Hey!
Ik wil al echt HEEEEEL lang een hond, het maakt mij niet uit wat voor een, als hij maar makkelijk en niet groot is. Mijn vader zou het ook leuk vinden, maar mijn moeder wilt er niets van weten, zeg maar. We hebben vroeger toen ik 1/2 jaar oud was een Jack Russell gehad. Die was van mijn zus. Alleen deze was te eigenwijs, en ontembaar. Hij liep vaak weg, en is na een jaar aangereden. Ondanks dat ik zo klein was, kan ik me nog heel veel momenten met dat hondje herinneren. Hoe leuk het was, om gewoon bij hem te zitten al. Helaas moest mijn moeder alles toen doen: De haren opruimen, hem uitlaten etc. Dat is de grootste reden waarom ze geen hond meer wilt. Ik vertel haar constant dat ik dat wél ga doen, maar ze schijnt niet te luisteren. Ze zegt dat ik aan het lullen ben, en alles uit mijn duim zuig. (Wat niet waar is, want ik ben echt bereid om het te doen) Ze zegt dat ze 'Weet hoe kinderen in elkaar zitten.' -Ik zie mezelf niet echt als een kind -_- - Wij krijgen volgend jaar tijdelijk een varkentje. Dus ik heb voorgesteld dat als ik heel goed daarvoor ga zorgen, dat ik dan een hond mag. Toen zei ze dat ze er dan misschien 'over na ging denken.'
Dat betekent dus dat de kans 30 procent verhoogt word.
Nu heb ik er even over na zitten denken, en ik dacht aan een soort leenhond, die dan 1 week bij ons thuis blijft, en dat ik het dan kan bewijzen. Maar bestaan die honden wel?
Dit klinkt nu wel echt heel zeurderig en zo, maar ik moest gwn ff me hart luchten.
"I would have followed you, my brother... my captain... my king."