen bekostigen.
•Relaties:
•Wapens: Om de levende doden te bestrijden, gebruikt deze man het liefst ouderwetse steek- en snijwapens. Messen, zwaarden of andere scherpe voorwerpen. Het maakt hem geruisloos wanneer hij zo'n wapen gebruikt. Hij heeft altijd twee messen onder zijn riem en een zwaard op zijn rug gebonden. Mede doordat deze wapens erg geluidloos zijn. Wanneer je een vuurwapen in de strijd gooit, trek je sneller de aandacht, en op dergelijk geluid komen ze af.
•Extra: Zev heeft een paar ongezonde gewoontes ontwikkeld, waaronder het veelvuldig consumeren van alcohol en zich vergrijpen aan andere verdovende middelen. Alles om maar te vergeten wat er in het verleden is gebeurd. Wat is geweest, kan je immers niet meer terugdraaien. Zev beschuldigt zichzelf ervan dat de dood van zijn broertje zijn schuld is. Hij denkt namelijk dat deze de apocalyps niet heeft overleefd. En als hij niet van huis was weg gegaan, dan was dat niet gebeurd.
[ bericht aangepast op 4 maart 2015 - 22:21 ]
The woods are lovely, dark and deep. But I have promises to keep, and miles to go before I sleep.
