[RPG] The Third Wizarding War • Speeltopic - Speeltopics

Personages:
Vrouwen:
X Fleur Nymphadora Lupin • Iniminicum 1.3
X Gereserveerd • Camille Elizabeth Hamilton • Heffron 1.1
X Fenicia Adelinde Malfoy • DarkAng3l 1.3
X Gereserveerd • Nina Chanel Matthews • Eleutheromania 1.8
X Gereserveerd • Alastor
X Ailey Amira Malfoy • Iniminicum 1.4
X Lordaine Raven Garroway • Sabaism 1.3
X Ophelia Florence Henderson • McGonnagall 1.5
X Victoria Scarlett Adams • CaptainKush 1.6
X Delia Violet Malfoy • Ameliorate 1.9
X Anastasiya Evgeniya Kruml • Shadowhunter 1.6
X Juliette Gracelynn Thatcher • Teater 1.9

Mannen:
X Remus Bill Lupin • Cave 1.8
X Alfred Lucas Woodford • Nimble 1.3
X Gereserveerd • Alastor
X Jasper Ollivander • McGonnagall 1.5
X Dominic Alexander Gray • Shadowhunter 1.4
X David James Adams • CaptainKush 1.4
X Isaac Carrow • Nimble 1.8
X Gereserveerd • Edward Theodore Lupin • Trohman 1.11
X Lukah Mitchell Nathaniel Montgomery • Dumbledore 1.6


Prefects en Head Boy/Girl:



Quidditch teams:



Regels:
- Er is geen woordenminimum per post maar houd het redelijk
- Houd jongens, meisjes en afdelingen een beetje gelijk
- Ik wil dat je rol uit minimaal achthonderd worden bestaat, dit moet haalbaar zijn
- Je kan de kinderen van de Next Generation bespelen
- Iedereen zit in het zevende jaar. Dit is om onbewust buitensluiten te voorkomen
- Zonder toestemming niet de personages van anderen besturen
- Geen perfecte personages, iedereen heeft zijn goede en slechte kanten
- Houd het gezellig
- 16+ mag, maar zet er een waarschuwing bij of zet het onder een spoiler voor degenen die het liever niet lezen.
- Reservaties blijven vier dagen staan
- Alleen ik maak de topics aan, tenzij anders aangegeven
- Er is een maximum van drie personages per persoon

---

-

MT

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."

MT, ik raffel Nina even af en post daarna.

---

take me back to the basics and the simple life

MT

---

"Nothing is True. Everything is Permitted"

MT

Ik ga dalijk uiteten en uit, dus idk of ik nog post vanavond, misschien met een van de twee, maar anders morgen. c:

{MT. Ik post nog niet omdat ik dat behoorlijk sneu vindt voor mijn friend.}

---

She was always looking for more..

---

---

take me back to the basics and the simple life

[MT. Ik reageer vanavond, ten laatste morgen.]

---

Honek aukera edozein, maitea bat pean irakur daiteke. Ez diotenez, beraz. Da, nahiz itzulitako oker.

---

'Ja, mam, ik wil echt gaan.' Mijn moeder keek me bezorgd aan, al was daar geen reden voor. Er was geen plek zo veilig als Zweinstein en ze zou me niet naar een bende Franse of Bulgaarse voelers sturen, ik moest er nog niet aan denken.
'Zeker?' Ik snapte waar ze zich druk om maakte, maar we mochten ons niet bang laten maken door het uitschot dat het hele land op z'n kop zette, wiens enige doel was ons bang te maken. Natuurlijk was ik zeker, en dat antwoordde ik haar ook. Met een laatste afscheidskus stapte ik het perron binnen. King's Cross was een mooi station, maar persoonlijk vond ik Saint Pancras, recht tegenover King's Cross, mooier. Het gaf me echt het gevoel van Zweinstein, alsof ik nu al thuis was, maar dat was ik niet. Ik was omgeven door de Dreuzels die geen flauw benul hadden van de aankomende oorlog, zoals te lezen viel in de Metro en de London Evening Standard. Waar zij zich druk om maakten, was niets in vergelijking met wat de tovenaars en heksen op dit moment doormaakten. Het enige wat op dit moment hun echte aandacht trok, was de hoeveelheid uilen op het perron, zoals elk jaar op één september.
Ik wierp een vlugge blik op het perron. Niemand keek naar me, dus ik kon veilig de poort door, naar perron 9 3/4. Dat perron was veel mooier dan die op King's Cross zelf en het was ook helemaal gevuld met mensen die onze onrust begrepen. Ik kon niet ontkennen dat ik zelf ook bang was, maar ik wilde het niet laten merken. Ik wilde niet dat mensen me zouden "helpen de angst te overwinnen", terwijl het nieuws me enkel verder verontrustte. Mijn blik flitste over het perron, en de eerste die ik zag was Nina. Ik had geen speciale relatie met haar, maar ze was de enige die ik vond, dus liep ik naar haar toe.
'Hey,' ik lachte even. 'Denk jij dat iedereen zou terugkomen dit jaar?' Het voelde oncomfortabel met iemand te spreken die ik eigenlijk niet kende, maar het was de enige met wie ik kón spreken op dit moment, dus deed ik dat maar.

[ bericht aangepast op 21 feb 2015 - 19:41 ]

---

Honek aukera edozein, maitea bat pean irakur daiteke. Ez diotenez, beraz. Da, nahiz itzulitako oker.

Mijn topics

---

Big girls cry when their hearts are breaking

---

---

Dit was het tweede jaar dat mijn ouders mee waren geweest om me af te zetten op het station. De eerste keer dat ze dat deden, was in mijn tweede jaar. Hoe onlogisch het mocht klinken, het was wat ze deden. Toen ik voor het eerst naar Hogwarts ging, geloofden ze niet honderd procent dat het allemaal waar was. De familie Parker had me meegenomen, mijn ouders bleven angstig thuis. Ik kon het ze ook niet kwalijk nemen - ze waren immers nietswetende dreuzels. Toch besloten ze om dit jaar mee te gaan. Het was mijn laatste jaar, de laatste keer dat ze überhaupt de kans hadden om me af te zetten. Mijn hutkoffer hobbelde achter me aan. Mijn moeder had moeite om mijn vader en mij bij te houden. Ik versnelde mijn pas om de tien meter, omdat ik te enthousiast was om langzaam te lopen.
      'Lukah, liefje' hijgde mijn moeder moeizaam. Op haar korte beentjes huppelde ze achter ons aan. 'Waarom loop je zo snel? Je hebt nog genoeg tijd om de trein te halen'
Mijn broertje en zusje waren thuis gebleven. Ze hadden zich nooit geïnteresseerd in de toverkunsten, omdat ze niet konden toveren. Ze vonden het de grootste onzin en ze geloofden er niks van - gewoonweg omdat ik niet mocht toveren buiten school. Nu ik zeventien was, was dat een ander verhaal maar ik wilde het niet. Ik wilde niemand verwonden als er iets fout ging. Uiteindelijk zag ik de groenblauwe haren van Nina boven de menigte uit. Ze werd aangestaard en dat deed mij lachen. Sommige tovenaars of heksen werden wel vaker aangekeken.
      'Nina,' zuchtte ik opgelucht. Ik was blij als ik weer met soortgenoten kon zijn, mensen die me wel begrepen - in tegenstelling tot mijn ouders. Ik liep nog maar wat sneller en haastte me naar haar toe.

[ bericht aangepast op 21 feb 2015 - 20:19 ]

---

Big girls cry when their hearts are breaking

MT ik reageer morgen met Victoria & David.

---

Lindsay, forever in my heart † • Skaikru went Bughead

Zwijgend liep ik op de magische afscheiding tussen perron 9 en 10 af. Vast in tegenstelling tot de meeste van m'n mede-studenten, had ik geen ouders achter me aan lopen. Ze hadden er wel voor gezorgd dat ik veilig op het station raakte, maar voor de rest stond ik er alleen voor. De huidige oorlog had het voor ons niet bepaald makkelijk gemaakt, temeer omdat onze naam nog altijd verbonden was met de vorige.
Na een snelle blik over m'n schouder liep ik verder, ervoor zorgend dat Dreuzels niet zagen waar ik heen ging en nog geen tel later zag ik de trein die me terug naar school zou brengen. Zonder echt stil te staan bij de rest baande ik me een weg naar de voorkant van de trein en de plaatsen die voorbehouden waren voor de Klassenoudsten en Hoofdmonitoren. Ik kon me zo al inbeelden dat m'n nieuwe functie me niet bepaald populairder zou gaan maken op school. In m'n hoofd hoorde ik de reacties al: een Zwadderaar? En dan nog de Hun dochter? Wie zou eigenlijk de andere zijn? Zolang het Isaac of David niet waren, want dan ging de school vast naar de haaien, zoals Dreuzels het zouden zeggen.
Even controleerde ik Snow voor ik hem in z'n kooi de trein in bracht, gevolgd door m'n veel te grote hutkoffer. Die dingen zouden verboden moeten worden in m'n ogen. zodra alles veilig opgeborgen stond, liep ik het perron terug op. M'n ogen zochten naar anderen die ik nog kende van de voorbije jaren. Zouden ze allemaal terugkeren gezien de situatie, of waren er waarvan de ouders vonden dat ze beter niet terug naar school konden gaan?

---

"Nothing is True. Everything is Permitted"

---

---

take me back to the basics and the simple life

---

---

Nina knuffelde me en ik voelde mijn wangen rood kleuren. Natuurlijk kon ik tegen een knuffel, maar niet met mijn ouders op een meter afstand. Ze vroeg me of ik een fijne vakantie had gehad, maar uit schaamte kon ik niet uitbrengen. Ik mompelde iets in de trant van ja en draaide me naar mijn ouders toe. Op een beleefde, maar opgejaagde manier verzocht ik ze om te gaan en dat deden ze - gelukkig. Ik begroette Juliëtte met een glimlach. Ik mocht haar.
      'Mijn ouders,' verklaarde ik voor mijn stomme gedrag en wees over mijn schouders naar mijn vader en moeder die wegliepen. Ze hadden me een knuffel gegeven en gezegd dat ik voorzichtig moest doen, maar daar hield het bij op. Ik was van mening dat ze nog steeds dachten dat ik ze voor de gek hield en het hele jaar in een ander land verbleef. Natuurlijk nam ik ze dat niet kwalijk, ze wisten niet beter. 'Mijn vakantie was goed. We zijn naar Spanje geweest, naar de zon. Je kent het - dreuzelouders'
      'Hoe was jullie vakantie?' vroeg ik nieuwsgierig. 'Mochten jullie überhaupt wel terug komen of zijn jullie stiekem gegaan?'

---

Big girls cry when their hearts are breaking