Xander Talon
De telefoon gaat over, ik draai me om in bed en sluit mijn ogen opnieuw. De telefoon blijft overgaan, waardoor ik zacht kreun en met mijn ogen gesloten naar mijn nachtkastje graai. Ik krijg de telefoon in mijn handen en neem op met een slaperige "Euh," die eigenlijk nergens naar klinkt. Het is Bobby Singer, die me vertelt dat ik naar hem moet komen en dat het haast heeft. Ik zeg niks en hang op, waarna ik blijf liggen en naar het plafond staar. Lekker dan, ik had zin om de hele dag in bed te blijven. Helaas gaat dat hem niet worden. Ik rol uiteindelijk toch mijn bed uit, neem de moeite niet om te douchen en begin mijn tas in te pakken waarbij ik me ondertussen aankleed, een hand door mijn haar haal en een goedkoop parfum opspuit, lekker makkelijk. De troep van fastfood laat ik achter.
Met de tas in mijn hand loop ik naar mijn oude auto, de tas gooi ik achterin en ik check uit bij het motel waar ik in verbleef. Moet Bobby nou weer helemaal aan de andere kant van het land wonen? Dat is ook erg overdreven, maar het is toch een behoorlijke rit. De auto sputtert iets tegen als ik de sleutel omdraai, maar gaat toch aan en dan rijd ik. Ik trap hem flink op zijn staart om door te kunnen rijden, aangezien ik al flink wat tijd in bed verspilt heb met liggen. De wegen zijn leeg waardoor ik behoorlijk snel ben en ik vraag me af waarom. Ik ben al dagen, misschien zelfs weken, niet buiten de stad geweest, niet eens buiten een straal van 1 km van mijn motel vandaan.
Eindelijk kom ik bij het terrein van Bobby aan, waar ik mijn auto parkeer. Ik zie een paar bekende auto's staan en kom binnen, waar andere hunters al zitten. Zo te zien heeft hij er zoveel mogelijk opgetrommeld. Ik neem plaats op de zijleuning van een bank en wacht tot hij begint met praten. Hij begint te vertellen over Sam en Dean, bekende namen, en de Apocalyps. Oh, dat had ik dus gemist... Dan begint hij over de cases te vertellen en over de groepen waarin hij ons verdeelt heeft. Ik let pas op tot hij mijn naam noemt. "Jullie twee gaan naar Queensbury, New York, er zijn een paar mysterieuze moorden gebeurd, ik heb nog geen idee wat er aan de hand is dus dat kunnen jullie dus zelf uitzoeken." Hij bromt een beetje, zoals altijd. Ik kijk naar Adira en knik kort naar haar. Jong meisje, nog. We krijgen een dossier met informatie erin.
"Dus Idjits vinden jullie het oké of niet?" vraagt hij dan. "Vind het allemaal prima," antwoord ik. "Bedankt, Bobby." Ik schud zijn hand en loop daarna naar de gang, waar ik wacht op Adira. Ik ken haar niet zo goed, weet enkel haar naam. Ik hoop maar dat ze een beetje ervaring heeft, maar daar komen we vanzelf wel achter. Het is alleen hopen dat ik geen beschermertje moet spelen.
Your make-up is terrible