[ 200 ] Waiting for the end: The new beginning | Speeltopic - Speeltopics

Waiting for the end: The new beginning

Onder de grond schuilen is niet het luxe dat je gewend bent. Boven je is de wereld aan het veranderen en jij zit beneden in een bunker met de paar mensen die mee konden vluchten. Jongeren en ouderen. Je hoort niets van buiten en kan er ook niet heen. Voedsel is schaars en zieken worden vrijwel meteen naar een ander gedeelte in de bunker gebracht om daar te herstellen of te sterven zonder medicijnen. De bevolking in de bunker wordt alsmaar minder in de tien jaar tijd dat je er zit en mensen beginnen toch nieuwsgierig te worden naar de wereld. Ze besluiten hun leven te wagen en naar boven te gaan.

Twaalf jongeren en volwassenen overlevende besluiten naar boven te gaan om te kijken of de wereld leefbaar is. Wanneer ze boven komen zien ze gelijk dat alles anders is dan tien jaar geleden. Gebouwen zijn vervallen en begroeid met mossen en planten, wegen zijn niet meer te onderscheiden en schoon water is bijna nergens te vinden. De twaalf mensen weten dat ze wel uit de bunker moeten blijven omdat er daar geen voedsel en drinken meer is voor twee weken. Ze besluiten alles dat ze hebben mee te nemen en de rest achter zich te laten. Ze willen meerdere overlevende vinden en beginnen hier dan ook de reis van hun leven; Het nieuwe begin.

Personages:
Leeftijden verschillend! Van 11 tot 40 of ouder, wees creatief!

Volwassen vanaf 23 jaar: {max 6}
- Mairwen Tesni - zesentwintig - Bostick
- Jia Zhang - zevenveertig - FairyGothMother
- Vrouw - Verityy
- Ericson 'Eric' Adams - negenentwintig - Sheamus
- Man - DecemberRain
- Man -

Jongeren tot 22; {max 6} VOL
- Finnegan Sheard - zestien -Bostick
- Jongen - Eloquentiae
- Aydin Morales - eenentwintig - Princesas
- Meisje - Cogitantio
- Meisje - Creepers
- Riley Marya Williams - achttien - OutlawQueen

Omgeving:
1
2
3


Regels

- Houd jongens en meiden/mannen en vrouwen gelijk
- Maximaal twee personages per persoon
- Alleen meedoen als je het zeker weet en je niet na twee dagen alweer uitschrijven
- Geen ruzie in OOC. IC mag natuurlijk wel
- Minimaal 200 woorden schrijven. Één keer iets minder is niet erg, maar niet te vaak!
- Alleen ik open nieuwe topics
- Plezier hebben
- Er is geen bereik etc. hou daar rekening mee

Topics:
Praattopic 1
Rollentopic 1

[ bericht aangepast op 12 dec 2014 - 21:46 ]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Mairwen Tesni - zesentwintig

Eric keek naar mij en ik zag zijn mondhoeken omhoog krullen. Ik glimlachte terug naar hem.
"Goed, ik denk inderdaad dat het het beste is dat we samen blijven. Samen staan we sterk. Als iedereen wat spullen draagt, buiten Mairwen, want ze is zwanger, dan moet het lukken toch? We kunnen best een kant uitgaan die veilig lijkt en ons naar ergens kan leiden. Ik kan me hier amper iets herinneren, weet iemand de weg naar de stad misschien?" Eric liet mijn hand los en liep richting de ingang van de bunker.
"Ik kan heus wel dingetjes dragen hoor," zei ik glimlachend en keek even naar Jia. "Meteen gehandicapt als je zwanger bent," grapte ik en knipoogde even.
"Ik woonde hier niet ver vandaan, misschien een kwartier lopen. Mijn ouders hadden een winkel met gereedschappen, misschien ligt daar nog iets wat we kunnen gebruiken. Al het eten is natuurlijk al niet meer goed, dus hoe we daaraan moeten komen weet ik niet. Anders kunnen we misschien ook in twee groepen opsplitsen en over een uur of zoiets hier weer afspreken.'' Ik keek naar het meisje, ze had nog nooit tegen een van ons gesproken. Ik glimlachte naar haar en zette een stapje naar haar toe. "En het is misschien slim om een leider te kiezen. Iemand die de beslissingen neemt, zodat er geen ruzie komt. Dat kunnen we nu niet gebruiken.''
"Gereedschappen kunnen we altijd gebruiken, en misschien als er ingeblikt voedsel is kunnen we dat meenemen." Ik keek haar aan met een vriendelijke glimlach. "Een leider kiezen, zei je? Misschien moeten we het even laten bezinken en daarna een leider kiezen," stelde ik voor en keek haar aan. "Wat is je naam als ik vragen mag?"

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Ericson 'Eric' Adams

In de bunker raapte ik heel wat spullen bij elkaar en stak die in een paar rugzakken die we hadden. De helft was volgens mij al klaargemaakt om hier uiteindelijk te kunnen vertrekken. Ik had er eigenlijk wel zin in om alles te gaan verkennen, alles weer op te bouwen en zo. De wereld moest weer normaal worden, weer bevolkt worden. Daar zouden wij nu voor gaan zorgen en ik vond het een super goed plan. Gelukkig hadden wij het overleefd, daar was ik echt heel blij mee.
      "Ik kan heus wel dingetjes dragen hoor," zei Mairwen glimlachend en keek dan even naar Jia. "Meteen gehandicapt als je zwanger bent," grapte ze en knipoogde even. Ik was net weer uit de bunker gekropen, nadat ik wat rugzakken naar buiten had gegooid of daar gelegd had.
      "Dat weet ik, Mairwen, maar ik neem het zekere bij het onzekere. Ik wil echt niet dat jou wat overkomt." Ik glimlachte en nam de zwaarste rugzak op mijn rug.
      "Ik woonde hier niet ver vandaan, misschien een kwartier lopen. Mijn ouders hadden een winkel met gereedschappen, misschien ligt daar nog iets wat we kunnen gebruiken. Al het eten is natuurlijk al niet meer goed, dus hoe we daaraan moeten komen weet ik niet. Anders kunnen we misschien ook in twee groepen opsplitsen en over een uur of zoiets hier weer afspreken," zei Riley. Ah, dat verstandigere meisje. Ik knik glimlachend, aan haar hadden we echt wat.
      Ik keek naar Mairwen die weer sprak, ik wachtte altijd netjes tot iedereen uitgesproken was en sprak dan pas zelf. Het was wel zo beleefd om naar elkaar te luisteren en elkaar te kans te laten geven om wat te zeggen.
      "Dat is misschien wel een goed plan, om naar de winkel van je ouders te gaan. We kunnen van alles gebruiken. Over de groep in twee splitsen? Ik weet niet... wat denkt de rest?" Ik keek even de groep rond.

---

16 - 09 - '17

---

"Gereedschappen kunnen we altijd gebruiken, en misschien als er ingeblikt voedsel is kunnen we dat meenemen," zegt Mairwen. Ze kijkt me met een glimlach aan en ik glimlach terug. Hoewel ik meestal mensen probeer te mijden, is het toch altijd fijn als iemand vriendelijk tegen je is. "Een leider kiezen, zei je? Misschien moeten we het even laten bezinken en daarna een leider kiezen," stelt ze voor. Ik knik, maar zeg niks. "Wat is je naam als ik vragen mag?"
      "Riley Williams,'' zeg ik zachtjes, bang dat iemand mijn naam herkent. De winkel van mijn ouders waar ik het over had is één van vele winkels. Mijn vader was eigenaar van een groot gereedschappenbedrijf, maar meestal probeerde ik daar niks over te zeggen. Mensen dachten dan al snel dat ik verwend was, wat niet zo was.
      "Dat is misschien wel een goed plan, om naar de winkel van je ouders te gaan. We kunnen van alles gebruiken. Over de groep in twee splitsen? Ik weet niet... wat denkt de rest?" Hij kijkt de groep rond en ik doe hetzelfde. Er zijn twee jongens van mijn leeftijd - eentje met witblond haar en de jongen die net een beetje irritant deed. Voor de rest is er een vrouw die ik rond de vijfenveertig schat, Mairwen en een man van ongeveer haar leeftijd - ik neem aan dat hij haar vriend op man is.

---

Spoiler alert: you will save yourself

Aydin Morales

Ik was een beetje in gedachten weggezonken en staarde met doffe ogen naar de bomen bedekt met mos. De laatste tijd was alles zo snel gegaan dat ik het niet meer op een rijtje kreeg. Het was een chaos in mijn hoofd en ik had het gevoel dat dit een eindeloze nachtmerrie was. Ik werd niet meer wakker. Mijn hoofd liet ik even in mijn handen zakken voordat ik weer opkeek naar mijn omgeving. Ik was moe en wilde slapen, maar dit was niet het moment om te klagen. We moesten actie ondernemen en dat besefte ik zelf ook wel. Misschien was het handig als ik wat meer initiatief toonde, maar dat was makkelijker gezegd dan gedaan. Ik was geen jongen die met de beste ideeën aankwam en al helemaal geen luisterend oor. De laatste jaren had ik dan ook erg op mezelf geleefd en amper contact gezocht met de rest. Af en toe praatte ik dan met iemand, maar meestal eindigde dat in een ruzie of iets wat daar op leek. Ik kreeg dus ook niet de indruk dat deze mensen me echt mochten. De enige waar ik al mijn liefde voor had ingezet was mijn zusje, maar een paar dagen geleden was haar hart gestopt met kloppen. Ze was al een tijdje ziek door de vieze omgeving waar we in leefden, maar ik had niet verwacht dat het zo snel zou gaan. Nu was ze weg en bevond ze zich op een betere plek, hier ver vandaan. Misschien kon ze wel van geluk spreken dat ze nu eindelijk kon rusten en dat ze deze klote situatie niet hoefde mee te maken. Ze verdiende namelijk beter dan dit. Even keek ik op toen Eric iets zei over opsplitsen. ''Oké.'' was het enige wat ik zij en ik knikte kort. Eigenlijk drong het niet echt tot me door wat hij zojuist had voorgesteld. Waarschijnlijk was het verstandig als ik me er niet teveel mee bemoeide, want meestal was ik de groep alleen maar tot last. Ik staarde afwezig naar mijn vingers en beet wat op mijn lip. Ik liet deze situatie maar gewoon over me heen komen en zag wel waar ik eindigde. De rest was al begonnen om wat spullen te verzamelen, dus langzaam kwam ik zelf ook in beweging. Dit was wel het minste wat ik kon doen. ''Ik wil echt niet dat jou wat overkomt.'' hoorde ik Eric tegen Mairwen zeggen. De relatie tussen die twee maakte me misselijk, maar ik probeerde het niet te laten merken. Dat zou namelijk alleen maar tot problemen leiden en dat kon ik er nu echt niet bij hebben.

---

It's hard to stay mad when there's so much beauty in the world

Finnegan Sheard - zestien Eric was binnen gekomen en had wat spullen gepakt. Hij had de zwaarste rugzak gepakt. Ik pakte de laatste zakken op en sleepte ze naar boven, daar zette ik ze neer en ik keek even naar de andere. "Dat is misschien wel een goed plan, om naar de winkel van je ouders te gaan. We kunnen van alles gebruiken. Over de groep in twee splitsen? Ik weet niet... wat denkt de rest?" Ik keek naar Eric. "Hier zijn nog wat rugzakken, alles dat over is zijn dingen die niet mee konden, niets bijzonders," vertelde ik toen en keek even de groep rond. "Opsplitsen?" vroeg ik toen. "Ik ben even binnen en ik mis van alles." Ik haalde een hand door mijn haar en grinnikte even. Ik pakte een van de rugzakken op en deed deze op mijn rug. Daarna pakte ik nog een zijtas en deed deze over mijn schouder heen. Het was nu best zwaar, maar ik had het ervoor over. Zolang we maar een veilige plek, naast de bunker, zouden vinden dan was het goed. Ik was heel nieuwsgierig maar moest me inhouden. Straks dan gebeurde er dingen en was het mijn schuld, dat ben ik wel gewend want soms gebeurde er dingen in de bunker door mij. Niet heel leuk, om eerlijk te zijn.

Mairwen Tesni - zesentwintig "Dat weet ik, Mairwen, maar ik neem het zekere bij het onzekere. Ik wil echt niet dat jou wat overkomt." zei Eric en ik glimlachte om zijn bezorgdheid. Ik aaide even over zijn arm en glimlachte lief naar hem. Wat was het toch een schat. Ik weet niet wat ik zonder hem, eigenlijk zonder iedereen hier, zou moeten. Wij geven elkaar hier steun en we kunnen op elkaar steunen, dit is heel fijn. "Dat is misschien wel een goed plan, om naar de winkel van je ouders te gaan. We kunnen van alles gebruiken. Over de groep in twee splitsen? Ik weet niet... wat denkt de rest?" Ik keek de groep even rond. Finnegan was net bij ons gekomen. "Hier zijn nog wat rugzakken, alles dat over is zijn dingen die niet mee konden, niets bijzonders," vertelde hij en ik glimlachte weer. Wat een slimme jongen. "Opsplitsen? Ik ben even binnen en ik mis van alles." Ik moest even lachen om zijn opmerking en keek hem aan. "Riley wil opsplitsen zodat we sneller dingen zullen vinden, maar we kunnen er beter over stemmen," legde ik aan hem uit. Hij knikte en leek even na te denken, hij zei echter niets dus ik dacht dat hij het er wel mee eens was. "Ik vind het wel een goed idee," zei ik toen zelf en keek Eric aan. "Zo kunnen we meer dingen vinden en misschien eerder overlevenden. We moeten alleen wel een goede plek afspreken om terug te komen en om de hoeveel uur. Misschien kunnen we iets van walkietalkies vinden, alleen denk ik niet dat de batterijen en accu's het nog doen, maar het is het proberen waard," gaf ik eerlijk toe.

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Jia Zhang | Zevenenveertig

---

Aydin komt op me af en neemt me bij mijn schouders vast om zich te verontschuldigen. Dat vind ik zeker een goeie daad van hem en ik waardeer dan ook dat hij blijkbaar moeite wil doen om onze samenwerking zo soepel mogelijk te laten verlopen.
"Dankje." zeg ik dan tegen hem. "Ik snap je ongeduld wel hoor." Ik glimlach toegevend en richt mijn aandacht dan op de rest. Een beetje bezorgd kijk ik richting Mairwen. Het is misschien niet de beste tijd om met haar op stap te zijn, maar anderzijds de baby komt hoe dan ook en zonder eten zal het zeker niet goed komen. Vervolgens neemt Eric het woord.
"Goed, ik denk inderdaad dat het het beste is dat we samen blijven. Samen staan we sterk. Als iedereen wat spullen draagt, buiten Mairwen, want ze is zwanger, dan moet het lukken toch? We kunnen best een kant uitgaan die veilig lijkt en ons naar ergens kan leiden. Ik kan me hier amper iets herinneren, weet iemand de weg naar de stad misschien?"
Langzaam aan begin ik te beseffen dat het op mij aan komt als we ooit een grote stad willen vinden. De rest kan het zich amper herinneren of was gewoon nog te jong. Het blijkt dat ik de enige ben die oud genoeg is en lang genoeg in deze buurt heeft geleefd om ons de juiste richting te wijzen. Ik neem mezelf voor om zo even goed na te denken. Wanneer Mairwen een grapje maakt over haar zwangerschap, glimlach ik stralend terug. Vanbinnen steekt het een beetje. Ik kan er neit aan doen dat ik stikjaloers ben op wat zij in zich draagt.
"Ik woonde hier niet ver vandaan, misschien een kwartier lopen. Mijn ouders hadden een winkel met gereedschappen, misschien ligt daar nog iets wat we kunnen gebruiken. Al het eten is natuurlijk al niet meer goed, dus hoe we daaraan moeten komen weet ik niet. Anders kunnen we misschien ook in twee groepen opsplitsen en over een uur of zoiets hier weer afspreken. En het is misschien slim om een leider te kiezen. Iemand die de beslissingen neemt, zodat er geen ruzie komt. Dat kunnen we nu niet gebruiken." Opnieuw spreekt het meisje waarvan ik haar naam niet ken. Tevreden knik ik, met haar hebben we het zeker niet slecht getroffen. Ze heeft duidelijk genoeg verstand om een situatie als deze te beoordelen.
Nadat Mairwen haar naam vraagt, kom ik te weten dat ze Riley heet. Ik luister verder nog naar wat Eric te zeggen heeft en glimlach naar Finn die weer tevoorschijn komt. Ook ik neem een tas op me en kijk dan de groep aan. Ondertussen heb ik na kunnen denken over het voorstel van Riley.
"Het lijkt me inderdaad wel slim om op te splitsen. Op die manier kunnen we hopelijk snel wat eten en andere nodige spullen verzamelen voor we verder trekken richting een grotere stad. Het lijkt me dat ik misschien wel weet waar er eentje is, geef me nog even tijd om te denken. We hebben dingen nodig om buiten te kunnen overleven. Het is niet zeker dat we altijd een veilige slaapplaats vinden. Denk dus aan slaapzakken, zaklampen, vooral voedsel en water." Even kijk ik de groep rond.
"Het lijkt me dat Mairwen en Eric liefst samen blijven, dus kan Aydin misschien met hun mee?" vraag ik glimlachend. Ik zet expres twee sterke mannen bij haar zodat ze altijd goed beschermd is. "Dan neem ik Riley en Finn mee naar de winkel van haar ouders. Lijkt dat voor iedereen goed?" Ik wil niet te bazig overkomen, maar als niemand beslist, dan vertrekken we over geen honderd jaar.
"Dan spreken we hier weer af voor zonsondergang. Misschien blijven we dan nog best één nacht in de bunker en dan kunnen we de volgende morgen meteen vertrekken in de hoop overlevenden te vinden. Zorg wel dat je terug bent voor donker. Ik heb liever dat jullie hier te vroeg zijn dan te laat. We weten niet wat zich kan roeren in de duisternis en ik wil niet dat iemand dat moet trotseren zonder dat we er met zijn allen achter staan."
Met een glimlach kijk ik de groep rond, hopend dat ze het een beetje goed vinden wat ik allemaal zeg.
"En tot slot over het kiezen van een leider. Dat lijkt me wel een goed idee, maar dat kunnen we inderdaad misschien beter wat laten bezinken. Ik stel voor dat iedereen erover nadenkt en dat we vanavond in de bunker onze kandidaten naar voren brengen."

[ bericht aangepast op 16 dec 2014 - 13:35 ]

---

“To live will be an awfully big adventure.”

[Sheamus > Ziggler]

---

16 - 09 - '17

[Oeps, ik moet hier nog eens schrijven Ö]

---

16 - 09 - '17