Even een kleine waarschuwing vooraf, dit is een zeikverhaal en niet iedereen zal zich hier in kunnen vinden.
Ik zit op het vmbo en deed vorig jaar GL (gemengde leerweg, hierbij krijg je na het examen technisch gezien gewoon een TL diploma), maar mijn moeder heeft drie maanden ruzie met mij gemaakt tot ik dan toch toegaf aan haar eisen en voor de derde (heus waar, ik ben drie keer van school veranderd in minder dan 3 jaar) keer van school verwisselde, ditmaal omdat mijn moeder eiste dat ik TL ging doen, al maakte dit technisch gezien geen verschil en maak ik nu alleen maar minder kans op een diploma omdat ik vreselijk achter loop en helemaal niks snap van de meeste les stof (Aardrijkskunde, geschiedenis en Maatschappij heb ik helemaal nooit eerder gehad en nu zit ik plotseling in het derde jaar van deze vakken).
Ik heb dit jaar al vier onvoldoendes gehaald en heb in de afgelopen week twee toetsen gedaan waarvan ik zeker weet dat dit ook weer onvoldoendes worden. Mijn moeder is hier vrij kwaad over, maar zij is toch degene die mij voor de zoveelste keer uit een omgeving waar ik me goed voel rukt en in een andere plaatst (om het niet te hebben over het feit dat ik hier in de klas haast altijd alleen zit en ik letterlijk elke dag thuis kom met hoofdpijn). Ik snap dat ze wilt dat ik een goede toekomst heb (en ik weet vrijwel zeker dat ze bang is dat ik later geld problemen krijg, aangezien wij die nu bijna altijd hebben), maar als het aan haar had gelegen had ik nu bij Havo gezeten (waar ik dus al helemáál niet op mijn plaats ben) en ze wil maar niet begrijpen dat ik alleen maar slim ben op het gebied Nederlands en Engels, en voor de rest eigenlijk gewoon zwaar faal.
Ze is mijn moeder, dat snap ik, en ze heeft het beste met me voor, maar het feit blijft bestaan dat ik ontzettend klaar ben met het keer op keer verhuizen en/of van school veranderen terwijl dit niet nodig is. Ze blijft het erop gooien dat ik vorig jaar elke ochtend een uur in de bus zat en elke middag anderhalf uur en soms gooit ze er ook nog bij dat ze geen geld heeft om me telkens met de bus te laten gaan, maar ik heb het eens even uitgezocht en met haar inkomen had ze een reisvergoeding voor mij kunnen aanvragen, dus dat laatste is gewoon dikke bullshit (hier wil ik nog even aan toevoegen dat als we eens wat minder zouden verhuizen er veel meer geld over zou zijn en er geen probleem geweest was).
Ik denk persoonlijk dat mijn moeder gewoon ontzettend bang is dat ik dezelfde fouten ga maken als haar (school niet afmaken en dat na mijn twintigste alsnog mijn opleiding afmaken terwijl ik al een alleenstaande moeder ben van een kind dat maar niet wil stoppen met janken en dan alsnog mijn hele leven met een inkomen dat maar net boven en soms zelfs onder de armoedegrens ligt) maar ik krijg echt steeds minder zin in school en het zit er nu juist dik in dat ik mijn examen (die dit jaar al in enkele PTA's en toetsen ligt en volgend jaar ook schriftelijk zal worden gehouden, maar ik neem aan dat jullie dit weten) niet zal halen en ik heb echt geen zin om nog eens vier jaar door te ploeteren voor mijn TL-diploma, laat staan mijn Havo.
Het liefst wil ik gewoon dat ik de laatste paar weken kon terugnemen en gewoon terug kon naar mijn oude school, maar dat gaat hem dus niet worden. Daarbij voel ik me enorm ge*** omdat mijn moeder mij heeft aangemeld en de papieren heeft getekend voordat ik echt had gezegd dat ik van school wilde veranderen.
Het komt er dus op neer dat ik elke dag zo'n zes uur aan huiswerk zit (waar ik niet over zou zeuren als het niet zo was dat mijn klasgenoten over dezelfde hoeveelheid maar ongeveer een uurtje doen) en haast geen tijd over houd om voor toetsen te leren (al probeer ik dit natuurlijk wel zo veel mogelijk, maar meestal staar ik dan alsnog naar mijn toets alsof de vragen in het chinees zijn uitgeprint).
Dit zou in de categorie school horen als het niet zo was dit ik dus voornamelijk een probleem heb met het feit dat ik hier zit vanwege mijn moeder en dat ik overal gewoon klaar mee ben. Ik denk niet aan zelfmoord of zo, dat zou ik nooit doen, maar ik zie de toekomst zeker somber in en heb het gevoel dat deze voor mij verpest wordt.
Heeft iemand tips over wat ik zou moeten doen en/of hoe ik alles weer een beetje luchtiger kan gaan inzien? En kom nou alsjeblieft niet met 'meer tijd vrijmaken om te leren' of 'praat er met je moeder over' want ik sta nu al op instorten terwijl het jaar pas net is begonnen, dus qua leren kan ik er echt niet meer druk bij en met mijn moeder heb ik geprobeerd te praten maar zij zei alleen maar dat ik er over een paar weken wel anders in zou staan (en dat was een paar weken geleden). Ik weet vrijwel zeker dat ze nu nog steeds hetzelfde zou zeggen, want mijn moeder is van het soort; 'ik ben heilig en ik maak nooit fouten' of zoiets.
Het zal allemaal wel aan mij liggen, maar ik heb hier echt hulp mee nodig denk ik.
Alvast bedankt.
[ bericht aangepast op 19 sep 2014 - 19:02 ]
I'm so scared of being alone, yet I constantly push people away and never let anyone in.
