Overgewicht goedpraten? - Lifestyle

Ik kwam net op tumblr een plaatje tegen wat impliceerde dat iedereen die zei dat overgewicht of extreem overgewicht ongezond is, eigenlijk zegt dat dik zijn lelijk is en niet volgens de standaard van de maatschappij leeft.

Dit maakte me eigenlijk zo kwaad. Ik houd me stil op dit gebied, want ik heb een nogal vrij onpopulaire mening hierover, maar dit vond ik erg ver gaan. Ik snap dat er mensen zijn die er niets aan kunnen doen dat ze dik zijn of obesitas hebben. Zelf heb ik een langzaam werkende schildklier en ben ik redelijk gevormd in vergelijking met mijn zusje. Maar mensen die dik zijn omdat ze zich graag vol eten met allemaal vet eten etc vind ik niet dat je dit goed kunt praten. Ik heb net voor een decentrale selectie moeten leren over diabetes, een ziekte die aanzienlijk vaak voorkomt bij mensen met overgewicht, maar ook hart- en vaatziekten worden veroorzaakt door overgewicht en allemaal andere ziektes. Ik zeg nu niet dat ik dikke mensen niets vind, ik zeg alleen maar dat ik gewoon niet snap dat mensen zoiets kunnen goedkeuren terwijl er zo'n grote risico's aan zitten. Sure, iemand moet zich goed voelen over zichzelf, maar als iemand veel eet, veel suikers en verkeerde vetten tot zich neemt, niet sport, alleen maar lui thuis zit en dit goed praat met "iedereen is zoals hij/zij wil zijn en niemand mag gezondheid als excuus gebruiken", daar kan ik gewoon niet meer tegen, dit vind ik erg ver gaan. Nogmaals; daarbij heb ik het niet over de mensen die er niets aan kunnen doen.

Wat vinden jullie hiervan?

Note; dit is mijn mening, gelieve niet mij direct aan te vallen om mijn mening waar ik dik achter sta.

---

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

Ik denk dat 'dik zijn' langzaam in de maatschappelijk geaccepteerde structuren kruipt omdat je tegenwoordig spreekt over een immens groot percentage van obesitaspatiënten, en die ook hun voldoening willen krijgen, hun zelfbeeld hoog willen houden. Het is begonnen als anti-pro-ana, maar nu lijkt het een excuus te zijn voor ieder grammetje vet. Juist omdat zoveel mensen vandaag de dag aan overgewicht lijden, lijkt het alsof dik het schoonheidsideaal van over tien jaar wordt. Ik snap wat actievoerders proberen te bereiken; anorexia uit de mentale gezondheid van de mens bannen door "curves" op te hemelen. Maar dat doen ze op de verkeerde manier; het omgekeerde effect creëren. Dun is slecht, dik is goed. En over een aantal jaar is 70% van de bevolking bedafhankelijk en dan is een gezonde levensstijl opeens beter dan "vreten wat je wilt, want je leeft maar één keer". Ik vind het een slechte personificatie van YOLO. Je hemelt iets op door iets anders omlaag te halen. Ik denk sowieso niet dat eetstoornissen of diabetes met als oorzaak overgewicht bestreden kunnen worden als de ene site dun en gezond wilt, en de andere dik en ongezond, maar wel "shaped and proud!".

Eigenlijk slaat deze wereld helemaal nergens meer op.

Ohja ik ben het helemaal met je eens. Hetzelfde als stevige mensen zeuren dat ze dik zijn en dan vervolgens uitgebreid gaan eten.

---

Alleen maar tranen van geluk

En hier kan ik dan weer bijzonder pissig om worden.

Natuurlijk is het niet goed om te dik te zijn. Wat dat betreft ben ik het helemaal met je eens. Het punt is alleen dat er in de meeste gevallen een reden achter het 'goedpraten' zit. Als allemaal mensen om je heen je gaan vertellen dat je te ver bent gegaan met het eten, dat je het fout hebt gedaan, dat er iets mis met je is... dan ga je na een tijdje met precies dezelfde frons naar je lichaam kijken als de mensen om je heen. Die onzekerheid kan best diep gaan liggen. Mensen lijken vaak te denken dat het 'motiverend' werkt om te horen dat je gezond moet worden, maar ik kan me heel goed voorstellen dat bij veel mensen de onzekerheid zo gaat knagen dat je na een tijdje denkt dat je eigen gezondheid het niet waard is om zo voor te knokken.

Volgens mij gaat het in dit geval een stuk meer over het verdedigen van een gevoel van eigenwaarde dan het 'goedpraten van overgewicht', maar dat is slechts mijn interpretatie. Het is gewoon een stuk makkelijker om echt gezond te worden als je lekker genoeg in je vel zit om jezelf dat ook te gunnen; helaas lijken veel mensen het dikke mensen niet te gunnen om lekker in hun vel te zitten.

---

Ik kijk uit het raam, naar de lucht en de zon, ik loop naar buiten en flikker van het balkon.

Ik kan op een of andere manier best snel zien of iemand "dik" is omdat hij/zij een aandoening heeft of gewoon wat breder gebouwd is of omdat degene te veel eet. Het ziet er gewoon meestal net iets anders uit.
Ik ben van mening dat als je er niks aan kan doen, dan is dat zo. Maar ik vind dat je op zich wel wat gezonder mag leven. In plaats van elke dag een flesje ijsthee kan er ook wel een flesje water, maar dat vind ik eigenlijk bij iedereen.
Als mensen te dik zijn omdat ze te veel eten vind ik het persoonlijk heel sneu aangezien ze best iets minder kunnen eten. Ze brengen zichzelf juist in levensgevaar.

---

"Ignite, my love. Ignite."

Wiarda schreef:
En hier kan ik dan weer bijzonder pissig om worden.

Natuurlijk is het niet goed om te dik te zijn. Wat dat betreft ben ik het helemaal met je eens. Het punt is alleen dat er in de meeste gevallen een reden achter het 'goedpraten' zit. Als allemaal mensen om je heen je gaan vertellen dat je te ver bent gegaan met het eten, dat je het fout hebt gedaan, dat er iets mis met je is... dan ga je na een tijdje met precies dezelfde frons naar je lichaam kijken als de mensen om je heen. Die onzekerheid kan best diep gaan liggen. Mensen lijken vaak te denken dat het 'motiverend' werkt om te horen dat je gezond moet worden, maar ik kan me heel goed voorstellen dat bij veel mensen de onzekerheid zo gaat knagen dat je na een tijdje denkt dat je eigen gezondheid het niet waard is om zo voor te knokken.

Volgens mij gaat het in dit geval een stuk meer over het verdedigen van een gevoel van eigenwaarde dan het 'goedpraten van overgewicht', maar dat is slechts mijn interpretatie. Het is gewoon een stuk makkelijker om echt gezond te worden als je lekker genoeg in je vel zit om jezelf dat ook te gunnen; helaas lijken veel mensen het dikke mensen niet te gunnen om lekker in hun vel te zitten.

Thin Privilege is het jezelf gunnen om gezond te worden.

---

"She was fury, she was wrath, she was vengeance."

Overgewicht is ook zo'n episch ruim begrip. Ik weeg zelf twee kilo meer dan dan de grens van mijn BMI aangeeft . En dit gaat klinken als een excuus, maar dat is het niet; ik heb mijn bouw ook tegen. Ik kan prima een gezond gewicht bereiken - daar ben ik ook bijna een jaar mee bezig.
En het is altijd goed om op je gezondheid te letten en kritisch te zijn over wat je naar binnen werkt, of je nu dun of dik bent. Ik nam voorheen gewoon consequent dagelijks te veel calorieen, suikers en allerlei andere vette en slechte shit in terwijl meer dan de helft van m'n moeders kant diabetes heeft.

---

No growth of the heart is ever a waste

Wiarda schreef:
En hier kan ik dan weer bijzonder pissig om worden.

Natuurlijk is het niet goed om te dik te zijn. Wat dat betreft ben ik het helemaal met je eens. Het punt is alleen dat er in de meeste gevallen een reden achter het 'goedpraten' zit. Als allemaal mensen om je heen je gaan vertellen dat je te ver bent gegaan met het eten, dat je het fout hebt gedaan, dat er iets mis met je is... dan ga je na een tijdje met precies dezelfde frons naar je lichaam kijken als de mensen om je heen. Die onzekerheid kan best diep gaan liggen. Mensen lijken vaak te denken dat het 'motiverend' werkt om te horen dat je gezond moet worden, maar ik kan me heel goed voorstellen dat bij veel mensen de onzekerheid zo gaat knagen dat je na een tijdje denkt dat je eigen gezondheid het niet waard is om zo voor te knokken.

Volgens mij gaat het in dit geval een stuk meer over het verdedigen van een gevoel van eigenwaarde dan het 'goedpraten van overgewicht', maar dat is slechts mijn interpretatie. Het is gewoon een stuk makkelijker om echt gezond te worden als je lekker genoeg in je vel zit om jezelf dat ook te gunnen; helaas lijken veel mensen het dikke mensen niet te gunnen om lekker in hun vel te zitten.

Maar dat is het ook, denk ik. Mensen zijn obsessief bezig met binnen de maatstaven van de maatschappij passen. En ik snap wel wat daar achter zit, daar niet van, maar dit neemt gewoon belachelijk groteske vormen aan met als gevolg dat mensen zich niet eens meer afvragen WAAROM ze bepaalde dingen doen. Als hierbinnen passen je op de een of andere manier niet lukt en er niet 1, 2, 3 wat aan te doen valt, dan zoek je maar naar manieren om het te rechtvaardigen. Om je eigen (VALSE!) gevoel van eigenwaarde en trots te beschermen.
Om maar even wat te nemen: wie van de meiden loopt naar buiten met harige benen? Zo niet, is het dan omdat je ZELF die haren zo lelijk vindt of omdat je bang bent dat anderen ze lelijk vinden? En ga je ze daarom zelf lelijk vinden? Zo'n beetje hoe Hitler zei dat alle joden maar dood moesten. Als je maar genoeg een leugen wordt voorgeschoteld ga je het nog geloven ook. Ik ben zaterdag voor het eerst(!!) sinds zes jaar naar buiten geweest met mijn harige benen omdat ik last minute een korte broek leende van een vriendin van me. Het voelde vreemd, alsof de hele wereld naar me keek, maar SHIIIIIIT, voelde het bevrijdend! Omdat ik dat toch zelf godverdomme mag kiezen?
Want of jij nu een super lijp wijf bent of niet wordt niet bepaald of jij nu te zwaar of te licht bent, of je nu gladde of harige benen hebt.
Je moet de keuze kunnen hebben, dat is belangrijk. Zolang jij met je uiterlijk een ander niet kwaad doet, mag er wat mij betreft wel wat meer tolerantie zijn. Dan doorbreek je de vicieuze cirkel die ernaar lijdt dat mensen belachelijke excuses gaan gebruiken om hun overgewicht te rechtvaardigen. Wat voor mij veel belangrijker is, is de lifestyle or (medische) reden die achter dat overgewicht schuilgaat. Overgewicht is een gevolg van iets, en dat kan eventueel worden aangepakt. Als diegene wil.

[ bericht aangepast op 20 mei 2014 - 9:01 ]

---

No growth of the heart is ever a waste