• A war is coming.

    Decide on which side you are.



    Nadat de oorlog tussen mensen en mutanten voorbij was, was alles vredig en rustig. De mutanten en mensen leefden vredig met elkaar en alhoewel sommige mensen mutanten nog steeds wantrouwden, ging het beter dan ze gehoopt hadden. Er kwamen steeds meer mutanten en over de jaren heen kwamen ze erachter dat als een mutant dood gaat, diegene zijn kracht word doorgegeven op iemand anders een paar decennia later. Soms iets anders, soms helemaal hetzelfde.
    Echter vele jaren later was er een mutant die niet met mensen kon leven. Hij wou de hele wereld voor mutanten, waar hij zelf over zou heersen, en alle mensen dood. Hij werd Diablo genoemd vanwege de vele mensenmoorden die hij beging. Zijn kracht was dat hij alles kon opblazen. Ook mensen en mutanten. Dit maakte hem tot een zeer krachtige mutant.
    Langzaam aan begon Diablo mutanten te verzamelen die hem zouden willen hebben. Veel van die mutanten deden dit vooral ook uit angst. De mutanten die dit niet deden spanden samen met de X-Men. Mensen zochten bij mutanten dekking, hopend op bescherming. En zo is het nog steeds. Er hangt echter iets dreigends in de lucht, alsof er elk moment iets kan gebeuren. Alle mutanten kiezen een kant of blijven neutraal. Deze oorlog zal groter worden dan de vorige. Zullen de mutanten en mensen opgeven of door blijven vechten? Tegen hun eigen soort.
    Ondertussen zitten de mutanten ook nog op school, in opleiding voor mutanten. Deze school wordt nu gerund door Michael Larken. Zijn ze evenals bereidt om te vechten aan de kant van de mensen en mutanten of gaan ze naar Diablo toe?

    @ Helianthus is de mede topic maakster.

    Regels:
    - Minimaal 250 woorden. Denk eraan, je kunt ook mensen tegen komen die niet in de RPG voorkomen. Beschrijf wat diegene denkt etc.
    - Je hebt 48 uur om je rol in te vullen. Daarna wordt je reservering weggehaald.
    - Geen perfecte personages.
    - Speel alleen je eigen personage!
    - 16+ mag, maar hou het netjes.
    - Naamsveranderingen graag doorgeven! En wanneer je voor een langere tijd niet kan reageren vanwege vakantie of iets.
    - Wacht met posten tot er twee posts tussen je vorige post in zit!
    - En natuurlijk veel plezier!(:


    Mutanten:

    Meisjes

    - Felicity Alysha Tyger || 1.6 || Pijn || Magnus
    - Briar Millicent Everbleed || 1.8 || Schaduw en duisternis || Asmodom
    - Neriah Aimée Marozsán || 1.4 || Een combinatie tussen electrokinesis en technopathy || Ourania
    - Elinor McDavidson || 1.2 || Lichaamsbesturing || Fenoglio
    - Tatum Mahony Jenner || 1.3 || Super elastisch en flexibel || Dumbledore
    - Lana Maria Vajna || 1.5 || Moleculaire manipulatie || Murdock
    - Astrid Grey || 1.8 || Breincapaciteit verhogen ||Handles
    -

    Jongens

    - Ayumu Yung/Nemesio || 1.4 || Illusies || Fairytalest
    - Hayden Mike Anderson || 1.7 || Ijs || Magnus
    - Nashton Messiah Coltrane || 1.6 || Radar/kopiëren || Vandinha
    - Ashton ''Ash'' Riley McAlliste || 1.5 || Super gevoelig zien en horen || LoveHemmings
    - Christopher Logan Paisley || 1.7 || Zintuigen manipuleren Malt
    - Marley Wolf Newton || 1.5 || Shapeshifting naar dieren || Earthlings
    - Cecil Baines || 1.5 || Dingen verpletteren met een zwaartekrachtveld || Cashby
    - Gereserveerd door WillNotLearn
    -

    Diablo: Gereserveerd door Handles

    Invullijstje:

    Rol:*
    Naam:
    Leeftijd:**
    Afkomst:
    Uiterlijk:
    Innerlijk:
    Kracht: (alleen voor mutanten)
    Aan welke kant staat hij/zij:
    Extra:

    *Hierbij zet je of je een mutant of mens hebt. En of die op school zit of niet. Een mutant kan natuurlijk ook altijd al bij Diablo aangesloten zijn! Al kan diegene ook nog geen keus gemaakt hebben.
    **Leerlingen tot en met 21 jaar op school.

    Praattopic
    Rollentopic

    Krachten van personages:
    - Schaduwen creëren en zich hierin kan verhullen en deze kan gebruiken om naar andere plaatsen te "teleporteren" in schaduwen met nachtzicht|| Asmodom
    - Het herkennen van andere mutanten en hun krachten (evenals het niveau van hun krachten) || Vandinha
    - Lichaamsbesturing || Fenoglio
    - Mensen/mutanten pijn doen met haar ogen || Magnus
    - Super elastisch en heel flexibel || Dumbledore
    - Veranderen naar verschillende soorten dieren || Earthlings
    - Super gevoelig zien en horen || LoveHemmings


    Het is maandagmorgen en iedereen is wakker aan het worden. Op de mutantenschool maken ze zich klaar om naar de lessen toe te gaan.
    En degene bij Diablo bereiden een plan voor om de mutantenschool aan te vallen met hulp van binnenuit.
    In het derde lesuur op school, gaan alle tv's opeens aan. Diablo verschijnt en zegt dat de mensen zich beter over kunnen geven. Hij waarschuwt de mutanten dat als ze niet met hem vechten, dat ze hezelfde lot ondergaan als mensen. Dan gaan de tv'sweer uit.

    [ bericht aangepast op 13 aug 2014 - 22:40 ]


    It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

    Briar Millicent Everbleed || Schaduw & Duisternis || Nog neutrale scholier

    Na even tot haar agenda gebladerd te hebben -Professor Yung had haar niet tegengehouden en dus wist hij blijkbaar ook niet waar ze heen moesten- kwam ze het juiste lokaal tegen in haar rooster. Even liet ze het zien aan haar professor, voor ze haar agenda weer opborg en te horen kreeg dat hij eerst nog even iets moest doen. Waarschijnlijk naar de wc of iets dergelijks, ze wist niet waar de professoren zich nog meer mee bezig hielden. Meestal behoorden ze ook tot de X-men en natuurlijk moesten ze dingen nakijken, maar om nou één van die dingen te doen vlak voor je les moest geven, leek Briar onwaarschijnlijk. In haar eentje ging ze dus op weg naar het juiste lokaal, waar al wat leerlingen bleken te zitten. Een aantal groette ze vrolijk, naar anderen knikte ze slechts, waarna ze haar standaard plekje in het donkerste hoekje van het lokaal innam. Voor ze daar echter ging zitten, besloot ze toch maar even te melden dat Yung waarschijnlijk best laat bij de les aan zou komen.
    'Ik sprak net met professor Yung en hij zei dat hij nog iets moest doen. Hij is dus later,' verliet rustig haar lippen, waarna ze ging zitten en zich afvroeg wat nu te doen. Ze kon niet weg, want stel dat Yung binnenkwam, dan had ze een probleem als ze er niet was. Echter zich vermaken in een saai leslokaal was ook niet haar favoriete bezigheid. Al met al verveelde ze zich nu al en ze had nog geen idee hoe lang dit zo nog voort zou duren. Een zucht ontsnapte haar lippen en ze zakte ietwat achteruit om haar blik langs haar klasgenoten te laten gaan. Ze vond ze niet heel interessant. Een heel stel was ook zeer oppervlakkig, hoewel ze haar afkeer voor hun gedrag nooit zou laten merken. Ook nu keek ze vrolijk uit haar ogen, hoewel ze door de saaiheid niet bepaald vrolijk was. Haar omgeving hoefde haar echte emoties niet te kennen naar haar idee. Hen in onwetendheid laten vond ze prima.

    (Oké, ik heb nu wel niks te doen met Briar, maar ze zit in de juiste les. Jammer dat iedereen zo apart les heeft.)


    Happy Birthday my Potter!

    Lana Maria Vajna
    Teacher – Moleculaire Manipulatie
    † † †


    Blijkbaar had haar aanpak gewerkt, want de heer Paisley ging direct rechtop overeind zitten en klemt zijn tanden strak op elkaar, waardoor hij een geforceerde indruk scheen te hebben. Desalniettemin vond ze haar behandeling richting niet alleen Christopher, maar tevens de rest van de studenten, nog enigszins mild – haar waarschuwingen waren absoluut geen missers. Haar blik gleed al snel over de desbetreffende leerlingen die haar klas op tijd hadden gehaald. Voor degenen die echter nog aan moesten komen, gaf ze niet enkel een extra opdracht maar eiste ze tevens het klaslokaal schoon te maken. Zonder hun krachten te gebruiken, uiteraard.
    Ze negeerde zo goed mogelijk de kinderachtige opmerking van de jongeman, waarna Lana al redelijk snel door was gegaan met haar les. Er waren wat onderbrekingen in de les door niet enkel leerlingen die te laat kwamen, eveneens docenten die haar hulp ergens voor nodig hadden – ze hadden haar nodig voor een gesprek, informatie ofwel te laten weten dat er momenteel iets gaande was met één van de leraren. Lana moest invallen voor een andere docent, die plotseling misselijk was geworden. Nu begrijp je ook wel dat mevrouw Vajna haar wel uit kon kotsen – ziek, zwak en misselijk? Vrouwtje, zeur niet zo. Niet dat ze het zei tegen de docent natuurlijk, ze moet haar act omhoog houden.
          “Goed, jullie weten het: wanneer je – je kracht totaal weet te beheersen, sta je voor meer mogelijkheden. Zorg met behulp van de techniek die we vandaag bestudeerd hebben ervoor dat je het wat beter onder de knie krijgt. Over enkele dagen wil ik graag verbetering zien.” Lana stond op vanachter haar bureau, keek toe hoe enkelen al opstonden en weg liepen, begon vervolgens het bord uit te vegen. Toen Christopher zowat alleen was echter, draaide ze zich uitermate kalm om en keek hem aan. “Neem eens plaats bij mijn bureau, Christopher.” Ze schoof al zonder enig antwoord van hem, een stoel naast haar bureau en nam plaats in haar eigen stoel.


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    Elinor McDavidson ¤ 15
    • Lichaamsbesturing • X-Men •



    Ik liep verdwaasd het kantoor van de directeur uit. Er was een of andere man, zijn naam was ik alweer vergeten, die me naar mijn vertrekken begeleidde. Toen ik Marley had omhelst was meneer Larken naar buiten gekomen en had me meegenomen naar zijn kantoor. Ik had met tegenzin afscheid genomen van Marley, eigenlijk was hij de enige die ik op dit moment vertrouwde, al had ik meteen een rustig gevoel toen ik onder de hoede van meneer Larken was. Hij had me een aantal dingen gevraagd over mijn verleden, en toen hij bij het gedeelte over mijn 'mutatie' aan was gekomen was ik bijna weer hysterisch geworden. Gelukkig had hij toen gezegd dat het genoeg was voor vandaag en dat ik hier een kamer kon krijgen als ik wilde. We liepen twee trappen op en een lange gang in. Toen had hij mij de deur met het nummer 52 gewezen en was ik op het zachte bed gaan liggen en had ik een lange tijd naar het plafon gestaard. Ik kon niet slapen, de beelden van wat er was gebeurd spookten nog steeds voor mijn ogen. Ik besloot de school, zoals meneer Larken het had genoemd, te gaan verkennen. Zuchtend stond ik op en liep naar de badkamer. Nadat ik water in mijn gezicht had gegooid, mijn haren had gefatsoeneerd en mijn oude kleren voor die op de stoel lagen had verruild liep ik de gang weer op. Hoewel mijn moede lichaam protesteerde, was ik blij dat ik iets kon doen. Het leidde me af van... nou ja, van alles dat nu achter me lag. Ik was eindelijk veilig.


    Elinor is vrij, voor de mensen die nog iemand zoeken :3

    [ bericht aangepast op 9 okt 2014 - 18:00 ]

    Christopher Logan Paisley



    • •• ••• •• •


    De gehele les had ik mijn houding geen seconde laten verzwakken, mijn rug constant in een strakke verschijning gerecht. Mijn aandacht daarentegen schoot enkele momenten naar de vrouw vooraan het lokaal – vooral wanneer ze de personen die te laat waren gekomen een waardige straf gaf – om daarna weer te verzwakken en naar de inkttekening op mijn arm te glijden, die nu reeds tot mijn schouder reikte. De pen-inkt bedekte ieder van mijn bloedvaten, als ik me voorstelde hoe ik ze bij iemand alleen tegelijk zouden openbarsten, een grote bloedstroom veroorzakend. Een gedachte die ik snel weer uit mijn hoofd schud, niet alleen omdat het niet de kracht is die ik bezit, maar tevens omdat het een duisternis bevat, die ik niet aan mezelf wil toelaten – nooit niet. Zulke gedachten horen hier niet.
          Mijn ‘talent’ – zoals ze het in de school wel eens durfden noemen – is tevens puur op de zintuigen van anderen gericht. Met één knippering zou ik een persoon geheel blind en doof kunnen achterlaten. Ok – lichtelijk overdreven. . . Met enigszins meer inspanning dan, aangezien het me meer energie en concentratie kost dan ik zelf zou willen toegeven. Maar ik heb mezelf reeds lange tijd geleden voor genomen het perfect onder de knie te krijgen, aangezien daar een zekere macht bij te kwam – één waar ik zielsveel naar verlang, als het zelf nu de alleen de gedachte al een zekere tinteling in mijn vingers veroorzaakt.
          Plots wordt mijn aandacht terug naar miss Lana Vajna getrokken, die een zekere afsluitende toon in haar spreken heeft, betekenend dat ik alweer een les overleefd heb. “Goed, jullie weten het: wanneer je – je kracht totaal weet te beheersen, sta je voor meer mogelijkheden. Zorg met behulp van de techniek die vandaag bestuurd hebben ervoor dat je het wat beter on de knie krijg. Over enkele dagen wil ik graag verbetering zien.” Ik besef dat ik maar kleine stukjes van deze ‘techniek’ heb meegekregen, maar maak me er bitter weinig zorgen over. Alvorens het werkelijk doorgedrongen is, besef ik dat vrijwel al mijn medeleerlingen reeds uit het lokaal verdwenen zijn, wat me pas echt uit mijn dromen laat ontwaken. Langzaam kom ik recht en laat de ene pen die ik had meegebracht, weer in mijn broekzak glijden, om daarna te willen vertrekken. Dit, echter, tot een meer dan bekende stem me tegenhoudt.
          ”Neem eens plaats bij mijn bureau, Christopher,” zegt miss Lana Vajna me plots, waardoor ik mijn blik in de eerste plaats niet-begrijpend naar haar richt. Wat wil ze van me? Ik heb geen straf gekregen, in tegenstelling tot nogal wat anderen. Voor enkele seconden blijf ik staan en richt mijn blik naar haar – niet te ontkennen – knappe verschijning, terwijl ze een stoel bij haar bureau aan schuift. Ik brom even wat binnesmonds, me afvragend wat er zou gebeuren als ik verder ging, maar er zijn dingen waarvan ik weet dat zelf ik er niet mee kan wegkomen. Met een duidelijke tegenzin wandel ik naar de stoel, om me er daarna op neer te zetten en mijn rug in een automatisme – haar woorden van eerder nog zinderend in mijn hoofd – weer te rechten. “Wat-“ wilt u van me? Alvorens ik de botte vraag van mijn tong laat rollen, klem ik mijn lippen weer op elkaar. “Waar kan ik u mee van dienst zijn?” vraag ik haar dan en forceer een glimlach. “Ik had reeds een vermoeden dat u mijn aanwezigheid meer dan prettig vind.” Voor enkele seconden grijns ik ietwat arrogant, al kan ik niet ontkennen dat het feit dat ze me bij haar geroepen heeft, me ietwat nerveus maakt. Zij van alle personen, de vrouw die een gekende reputatie heeft onder ons, en niet altijd een positieve.


    A girl who wonders.

    Ayumu Yung "Nemesio"



    Gehaast kwam ik de klas binnenrennen om te zien dat mijn leerlingen allemaal al braaf aan het wachten waren. Enkele schoolbanken waren nog leeg, maar dat nam ik wel voor lief. Het was tenslotte niet mijn verantwoordelijkheid dat leerlingen de les bijwoonden. Ik legde mijn tas op het bureau neer terwijl ik een goedemorgen mompelde. Ik keek vervolgens op en haalde een hand door mijn haren waardoor een walm van glitters op mijn bureau dwarrelde. 'Waar was ik de laatste keer gebleven?'
    Ik liep naar een van mijn studenten toe en pakte zijn schrift om te kijken waar zijn laatste aantekeningen over gingen.
    'Dat jij dit kan lezen,' mompelde ik terwijl ik de krabbels doorlas, hij schreef gelukkig wel de goede zaken op. 'Ah, de grote oorlog, natuurlijk!' riep ik waarna ik de jongen zijn schrift teruggaf. Ik liep weer naar voren in het lokaal en ging op mijn bureau zitten. 'Dan zullen we maar beginnen.'
    Ik kraakte mijn nek en strekte mijn handen uit. Ik maakte stuk voor stuk geestelijk contact met de leerlingen om ze te betrekken in mijn illusie. Toen ik mijn ogen opende waren we in het droomlandschap dat ik altijd gebruikte voor het lesgeven. Het was een blik naar het verleden, hoe het precies was gegaan. Ik wees de studenten op bepaalde belangrijke gebeurtenissen en probeerde het zo realistisch mogelijk te weergeven. Deze oorlog was juist het resultaat van een wederzijdse haat. ik hoopte hiermee een kleine waarschuwing af te geven voor hetgeen wat komen ging. Ik mocht dan niet in staat zijn in de toekomst te kijken, maar een meningsverschil dat de hele mens- en mutantenheid aanging kon niet uitlopen op een vergadering met thee en koekjes. Het enige wat ik wilde was dat iedereen een keuze zou maken en daar volledig achter kon staan. 'Zijn er al vragen?' vroeg ik terwijl ik mijn handen bij elkaar sloeg en al vragend rondkeek.


    Everyone wants a magical solution to their problem, and everyone refuses to believe in magic. - Jefferson (ouat)

    Oeps! Kuekuatsu ---> Armitage, vergeten te zeggen :3