[RPG] A Modern Marauders Story [Speeltopic] [1] - Speeltopics

[ bericht aangepast op 24 maart 2015 - 21:32 ]

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Mijn topics

And don't forget, Elvendork! It's unisex!

Morsemorde

"Everytime I see the red hair bouncing so gracefully, I remember how much damage I did to that magnificient flower..."

Let's get stared

Lindsay, forever in my heart † • Skaikru went Bughead

Mijn topics ^^.

Dear Molly. Watching over Fred like you have been watching over Harry all these years. Love, Lily.

CaptainKush schreef:
Let's get stared

I had a few, got drunk on you and now I'm wasted

MT

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

Lily Evans || Gryffindor || Prefect || Slightly depressed

‘Weet je zeker dat je alles ingepakt hebt? Anders kunnen we het altijd na sturen, hè. Gewoon even een berichtje sturen als er iets is.’ Ik zuchtte. Dat was al de tiende keer dat ze dat zei. Hoewel, ik kon het haar ook niet kwalijk nemen: Ik zag er werkelijk waar niet uit. Logisch dat ze bezorgd was. Het was al beter dan toen ik vanochtend in de spiegel keek. Ik leek wel een zombie. De hele nacht had ik liggen draaien zonder enige slaap te vatten, terwijl gedachten mijn hersenen dwongen bezig te blijven. Ik was afgepeigerd, alsof ik zojuist een marathon had gelopen in plaats van zomervakantie had gehad. De wallen onder mijn ogen had ik gedwongen weg moeten werken met hetgeen ik haast nooit gebruikte en lichtelijk verachtte: make-up. Aan mijn futloze haar viel helaas een stuk minder te doen en dus had ik het maar in een rommelige knot vastgemaakt, ook al liet ik mijn haar normaal liever los hangen. Ik vertikte het om mijn zorgen aan mijn medeleerlingen te laten zien. Misschien dat het mij eindelijk opbrak, de haat, maar dat betekende niet dat mijn zwakte zichtbaar mocht zijn voor anderen. Daar was ik te trots voor.
‘Mam, ik heb echt alles. Maak je nou maar geen zorgen. Ik heb gewoon slecht geslapen.’ Ik zag aan de blik die ze met mijn vader uitwisselde, dat ze mij niet geloofde. Zenuwachtig frunnikte ik aan de zoom van mijn shirt, maar gelukkig besloten ze mij niet nogmaals te ondervragen, zoals ze gedaan hadden, toen ik plots niet meer met Severus om bleek te gaan.
‘Nou oké, kom, dan gaan we naar het perron,’ sprak mijn vader. Ik knikte en liep zwijgend achter mijn ouders aan naar het dranghek tussen perron negen en tien. Zo onopvallend mogelijk liepen we door de muur –ik verbaasde mij er ieder jaar weer over dat dit niemand opviel- en gingen daar op een rustig plekje van het perron staan om afscheid te nemen. Ergens was ik wel blij dat Petunia niet mee was. De jaren dat ze er wel bij was, keek ze altijd zo verafschuwend dat ik mijzelf het liefst wilde oprollen tot een bolletje in een donker hoekje. Ze sliep vanochtend gelukkig nog, toen we vertrokken.
‘Nou… dag mam, dag pap,’ zei ik en wist een glimlach op mijn gezicht te toveren. Ik knuffelde mijn beide ouders stevig en pakte vervolgens mijn koffer over van mijn vader.
‘Pas goed op jezelf en houd je cijfers hoog Lily,’ zei mijn moeder. Ik knikte braaf en keek om mij heen of ik al een bekende zag. Ik wist dat ik ergens vandaag Potter nog onder ogen moest komen om mijn excuses in het echt aan te bieden, iets waar ik flink tegenop zag. Op Facebook vond ik het al lastig genoeg om mij te verontschuldigen, maar in het echt? Daar was ik altijd zo slecht in. Hopelijk duurde het nog lang voor ik hem daadwerkelijk aan kon spreken. Ik had hem veel beter gewoon kunnen negeren op Facebook. Nu had ik iemand depressief gemaakt en haatte zowel Black als Pettigrew mij. Wat dat betreft was ik wel goed bezig.

Happy Birthday my Potter!

Le MT ^^

"At least I am much stronger than when I was unaware of my own weakness."

[ bericht aangepast op 20 feb 2015 - 20:31 ]

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

Juliet Greystone || Ravenclaw || Prefect || Chaser

Ik speelde wat met me vinger terwijl ik in de auto zat. Mijn zesde jaar op hogwarts en ik was nog net zo nerveus als ieder jaar om erheen te gaan. Naast me in de auto zag mijn broer Jordan, maar hij zag er nog geeneens half zo nerveus uit als ik. Ik haalde mijn hand nog een keer door mijn haar een enthousiaste twinkeling vulde mijn ogen zodra We aankwamen bij het station en ik stapte snel uit de auto. Ik Was bijna mijn koffer vergeten als Jordan me niet terug geroepen had. Hij keek me hoofdschuddend aan, maar ik haalde mijn schouders alleen maar op. Ik Was gewoon blij dag We weer terug vingen. Dit zou mijn op een na laatste jaar zijn en ik moest toegeven dat ik dat jammer vond. Vrolijk huppelde ik richting het perron en ik draaide me even om naar Jordan.
"Ben je er klaar voor? " vroeg ik met een glimlach. Jij knikte gretig.
"Tuurlijk, altijd toch?" zei hij lachend en hij rende op de muur af. Enthousiast rende ik er achteraan. Het perron Was nog drukker dan ik me herinnerde en het wemelde van de eerste jaars. Binnen een paar seconde Was ik Jordan en dus ook mijn spullen kwijt, maar mijn spullen zouden hun weg naar mijn kamer wel vinden. Het Was eerder jammer dat ik niet met Jordan zou zitten in de trein. Niet veel mensen waren goed bevriend met hun familie, naar ik en Jordan waren soms echt onafscheidelijk ondanks dat We zo vers Hillend waren. Zo had hij een hekel aan social media, terwijl het zo'n beetje mijn halve leven Was. Ik liep langzaam richting de trein en stapte in. Mijn ouders had ik thuis al gedag gezegd en We waren hier dan ook met een taxi gekomen. Ik zocht eerst even naar bekende gezichten, maar toen ik die niet kon vinden besloot ik in een lege coupe te gaan zitten. De rest zou vanzelf wel komen toch?

We've lived in the shadows for far too long.

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

MT c:

#dealwithit (cool) NecklessOfHope --> Trohman

MT

Bowties were never Cooler

[ bericht aangepast op 20 feb 2015 - 21:05 ]

Lindsay, forever in my heart † • Skaikru went Bughead