• Geruchten zijn overal. Daar kom je niet onder uit. Ieder mens let op elkaar, denkt vanalles over elkaar. Zo ook in het kleine stadje La Push. Het is echt een klein stadje, iedereen kent elkaar, bijna geen uitzonderingen. Er is één school in de stad, waar alle kinderen op zitten. Naast die school begint het bos. En daar, daar zijn de geruchten begonnen. In dat grote stuk bos. Je zou kunnen zeggen dat híj er op de juiste tijd op de juiste plek was. Maar een jonge man, journalist, had een groepje jongens gevolgd, het bos in. En wat hij daar zag, geloofde niemand. De jongens veranderde in weerwolven. De jongeman was meteen teruggerent. Maar zijn baas geloofde dit belachelijke verhaal niet, en ontsloeg de man. Deze was vastbesloten om de waarheid naar boven te halen, en bedacht een list. Hij huurde een paar meisjes in, om achter de waarheid te komen. De meisjes mengden zich in de groep van de weerwolven, lieten er eentje verliefd op zich worden, om hem daarna over te halen - of te dwingen, het toe te geven. Zullen ze slagen, of neemt de liefde de overhand?

    Rollen:
    Verliefde weerwolven:
    -Max Hunter by Newt_Runner
    -Jake Warrior by Newt_Runner
    -Gereserveerd by Luke_Pinguin

    Weerwolven:
    Vrouwelijk:
    -Namira Feylton Warrior by Armitage
    -Myrthe Warrior by Veravos
    -Hope Woodward.Beta by LadyStark

    Mannelijk:
    -Gereserveerd by Luke_Pinguin
    -Jared Alpha by Aureolus

    Liefdes:
    -Lillian by Vivir
    -Raven by Aureolus
    -Ryann by Deers

    Koppels:

    Personage van Luke Pinguin X Lillian
    Max X Raven
    Jake X Ryann

    The pack:
    In de pack zijn er ook verschillende rangen. Zo heb je de Alpha, de beta, de warriors en de hunters.
    De Alpha is de leider, de beta is zijn of haar rechterhand. Deze rangen zijn vaak bezet door mannelijke weerwolven.
    De Warriors controleren de grenzen van het gebied van de pack. Zij zorgen ervoor dat er geen vreemden in het gebied komen.
    De Hunters zijn verantwoordelijk voor de veiligheid in de pack. Als er oorlog uitbreekt met een nabij gelegen pack, gaan zij in eerste instantie het gevecht aan.


    Regels:
    -Alleen Newt_Runner maakt nieuwe speel-, rollen-, of praattopics aan.
    -Ruzie's alleen in het speeltopic.
    -De 'normale weerwolven, mogen zowel jongens als meisjes zijn. De verliefde weerwolven zijn wel allemaal jongens, en de liefdes allemaal meisjes.
    -De meeste normale weerwolven zijn echter wel jongens. Niet teveel meisjes dus!
    -Minimaal 200 woorden posten.
    -Geen sneltrein.
    -Sluit niemand buiten.


    The beginning
    Het is een rustige dag in La Push. De week is weer begonnen, dus vandaag zal iedereen weer naar school moeten. De wolven hebben met z'n allen in het bos geslapen, na een kampvuur te hebben gehouden. Voordat de liefdes naar school gaan, hebben ze een afspraak bij het uitzendbureau, waar ze een wat vreemde opdracht krijgen....

    [ bericht aangepast op 16 nov 2014 - 20:08 ]


    You got teeth like a wolf, but you cry like a sheep

    [ Moi Topicals ]


    Yeah, and people in hell want Slurpees.

    Mag de rollenstory hier nog even in? ^^ Wilde iets opzoeken en toen miste ik hem :3

    Max Frost



    Door de eerste zonnestralen werd ik wakker. Ik knipper met mijn ogen en wrijf de slaap eruit, om daarna om me heen te kijken en me af te vragen wat ik hier doe. Maar het duurt niet lang of ik het weer weet. Vannacht hadden we met de pack een kampvuur gehad. Ik vond het altijd leuk, maar het was altijd zo druk. Dat was het natuurlijk vaak wel, maar met de kampvuren was het altijd wat extra's. Ik vond het dan ook raar dat niemand was komen klagen. Maar het was in het dorp bekent dat wij als groep vaak kampvuren hadden. Ze wisten het, ze accepteerden het. Niemand kwam kijken, wat ook maar goed ook was; anders hadden de normale mensen ons bestaan allang door gehad. Niemand wist dat wij weerwolven waren. Terwijl iedereen ons wel kende. Iedereen in dit dorp dan. We zaten allemaal op dezelfde school. En dat was opzich wel fijn. Als je tenminste sociaal zou zijn. En sociaal stond niet in mijn woordenboek. Met een zucht werkte ik me overeind en liep naar een van de meertjes. Zin om echt te douchen had ik niet, dus veranderde ik in een wolf, liep het water in en zwom even rond. Of ik op deze manier voor 'schoon' doorkon? Mwah, misschien niet echt. Maar het maakte me niet uit. Anders moest ik naar huis. Terwijl ik uit het water klom bedacht ik me dat ik zo wie zo naar huis moest. Ik moest mijn schoolspullen halen. Ik zuchtte en schudde mijn bruine vacht uit. Ik veranderde terug en schudde het water opnieuw uit mijn haar. Ik keek even over de groep. Zou ik vragen of iemand zin had om mee naar mijn huis te lopen? Nee. Ik wilde even alleen zijn.


    You got teeth like a wolf, but you cry like a sheep

    Namira Feylton


    | Even the smallest person can change the course of the future |

    Zachte voetstappen deden mij opschrikken. Thuis sliep ik altijd zo diep dat iemand me kon verplaatsen zonder dat ik wakker werd, maar als ik met de pack was sliep ik meestal licht, gebrand op eventueel gevaar. Met een binnengehouden kreun rek ik me uit en open ik voorzichtig mijn ogen, die pijn doen van het felle licht. De resten van ons kampvuur van gisteren smeulen nog. Op enige afstand vang ik nog net een glimp op van Max, die in de richting van het meer loopt. Voorzichtig glip ik uit mijn slaapzak en sluip achter hem aan. Terwijl ik de korstjes uit mijn ogen wrijf en een hand door mijn lange, verwarde haar haal loop ik op blote voeten door het bos. Ik weet al waar hij heen gaat, het meer is in de buurt van het clubhuis en de plek voor mensen die even alleen willen zijn of willen 'douchen'. Maar om de een of andere reden had ik het gevoel dat Max zich een beetje alleen voelde, maar dat verborg achter een masker van vrolijkheid. Toen ik bij het water aan kwam zag ik een grote bruine gestalte die het water uit kwam. Heel even bewonderde ze zijn machtige gestalte, toen stapte ze naar voren over de boomgrens en liep naar hem toe.
    'Hé,' zei ik zacht. 'volgens mij kan jij wel wat gezelschap gebruiken.'


    Nah, ik verveel me dood hier, dus daarom gaan we Max maar stalken :Y) Had je maar niet zo'n hotte character moeten nemen ^^ Maar goed, sorry Raven! Ze kunnen straks nog wel met elkaar praten denk ik

    [ bericht aangepast op 11 nov 2014 - 13:24 ]

    [YIEESH. Mt. :3]


    I don't know if life is greater than death — but love was more than either

    Ryann June McAllister



    Wanneer ik mijn ogen open zit ik vrijwel meteen overeind. Dit soort dingen had ik werkelijk waar altijd wanneer ik wakker werd. Kreunend laat ik me weer achterover op mijn kussen vallen. Ik kijk richting mijn nachtkastje en knip het lampje aan, waarna ik een briefje op de hoek van het kastje zie liggen. Ik ga op mijn zij liggen en neem het briefje in mijn hand, waarna ik het open en begin te lezen.

    Beste Ryann McAllister,

    Het uitzendbureau heeft samen met U een afspraak geregistreerd voor vandaag, half negen precies. Dit is om verschillende redenen, U hoort het daar wel.

    MVG,

    Het Uitzendbureau.


    Ik had werkelijk waar géén idee hoe die brief hier op mijn nachtkastje was gekomen. De mogelijkheden bezorgden me de rillingen. Ik keek op mijn wekker en zag dat het al acht uur was. Wat was ik toch weer lekker op tijd.
    Ik spring mijn bed uit en kleed me snel aan, waarna ik als een razende mijn haren in een staart doe en mijn tanden begin te poetsen. Ik zou onderweg wel even snel een broodje oppikken bij de bakkerij. Ik scheerde de trap af, gaf mijn moeder een kus en stapte in mijn auto, waarna ik naar de bakkerij reed.
    Ik liep nerveus naar binnen en bestelde een broodje gezond. Ik betaalde de bakker en stapte de winkel uit, en voordat ik ook maar in mijn auto zat had ik het gehele broodje al naar binnen gewerkt.
    Ik gaste naar het Uitzendbureau, en had alweer bijna een bekeuring gekregen. Ik parkeerde mijn auto en stapte het gebouw binnen, waar een jonge man stond. Hij had erg het uiterlijk van een journalist. Ik stapte naar hem toe. "Welkom, Ryann." Ik begroette de man en liep met hem mee een kamer binnen. "Luister, Ryann. Ga zitten." Gehoorzaam nam ik plaats op de stoel die hij aanwees. "Goed, ik heb een opdracht voor je. Je gaat je in een groep jongens mengen, middenin het bos. Je gaat één van hen verliefd op je laten worden, en laat diegene zijn geheim aan je vertellen. Dan kom je zo snel mogelijk terug en vertel je het mij. Goed?" Ik trok mijn wenkbrauw omhoog. "En wat voor geheim mag dat dan wel niet zijn, als u het zo graag te weten wil komen?" De man schudde zijn hoofd even. "Die jongens zijn weerwolven, ik heb het met eigen ogen gezien. Ze transformeerden...." Voordat hij ook maar zijn zin af kon maken barstte ik in lachen uit. "Meneer, niet persoonlijk, maar u bent echt van lotje getikt." De man keek me kwaad aan. "Weet dat je hier geld mee kan verdienen Ryann. Wat jij denk ik wel nodig hebt gezien jouw thuissituatie." Ik zweeg. Hier had hij me, bij mij thuis was het niet de beste plek om te verblijven. Uiteindelijk knikte ik maar gewoon. "Goed dan. Wanneer vertrek ik?" Na die zin kwam er een man binnenlopen. "Daniël hier zal je naar het bos brengen, waarna je gelijk aan je opdracht kan beginnen." Ik knikte en volgde de man, die blijkbaar Daniël heette.
    Nadat hij me had afgezet aan de rand van het bos bedankte ik hem, waarna ik het bos in begon te lopen.

    [ bericht aangepast op 11 nov 2014 - 14:48 ]


    I don't know if life is greater than death — but love was more than either

    Jake Wall



    Langzaam vielen de meeste weerwolven toch wel in slaap. Al dan niet in hun wolven vorm. Ik vond het altijd grappig om te zien dat sommigen veranderden in hun slaap. Zelf had ik dat niet, ik bleef in de gedaante waarin ik in slaap viel. Gelukkig maar, want op school was is tijdens de lessen ook wel eens in slaap gevallen. Ik was nu nog steeds in mijn wolven gedaante en lag bij het vuur. Ik hoorde de ademhaling van zowel mensen als wolven en glimlachte - voor hoever dat kon. Maar toen zag ik iemand in de bosjes. Verbaast hief ik mijn kop en keek de man recht in zijn ogen aan. Op dat moment veranderde er iemand naast me van een wolf in een mens. De ogen van de man werden groter en hij rende weg. Met een luide brul kwam ik overeind en zag de man nog sneller wegrennen. Shit, shit shit shit! Mijn kop ging alle kanten op terwijl ik Jared zocht tussen alle gestalten. Uiteindelijk vond ik hem, sprong over een paar mensen heen en duwde mijn neus meerdere malen in zijn buik. Nu ik zo gestresst was kon ik niet terug veranderen. Heel vervelend, want als wolf kon ik hem ook niet uitleggen wat er aan de hand was. Ik pakte zijn shirt/nekvel tussen mijn kaken en sleepte hem een stukje weg van de pack. Niet iedereen hoefde dit meteen te horen, daar zou Jared wel over beslissen. Ik liet hem los, liep zenuwachtig een halve cirkel om hem heen en porde nogmaals met mijn poten en neus in zijn buik. Grote kans dat ik een klap kreeg als hij wakker werd - of hij was al wakker. Maar hij moest dit weten.

    [Jared, he needs yoou]


    You got teeth like a wolf, but you cry like a sheep

    Max Frost



    Ik zette mijn hand ik mijn haar en kneep erin, zodat het water over mijn pols liep en ik mijn hand geschrokken terug trok. Ja, ik had nieuwe sneeën gemaakt de vorige dag. En ja, ik wist dat ik moest stoppen. Dat het slecht was. Toen ik achter me wat takken hoorde kraken trok ik snel mijn mouwen over mijn polsen heen en keek met een glimlach over mijn schouder, waar Namira aan kwam lopen. 'Hey,' begroette ze me. 'Volgensmij kan jij wel wat gezelschap gebruiken.' Ik keek haar voor een tel geschrokken aan, maar herstelde me snel weer. "Mwah. Ik wil me aan niemand opdringen..." Shit, wat was dat nou weer voor antwoord. Ik beet op mijn lip en keek naar de grond. "Maar als je er toch bent, ga je mee naar mijn huis? Ik moet m'n schoolspullen nog pakken." zei ik met een zucht. Zo zou ze me weer herkennen. Vrolijk, nonchalant. Tenzij ze me had gezien als niemand in mijn buurt was. Maar dan zorgde ik ook dat ik alleen was. Of dat ik wolf was, zodat mijn emoties helemaal moeilijker te pijlen waren. Ik hield er niet van als mensen mijn emoties konden 'lezen'. "Hoe vond je het gister?" zeg ik, zodat de stilte tussen het gesprek niet te lang en ongemakkelijk wordt.


    You got teeth like a wolf, but you cry like a sheep

    JARED. -- APLHA.


          Zoals normaal sliep Jared in zijn wolvengedaante, en dat bleef ook zo. Zijn vacht was inmiddels niet meer geweldig wit door het zand dat zich tussen zijn haren had genesteld, maar wanneer hij zich uit zo schudden zou hij weer dezelfde, sneeuwwitte vacht hebben als hij altijd had.
          Een verontwaardigde brul deed Jared zijn zintuigen op scherp schieten. Normaal sliep hij door alles heen, maar wanneer er ook maar één verdacht geluidje klonk dat problemen aan kon tonen, schoot hij wakker. Een natte neus die in zijn buik werd gepord en tanden in zijn nek maakte hem dan wakker. Jared had enkele seconden nodig om te realiseren wat er gebeurde, maar voordat hij alles volledig waar kon nemen was hij weggesleept bij de rest en liep er een wolvengedaante een rondje om hem heen. Jared gaf hem een flinke tik tegen zijn hals en kwam overeind, voordat hij weer in een menselijke gedaante veranderde. 'Was dat nodig?! Een Jared, sta verdomme op was ook prima hoor!' Siste hij zacht, voor het geval er anderen wakker zouden worden. Het was algemeen bekend dat Jared niet het leukste persoon was wanneer hij wakker werd. -- Al helemaal niet wanneer hij wakker werd gemáákt.
          'En wat heb je nu weer geflikt, Jake?'

    [ bericht aangepast op 11 nov 2014 - 16:43 ]


    And I'm nothing. You've always said you want nothing.

    Lillian "Lilly" Antiny



    Ik schiet overeind zodra ik mijn wekker hoor afgaan. Elke keer schrik ik van het geluid wat daardoor wordt geproduceerd, maar dat is dan ook echt de enige manier om mij wakker te krijgen. Razendsnel zet ik hem uit, om ervoor te zorgen dat mijn ouders niet wakker worden als ze nog slapen. Nogal vermoeid weet ik mezelf op één of andere manier het bed uit te krijgen, al gaat dat moeizaam. Zuchtend kijk ik het gezicht aan wat ik zie in de spielgel. Mijn haar lijkt net ontploft en ik probeer de schade dan ook zo goed mogelijk te herstellen met mijn borstel, die al een aantal van dat soort wonderen heeft verricht. Ik zou dan ook niet weten wat ik zonder borstel zou moeten. Zodra ik wakker genoeg ben om een beetje na te kunnen denken merk ik dat ik weer eens een pesthumeur heb. Hoe kan het ook anders? Het is maandag, wat overduidelijk school betekent. Laat het nou net zo zijn dat ik daar niet een al te grote voorstander van ben. Het zou in elk geval al een hele boel helpen als we niet zo ontzettend vroeg moesten beginnen. En dan was er ook nog dat vage briefje van het uitzendbureau. Alsof ik niets anders te doen heb op maandagmorgen. Toch lijkt het me wel handig als ik ga, dus zodra ik mezelf heb klaargemaakt pak ik snel even een appel die ik onderweg kan opeten. Als ik aanstalten maak om te vertrekken kijkt mijn moeder, die inmiddels al wakker is, me vreemd aan. Niet dat dat nou zo raar is, normaal gesproken vertrek ik op het laatste moment.
    'Wat ben jij vroeg vandaag.' Zegt ze oprecht verbaasd. Ik glimlach naar haar.
    'Ja, ik weet het. Ik heb een afspraak op het uitzendbureau.' Zodra ze het woord uitzendbureau hoort, twinkelen de ogen van mijn moeder helemaal. Een lachje verschijnt op haar gezicht. Altijd hebben mijn ouders het erover gehad hoe leuk het wel niet zal zijn al ik ga werken bij het uitzendbureau. Nu hebben ze zichzelf dat zo vaak verteld dat ze er heilig van overtuigd zijn dat dat het helemaal gaat worden voor mij, en nog beter, ze hebben het op één of andere manier in hun hoofd gekregen dat dat ook mijn eigen ultime droom is. Zelf ben ik daar nog niet geheel zeker van, maar ik weet wel dat ik mijn ouders daar dolgelukkig mee maak. Dat is dan ook precies de reden dat ik al ver voordat mijn school begint op weg ga naar het uitzendbureau. Ik heb ook helemaal geen idee waar die afspraak over gaat, maar het zal wel belangrijk zijn.


    She was always looking for more..

    Namira Feylton


    | Even the smallest person can change the course of the future |

    [center]Ik voelde Max stemmingswisseling, maar besloot er niks over te zeggen. De arme jongen zou er echt niet blijer op worden als ze begon over hoe hij zich voelde in de groep.
    'Gisteren was geweldig, ondanks het feit dat ik geen moment alleen met Jared kan zijn als jullie in de buurt zijn.' Ik lachte, een romantisch samenzijn met Jared zat er inderdaad niet in als ze met de pack waren. Voorzichtig waagde ik een blik op zijn gezicht, dat zich een stuk hoger bevond dat het mijne. Het irriteerde me nog steeds dat ik zo klein was, zeker als iemand opeens besloot mij over zijn schouder te gooien. Ik haatte het om opgetild te worden, dan voelde ik me nog kleiner en kwetsbaarder. 'Hoe vond jij het?' vroeg ik tussen neus en lippen door. Ik had het vermoeden dat hij het wel leuk had gevonden, maar hij voelde zich opgelaten merkte ik. Daarom besloot ik van onderwerp te veranderen. 'Dit duurt lang, zullen we rennen?' stelde ik voor. Zonder op zijn antwoord te wachtte en sprintte ik lachend vooruit en sprong door de lucht. Ik voelde de hitte door mijn lichaam razen en concentreerde me er op. Er gleed een rimpeling door mijn lichaam, een soort siddering, en mijn lichaam veranderde in dat van een enorme zwartwitte wolf.



    Ik weet niet wat Max wil, maar het lijkt me zo ongezellig om ons meteen af te scheiden van de groep. Als we in de wolf-vorm nou Jake's angst en schaamte voelen, zullen ze vast wel komen kijken wat er aan de hand is. Nou ja, beslis zelf maar (: Ik kan me ook wel voorstellen dat je niet met je eigen personage wil praten.

    [ bericht aangepast op 12 nov 2014 - 9:35 ]

    Jake Wall



    Mijn ademhaling werd fel onderbroken toen Jared me in zijn wolvengedaante een klap van zijn poot tegen mijn hals gaf. Ik piepte zacht en bracht mijn kop naar de grond om te laten zien dat het me speet. Shit wat voelde ik me slecht nu. En omdat we allemaal weerwolven waren, waren we in staat elkaars gevoel te voelen. Dus iedereen kon weten hoe ik me voelde. Inclusief Jared. Maar ik was nog steeds in paniek door de man die ik gezien had. Ik was verdomme Warrior! Het was mijn taak om ons gebied te controleren. Ik had gefaald. Ik sloeg mijn ogen neer, maar omdat ik nog steeds in de stress was, kon ik nog steeds niet veranderen. Ik kwam voorzichtig weer overeind. "Wat heb je nou weer geflikt, Jake?" vroeg Jared. Een geluid dat tussen een jank en een blaf zat verliet mijn keel. IEMAND WEET HET! wilde ik schreeuwen, maar het enige wat mijn keel verliet was een wanhopige brul. Geïrriteerd drukte ik mijn lichaam tegen de grond aan. Wáárom kon ik nou niet gewoon veranderen? Ik voelde me zwak, elke keer dat het me weer niet lukte. Want ik kon nu geen normaal woord uitbrengen. Ze zouden alleen mijn gevoel voelen. Alleen de paniek die ik in me had. En dat zou niet helpen.

    [ bericht aangepast op 12 nov 2014 - 13:39 ]


    You got teeth like a wolf, but you cry like a sheep

    Max Frost



    Ik wist dat ze mijn stemmingswisselingen zou voelen, maar was haar dankbaar dat ze er niet over begon. Ik was niet zeker over mezelf. Ik vond het wel heel vervelend dat iedereen dat dus kon voelen. Ik greens toen ze antwoord gaf. "Na, wat zijn jullie toch zielig." grinnikte hij. Ik zag haar naar mijn gezicht kijken en bleef zelf voor me uit kijken. Ze vroeg hoe ik het vond, wat zou ik antwoorden. "Ik.. Vond het wel leuk." zei ik aarzelend. Ik zuchtte en sloot kort mijn ogen. Ze kon hóren dat het gelogen was. Ze vroeg of we zouden rennen, en zonder op antwoord te wachten veranderde ze. Ik greens en veranderde ook in de bruine wolf. Maar toen kwam Jake's gevoel als een slag in me. Ik brulde naar Namira en wees met mijn snuit naar Jake. Er was iets mis, en ik wist dat de jongen zich niet kon veranderen als hij in paniek was, wat hij nu duidelijk was. Ik rende naar de witte wolf toe en veranderde terug. "Jake..." Hij had zijn witte lichaam tegen de grond aan gedrukt. Voorzichtig kwam ik dichterbij hem en legde mijn handen op zijn kop. "Relax..." probeerde ik. Ik keek naar Jared, die naast hem stond. Waarom was de jongen zo in paniek?

    [Ik heb ze naar Jake laten gaan]


    You got teeth like a wolf, but you cry like a sheep

    [Even terzijde, ik dacht dat Max de Hunter was en Jake de Warrior?.. x'D]


    I don't know if life is greater than death — but love was more than either

    [ho shit. Ik ruil het even om. Faal]

    Edit: Nee, ik bedoelde in mijn post Warrior XD.

    [ bericht aangepast op 12 nov 2014 - 13:38 ]


    You got teeth like a wolf, but you cry like a sheep