* Titel: Nepenthe
* Korte Samenvatting: Omdat ik nog niet te veel wil vertellen plaats ik gewoon het proloog neer en het beginstukje.
•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸•*´¨`*•
Everytime that I smile it is fake, because I don't want that people see me how I really am. And it works, nobody sees how devastated I am. The whole world things I'm happy and blissful, but that's not the truth, it's only a mask that I'm wearing. The truth is that I have the feeling that I'm gonna explode, that my scars just keep bleeding and my heart will stop beating.
Nobody understands me except that one person, he is always there for me, and support me in every decision that I make. I know him since I was a little kid, when I was innocent and had no worries. But everything changed, so our friendship did. In the beginning we had ups and downs, a lot of fights, quarrels and disagreements but now we're best friends. Now I can't imagine how my life would be without him. Because he is my Nepenthe.
~Cole Matthew Reeve.
•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸•*´¨`*•
My life wasn't always easy, but if I look back to the future I'm happy that these things happened. They made me how I'm now, they made me stronger. For some people is the quote "What doesn't kill you makes you stronger." bullshit, but for me it's the truth. Because due to the dark period in my life, I have met Cole, somebody who's hurt, desperate and devastated. But I'm here for him. I have the feeling that if I'm with him he will be a lot stronger.
I just hope that I'm not going to be on the same road like I used to be. Everybody says that I better leave Cole alone. Because they are afraid that he makes me sad, that he makes me think about all the things that have made me desperate. But I can't leave him alone, without him I'm nothing, without him I'm just another
helpless kid that hopes for a better future. Cole helps me without knowing it, he gives me hope and that's why he's my Nepenthe.
~Shawn Thomas Parker.
•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸•*´¨`*•
Terwijl de regendruppels op een specifiek ritme tegen het raam aantikten, zag ik in de verte Shawn lopen. Hij zag er verwaarloosd uit, niet zoals anders. Toen hij naderde liet ik vlug het gordijn weer los en keek de andere kant op, zodat Shawn niet zou merken dat ik nog interesse in hem had, zodat hij dacht dat ik hem vergeten had. Maar dat was maar schijn, want ik ging kapot aan het feit dat we geen contact meer hebben. Voorzichtig liet ik mijn vinger weer langs het gordijn glijden en bracht het een beetje opzij. Op dat moment kon ik niet geloven wat ik zag, Shawn lag op de weg, waarschijnlijk wachtend op een auto die hem van zijn leven zou beroven. Zonder maar een seconde te aarzelen rende ik naar beneden. "Cole, wat is er?" vroeg mijn moeder bezorgd. Ik besloot toen maar om haar te negeren en snelde naar buiten. In de verte zag ik een auto, die in volle snelheid onze richting opkwam. "Shawn, sta op!" schreeuwde ik luidkeels. Maar hij bleef liggen, zonder een woord te zeggen. De auto was inmiddels al dicht in de buurt, het was alsof ik aan de grond genageld was. Na een paar seconden rende ik naar hem toe en probeerde hem naar de overkant te brengen. Maar tevergeefs, hij duwde me weg waardoor ik naast hem belandde. Vlug keek ik achter me om te kijken waar de auto was, maar de lichten verblindden mijn ogen.
En daarna werd alles zwart voor mijn ogen.
* Eventueel plaatjes die je er perse in wilt: Van de twee hoofdpersonages gespeeld door Dylan O'brien & Tyler Posey.
* Sfeer die het weer moet geven: Depressief, maar toch met een sprankje hoop/licht als je snapt wat ik bedoel.
* Horizontaal of verticaal ? Verticaal
* Eventuele Exta's: op de achtergrond zoiets dat ik bij sfeer heb genoteerd.
Bedankt om voorhand ^^
Ps: Sorry voor de veel te lange post.
