Kritiek nodig voor verhaal. - Creativiteit

Heyhoi,

Ik wilde heel graag een verhaal schrijven dus ik ben begonnen en heb al een stukje geschreven. Nu is het zo dat ik er nog onzeker over ben en ik dacht misschien wilt iemand het stukje lezen en er kritiek op geven (opbouwende aub) zodat ik mijn verhaal kan verbeteren. Alvast bedankt
-BB

Ze was stil en het gaf me het gevoel alsof alles tot haar was doorgedrongen, alsof ze me eindelijk begreep en me kon vergeven maar ik had het mis. Haar hand raakte m’n wang en met m’n hand op m’n wang bleef ik staan. M’n lippen trilden en ik liet een paar traantjes vallen. Niet door de pijn maar door het feit dat het waarschijnlijk nooit meer goed zou komen tussen mij en Emily. Emily was mijn beste vriendin en we hadden elkaar in de eerste klas ontmoet maar nu heb ik haar verloren. Emily is trouwens niet de enige persoon waar mee ik het heb verkloot. Ik heb fucked up dingen gedaan en daar mee heb ik veel mensen pijn gedaan waaronder Emily. Ik zal jullie mijn verhaal vertellen een verhaal over de fucked up dingen die ik heb gedaan maar ik beloof het ik ben veranderd. Aphrodite is een anders mens nu. That’s right ik heet Aphrodite. Aphrodite… godin van de liefde. Eigenlijk past m’n naam helemaal niet bij me, want ik kan geen liefde geven en ik weet er helemaal niets over tenminste dat is wat andere zeggen en misschien hebben ze wel gelijk. M’n vader heb ik nooit gekend want het had een affaire met m’n moeder en toen het bleek dat ze zwanger was van mij stopte hij contact met ons want meneer wilde z’n vrouw en gezin niet verliezen. Wat een klootzak. Moeder liefde heb ik ook nooit gehad want m’n moeder kreeg mij op haar achttiende net geen sixteen and pregtant dus. Ze was altijd bezig met jongens en feesten en reizen naar mooie landen met rijke getrouwde en of eenzame mannen. Ik was teveel dus zorgde m’n oma voor mij. Ik ben haar heel dankbaar wat een geweldige vrouw was dat maar ze stierf toen ik zes was en vanaf toen was m’n tante Betty mijn oppas voor als m’n moeder weg was maar op m’n tiende ontmoette ze een man en ze gingen samen in New York wonen en zich bezighouden met het maken en verkopen van erotische kunst, naakte mensen dus. Ik was vroeger een grote freak dus niemand wilde echt vrienden met me zijn en vriendjes ik heb er nooit één gehad. Maar ja genoeg over dat laat ik het hebben over m’n fucking stomme fout beter gezegd fouten…

Is dat de eerste keer dat je een verhaal schrijft, dan is dat zeker niet slecht!
Eerst enkele grammatica dingetjes:

-Ze was stil en gaf me het gevoel dat (ipv alsof) alles tot haar was doorgedrongen, alsof/dat (kan allebei) ze me eindelijk begreep en kon vergeven, (komma) maar ik had het mis. Haar hand raakte mijn wang (voluit schrijven) en met mijn hand op mijn wang bleef ik staan. Mijn (opnieuw voluit) lippen trilden en ik liet een paar tranen (op zich is met traantjes niets fout, maar tranen komt mooier/professioneler over). Niet door de pijn, maar (komma) door het feit dat het waarschijnlijk nooit meer goed zou komen tussen ik (ipv mij) en Emily.Emily was mijn beste vriendin en we hadden elkaar in de eerste klas ontmoet, maar nu heb ik haar verloren. Emily is trouwens de enige persoon waarmee (aan elkaar) heb verkloot. Ik heb fucked up dingen dingen gedaan en daarmee (aan elkaar) mensen veel pijn gedaan, (komma) waaronder Emily. Ik zal jullie een verhaal vertellen over de fucked up dingen die ik heb gedaan, (weer komma) maar ik beloof het, (komma) ik ben veranderd. Aphrodite is een ander mens nu. That's right, ik heet Aphrodite. Aphrodite... godin van de liefde en misschien hebben ze wel gelijk. Mijn (languit) vader heb ik nooit gekend want het (hij) had een affaire met mijn (lang) moeder en toen het bleek dat ze zwanger was van mij, (stopte) hij contact met ons, (komma) want meneer wilde zijn vrouw en gezin niet verliezen. Wat een klootzak. Moederliefde (aan elkaar) heb ik nooit gekend, want mijn moeder kreeg me op haar achttiende, (komma) net geen sixteen en pregnant dus. Ze was altijd bezig met jongens en feesten en reizen naar mooie landen, (komma) met rijke, (komma) getrouwde venten. Ik was te veel (van elkaar in dit geval) (komma), dus zorgde mijn oma (lang) voor mij. Ik ben haar heel dankbaar, wat een geweldige vrouw was dat (komma), maar ze stierf toen ik zes was en vanaf toen was mijn (lang) tante Betty mijn oppas, (komma) (wanneer) mijn (lang) moeder weg was, maar op mijn (lang) tiende ontmoette ze een man en gingen ze samen in New York wonen en zich bezighouden met het maken en verkopen van erotische kunst, (komma) naakte mensen dus. Ik was vroeger een grote freak, (komma) dus niemand wilde echt vrienden met me zijn en vriendjes, (komma), ik heb er nooit één gehad. Maar ja, genoeg over dat, laat ik het maar hebben over (mijn) fucking stomme fout - beter gezegd fouten.

-Let op komma'
-schrijf bezitsvormen languit (mijn, jouw, zijn) ipv (m'n, je, z'n)

[ bericht aangepast op 31 dec 2014 - 11:33 ]

Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.

Er is wel een soort van grote fout die je maakt, die ertoe zou kunnen leiden dat niemand het werkelijk zou gaan willen lezen (en dat is wel een rode vlag), niet omdat het inhoudelijk geen mensen aan zou kunnen spreken, maar puur uit techniek - je doet al het tegengestelde dan wat nodig is om mensen mee op sleeptouw te nemen.

Je smoort alle spanning met je eigen handen, door vanaf het inleidende stuk alles al prijs te gaan geven. Dat mag je niet doen, je moet hen nieuwsgierig houden. Je moet om het wel heel onéérbiedig te zeggen (:, hen zien als een hond - waarvan je de aandacht erbij houdt, (zeker in het begin! Tijdens je opbouw) door telkens een brokje informatie te droppen.

Je kunt perfect vanuit een ik - verteller schrijven die vertelt, maar vertellen moet je afwisselen met gebeurtenissen, actie en dialoog. Bijvoorbeeld kun je dit hele stukje voor jezelf houden, maar het voor lezers als volgt uitwerken.


1. Start in medias res, met het personage die voor een huilende Jessica staat en schuldgevoelens ervaart.
2. Dan pas begin je het verhaal - over de blunders die het personage heeft gemaakt. Jeroen Brouwers heeft ook zo'n boek geschreven - datumloze dagen. Een personage die schuldgevoelens en schaamte heeft over al wat hij verkeerd gedaan heeft in zijn leven. Zijn structuur/opbouw was volgens mij als volgt:
-Inleiding waarin hij ook in medias res start als oude man in het bos - die het heeft over zijn gevoelens van schaamte en de vele dingen die hij in zijn leven verkeerd heeft gedaan.
-En dan begint hij te vertellen/te tonen: Ik was een drieëntwintiger toen ik trouwde, een slordige dan nog wel en dan krijg je de uiteenzetting van wat er gebeurd is - maar niet in een paar zinnen vertel. Hij rekt het helemaal doorheen een boek uiteen - hij toont het - hoe hij zijn vrouw ontmoet - met haar trouwt, maar eigenlijk niet van haar houdt - een dialoog waarin zij een kind wilt - reis naar Italië waarin de verliefdheid kort weer oplaait en ze naar bed gaan - dialoog waarin zij zwanger blijkt te zijn & hij die zich erin geluisd voelt - nog wat ertussen - gevoelloze/haast puberale omschrijving voor hoe hij niets voelt voor die gerimpelde baby's: een hele bende in het ziekenhuis en hoe hij geen enkele band voelt voor zijn eigen kind - hoe het wel wat opbouwt dan, maar dat het nog steeds fout zit met zijn vrouw en hij seksueel met haar vreemdgaat - uiteindelijk vertrekt hij en laat hij zijn zoon gewoon in de steek - dan blijft hij zijn eigen leven leiden en komen er een paar toevallige ontmoetingen met zijn volwassen zoon en hoewel hij schaamte voelt blijft hij toch in eerste instantie met zichzelf bezig; seks, zijn baan... Tot zijn zoon uiteindelijk ongeneselijk ziek blijkt te zijn geworden - en die zoon hem vraagt hem een vaderlijke daad te verrichten en in het geheim de monitoren uit te schakelen (omdat ze hem alleen nog in leven houden als proefmateriaal) en zo eindigt het boek - weet nu niet of het achteraf dan nog teruggaat naar de vader als oude man - maar doorheen het boek ontvouwen de gevoelens van schuld en schaamte zich en weet je als lezer beetje bij beetje beter waarom-
Zie je, hij schreef ook niet in het inleidende stukje meteen een beknopte samenvatting van wat er is gebeurd, dat mag je net niet zeggen, dat moet je uiteen zetten!

[ bericht aangepast op 31 dec 2014 - 10:39 ]

Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.

Ook, let op voor spreektaal en te veel Engels (;

[ bericht aangepast op 31 dec 2014 - 10:40 ]

Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.

Histoire schreef:
Ook, let op voor spreektaal en te veel Engels (;

xBlackButterfly schreef:
(...)

Heel erg bedankt je weet echt niet hoeveel je me hebt geholpen

Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.

Ik ga niet alles beginnen te verbeteren want dat heeft Histoire al gedaan, maar let gewoon echt heel hard om je komma's. Dat is voor mij hetgene dat het meest stoort. Zonder onderbreking kan je niet genoeg intonatie leggen. Voor 'maar' en 'want' plaats je altijd een komma.

Has no one told you she's not breathing?

Je kan best ook alinea's gebruiken, dat leest ook al wat aangenamer dan zo'n hele brok tekst (:

Mijn brein breint zoals het breint.

Je kunt altijd eens kijken hoe professionele schrijvers het opgebouwd/gedaan hebben. (:

https://books.google.be/books?id=bpkxAgAAQBAJ&pg=PT1&dq=datumloze+dagen&hl=en&sa=X&ei=Jm2kVKzZMsr9aI3dgegH&ved=0CB4Q6AEwAA#v=onepage&q=datumloze%20dagen&f=false

Dit is het boek waar ik het over had, (niet helemaal ) maar dan kun je eens gaan kijken en heb je een beetje een voorbeeld voor de vorm - kwestie van oefenen, zo leer je het snelst! (:

Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.