In een verhaal waar ik mee bezig ben, is mijn hoofdpersonage - en niet geheel onbelangrijk: ook het personage vanuit wie je het verhaal volgt - en vrij onopgeleide jongen. Hij is opgegroeid als outsider en mocht niet naar school. Dit betekent dus ook dat hij niet heel erg veel weet, dus geen moeilijke woorden gebruikt en misschien ook niet zo precies is met of je iets zo wel goed zegt.
Dus ik had bedacht dat hij dan vrij fonetisch denkt en spreekt. Mijn wordt dan m'n, zijn wordt z'n en soms wordt het vervangen voor een 't. Ondanks dat het heel goed bij het personage past om niet zo bezig te zijn daarmee, vroeg ik me af hoe jullie als lezers daarover denken.
De vraag is: is dit "fonetische" taalgebruik te vervelend om te lezen?
Alvast bedankt c:
#dealwithit (cool) NecklessOfHope --> Trohman