Nederlandse lessen zijn niet altijd leuk.. - Lifestyle

..Zelfs al is de docent heel erg aardig. Ik ga maar meteen met de deur in huis vallen, want er omheen draaien heeft niet veel nut. c:

Een paar dagen geleden gingen we een film kijken bij Nederlands, aangezien we tijd over hadden. Wij mochten zelf beslissen welke, maar uiteindelijk hebben twee meiden de film gekozen: Komt een vrouw bij de dokter.
Ik was niet echt blij dat we deze film gingen kijken, doordat ik weet waar de film over gaat en ik daar zelf ook dingen over heb meegemaakt. Na twee lessen gingen we de film afkijken en de docent zei dat een aantal andere leerlingen (uit de klas voor ons) ontroostbaar het lokaal hadden verlaten. Dit deed mij al niet veel goeds, dus besloot ik te gaan tekenen tijdens het kijken. De andere lessen heb ik ook niet echt gekeken, omdat dit onderwerp gewoon erg gevoelig ligt bij mij.
Natuurlijk kon ik me niet volledig afsluiten van de film, dus hoorde ik wel wat ze zeiden. Op het einde ging de vrouw dus dood, nadat haar dochtertje met haar was gaan praten -als afscheid. Nu zien jullie het al wel aankomen, maar de hele klas hield het dus droog, behalve ik. Zonder écht naar de film gekeken te hebben, barstte ik in tranen uit. Herinneringen kwamen naar boven en ik hield het gewoon niet meer. Het is best wel raar eigenlijk, want toen dit echt gebeurde (ongeveer vijf jaar geleden) huilde in niet eens. Het was niet dat het me niets deed, maar waarschijnlijk drong het donderdag pas echt tot me door. Hij is weg en komt niet meer terug.


Dit topic heb ik niet aangemaakt om jullie medelijden te ontvangen, maar omdat ik dit even kwijt wilde. Ik huil nooit snel door een film, maar dit lag gewoon veel dichterbij dan andere dingen.

Hebben jullie wel eens gehuild doordat iets heel herkenbaar was, in een film of boek?

De ene periode ben je emotioneler dan de andere periode. Ik heb laatst gehuild bij de hungergames bij het liedje van the Hanging Tree. Belachelijk eigenlijk maarja

---

"Everytime I see the red hair bouncing so gracefully, I remember how much damage I did to that magnificient flower..."

Ik huil sowieso heel snel bij films, het is vreselijk. Ik heb bij Komt een vrouw bij de dokter ook heel hard gehuild. Soms huil ik als iets herkenbaar is, maar meestal leef ik me gewoon zo snel in dat het net voelt alsof ik weet hoe iets is.

---

Zij zingen, nijgen naar elkaar en kussen, geenszins om liefde, maar om de sublieme momenten en het sentiment daartussen.

Daryl_Dixon schreef:
De ene periode ben je emotioneler dan de andere periode. Ik heb laatst gehuild bij de hungergames bij het liedje van the Hanging Tree. Belachelijk eigenlijk maarja

Het is een mooi liedje, dus ook wel begrijpelijk. ^^

Bosie schreef:
Ik huil sowieso heel snel bij films, het is vreselijk. Ik heb bij Komt een vrouw bij de dokter ook heel hard gehuild. Soms huil ik als iets herkenbaar is, maar meestal leef ik me gewoon zo snel in dat het net voelt alsof ik weet hoe iets is.

Jup, dat is waar, maar als je het zelf meegemaakt hebt, krijg je dat gevoel wel sneller.
Ik snap trouwens echt niet waarom die meiden die film wilde kijken, ze weten dat dit gevoelig ligt bij sommige mensen. En blijkbaar moeten wel er ook een recensie over schrijven.. Nee, bedankt.

Shipping schreef:
(...)

Het is een mooi liedje, dus ook wel begrijpelijk. ^^

Jouw redelijk is logischer en begrijpelijker dan de mijne

---

"Everytime I see the red hair bouncing so gracefully, I remember how much damage I did to that magnificient flower..."

Ik kan zo slecht tegen zulke films .
Een keer moest ik huilen bij maatschappijleer, omdat we een film gingen kijken over iemand die omkwam bij een auto ongeluk. Mijn opa had die zomer een fatale auto ongeluk gehad. Ik hield het ook niet droog.

---

Seasons will change, but I shall remain

Ooit een biologieles over verschillende soorten kanker; mijn "tante" had toen net te horen gekregen dat ze de 50 niet zou halen door haar breintumor. Daarnaast ken ik echt belachelijk veel mensen (en een dier) met kanker. Zo'n 8 mensen zaten te snikken; we waren met 21 ofzo.

[ bericht aangepast op 15 feb 2015 - 18:30 ]

---

If a writer falls in love with you, you can never die

Heb je het al bij je docent aangekaart? Wss als je naar hem/haar gaat en de situatie uitlegt waarom je je niet fijn voelt bij de opdracht, mag je vast wel een recensie over een andere film/boek schrijven. (of als het niet meetelt voor je examen misschien wel helemaal overslaan:))

Zelf heb ik een paar jaar geleden bij levenbeschouwing een opdracht moeten doen met het thema "de dood". Terwijl ik twee dagen ervoor te horen had gekregen dat mijn oma nog maar dagen te leven had. Ik mocht toen de hele opdracht skippen.

---

The night is dark and full of terrors.

Ik huil echt met alles, dus tja. :'D

---

wat was dit ookalweer

Wij moesten vorig jaar als afsluiting van de onderbouw een theatersolo doen met als onderwerp de Tweede Wereldoorlog. Er was dus een meisje dat begon te zingen over het vuur dat alles verwoest had. En om de een of andere reden werd ik helemaal panisch, ik kon het felle licht en de geur van de theaterlampen niet meer verdragen. Mijn moeder vertelde me dat de angst voor vuur al vanaf dat ik klein was stamde, toen droomde ik er al over. Blijkbaar is er iets in het verleden gebeurd waardoor ik dat trauma heb.
Het is niet helemaal zoals wat jou gebeurde, maar ik snap heel goed wat je bedoelde. Nou was het zo dat de stukken die toen gespeeld werden soms heel heftig waren, en dat heel veel mensen wel een keer moesten huilen. Maar dit was verre van heftig en ik begon gelijk zo overdreven te huilen. Voelt erg vervelend natuurlijk. Ik hoop dat er een dag komt dat je het achter je kan laten

---

Frey_ > Whittaker

Stormborn schreef:
Heb je het al bij je docent aangekaart? Wss als je naar hem/haar gaat en de situatie uitlegt waarom je je niet fijn voelt bij de opdracht, mag je vast wel een recensie over een andere film/boek schrijven. (of als het niet meetelt voor je examen misschien wel helemaal overslaan:))

Zelf heb ik een paar jaar geleden bij levenbeschouwing een opdracht moeten doen met het thema "de dood". Terwijl ik twee dagen ervoor te horen had gekregen dat mijn oma nog maar dagen te leven had. Ik mocht toen de hele opdracht skippen.

Het is in de plaats van een boekverslag, dus ik zou wel kunnen vragen of ik een gewoon boekkverslag mag doen. Hij heeft nog geen datum of zo opgegeven, dus kan vast wel. Het moet trouwens wel, want als ik aan het eind van het jaar niet drie boekverslagen heb ingeleverd, mag ik niet over. ^^

Ook niet fijn, logisch dat ze dat hebben gezegd dan. Soms kunnen mensen gewoon geen rekening houden met dit soort dingen, maar ja..

Turing schreef:
Wij moesten vorig jaar als afsluiting van de onderbouw een theatersolo doen met als onderwerp de Tweede Wereldoorlog. Er was dus een meisje dat begon te zingen over het vuur dat alles verwoest had. En om de een of andere reden werd ik helemaal panisch, ik kon het felle licht en de geur van de theaterlampen niet meer verdragen. Mijn moeder vertelde me dat de angst voor vuur al vanaf dat ik klein was stamde, toen droomde ik er al over. Blijkbaar is er iets in het verleden gebeurd waardoor ik dat trauma heb.
Het is niet helemaal zoals wat jou gebeurde, maar ik snap heel goed wat je bedoelde. Nou was het zo dat de stukken die toen gespeeld werden soms heel heftig waren, en dat heel veel mensen wel een keer moesten huilen. Maar dit was verre van heftig en ik begon gelijk zo overdreven te huilen. Voelt erg vervelend natuurlijk. Ik hoop dat er een dag komt dat je het achter je kan laten

Ik heb een paar jaar geleden elke dag nachtmerries gehad over vuur. Ik droomde over dat mijn huis in de fik stond, of mijn school. Natuurlijk kregen we rond die tijd een brandoefening, alleen was dat totaal onverwacht, dus ik schrok behoorlijk. Dat was ook het moment dat er in Spangas (die serie op 3, waar ik vroeger dagelijks naar keek) een brand was in de school en ze daarom naar een ander gebouw moesten. Ik werd er gewoon heel erg bang van, na een tijdje had ik zelfs aan mijn moeder gevraagd of ze het brandalarm wilde laten horen.. Gewoon geen fijn onderwerp om dagelijks mee bezig te zijn. c:
En bedankt. ^^

@Serenata & Spotgaai
Sommige dingen vallen gewoon heel erg zwaar, dat je er niets aan kan doen dat je gaat huilen. Soms wordt er ook gewoon weinig rekening gehouden met dit soort dingen, wat ik net ook al zei.

Ik huilde bijna nooit bij films, maar tegenwoordig huil ik om de haverklap, om de stomste dingen. Zaterdag nog bij Edward Scissorhands, belachelijk, want voorheen zou ik nooit om zoiets gehuild hebben. Waarschijnlijk is het gewoon een gedeelte van het rouwproces. Idk. Ik zat alleen op mijn kamer, dus kon mij lekker laten gaan zonder vreemde blikken te krijgen. Wel vervelend dat jij dit in de klas moest ervaren. Dit is toch prettiger als je zelf het juiste moment kan kiezen.

---

Happy Birthday my Potter!

Ik ben een enorm watje dus ik huil eigenlijk om alles. Vooral als mensen doodgaan, eigenlijk. Vandaag nog, ik keek een serie en een van mijn favoriete karakters ging op een heel dramatische manier dood. Ik wist dat het ging gebeuren, het kwam niet onaangekondigd of wat dan ook, maar ik heb echt 5 minuten lang gehuild.

---

I had a few, got drunk on you and now I'm wasted

Ik huil echt heel snel bij films of series (emotionele muziek zet mijn tranenkraan gewoon aan, of zo - zelfs bij Batman moest ik janken), maar de enige keer dat ik echt heel hard moest huilen om persoonlijke redenen was toen een personage uit een televisieserie vertelde over hoe het was toen hij zijn zoon vond nadat deze zelfmoord had gepleegd. Die kwam zo hard aan dat ik er een dag later nog steeds om moest huilen zodra ik eraan dacht. Ik ben een flinke huilebalk.

---

Ik kijk uit het raam, naar de lucht en de zon, ik loop naar buiten en flikker van het balkon.