Velen weten dit niet, zo goed als niemand op Quizlet eigenlijk, maar ik heb het de laatste tijd enorm zwaar en zag zoveel niet meer zitten. Het is een combinatie van tijdtekort en een zwaar studieprogramma. Ik ben dit jaar namelijk begonnen aan de bachelor Rechtspraktijk, maar ik doe deze 3 jaar op 1 jaar vanwege vrijstellingen omdat ik al een andere bachelor op zak heb. Maar dat maakt dus dat ik een ongelooflijk zwaar jaar heb. Daarnaast zit ik ook in het praesdium (leiding) van mijn studentenvereniging en ben ik een actieve kajakker. Ondertussen ben ik zo actief niet meer en al mijn vrije tijd gaat op naar leren voor school. Ik merk dat ik het mentaal heel zwaar heb en zeker met de tegenslagen van de afgelopen weken. Ik ga mijn boek nog niet eens opentrekken over al die tegenslag want dan ben ik morgen nog niet klaar met typen. Het komt er op neer dat ik voor het eerst in mijn 2,5 jaar mod zijn (als ik goed kan rekenen) mezelf op minder actief heb moeten zetten vanwege privé. Ik had echt nergens nog energie voor, de stress nam de overhand, enorm groot slaapprobleem,... Dus ik heb me voor het eerst vanwege zoiets op minder actief moeten zetten. Dat is echt iets nieuws voor mij, want mij kennende knal ik gewoon nog harder door, terwijl ik nu mijn rust een beetje probeer te nemen.
De afgelopen dagen heb ik even een boost gekregen voor mijn mentale weerstand. Ik had met mijn studentenvereniging 2 enorm fijne activiteiten en dat heeft echt wonderen gedaan. Ik was vandaag voor het eerst sinds maanden nog eens oprecht vrolijk. Ik herkende mezelf bijna niet meer. Waar is die actieve, enthousiaste 21 jarige meid toch gebleven? In ieder geval: ik zag enorm tegen deze 2 activiteiten op. Bij de eerste zag ik het niet zitten om zolang te blijven enzo, maar uiteindelijk waren de juiste personen aanwezig en vond ik het een topavond. En gisteren hadden we een cultuuractiviteit waarbij een deel van ons praesidium mee mocht en een ander deeltje moest zorgen voor de catering bij de laatste stop. Ik koos voor de catering omdat ik in de tussentijd dat alles op het vuur stond, kon samenvatten voor school. Toen al het volk eraan kwam, was er zo'n leuke sfeer dat ik mijn stress even vergeten was. Dat was echt zo leuk. Dus vandaag was ik oprecht vrolijk en toen besefte ik het vandaag dat ik nog eens echt gewoon mezelf was en toen voelde ik me iet wat trots. En dat verdiende een schouderklopje. Ik ben goed bezig om mijn middelvinger te laten zien aan alle bullshit die ik pas heb meegemaakt. Heb dan ook een heleboel administratieve rompslomp vandaag afgewerkt, een afspraak bij de tandarts gemaakt, nog eens hard mijn best gedaan voor de suggestiewerking van Q en nu die lasten van mijn schouders zijn, kan ik me meer vollop op school focussen. Dus ik ben vandaag trots op mezelf en hoe ik mezelf door alle dalen heen sleep.
Dus ik ga zo meteen nog 3 uurtjes knallen op verbintenissenrecht en dan ben ik even weer een gelukkig mens. 
Wanneer waren jullie voor het laatst trots? En vergeet jullie zelf geen schouderklopje te geven af en toe. ^^
I'm just a musical prostitute, my dear. - Freddie Mercury
