• Hallo daar allemaal,
    ik zit sinds kort met een dilemma, een jongens-dilemma om precies te zijn. Even voor de duidelijkheid, ik ben vijftien, maar mijn ervaring met jongens is redelijk beperkt ^^ Ik zou graag jullie kijk op deze situatie willen horen, want persoonlijk heb ik geen idee wat ik er mee moet.

    Here's the whole story

    Even beginnen bij het begin, ik zit op scouting voor zo'n 10 jaar inmiddels alweer. Sinds kort ben ik dus vijftien geworden, want inhoud dat je door mag naar de volgende leeftijdsgroep; de explorers. Dat zijn kinderen, jongens en meisjes, van vijftien tot zeventien/achtien jaar. Erg spannend allemaal, want dat is nogal een puberale periode. Maar doordat ik al zo lang bij Soekwa (onze scoutinggroep) zit, ken ik daar iedereen al.
    Nou is het zo dat ik daar na vier weken bij gezet te hebben besloot om mee te gaan op een soort kamp. Helaas waren er niet veel andere explorers, maar een stuk of zes. Dat houd in dat je op zo'n weekend al snel wat hechter met elkaar word. Ik trok vooral op met J, R en M (ik hou de namen even zo voor de privacy), en die zijn allemaal ouder. M en R zijn zeventien en J is achttien. Ik kon het goed met ze vinden en we zijn best hechte vrienden geworden, want in kende ze immers al dus dat ging al wat sneller.
    Wij hebben met z'n vieren best veel contact, zelfs een groepsapp. Maar met 1 in het bijzonder gaat het heel goed, met J. Hij is de jongen van achttien, maar hij vind sociaal contact nog wel eens moeilijk. Hij liep een beetje achter mentaal gesproken en is pas sinds dit jaar een beetje met meisjes bezig. R, zijn beste vriend, is daarentegen juist heel erg bezig me meisjes en heeft zelf ook een vriendin. En R en ik zijn een beetje aan het klieren met J, we proberen voor de grap een vriendin voor J te vinden.

    Oké, dat was een soort van intro, hier is dan mijn probleem. J en ik zaten samen te appen en ik vroeg voor de grap of hij nog voorkeuren had voor een eventuele toekomstige vriendin had, want tussendoor was ik met R daar ook over aan het praten. Zijn antwoord was; blonde haren vind ik mooi, vooral als ze krullen heeft'. Juist, ik heb blonde krullen. Maar doordat hij er een smiley met een tong er bij zette dacht ik dat hij mij zat te sarren. Not. Geloof ik. Da's een beetje het probleem.
    Maar goed we kwamen weer op andere onderwerpen en het verdween een beetje. Maar toen kwam R weer in de groepsapp met foto's van meisjes die hij kende die wel bij J zouden passen en vroeg hij of J nog meer voorkeuren had. Nogmaals, we waren een beetje aan het geinen met J, helemaal niet serieus. Toen zij hij dat hij blauwe ogen wel leuk vond, het liefst drie jaar jonger. En toen werd het eng, want ik heb dus blauwe ogen, en ik ben drie jaar jonger. Ik weet niet wat ik hier mee moet, want zijn antwoord klinkt net zo klierig als wij aan het doen waren tegenover hem.

    En nu word het verhaal nog ingewikkelder, want toen ik nog later op de avond (al dit appen gebeurde dus gisteravond) met hem aan het praten was, was hij echt heel lief tegen me. En toen kregen we dit gesprek;
    Ik: Hé serieus, dat blauwe ogen, blonde haren gedoe? Wtf?
    J: Ja, dat heb jij toch? (smiley met een tong en een knipoog)
    Ik: Pff, wat moet ik nou met je, pandaknuffelen?
    J: Jij begon over dat vriendin-gedoe
    Ik: Maar R en ik waren serieus met die vragen (Dit vraagt een beetje verklaring, want ik zei net dat we aan het klieren waren. Die vraag was wel degelijk serieus)

    Vervolgens kreeg ik geen antwoord meer, en toen hij weer online kwam ging hij door op een ander onderwerp. Hij bleef dus heel lief doen. Ik had dus de hele avond met J en R zitten appen, en mijn vader zei tegen me dat ik misschien wat minder met J moet appen. Dus ik vroeg; bedoel je de hoeveelheid apps en tijd of de persoon (J) zelf?. Hij hield het op beide, want het probleem is dat J het heel leuk vind om eindelijk aandacht te krijgen van een meisje. Gezien hij dat de afgelopen jaren niet echt deed en hij nu zulke gesprekken met een meisje als ik heeft, is mijn vader bang dat hij me leuk gaat vinden.


    Even een samenvatting voor de mensen die dit verhaal hierboven niet willen lezen, want het is nogal veel (ik raad het wel aan als je het goed wilt snappen).
    Ik heb sinds kort veel contact met J, M en R. M en R zijn zeventien en J is achttien. Zelf ben ik dus vijftien, er zit 2/3 jaar tussen. Maar ik heb een beetje dubieuze gesprekken met J en het lijkt er op dat hij een beetje loopt te flirten. Nou is J een beetje een achterloper wat meisjes betreft en is hij sinds dit jaar pas echt daar mee bezig. R en ik waren voor de grap een vriendin aan het zoeken voor hem via de app, maar toen wij hem vroegen voor 'voorkeuren' gaf hij hints die heel erg naar mij toe gericht waren. Zoals blonde haren, blauwe ogen, krullen en het liefst drie jaar jonger. Mijn vader is bang dat hij een beetje te veel verwacht van onze gesprekken, kortom; dat hij mij leuk gaat vinden.


    Mijn probleem is, ik weet niet wat ik met J aan moet. Ik vind het niet echt leuk-leuk, maar wel echt héél aardig. En iedere keer als ik op scouting ben zoeken we elkaar op, als ik alleen sta komt hij bij me staan en dat vind ik prima. Heel gezellig allemaal. Ik weet alleen niet of ik hem wel leuk vind. En dan zijn jullie antwoorden waarschijnlijk 'dan zeg je dat tegen hem'. The problem is, ik weet niet of ik hem leuk vind, mijn gevoelens zijn zo dubieus. En ik wil hem niet afschrikken! Dus mijn vraag is, wat moet ik hiermee? Moet ik hem nou vertellen dat ik niets voor hem voel, terwijl ik dat niet zeker weet, of moet ik het maar gewoon op zijn beloop laten en de kans riskeren dat hij me leuk gaat vinden.

    Ik hoop dat jullie de tijd hebben om mijn lange verhalen door te lezen en mij te kunnen helpen, want jullie adviezen zijn meer dan welkom :3

    Hoe het op mij overkomt is, dat je hem niet echt leuk vind, maar meer het idee van een 'vriendje' je aantrekt -correct me if i'm wrong- dit is, na mijn weten, heel normaal. Ik denk dat dit ook voor J geldt.
    Dus ik zeg; gewoon lekker vrienden blijven en het gezellig hebben met elkaar, totdat je zeker weet dat je hem echt leuk vindt en hij jou echt leuk vindt.
    (Ik kan er natuurlijk totaal naast zitten, maar ik ken jullie dan ook beide niet persoonlijk (-: succes!)

    [ bericht aangepast op 26 okt 2014 - 14:40 ]


    "I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."

    het lijkt me zowiezo geen goed idee, hij is achtien en al volwassen, jij nog maar 15. Dat kan veel problemen veroorzaken.

    JeffreyWoods schreef:
    het lijkt me zowiezo geen goed idee, hij is achtien en al volwassen, jij nog maar 15. Dat kan veel problemen veroorzaken.


    Dat hoeft geen probleem te zijn, hoor. De één kan mentaal wat verder of juist minder ver zijn dan leeftijdsgenoten. Dan maakt de officiële leeftijd echt niet zo heel veel uit. Tenzij je het hebt over iemand van veertien met iemand van 35.

    OT: Ik denk dat je het moet afwachten. Je hoeft heus niet meteen in één keer een relatie te beginnen. Als ik jou was zou ik gewoon wachten tot hij het echt een keer duidelijk tegen je zegt en dan eerlijk zijn over wat jij voelt. Als jij op dat moment ook wat voor hem voelt is dat mooi en zo niet moet hij dat ook kunnen begrijpen. Je zou hem dan zelfs kunnen vertellen dat je nog niet zeker weet wat je precies voelt.

    JeffreyWoods schreef:
    het lijkt me zowiezo geen goed idee, hij is achtien en al volwassen, jij nog maar 15. Dat kan veel problemen veroorzaken.


    Daar maak ik me niet zo veel zorgen over. Zoals ik al zei, J loopt mentaal een beetje achter zullen we maar zeggen. En ik moest zelf al heel vroeg volwassen zijn, waardoor ik een klein beetje voorloop op de rest van mijn leeftijdsgenoten. Daarbij duurt de 'puberale tijd' bij jongens vaak langer dan bij meisjes, kortom; meisjes zijn sneller volwassen.


    Feininger schreef:
    (...)

    Dat hoeft geen probleem te zijn, hoor. De één kan mentaal wat verder of juist minder ver zijn dan leeftijdsgenoten. Dan maakt de officiële leeftijd echt niet zo heel veel uit. Tenzij je het hebt over iemand van veertien met iemand van 35.

    OT: Ik denk dat je het moet afwachten. Je hoeft heus niet meteen in één keer een relatie te beginnen. Als ik jou was zou ik gewoon wachten tot hij het echt een keer duidelijk tegen je zegt en dan eerlijk zijn over wat jij voelt. Als jij op dat moment ook wat voor hem voelt is dat mooi en zo niet moet hij dat ook kunnen begrijpen. Je zou hem dan zelfs kunnen vertellen dat je nog niet zeker weet wat je precies voelt.


    Daar had ik ook aan zitten denken. Het probleem is dat J niet zo goed is in het uiten van zijn mening. Mijn vader kent hem heel goed en die zegt dat je lang kan wachten op een rechtstreekse liefdesverklaring van J.

    Feininger schreef:
    Ik denk dat je het moet afwachten. Je hoeft heus niet meteen in één keer een relatie te beginnen. Als ik jou was zou ik gewoon wachten tot hij het echt een keer duidelijk tegen je zegt en dan eerlijk zijn over wat jij voelt. Als jij op dat moment ook wat voor hem voelt is dat mooi en zo niet moet hij dat ook kunnen begrijpen. Je zou hem dan zelfs kunnen vertellen dat je nog niet zeker weet wat je precies voelt.


    Don't walk. Run, you sheep, run.

    Feininger schreef:
    (...)

    Dat hoeft geen probleem te zijn, hoor. De één kan mentaal wat verder of juist minder ver zijn dan leeftijdsgenoten. Dan maakt de officiële leeftijd echt niet zo heel veel uit. Tenzij je het hebt over iemand van veertien met iemand van 35.


    Inderdaad. Ik en mijn vriend schelen ongeveer zes jaar. ;3

    En verder dit:

    OT: Ik denk dat je het moet afwachten. Je hoeft heus niet meteen in één keer een relatie te beginnen. Als ik jou was zou ik gewoon wachten tot hij het echt een keer duidelijk tegen je zegt en dan eerlijk zijn over wat jij voelt. Als jij op dat moment ook wat voor hem voelt is dat mooi en zo niet moet hij dat ook kunnen begrijpen. Je zou hem dan zelfs kunnen vertellen dat je nog niet zeker weet wat je precies voelt.

    [ bericht aangepast op 27 okt 2014 - 11:14 ]


    26 - 02 - '16