Ik ben eigenlijk heel mijn leven al bezig geweest met Disney. Toen ik klein was, ben ik wel enkele keren in Disneyland Parijs geweest, maar daar herinner ik me niet al te veel van. Ik had superveel Disneyfilms op video, Disneykleertjes, spulletjes en van die dingen. Tijdens mijn hele jeugd kocht/keek ik braaf de nieuwe Disneyfilms, maar verder niet echt iets speciaals.
Toen ik 11 was ofzo ben ik voor de eerste keer naar Disney World in Florida geweest, en dat heeft bij mij een grote impact heeft nagelaten. Ik heb Disney toen eigenlijk herontdekt, wat merchandise gekocht (die ik nog steeds heb en koester) en natuurlijk op de foto geweest met elk facecharacter dat we maar konden vinden. Enkele jaren later ben ik teruggegaan, en het was alsof ik nooit weggeweest was. Omdat het de eerste keer te lang aanschuiven was, wilde ik toen per se met Ariel op de foto en een handtekening vragen, en toen we na drie kwartier eindelijk bij haar stonden, ben ik gewoon beginnen janken :'D
Sindsdien ben ik nog twee keer in Disneyland Parijs geweest, maar die bezoeken hebben me nooit echt geraakt zoals toen in Amerika. Er miste magie, ik miste de facecharacters en de gigantische keuze aan merchandise, en het enthousiasme bij andere bezoekers en van die dingen. Wanneer ik nu in een grote stad kom (Parijs, Londen, New York,...) ga ik altijd meteen op zoek naar Disney Stores, of ergens anders zal ik ook de eerste zijn om bij de Disney-spulletjes te kijken.
Ik heb het enkele jaren op persoonlijk gebied enorm moeilijk gehad, en ongeveer een jaar geleden heb ik mijn liefde voor Disney herontdekt. Sindsdien gaat het veel beter met me, omdat ik dankzij onder andere Disney mensen heb leren kennen die me helpen me beter te voelen, en ik zou me niet kunnen inbeelden dat er een dag voorbijkomt waarop ik niet met Disney zou bezig zijn, of dat ik besluit om de nieuwe Disneyfilms niet te kopen/kijken.
But I still have this faith in the truth of my dreams.
