[Ik vind het goed Creaboek!]
Hilana Nessiandre
Ik zat te onderhandelen waar we heen zouden gaan, we konden naar het oosten, het was daar vredig en rustig. We konden naar het Noorden, maar daar lag alleen maar ijs en sneeuw.
"We kunnen naar Nunandur gaan." begon ik zachtjes, ik lijk de aandacht van Elemmíre te trekken. Ik ken haar al een tijdje, ze is erg lief, het verbaaste mij dat ze meeging op dit avontuur. Maar ik zie aan haar dat ze de oorlog niet langer trekt, ik kan het zien aan hoe ze beweegt, hoe ze kijkt.
"Nunandur is een vredig land, er staan veel wachten aan de grens, en voor elke soort elf is er een geschikt landschap." Besloot ik te zeggen.
"Vind je niet, Elemmíre?" Vroeg ik haar met een zachte stem. Uiteindelijk stemde zowat iedereen toe. Ik stond op en besloot om nog wat te zeggen.
"Spaar je krachten, rust goed, en eet wat. Zorg dat je klaar bent, we vertrekken morgen wanneer het eerste licht begint te schijnen." Het was beter om vroeg te vertrekken, onze vijanden zouden dan nog rusten. Hopelijk.
Himdor had al die tijd stil achterin de kamer gezeten, zijn zusje was tegen zijn schouder in slaap gevallen. Ik zag dat hij ook wou slapen, maar met wilskracht zijn ogen open probeerde te houden. Ik liep naar hen toe, pakte Faenith op, en streelde door Himdor's zilveren haren. Hij leek op mij.
"Ga maar slapen Himdor, maar loop wel naar onze vertrekken." Zei ik terwijl ik doelde op de Zwarte elven die hier rondliepen. Hij knikte, en stond moeizaam op, er begon al emotie in z'n oog te vormen. Elke elf had een bepaalde emotie in z'n ogen, eentje die hij zo goed als altijd zou houden. Ik had vasttberaden ogen, zeiden ze. En ik vreesde, dat die bij Himdor zorgelijk zou zijn. Ik wou dat hij kind zou zijn, niet zo volwassen, gewoon zonder zorgen. Ik streelde door het lichtblonde haar van Faenith.
"Waar is Emni?" Emni was de half draak van Faenith, hij kon vliegen, maar werd maar half zo groot als een normale draak, en dat in honderdvijftig jaar. Ook had hij niet alleen maar schubben, maar ook wat pluizig haar rond zijn nek. Maar het was de beste vriend van Faenith, zei ze. En ik kon die niet wegnemen. Himdor had hem een paar jaar geleden samen met haar gevonden, ik denk dat Faenith 1 of 2 was.
"Ze ligt ook in ons vertrek, sommige elven waren bang voor hem." Grinnikte Himdor half gapend. Ik moest ook lachen, en ik gaf hem een wilde aai over zijn bol. Toen zag ik dat verschillende elven me verwijtend, en bezorgd aankijken. Ze doelden op m'n kinderen.
"Himdor, kun jij Faenith in haar bed leggen?" Zei ik spijtig tegen hem, hij knikte en nam Faenith over.
Ikzelf ging aan de tafel zitten, en keek alle elven die mij hadden aangekeken even kort aan. Als iemand commentaar wou geven waren ze van harte welkom.
[ bericht aangepast op 1 juni 2014 - 21:07 ]
"I would have followed you, my brother... my captain... my king."
