Ik ben een uitsteller en ik weet het, dus ik moest gisteren nog 46 landen, hoofdsteden en hun ligging blokken, al wist ik het al twee weken. En ik ben er niet trots op. Dus vertel me: Wat is het nut ervan? Niets. Of tja, wereldkennis, maar om eerlijk te zijn ben ik die volgend jaar toch weer vergeten, dus echt veel heb ik er niet aan. Heel Azië vanbuiten moeten blokken tegen vandaag - en nuttig als het is, weet ik nu dat Sri Jayewardenapura Kotte de hoofdstad van Sri Lanka is, Astana van Kazachstan en ik kan al die 46 landen mooi aanduiden op een kaart. Maar oké, liever dat blokken dan biologie of fysica, want daar heb ik nog een grotere bloedhekel aan.
However, ik heb dus niets anders kunnen doen gisteren dan die landen blokken, maar ik had het ervoor over. Maar, er was uiteraard weer iets dat me verhinderde voor goede punten. Ons leerkracht was er niet en we hadden studie, geen taak en, drie keer raden, geen test! Normaal ben ik daar blij om, maar nu heb ik 46 landen vanbuiten zitten blokken voor niets (want die vergeet ik toch weer tegen september volgend jaar, anders had het misschien een beetje nut gehad)! En weet je wat dan nog het beste is? Ik heb helemaal niets kunnen leren voor informatica. Kon tijdens studie AK wat doen, maar niet veel. Lijkt misschien maar goed, anders had ik niet kunnen doen, hoor ik in de klas dat ze eigenlijk vergeten was dat het test was, maar dat ze "iemand" met bladeren informatica had gezien in de studie. Drie keer raden wie.
Die informaticatest is denk ik vrij goed gelukt, wat überhaupt een wonder is, maar daar ben ik nu niet erg zeker van. Well, we'll see. Ik blijf pist-off.
Dus tja, ik ben nukkig. Ik geloof trouwens dat ik niet de enige ben die dit meemaakt, meermaals, maar dat verandert m'n humeur niet. Wie heeft dit nog gehad?
Even as we grieved, we grew; even as we hurt, we hoped; even as we tired, we tried
