Ik heb vandaag echt een enorme rotdag gehad vandaag en ik zal jullie vertellen waarom.
Het begon echter wel goed; ik werd uitgenodigd voor een barbecue van de beste vriend van mijn vriendje. Hartstikke leuk, helemaal fantastisch, ik had er echt veel zin in. Ik had van te voren dus bijna niets gegeten, enkele een kroketje wat ik in de haast op het station had gehaald, op weg naar de trein. Ik was lang onderweg, wel anderhalf uur. Ik had achteraf gezien beter weg kunnen blijven, want het werd niets.
Toen we er waren gingen we helemaal niet barbecueën, want die beste vriend wou naar de stad. Ik vond dat wel goed, het was immers koopzondag en er was niets mis met even naar de stad gaan. Het liep echter gewoon compleet anders dan gepland. Er bleek een af ander bierfeest/zuipfeest te zijn. Die beste vriend wilde daar graag naartoe, mijn vriend eigenlijk ook wel en ik had zoiets van 'oké'. Ik ging dus ook maar mee.
Binnen een halfuur had ik het daar helemaal gehad. Ik had ook helemaal geen bier gehad, enkel een cola, want ik mag ook geen drank met de medicatie die ik slik. Mijn vriend had het na drie bier ook wel weer gezien, dus we besloten terug te gaan naar het huis van die beste vriend. Die vriend zei dat het goed was en hij zou dan iets later komen na het opdrinken van nog wat biertjes met andere vrienden die daar waren. Het was ongeveer drie uur toen ik daar aankwam en toen we terugkwamen van het bierfeest een uur of half vijf, denk ik. Waren ze om half zeven nog niet terug, terwijl ik om tien over acht al weer weg moest daar. Heeft mijn vriend nog naar die beste vriend toe gebeld dat ik vroeg weg moest, om tien over acht dus, en waar ze waren.
De beste vriend zei dat hij nog even z'n laatste biertje opdronk en dan die kant op zou komen. Uiteindelijk kwamen ze pas om tien voor acht aankakken. Helemaal aangeschoten, half dronken zeg maar. Ik en mijn vriend hadden intussen al de barbecue aangestoken, maar ik besefte ook erg goed dat er voor mij simpelweg geen tijd was om nog wat te eten. Toen begon een van die vrienden van de beste vriend, mijn vriend wiet aan te bieden terwijl hij net enkele maanden gestopt was. Dat haalde gewoon al het bloed onder mijn nagels weg en gelukkig weigerde hij ook. Toen had ik al de neiging om te gaan huilen, want ik was én uitgehongerd én ik zou nog anderhalf uur tot twee uur terug moeten reizen.
Ik moest vanuit Apeldoorn naar Deventer en vanaf daar overstappen op de trein naar Zwolle. In Zwolle zou ik dan opgepikt worden door mijn vader. Mijn vriend bracht me naar het station in Apeldoorn en toen de trein aankwam hield ik het niet meer. Ik ben huilend de trein in gestapt en heb de hele rit naar Deventer gehuild. Ik baalde gewoon ontzettend erg. Kennelijk kon het dus nog erger. In Deventer had ik een patatje gehaald met de bedoeling die rustig in de trein op te eten. Toen waren de normale plekken al bezet en moest ik in zo'n tussenstuk gaan zitten. Op van die klapstoeltjes. De trein schommelde heel erg dus in no-time was ik enorm wagenziek en de patat smaakte ook niet, omdat er geen zout op zat en ik ben überhaupt niet dol op patat.
Toen ben ik half misselijk de trein uit gekomen in Zwolle en heb ik huilend aan mijn vader mijn verhaal gedaan, hetzelfde verhaal als wat ik nu aan jullie vertel. Sorry voor mijn lange zeikverhaal, ik wil het gewoon even kwijt, want ik ben echt enorm verdrietig.
26 - 02 - '16
Cavaliere