Superhero RPG [SPEELTOPIC] - Speeltopics

Tien jaar geleden aan de rand van de stad Herron ontplofte een fabriek. Daardoor kregen enkele mensen krachten. Sommigen gebruiken die krachten niet, anderen wel en niet altijd voor goede zaken. Er zijn nu twee teams met superkrachten in de Herron. Het ene team probeert de stad te vernietigen, het andere team probeert de stad te redden. Ook enkele mensen hebben zich bij het helden team aangesloten.

Villains


Heroes


Villains [vol]
- Adriana Charlie Hale - "The Alpha" Orton (leider)
- Lauren Jane Sanler - "Siren" Silversnow
- Tiffany 'Lilith McCarthy - "The Icequeen" Mrs_Hemmings
- Twen Oprich - "Taker" Orochi
- Quinn Quinlan Randall Roth- "The Darksin" Sobremesa
- Jagger Matthias Emanuel Santos - "Solar" Karabatic
Heroes: [vol]
- Lola "The Spark" Geleninja
- Skylar Nassau - "Storm" Quivers
- Brianna Rozales - "The Breeze" Sobremesa (leider)
- Markos Luca Salvatore - "The Anti-hero" Orton
- Jackson Felix Anderson. "Blue Eyes" Mrs_Hemmings
- Teddy Everbleed - "Mindfuck" Trohman
- Burton Matthew Liegbott - "Steel Arrow" Perconte (missieleider)
Human: [vol]
- Katherine Nicole diAngelo CaptianHook

Regels
# Geen bestaande superhelden/slechteriken.
# Iedereen 2 superkrachten.
# Geen perfecte personages.
# Niet elkaar pesten/uitschelden. Mag wel als personages.
# Niet elkaar zomaar doden. Spreek het eerst even af.
# Minimum aantal woorden: 100

Begin:

De rpg begint met dat de villains het gemeentehuis proberen te vernietigen. De Villains hebben al vaker pogingen gedaan om delen van de stad te vernietigen, dus de helden en villians kennen elkaar al bij hun aliassen. De helden krijgen allemaal een alert op hun telefoon die hun de locatie geeft waar de villains aanvallen (het gemeentehuis dus) en in het hoofdkwartier van de helden gaat een alarm af (dit is standaard voor iedere keer dat de villains aanvallen).

[ bericht aangepast op 20 jan 2015 - 17:23 ]

---

There is something alluring about an angel drawn to the dark side.

'wie doet wat?' Ik luister naar Burtons plan en dan naar Brianna's reactie. Het klinkt saai.
'Mag ik afleiding zijn?' Ik kijk ze enthausiast aan. 'Mag ik afleiding zijn? Alsjeblieft! Alsjeblieft?!' Ik steek mijn handen in de lucht en direct ontstaan er rond mijn handen kleine knalletjes. 'Ik ben de spark voor een reden!!' Ik kijk ze smekend aan. 'En ik beloof plechtig dat ik dit keer niets groots zal laten ontploffen, zoals auto's of bussen of.... musea.' Ik maakte een hopeloos gebaar. 'En kunnen we niet gewoon gaan? Ik sms de anderen anders wel dat ze naar het gemeente huis moeten komen.'

---

There is something alluring about an angel drawn to the dark side.

Twen Oprich ''Taker''
Ik keek de twee mannen aan en keek om bij het zien van Lauren. 'Hebben we een plan, of blijven we hier gewoon staan wachten?' vroeg Lauren en ik dacht na. Ik kon voor de camera's zorgen en alles wat maar schaduw had verwijderen, maar met mijn rolstoel was ik ook weer niet de snelste. 'Ik hoop dat Tiffany en Adriana begrijpen dat we niet de hele nacht hebben,' hoorde ik Jagger zeggen.
'Binnen nu en vijf minuten gaan we naar binnen,' ging Jagger verder. Ik wilde al zeggen over mijn rolstoel probleem.
Niet veel later stond Adriana op onze plek, ik was altijd al jaloers op het groepje, iedereen kon lopen en als ik stond, viel ik niet veel later toch weer. 'Ik werd opgehouden, maar dat maakt nu niet uit.. Is er al een manier naar binnen?' Vroeg Adriana. Ik wilde mijn hand opsteken, maar wist weer niet of mijn moment was.
'Meerdere. De vraag is, wat is het handigst?' vroeg Quinn. Nu kon ik vertellen over dat ik bijna door hun systeem ben.
'Ik ben al redelijk door de beveiliging heen van de gemeentehuis. Vanaf dat punt kan ik de camera's in de gaten houden voor eventuele personen die ons willen tegenhouden,' sprak ik en pakte mijn laptop die ik mee had genomen.

---

Vampire + Servant = Servamp

Lauren Jane Sanler ~ Outfit
Na mijn opmerking keek Jagger me even kort aan. Quinn glimlach naar me, ik schenk hem even een snelle knipoog. 'Ik hoop dat Tiffany en Adriana begrijpen dat we niet de hele nacht hebben,' bromt hij en trekt even aan zijn handschoenen. 'Binnen nu en vijf minuten gaan we naar binnen, of ze er nou zijn of niet,' besluit hij. 'Mee eens,' betuigt Quinn zijn steun. Op dat moment valt Adriana uit de boom. Ik kijk er niet eens meer van op, dat doet ze wel vaker. Ze kijkt even om zich heen. 'Ik werd opgehouden, maar dat maakt nu niet uit. Is er al een manier naar binnen?' vraagt ze meteen. 'Meerdere. De vraag is, wat is het handigst?' stelt Quinn als tegenvraag. Even kijkt hij naar de hemel, alsof hij iemand verwacht, maar er is niemand te zien. 'Ik ben al redelijk door de beveiliging heen van het gemeentehuis. Vanaf dat punt kan ik de camera's in de gaten houden voor eventuele personen die ons willen tegenhouden,' zegt Twen ineens. Ik ben even verbaasd. Meestal mengt hij zich niet zo in dit soort gesprekken. Meestal doe ik dat ook niet. Plannen bedenken is niet mijn sterkste kant, ik hoor wel wat ik moet doen. Maar op dit moment weet ik precies wat ik wil. 'Ik blijf buiten, voor eventuele afleiding en om tijd te rekken, wanneer de Heroes arriveren.' Ik kijk Twen aan. 'Kan jij me op de hoogte houden? Als je iets ziet op die camera's, laat het me meteen weten.' Ik heb wel vaker voor afleiding gezorgd. Ik vind het een fijne, simpele taak en op avonden zoals deze, als we een plan uitvoeren waar ik persoonlijk niet echt heel veel baat bij heb, doe ik dat liever. Als er niks te halen valt, blijf ik liever zo ver mogelijk van alle actie weg. Niet uit angst, meer uit zelfbescherming. Het liefst zou ik gewoon van elke radar verdwijnen, maar dat is helaas niet mogelijk. Die kracht heeft de ontploffing tien jaar geleden me niet gegeven. Helaas.

[ bericht aangepast op 24 jan 2015 - 19:59 ]

---

I'm walking around and then I look down in my hand and where I usually have my cellphone, I just have a gun ~ Sam Tsui

---

'Mag ik afleiding zijn?' vraagt Lola dan enthousiast. Het verbaasd me dat ze al die tijd al zo stil is geweest. 'Mag ik afleiding zijn? Alsjeblieft! Alsjeblieft?!'
Ik wil mijn mond open doen en zeggen dat dat mag, maar Lola is nog niet klaar. Vonken vliegen uit haar handen waarna ze 'ik ben de spark voor een reden!' uitroept.
'En ik beloof plechtig dat ik dit keer niets groots zal laten ontploffen, zoals auto's of bussen of.... musea.' Ik grinnik even aan de herinnering.
'En kunnen we niet gewoon gaan? Ik sms de anderen anders wel dat ze naar het gemeente huis moeten komen.'
'Lola, rustig,' zeg ik, waarna ik opsta. 'We gaan gewoon. Ik ben klaar met dit wachten. We zien wel wat we er aan treffen.'
Vervolgens draai ik me om naar Burton, en gebaar ik hem naar voren te komen. 'En nu luisteren naar Burton,' vertel ik de anderen, om duidelijk te maken dat Burton nu officieel de leiding heeft. Ik zet een stap naar achteren zodat ik een beetje achter de man sta.
'Zal ik alvast gaan?' vraag ik, en ik voel dat de zenuwen plaats maken voor zin in een gevecht. Mijn voeten tintelen om te gaan rennen. Op mijn tempo ben ik binnen twintig seconden bij het gemeentehuis, terwijl het normaal gesproken een kwartier lopen is.

---

“A queen will always turn pain into power.”

Lola zegt dat ze perse afleiding wil zijn, maar mij interesseert het niet zoveel wat ik doe. Zolang het iets is, en ik daarmee kan helpen om ze te verslaan. "Lola, rustig," zegt Bree. 'We gaan gewoon. Ik ben klaar met dit wachten. We zien wel wat we er aan treffen. En nu luisteren naar Burton." De leiding ligt nu bij Burton. Even kijk ik bezorgd naar Bree. Wat is zij van plan? Waarom draagt ze nu opeens het gezag over? "Zal ik alvast gaan?" Ze is van plan om alleen te gaan bekijken hoe het er aantoe gaat, maar straks gaat het mis. Ik pak haar bij de onderarm en kom dichterbij haar staan.
"Je gaat niet alleen, oké. Neem me maar mee ofzo, maar je gaat niet in je eentje daar naartoe. Straks zien ze je ofzo." Met een diepe frons kijk ik haar aan. Het is niet zo dat ik haar niet vertrouw alleen, maar als ze haar iets aan doen, zou ik mezelf dat nooit vergeven. "Je gaat gewoon niet zonder iemand en het liefst mij erbij."

[ bericht aangepast op 24 jan 2015 - 20:37 ]

---

#dealwithit (cool) NecklessOfHope --> Trohman

---

Ik zie Teddy bezorgd toe kijken hoe ik de leiding overdraag naar Burton. Ook al is hij de missie leider, meestal leiden we het uiteindelijk toch een beetje met z'n tweeën. Waarschijnlijk vindt hij het raar dat ik de leiding zo gemakkelijk weggeef. Nadat ik vraag of ik alvast zal gaan, zie ik de blik in zijn ogen veranderen. Hij loopt naar me toe en pakt mijn arm vast, wetend dat ik nu niet zo makkelijk weg kan rennen.
'Je gaat niet alleen, oké. Neem me maar mee ofzo, maar je gaat niet in je eentje daar naartoe. Straks zien ze je ofzo,' zegt hij fronsend. 'Je gaat gewoon niet zonder iemand en het liefst mij erbij.'
Ik kan het niet helpen om toch te glimlachen. Het is bijna schattig hoe bezorgd hij kan zijn over mij, ook al kan ik prima voor mezelf zorgen. Ik druk een kus op zijn wang en glimlach naar hem. 'Oké,' zeg ik slechts. 'Maar dan moet je wel op mijn rug,' zeg ik erachteraan, anders schieten we er niet veel mee op. Ik ben sterk, en dus moet het wel lukken, maar niet voor lang. Gelukkig is het niet zo ver.

---

“A queen will always turn pain into power.”

---

Ik knik als Brianna de leiding aan mij overdraagt. "Goed." Mompel ik. Teddy en Brianna eindigen een onderonsje en ik hoor de woorden: "Je gaat gewoon niet zonder iemand en het liefst mij erbij." Ik knik. Brianna stemt toe, en opnieuw knik ik. "Ik ben het ermee eens. Dan gaat de rest er achteraan. Bree, jij kan een rondje om het gemeentehuis rennen, en je meldt het aan mij. Teddy, jij kan alvast mensen evacueren, probeer het op zijn minst.Ik wil geen toeschouwers, al helemaal geen gewonden." Zeg ik. Ik doe mijn masker en capuchon weer op, en loop richting een raam. Ik open het, en span mijn boog met een pijl en richt. "Vijf minuten zijn om. Laten we gaan." Waarna ik de pijl afvuur en uit het hoofdkwartier verdwijn.

---

"At least I am much stronger than when I was unaware of my own weakness."

'Over een dramatische uitgang gesproken,' mompel ik terwijl ik toe kijk hoe Burton door het raam verdwijnt. 'Ik wil ook een dramatische uitgang! Ik verdien een dramatische uitgang!' Even denk ik om achter hem aan uit het raam te springen, dan bedenk ik dat ik dan beide benen zal breken en een vuurwerk kan afsteken. Het trappenhuis dan, maar. Met twee treden tegelijkertijd sprint ik de trap af naar de garage. Waar mijn motorfiets al staat.
Ik trap hem aan en scheur naar het gemeente huis. Op twee straten afstand zet ik de motor af en zo stilletjes mogelijk ren ik verder. 'Ik ben bijna in positie, zal ik met de show beginnen?'

[ bericht aangepast op 24 jan 2015 - 22:55 ]

---

There is something alluring about an angel drawn to the dark side.

---

"Oké." Opgelucht haal ik adem. Nu kan ik de situatje nog enigszins controleren om haar te beschermen. "Maar dan moet je wel op mijn rug." Ik wil protesteren. Ze is een kop kleiner dan ik: dan plet ik haar gewoon, maar ze lijkt er zeker van.
"Ik ben het ermee eens. Dan gaat de rest er achteraan. Bree, jij kan een rondje om het gemeentehuis rennen, en je meldt het aan mij. Teddy, jij kan alvast mensen evacueren, probeer het op zijn minst. Ik wil geen toeschouwers, al helemaal geen gewonden." zegt hij. Ik ben het volledig met hem eens. De manier hoe ik dit moet aanpakken, wordt waarschijnlijk dat ik ervoor zorg dat alle mensen een brandalarm horen, zodat ze het gebouw uitgaan. "Vijf minuten zijn om. Laten we gaan." Burton schiet zijn pijl en verdwijnt uit de ruimte. Ik richt me op Bree.
"Moet ik perse op je rug? Dan plet ik je gewoon."

---

#dealwithit (cool) NecklessOfHope --> Trohman

---

'Ik ben het ermee eens. Dan gaat de rest er achteraan. Bree, jij kan een rondje om het gemeentehuis rennen, en je meldt het aan mij. Teddy, jij kan alvast mensen evacueren, probeer het op zijn minst. Ik wil geen toeschouwers, al helemaal geen gewonden,' zegt Burton, waarna hij dramatisch uit het raam springt.
'Over een dramatische uitgang gesproken,' mompelt Lola, waarna ze besluit dat zij er ook eentje verdient.
'Moet ik perse op je rug? Dan plet ik je gewoon,' zegt Teddy dan. Ik trek mijn wenkbrauwen op. Het hele punt is dat we dankzij mijn supersnelheid eerder bij het gemeentehuis kunnen zijn. 'Ja,' zeg ik, waarna ik me omdraai en mijn armen naar achteren uit strek, als teken dat hij mag gaan zitten.

---

“A queen will always turn pain into power.”

---

"Ja," Ik zucht even, maar accepteer het dan ook. Ergens is het ook wel fijn. Zometeen moet ik misschien een paar honderd mensen uit dat gebouw krijgen met mijn gave, dan heb ik alle energie nodig.
Ik klim op haar rug en verontschuldig me ondertussen minstens vijf keer voor het pletten van mijn vriendin. "Dit voelt zo verkeerd." Ik wacht totdat zij gaat rennen en we kunnen gaan doen waar we goed in zijn; mensen redden.

---

#dealwithit (cool) NecklessOfHope --> Trohman

---

Met moeite klimt Teddy op mijn rug. Hij is zwaar, maar handelbaar. Hij blijft zichzelf maar verontschuldigen, maar ik grinnik alleen maar.
'Dit voelt zo verkeerd,' zegt hij uiteindelijk.
'Zolang je maar niet over me heen kotst vind ik het prima,' zeg ik, waarna ik ook het raam uit spring en op een super tempo richting het gemeentehuis begin te rennen. Hoe snel ik ga weet ik niet precies. Wel hebben Teddy en ik een keer een test gedaan met een pistool. Hij schoot en ik rende - letterlijk - voor mijn leven. Ik ben net een beetje sneller dan een kogel, en trots ben ik daarop ook.

---

“A queen will always turn pain into power.”

---

"Zolang je maar niet over me heen kotst vind ik het prima." Ik lach even en al snel gaat ze rennen. Het gaat zo snel dat ik me dan bedenk dat haar waarschuwing niet eens zo heel vreemd was. Op het moment dat we bij het gemeentehuis zijn, spring ik meteen van haar af en haal ik diep adem. Mijn maaginhoud zit verdacht hoog. Na een paar slikken is het al weg. Dan richt ik me weer op Bree.
"Is het een goed idee als ik alle mensen binnen een brandalarm laat horen? Dan zijn ze in ieder geval het gebouw uit." Eigenlijk weet ik niet eens of ik wel genoeg energie heb om het bij alle mensen te doen. Anders wordt het nog onprettig, maar dat is het waard. Mensenlevens tegenover pijn is niets.

---

#dealwithit (cool) NecklessOfHope --> Trohman

---

Wanneer we aankomen bij het gemeentehuis, springt Teddy onmiddelijk van mijn rug af. Zijn gezicht is verdacht witjes, maar hij kotst godzijdank niet.
'Is het een goed idee als ik alle mensen binnen een brandalarm laat horen? Dan zijn ze in ieder geval het gebouw uit,' zegt Teddy. Het gaat pijn doen bij hem, en moeite kosten, weet ik. Ik wil net antwoord geven, als een heel klein dingetje mijn aandacht trekt. Slechts het geluid van een brekend takje achter een boom verderop. Mijn ogen vestigen zich op de boom. De ruimte erachter is zwart, zwarter dan normaal gesproken. Alsof er zich figuren bevinden. Mijn hart begint te bonken en ik breng mijn lippen naar Teddy's oor.
'Volgens mij zitten de Villains achter die boom,' fluister ik in zijn oor.

- sorry voor de spam van Romee en mij -

[ bericht aangepast op 25 jan 2015 - 13:43 ]

---

“A queen will always turn pain into power.”

Lauren Jane Sanler ~ Outfit
Ineens hoor ik vlakbij geluid en even later stemmen. Gedempt, dat wel. Iets over een brandalarm. Dan wordt het stil. Te stil, als je het mij vraagt. Ik vloek binnensmonds. De Heroes zijn er al. Ik wist dat het een slecht idee was om hier te blijven staan als een stelletje oude dames op een theekransje. 'Als ik jullie was zou ik snel een beslissing nemen, er staan daar twee Heroes,' fluister ik. Ik merk dat mijn stem een geïrriteerde toon heeft. Fijn, weten ze in ieder geval wat ik ervan vindt. 'Verzin wat, ik zal zorgen dat jullie meer tijd krijgen.' Ik knip in mijn vingers en laat wat rookbommen en een aansteker verschijnen. Ik kijk even snel om me heen. De hoofdingang van het gemeentehuis is vlakbij, maar als ik daarheen ren zien de Heroes mij. Even twijfel ik, dan besluit ik dat ik niet echt veel anders kan. Ik verlaat de veilige schaduwen van de boom en sprint naar de grote deuren toe. Ik probeer niet te denken aan de gevaren die ik me hiermee op de hals haal, dat hoort bij het vak. Ik voel de adrenaline door mijn aderen trekken, ik geniet hiervan. De spanning, het gevaar, ik vind het heerlijk. Die Heroes kunnen me op dit moment niks meer schelen. It's showtime, baby.

---

I'm walking around and then I look down in my hand and where I usually have my cellphone, I just have a gun ~ Sam Tsui