Vragen werden op mij afgevuurd en ik kon enkel maar stress voelen terwijl ik hopeloos naar ze keek. Al hun vragen leek ik niet te horen. Ik zag alleen sensationele ogen en lippen bewegen. Ik beet op mijn lip terwijl de zoveelste zich voor mij drong maar voordat die wat kon vragen viel hij neer waarna ik direct getik voelde op mijn rug. Ik draaide me om en ik vreesde nog meer vragen maar er stond enkel een jongen met rood haar en bruine ogen. ‘Kom mee naar de Gryffindor common room als het tijd word dat je een verblijfplaats nodig hebt.’ Hij nam ietsjes afstand van me terwijl iedereen afgeleid werd door de jongen die verlamd leek te zijn en ik was de jongen dankbaar dat hij me geholpen had. ‘Ik verzeker je dat je meer plezier zult krijgen dan dat je nu hebt.’ Hij lachte en ik wreef over mijn nek terwijl ik gepijnigd mee lachte wat totaal uit toom viel met de rest van de Klammfels studenten die altijd zelfverzekerd en arrogant overkwamen. ‘Dankjewel.’ Was het enige wat ik uit kon brengen. Ik nam de jongen even in mij op en ondanks alles vond ik het netjes om mij voor te stellen hoewel het algemeen bekend zou zijn wie ik ben. Ik stak mijn hand uit. ‘Campbell Saunders..’ zei ik terwijl ik met moeite een glimlach op mijn gezicht kreeg. Ik was echter alleen nu nog bang tot de andere leerlingen van Zweinstein mij weer in het vizier zouden krijgen en het liefst wilde ik weer terug rennen naar de boot en mijzelf opsluiten en nooit meer wakker worden.
‘Dankjewel.’ Zei hij, en ik lachte naar hem.‘dat hoor ik dus voor de eerste keer,’ mompelde ik even in mezelf en stak mijn hand in de lucht.‘graag gedaan!’ riep ik enthousiast. Campbell stak zijn hand naar me uit en mijn kaak verlamde even. Hij gaat zich voorstellen, is het me gelukt? Was het echt zo simpel?‘Campbell Saunders..’ zei hij. Spontaan kwam ik weer naar voren en schudde zijn hand.‘George Weasley,’ even keek ik rond of ik Fred ergens zag, maar jammer genoeg zag ik hem nergens.‘pas op als je me ooit zoekt, en je komt iemand tegen die exact hetzelfde is net als mij, dat ik dat niet ben maar mijn broer, Fred,’ waarschuwde ik hem en klopte op zijn schouders.‘als je me zoekt, ik bel bijna altijd of in de common room, of bij het zwerkbalveld, want je wilt ons niet zien buiten die kamer.’ ik grinnikte na mijn eigen woorden.ik laat zijn hand los en kwam wat dichterbij bij hem staan, en wierp ondertussen nog een verlamspreuk naar de jongen die terug probeerde te krabbelen om iedereen zijn aandacht weer op hem te laten werpen, en begon wat toe te fluisteren.‘als ik jou was zou ik geen een woord zeggen tegen de zwadderaars. Die zijn namelijk veels te laag voor iemand als een beste speler van heel Klammfels, namelijk jij..’ ik stop even en voor de gein wierp ik nog een verlamspreuk naar een willekeurige student.‘en nu heb je dus de kans om weg te glippen en binnen te wachten op je medestudenten zonder toegetakeld te worden door al deze studenten.’ Ik nam weer afstand en maakte me klaar om te vertrekken naar de zwerkbalveld.‘en als je voor wat meer lol en spanning zoekt, kom met ons mee naar de zwerkbalveld.’Ik stak mijn hand weer in de lucht en liep achteruit.‘ik zie je wel in de great hall, fijn je te leren kennen!’ en ik draaide me eindelijk om en liep van hem weg. Dat was een leuk gesprekje..
(> dan doen we gewoon dat dit al ongeveer rond kerst-tijd is want officieel is dit dag 2 maar we gaan toch zodra we iedereen officieel geshipt hebben naar de kerst toe :p