Verloren - Speeltopic - 1 - Speeltopics

Index RPG Actieve Topics Zoek

4 juli 2014 - 20:21

SweetTooth 45655

Verloren gaat over een groep jongvolwassene dat zichzelf is kwijtgeraakt doordat ze in aanraking zijn gekomen met drugs. Ze zijn verslaafd en komen er maar moeilijk vanaf. De een is zwaarder verslaafd dan de ander.
Hun omgeving wordt er gek van en schrijft hen stuk voor stuk in voor een afkickkliniek. De Drugaway kliniek in Engeland. Ze hebben hier speciale methodes om de personen te helpen.
Maar wat de folder zegt blijkt binnen in de kliniek helemaal niet zo te zijn; Ze proberen hier in deze kliniek alleen maar drugs uit op de verslaafde om te zien wat het effect ervan is. Deze drugs zijn nog nooit gebruikt op mensen en de 'psychologen' vinden de cliënten een perfect doelwit.

Praattopic

Personages;

Cliënten; (max
- Ruedi Rutsaert - 19 - Avena -
- Barney Ian Moss - 24 - Bourne -
- Gereserveerd - MaIfoy - 30-6
- Caleb Hunter Sullivan - 19 - Tigresse -
- VRIJ
- Christen Maria North - 20 - Hemwin -
- Ombré Rose Carver - 18 - Descent -
- Sarah Katharina Rosanna Westfield - 20 - Foreverx -

Oprichter van de kliniek;
John Michiels

Psychologen/onderzoekers; (max 6)
- Bogatyr Rasskazov - 34- Avena -
- John Michiels - 60 - Debbaut -
- William Harrison Chandler - 32 - Tigresse -
- Gereserveerd - Mutatio - 30-6
- Rose June Hamilton - 31 - Promisess
- Gwen Sarah Timberland - 23 - GrandeGirl -

Regels voor de kliniek komen nog

De Drugaway Clinic;
- Administratie
- Zitruimte voor cliënten << Hier kunnen ze met elkaar praten, tv kijken, spelletjes spelen etc.
2
- Gangen << Alle gangen zien er vrijwel uit als deze
- Eetzaal << Elke morgen, middag en avond is hier een lopend buffet
- Slaapruimtes << Deze zijn voor iedere cliënt hetzelfde
- Badkamers << Deze zijn te vinden aan/in elke slaapruimte
- Onderzoekruimte << In de onderzoekruimtes worden de onderzoeken me drugs gedaan
Onderzoekruimte
Onderzoekruimte
Onderzoekruimte
- Buiten << Om het terrein zit een hek, dus de cliënten kunnen niet weg. Dit pad loopt om de hele kliniek heen

Algemene regels;
- Houd jongens en meiden gelijk!
- Leeftijden graag variëren. Het gaat hier om jongvolwassene, dus we maken de personages niet jonger dan 18 jaar
- Maximaal 2 personages p.p. Bespeel ze we beiden en verwaarloos ze niet
- Minimaal 200 woorden per post. Twee personages minimaal 400 woorden
- Bestuur alleen je eigen personage!
- Reserveringen blijven 3 dagen staan, na deze drie dagen krijg je nog één bericht en anders vervalt je reservatie
- Ik wil uiterlijk volgende week maandag het RPG openen
- OOC tussen haakjes
- Let op je ABN, spelfouten etc.
- Wees beleefd tegen elkaar, ik heb geen zin in ruzies buiten het RPG om
- Alleen ik open nieuwe topics tenzij anders aangegeven

Regels van de kliniek;

1. Contact met de buitenwereld is ten strengste verboden. Daarom worden alle elektrische apparaten die dit mogelijk maken ingenomen.
2. De psychologen zijn de baas, je dient naar hen te luisteren en ze te respecteren
3. We dineren op vaste uren;
-Ontbijt van 7:30 tot 8:00 uur
-Lunch van 12:00 tot 13:00 uur
-Diner van 18:00 tot 19:30
4. Om 23:00 uur is iedereen op zijn/haar kamers en om 23:30 gaan de lichten uit
5. 'S nachts is er niemand op de gangen. Wanneer een van onze medewerkers dit merkt zijn er straffen aan verbonden
6. Om 7:00 wordt iedereen gewekt door een alarm in de kamers. Hier dient naar worden te geluisterd
7. Er is geen mogelijkheid om van het terrein van de Drugaway kliniek te komen. Probeer dit dus ook niet uit. Eventuele straffen zijn hier aan verbonden

[ bericht aangepast op 8 juli 2014 - 20:15 ]
Ich liebe dich 27.12.23

5 juli 2014 - 16:25

Kalinda 10484

Caleb Hunter Sullivan || Cliënt

Terwijl ik mijn trillende handen onder controle probeerde te krijgen, keek ik ietwat schuchter rond. De meeste mensen in de eetzaal leken kliekjes te vormen, net zoals ze op de middelbare school deden. Daar was ik echter één van de populairste jongens die overal bij kon gaan zitten, maar nu was ik het grijze muisje dat zich afzijdig probeerde te houden van de anderen.
Rosaline had me overgehaald om naar de kliniek te gaan, zodat ik beter kon worden, zei ze. Ik wilde ook beter worden. Ik had inmiddels al lang toegegeven aan mijn verslaving, en ik wilde er ook iets aan gaan doen. Ik moest weer gezond gaan leven, voor Rosaline. Als ik van mijn verslaving kon genezen, kon ik ook aan mijn persoonlijkheid gaan werken. Ik wilde weer leven, en ik wilde weer mezelf kunnen zijn. Ik moest alleen nog ontdekken wie ik nou eigenlijk nou was.
Er was één meisje dat alleen zat, en ze leek er niet echt veel zin in te hebben om contact te zoeken met de anderen. Ik beet op mijn onderlip. Ik kon nu de keuze maken om bij het drukke groepje te gaan zitten, of ik ging bij het meisje zitten dat het hier helemaal niet naar haar zin leek te hebben.
Uiteindelijk kwam ik overeind. Ik verstopte mijn trillende handen in mijn broekzakken en sleurde mezelf in de richting van het donkerblonde meisje, waarna ik tegenover haar ging zitten. Mijn gifgroene ogen gleden over haar gezicht. Haar blik leek ijzig en koel te ogen, maar ik was niet bang. Integendeel zelfs.
"Ik begrijp best waarom je het hier niet leuk vindt, maar je hoeft niet zo chagrijnig te kijken." Een plagerige, maar ietwat uitdagende grijns krulde rondom mijn lippen, en ik kon mijn brutale ondertoon niet verbergen. Tot zo ver het werken aan mijn persoonlijkheid, dus.

[Caleb is bij Christen gaan zitten. ]

[ bericht aangepast op 5 juli 2014 - 16:47 ]
"Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

5 juli 2014 - 16:33

SweetTooth 45655

[Will doelt op Ruedi, trouwens. Mocht Kyle het niet willen, dan verandert Will wel van gedachten, maar ik vond Ruedi wel bij Will passen als cliënt zijnde.]

[Le me likes]

Ich liebe dich 27.12.23

5 juli 2014 - 20:02

SweetTooth 45655

Bogatyr Rasskazov
- Psycholoog

Will volgde mijn blik toen ik naar de jonge dame wees.
"Zij oogt sterk vanwege haar houding. Daar schuilt iets van wanhoop achter, en misschien wel iets fragiels." Will vernauwde zijn blik even en ik keek hem aan. "Als je haar tot op het bot breekt, blijft er niets van over. Ze lijkt me wel een interessant -" Hij stopte zijn zin toen onze hoge baas ertussen kwam.
''Dan wordt dat een patiënt die onder mijn supervisie komt,'' sprak John. ''Tenzij jullie je liever met haar bezighouden uiteraard?'' Ik schudde mijn hoofd. Ik heb er niets op tegen. Ik richt mij wel op een paar andere cliënten. Ik bracht geen woorden in tegen John. Hij wist wat hij kon en dat respecteerde ik.
"Als ze vervelend is kom ik wel helpen." zei ik toen tegen John, mijn Russisch accent duidelijk aanwezig.
"Ik vind het best, maar dan wil ik..." Ik volgde Will zijn blik en keek naar de donkerharige jongen die hij aanwees. "Hem."
"Is goed, dan neem ik die jongen die naast hem zit. We moeten maar even een lijst gaan maken." Vertelde ik toen en ik keek zowel de grote baas John als Will aan. Ik keek weer door de zaal en ging toen recht staan.
"Mag ik jullie aandacht? Mijn naam is Bogatyr Rasskazov, de oude heer naast mij is oprichter en baas John Michiels, deze heer is Will Chandler en die dame daar is Gwen Timberland en de andere dame is Rose Hamilton. Alle nieuwe cliënten komen naar voor en nemen plaats op de stoelen die hiervoor staan. Een beetje opschieten want we willen verder. Alle andere cliënten kunnen vertrekken naar hun kamers." Sprak ik luid door de zaal zodat ze mij wel moesten horen. Ik sloeg mijn armen over elkaar en keek de zaal door.

[ bericht aangepast op 6 juli 2014 - 16:13 ]
Ich liebe dich 27.12.23

5 juli 2014 - 20:50

Poolster 2422

Sarah Katharina Rosanna Westfield || Cliënt

Ik heb het nooit geleerd. Ik heb het nooit geleerd om tevreden te zijn met wat ik heb. Nooit heb ik een moment stilgestaan bij de dingen die ik al bereikt had, tot nu. Maar nu is het al te laat om blij te zijn met de dingen die ik had, omdat die dingen allemaal al verdwenen zijn. Ik weet niet wat er van me over is, wat er van me is geworden, van het meisje wat vroeger haar doel voor ogen had. Wist wat ze wilde. Ik zou niet weten waar ze is, of ze nog ergens diep van binnen verstopt zit wachtend op het goede moment om weer boven te komen, als dat zo is, dan mag ze wel opschieten want ik weet niet hoelang ik nog kan leven met deze versie van mezelf. Omdat ik niet weet wanneer ik moet huilen, glimlachen of boos zijn, niet weet wie ik kan vertrouwen, niet weet of er wel mensen bestaan die te vertrouwen zijn. Mijn gedachten die steeds afdwalen naar een ding, het ding wat mij de enige oplossing lijkt om te kunnen leven. Het verdooft de pijn om daarna weer dubbel ze hard terug te komen. Nu ben ik hier, dit moet het oplossen. Maar ik weet niet dat als het meisje wat ik vroeger was weer boven kan komen, of ik haar dan niet meteen weer naar beneden duw omdat ik de realiteit niet onder ogen wil komen. Omdat alles op deze wereld te maken heeft met bedrog. Niemand is eerlijk, niemand kan je honderd procent vertrouwen en als je iemand denkt te kennen, als je iemand echt denkt te kennen. Dat dat persoon dan weer andere dingen in zijn ziel heeft dan je had verwacht. Ik weet niet of ik nog wel kan leven als ik zeker weet dat niemand honderd procent van je houdt.

"Sometimes the hardest thing and the right thing are the same."

6 juli 2014 - 18:48

Descent 479

Ombré Rose Carver • 18 • Eetzaal
205 woorden

'Aangenaam kennis te maken, Ombré.' zei Reudi lip bijtend. "Barney Ian Moss,’ vertelde de jongen die naast hem zat toen. Goedkeurend gleden mijn ogen over de twee jongens heen. Dit kon nog eens leuk worden. Ik keek door de zaal -sterk het gevoel hebbend dat iemand mij aanstaarde, maar mijn ogen bleven hangen bij een groepje ouder uitziende mannen. Begeleiders. Een rilling trok zich door mijn lichaam, het waren zeker niet echt types die je 's avonds zou willen tegenkomen in een donker steegje. 'Hoe oud zijn jullie precies?' hoor ik Barney vragen. Ik kijk hem even speels aan. Zijn groen-bruine ogen valen meteen op. "Ik ben negentien jaar jong," antwoordde Ruedi meteen En jij? Nee wacht, ik ga het raden... Nee, ik weet het niet. Zeg jij het maar.' hij knikt naar mij. 'Ik ben achttien, bijna negentien' grijns ik onschuldig 'En wat is jou leeft...' Mijn zin word onderbroken door een zware stem. Ik rol met mijn ogen en draai me richting het geluid. Een van de ongure mannen die net ook al opviel begint een verhaal. Hij stelt zichzelf en zijn collega’s voor en vertelt ons, de 'nieuwelingen’ op een stoel vooraan te zitten.

I like my choices. I hope she likes hers.

6 juli 2014 - 19:34

CookieMonsterr 416

Taylor Smith - 19 - cliënt - Eetzaal

"Hallo" zeg ik terwijl ik de eetzaal binnenloop. Ik kijk even rond het is nog niet zo druk dan denk ik: Zouden ze het zelfde probleem als mij hebben? hoelang al? En wie zijn de Psychologen en onderzoekers nou? En en ja. Zoveel vragen heb ik het zijn gewoon te veel vragen. Dan besluit ik veder te lopen ik twijfel over waar ik ga zitten dan zie ik een tafel waar niemand zit daar ga ik zitten ik pak mijn mobiel uit de tas en ga een spel spelen dan neem een kauwgompje en blijf ik wachten tot er iets gebeurt. Als het speletje is afgelopen kijk ik rond ik twijfel om bij een groep te gaan zitten. Doe het niet zegt het ene stemmetje in mijn hoofd het verlegen stemmetje het andere stemetje zegt ga doe het zo blijf ik even denken dan besluit ik niet te gaan ik blijf zitten en blijf om me heen kijken en wachten tot er iets gebeurt.

[ bericht aangepast op 6 juli 2014 - 20:43 ]
A horse of course

6 juli 2014 - 19:35

SweetTooth 45655

[MoonEye, je zei dat je 200 ging halen, dit is nog geen eens honderd. Ik vroeg of je het zeker wist en je zei ja, maar ik zie het niet]

Ich liebe dich 27.12.23

6 juli 2014 - 19:40

CookieMonsterr 416

Avena schreef:
[MoonEye, je zei dat je 200 ging halen, dit is nog geen eens honderd. Ik vroeg of je het zeker wist en je zei ja, maar ik zie het niet]

[maar ik wist niets meer]: $

[ bericht aangepast op 6 juli 2014 - 19:42 ]
A horse of course

6 juli 2014 - 19:58

SweetTooth 45655

MoonEye schreef:
(...)
[maar ik wist niets meer]: $

[Het is het minimum, dat staat er duidelijk en je hebt zelf gezegd dat je het kon. Ik vind dit wel heel erg weinig.]

Ich liebe dich 27.12.23

6 juli 2014 - 20:22

Poolster 2422

Rose June Hamilton || Psycholoog

Terwijl iedereen aan de tafels gaat zitten kijk ik behoedzaam de kamer rond, de gezichten van de nieuwelingen staan allemaal anders. Bij sommige zie je hun ogen door de zaal heen schieten terwijl anderen uitdrukkingsloos voor zich uit staren. Een kleine glimlach speelt om mijn lippen, ze denken allemaal dat ze geholpen gaan worden, maar niets is minder waar. Ik ga aan een van de tafels zitten en kijk weer de zaal rond. Een paar proberen voorzichtig een praatje te maken met de anderen, sommige zitten alleen. Ik richt mijn blik op een meisje wat met haar oortjes inzit en zachtjes mee beweegt op de muziek. Ik blijf een paar seconden naar haar kijken voordat ik mijn blik verder door de zaal laat glijden, ik zie een meisje van een jaar of twintig met haar blonde haar in een knot boven op haar hoofd. Niemand praat tegen haar, ze ziet er versleten uit alsof ze elk moment in tranen kan uitbarsten. Ik stroomt een gevoel van blijdschap door me heen, als zij lijdt dan beseft ze misschien wat ze haar omgeving aandoet. Wat al deze mensen hun omgeving aandoen, ze vernietigen ze en laten ze dan gebroken achter. Om opnieuw te beginnen, maar de mensen die ze achterlaten zullen altijd gebroken blijven.

"Sometimes the hardest thing and the right thing are the same."

6 juli 2014 - 20:36

CookieMonsterr 416

[Op het verkeerde knopje geklik ik klikte op het tekst wolkje en niet op de brief met de pen en de hand]

[ bericht aangepast op 6 juli 2014 - 20:37 ]
A horse of course

6 juli 2014 - 20:37

SweetTooth 45655

[ bericht aangepast op 6 juli 2014 - 20:37 ]
Ich liebe dich 27.12.23

6 juli 2014 - 23:07

Hexcore 33026

426 woorden

Barney Ian Moss || Cliënt || 24

Ruedi's antwoord kwam vrijwel meteen: "Ik ben negentien jaar jong," zegt hij grinnikend. Duidelijk een lolbroek, en waarschijnlijk overenthousiast, niet mijn type dus. "En jij? Nee wacht, ik ga het raden..." hij zwijgt even en ik heradem kort, veel gepraat, dat is ook duidelijk. Dan shudt hij met zijn hoofd om te laten weten dat hioj het niet weet en trekt zijn mond weer open: "Nee, ik weet het niet. Zeg jij het maar." Ik draai onopvallend met mijn ogen, de flirter. Ik kijk rond en zie hoe de mannen wat onder mekaar staan te smiezen. Af en toe fixeren ze iemand en dan zie ik hoe hun blik naar mij draait. Ik knijp mijn ogen tot spleetjes, maar ik draai mijn hoofd subtiel weg om niet te laten merken dat ik aan het staren was.
"...Bijna negentien" vang ik de onschuldige stem van Ombré nog net op en ik kijk naar haar "En wat is jou leeft..." wil ze vragen maar wordt onderbroken door één van de mannen. Zijn zware stem met een Russisch accent galmt door de zaal. Gefocust op zijn woorden luister ik naar hem, ik wil hier geen woord van missen.
"Mag ik jullie aandacht? Mijn naam is Bogatyr Rasskazov, de oude heer naast mij is oprichter en baas John Michiels, deze heer is Will Chandler en die dame daar is Gwen Timberland en de andere dame is Rose Hamilton. Alle nieuwe cliënten komen naar voor en nemen plaats op de stoelen die hiervoor staan. Een beetje opschieten want we willen verder. Alle andere cliënten kunnen vertrekken naar hun kamers." Als hij op het einde komt, houd ik mijn hoofd schuin en blijf een paar seconden zitten. Dan herpak ik mezelf en sta op.
"Kom, ik denk dat we naar voren moeten. En als antwoord op je vraag, ik ben 24." zeg ik en gooi mijn leeftijd er nog even achteraan als statement. Hiermee wil ik zeggen dat ik ouder ben dan ik eruit zie en dat ik niet te onderschatten val, op welk vlak dan ook. Ik haatte het persoonlijk om onderschat te worden of jonger dan ik werkelijk ben. Als mensen aan mij vragen wat ik studeer, gooi ik onder hun neus dat ik al lang afgestudeerd ben. Of als een hufter me uitscheldt voor weet ik veel wat dat ik zal slaan, dat verwachten ze meestal niet. Wat ze ook niet verwachten is mijn snelheid en vaak zien ze ook alleen hoe slank ik ben en nooit hoe groot.

[ bericht aangepast op 6 juli 2014 - 23:07 ]
Sidera nostra contrahent solem lunamque

7 juli 2014 - 11:03

Debbaut 24886

John Michiels ~ psycholoog ~ oprichter

Op mijn vraag of ik de vrouw mocht haalt William zijn schouders op en knikte Bogatyr.
''Als ze vervelend is kom ik wel helpen,'' zegt Bogatyr nog met een zwaar russisch accent.
''Denk je dat ik haar niet aankan? Ik laat er nog veel achter me die jonger dan mij zijn!'' antwoord ik resoluut. Nadat ik dat gezegd heb komt William er weer tussen.
''Is goed, maar dan wil ik,'' Bogatyr en ik volgde bijden zijn blik, ''hem.''
"Is goed, dan neem ik die jongen die naast hem zit. We moeten maar even een lijst gaan maken." vertelde Bogatyr.
''Voor mij is het goed, maak jij dat lijstje Bogatyr? Ik heb het redelijk druk,'' zeg ik. Dat ik het druk heb is waar. Naast mijn patiënten en onderzoek moet ik ook nog de kliniek organiseren: middelen aankopen, eten voorzien, personeel begeleiden en betalen,... nee, ik ben een druk man.
Bogatyr stond recht.
"Mag ik jullie aandacht? Mijn naam is Bogatyr Rasskazov, de oude heer naast mij is oprichter en baas John Michiels, deze heer is Will Chandler en die dame daar is Gwen Timberland en de andere dame is Rose Hamilton. Alle nieuwe cliënten komen naar voor en nemen plaats op de stoelen die hiervoor staan. Een beetje opschieten want we willen verder. Alle andere cliënten kunnen vertrekken naar hun kamers." beveeld hij. Het grootste deel van de zaal stroomt leeg, maar een aantal personen komen voor ons zitten.
Ik sta recht.
''Welkom in de Drugaway Kliniek, jullie zijn hier om geholpen te worden en wij,'' ik wees op Bogatyr, William, Gwen en Rose,'' zijn hier om jullie ye helpen. Het is dus van groot belang dat jullie altijd naar ons luisteren. Je houdt je strikt aan de afspraken en regels, deze kun je bij de administratie opvragen, maar normaal gezien hebben jullie die thuis al gekregen.
Jullie zullen onder ons worden verdeeld, als ik je een psycholoog aanwijs ga je bij die persoon staan. Daarna kunnen jullie even kennismaken waarna jullie naar de kamers kunnen. Ook zullen jullie dan een eerste sessie afspreken.
Zullen begeleid worden door psycholoog William Chandler: Ruedi Rutsaert en Ombré Carver. De volgende mensen worden begeleid door psycholoog Bogatyr Rasskazov: Barney Moss en Caleb Sullivan. Sarah Westfield zal door Gwen Timberland begeleid worden. En Taylor Smith, uw psycholoog is nog niet aanwezig dus u mag naar uw kamer. En tot slot: Christen North mag naar mij komen, zo, dat was mijn mededeling. Als die psycholoog van Smith aankomt zal die er niet goed van zijn dat hij te laat is. Dacht ik grimmig.

[ bericht aangepast op 7 juli 2014 - 11:05 ]
We will not be quiet, Stonewall was a riot!

7 juli 2014 - 16:29

CookieMonsterr 416

Taylor Smith - 19 - Client - Overal en nergens
O, oké ik denk na hoelang zou het duren voor dat hij/zij er is? Dan loop ik naar mijn kamer op mijn kamer aan gekomen kijk ik naar buiten: dit doe ik niet vaak zeg ik zacht en naar buiten gaan doe ik al helemaal nooit maar ik blijf wachten op die psycholoog ik ga op mijn bed zitten zo blijf ik even zitten dan denk ik ga kijken waar die deur naar leid de deur leed naar de badkamer het was een mooie ruime badkamer thuis hebben we een klein, smal badkamertje het bad is gelijk de douche en ik stoot altijd mijn hoofd tegen de was bak als ik wat wil pakken dan loop ik terug naar mijn kamer en ga weer zitten wachten elke seconden duurt 1 uur lijkt het wel ik kijk naar het raam en denk zal ik naar buiten gaan? Ik sta op een loop naar het raam toe en zie een pad lopen ik kan niet zien waar het heen gaat en dat wil ik wel eens uitzoeken ik loop naar buiten langs de administratie daar zeg ik: "Ik ga naar buiten." Ik loop naar buiten en zie het pad ik twijfel welke kant ik ga ik ga haar rechts ik loop en kijk waar het heen gaat ik geniet niet van de rust en de natuur dan stop ik opeens ik versteef zowat ik zag bomen en bloem in volle bloei ik was even me zelf en ik bleef nog even staan dan loop ik rustig veder naar een poosje stopte het ik liep weer snel door want straks was mijn psycholoog er en ik wil niet de eerste dag gelijk problemen ik loop snel door ik kom erachter dat het pad gewoon een rondje liep dan loop im weer naar binnen en ga weer naar mijn kamer op mijn kamer bedenk ik pas wat voor mooist de natuur kan doen, dan ga ik op mijn bed liggen en weer een speletje spelen en vergeet meteen wat ik heb gezien.

ik kan het wel ik heb 335 woorden of meer

[ bericht aangepast op 8 juli 2014 - 15:44 ]
A horse of course

Index RPG Actieve Topics Zoek