George Weasley
Hij nam ook aan mijm bed rand plaats en stopte zijn schoenen uit. Ik staarde hem even aan toen hij kalmpjes zijn vest uit deed en mij op de bed neer duwde en mijn armen om hem heen zaten en zijn hoofd die hij tegen mijn borstkas aan zette.
'Nu moet ik eerst over je heen klimmen om te ontsnappen. Wees maar niet bang; George.' Ik glimlachtr en voelde hem een kus tegen mijn shirt aan drukken. Ik trok hem dichter tegen me aan en drukte een kus in zijn warrige haren voordat ik mijn ogen sloot.
'Bij jou ben ik niet bang, dan ben ik blij. Tenminste, als je niet vluht. In dit geval kan dat niet.' Lachte ik en streelde even over zijn arm.
'Ik.. hou van je, Camp..' En voordat ik de kracht had om nog iets te kunnen zeggen, zo te zien loog ik net, en ik kon mijn ogen niet meer openen waardoor ik al gauw in een diepe slaap viel, met Campbell in mijn armen.
Eigenlijk hoopte ik dat ik in een droom zou zitten waar ik en Campbell hamd in hand door de bloemetjes en konijntjes zouden huppelen, maar dat zelfs zag ik niet in mijn dromen. Laat staan dat ik wist dat ik droomde. Wat ik wel wist was dat ik even mijn ogen opende en ik op de grond lag in een donkere kamer. Ik kon me niet bewegen, of opstaan en praten. Ik wilde schreeuwen en er kwam maar niets uit mijn mond. Ook niet toen ik plotseling Campbell tevoorschijn zag komen en bleef hangen aan de hoek van mijn oog.
'Is- is hij dood?' Hoorde ik hem vragen. Een andere jongen kwam tevoorschijn die ik herkende als Draco en voor me boog en knikte. Ik wilde het uitschreeuwen maar er gebeurde niets. Ook Campbell boog over mij en staarde me emotieloos aan.
'Dat werd tijd. Jammer, hij was best charmant.' Zei Campbell.
'Jij was diegene die hem maar niet los kon laten, Saunders.'
Dat was een nieuwe stem. Ralf kwam tecoorschijn lopen en angstig keek ik toe wat er gebeurde. Ik kreeg het voor elkaar om met mijn hoofd te bewegen maar dat hadden ze niet in de gaten. Ik keek links van me en zag Fred recht naast me liggen, bebloed en dood.
'Fred?' Fluisterde ik.
'Wat? Hij leeft!' Hoorde ik plotseling een nieuwe stem zeggen. Ik keek weer om en zag een bleke gedaante de drie jongens weg duwen.
'Dood hem NU, Saunders. Je moest hem doden, waarom is hij niet dood?'
'Ik- weet het niet, mijn heer. Misschien werkte de vloek niet op hem..'
Voor ik het wist kwam Campbell weer voor mijn zicht neer en stak zijn stok naar me uit.
'Sorry, George.'
'Campbell?'
En voordat ik wat kon zeggen zag ik een groene lichtflits, en toen niets meer.
'George - George - GEORGE.' Ik schrok wakker en rukte mezelf overeind en was niet bij bewust toen ik een kreet liet en mijn armen voor mijn gezicht gooide.
'George?' Ik haalde mijn armen even weg en zag dat ik helenaal bezweet was. Camlbell lag nog steeda naast me en ondanks dat lag er en grote plas met zweet op mijn kussenz net als mijn shirt die tegen mijn rug aan plakte.
'George, wat gebeurt hier?' Ik keek naar de vrouwen stem toe en zag mijn moeder naast mijn bed staan. Ze trok me aan mijn arm waardoor ik rechtop op de bedrand zat en wierp Campbell even een blik toe.
'Wat doet Campbell hier? Waarom zie je er zo uit?'
'O-omdat.. mam, mag ik even bijkomen?' Hijgde ik en verborg mijn gezicht even in mijn handen.
Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••
.. zullen we dan Albus en Camp in iedere les naast elkaar laten zitten anders is Camp zo vriendloos teriwjl zijin info zegt dat hij dat niet is 