Hier komt George wat meer bij bewust zijn, hoewel hij eigenlijk niet echt dronken "dronken" was, alleen wat ontremd.. geloof ik. Oké, ik probeer nu puur een goede smoes te verzinnen x')
George Weasley
Ik sleurde mezelf door de gangen, wankelend en starend naar het plafond. Niet wetend wat ik noest doen, zeggen of denken. Het liefst nam ik nu een heete douche of sprong ik in mijn bed. Maar nee. Toen ik langs de wc's liep, maakte ik onbewust een grote bocht richting de deur toe waar ik doorheen stormde en voor de spiegels bleef staan, tot ik de kraan van de wasbak openrukte en mijn gezicht met iskoud water begon te spetteren waarna ik het weer dichtdraaide en mijn armen rondom mijn maag gooide die nog steeds aan het protesteren was. Ik schudde met mijn hoofd en balde mijn hand in een vuist die ik voor mijn mons hield om de sure vloeistof die door mijn keel sroomde bruut tegen te kunnen houden, maar uiteindelijk stormde ik de wc in en voor het eerst sinds jaren zag ik eens weer een zure vloeistof uit mijn mond vliegen.
'Heei; George.' Hoorde ik iemand roepen, wiens stem ik herkende als die van Katie.
'Weet je waar Leo is?'
'Straks in de onderwereld.' Oké, dat was iets te gruwelijk. Maar het floepte al uit mijn mond voordat ik er zelf over deze woorden kon nadenken. Ik haalde mijn handen weg en marcheerde, nog een beetje wankelend door de gangen en zag nog net Leo langslopen, maar met Campbell in zijn armen.
'Oh Merlin, wacht Leo; ik ga je zo op een gruwelijke wijze doden,' siste ik naar zijn richting toe. Toen ik eenmaal bij hem stond, rukte ik Campbell uit zijn armen vandaan (oké, dat klonk vreemd.) En verloor bijna mijn balans waardoor ik met gesloten ogen tegen de muurtje achter mij aan leunde.
'Door- door jou gaan we straks nog eerder uit- uit elkaar voordat ik hem überhaupt een aanzoek heb- heb..' ik beet even op mijn lip en schudde met mijn hoofd. Tenminste is Campbell buiten bewustzijn. Ik begon me wat lichtjes in mijn hoofd te voelen waarna er een stekende koppijn er tussen kwam en ik Campbell bijna liet vallen waardoor Leo hem weer uit mijn armen trok.
'George, dit was serieus niet mijn bedoeling. Begrijp het toch.. wacht- ga je hem een aanzoek doen?' siste Leo.
'En jij bent dronken- eh-'
'Niet zo- zo dronken als jij denkt, idioot.' Siste ik waarna er weer een gruwelijke pijnscheut mijn hoofd binnen dronk en ik mijn ogen dichtkneep op mijn handen voor mijn gezicht te kunnen houden en spontaan begon te lachen.
'George?'
'We- we moeten vaken drinken, Leo. Tenminste verander ik weer- weer in de normale George Weasley en hoeven- hoeven jullie niet meer teleurgesteld in mij te raken.'
Murmelde ik zzmachtjes voordat ik mijn hand weer weghaalde en Leo schuin aankeek.
'Zonder Campbell, ten- tenminste. Hij is verslaafd aan- aan alcohol, wist je dat?'
Leo knikte slapjes met zijn hoofd en keek me ietwat bezorgd aan.
'Als jij beweerd dat je niet drobken bent; wat heb je dan op dit moment?'
'Wat bedoel je?'
'Je ziet er bleekjes uit.' Antwoorde Leo direcht mijn vraag. Ik keek weg en wreef gespannen in mijn ogen voordat ik Camobell weer uit zijn armem rukte.
'Het gaat wel.' Murmelde ik dan zwakjes voordat ik Campbell richting de ziekenzaal toe bracjt en hem op zijn gewoonlijk bed legde en ik maar naast zijn bed bleef staan, en staarde hem maar aan.
"Als jij lacht, lach ik ook. Als jij huilt, huil ik ook. Als jij boos bent, ben ik ook boos. Maar waarom, waarom als jij pijn hebt, heb ik geen pijn? Of ik ben diegene die pijn lijd, of we zullen samen pijn gaan lijden." Zo erg graag wilde ik dat George dit zou zeggen. Maar dat past niet op dit moment bij hem en de situatie + de toestand waar hij in zit. Dan maar komt het van mij.
Saving people, hunting things, the family business デ--▸