Naam Louis William Tomlinson.
Leeftijd Tweeëntwintig. (Vierentwintig december.)
Nationaliteit Brits, Doncaster.
Uiterlijk Louis is vrij klein voor zijn leeftijd, ongeveer één meter vierenzeventig. Toch kan je hem gewoon niet over het hoofd zien door zijn grote mond. De jongen is in het bezit van lichtbruine warrige haren, die hij redelijk vaak in een ander model heeft, wat verschild per situatie. Gewoon, omdat het kan. Als hij nergens zin in heeft blijft het gewoon in zijn natuurlijke warrige staat, maar als er bijvoorbeeld een speciale gelegenheid is heeft hij nog wel eens de neiging het in een nette kuif te houden. Nu is het eigenlijk te lang geworden, maar hij weigert gewoon naar de kapper te gaan. Een hele rits tatoeages sieren zijn lijf met elk hun eigen speciale betekenis, al heeft hij van sommige wel degelijk spijt. Zijn huid is nou eenmaal zijn dagboek en daar moeten eens in de zoveel tijd wat dingen aan toegevoegd worden, op zo'n manier dat alleen hij het begrijpt. Ondanks dat hij op het eerste gezicht redelijk smal lijkt, is Louis zeker wel gespierd, waar hij hard voor heeft gewerkt en ook redelijk trots op is. Maar zelfs de tatoeages zijn nog niet het opvallendste aan hem, dat zijn namelijk zijn ijsblauwe ogen, met weliswaar een heel klein tintje groen erin. Ogen die dwars door je heen kijken en waarvoor je niks kunt verbergen, hoe hard je het ook probeert. Aan de andere kant kunnen ze ook veel verbergen, voor hemzelf dan. De jongen heeft namelijk al veel meegemaakt, meer dan hij zou willen, wat hij liever voor zichzelf houdt. Zijn kledingstijl kan nog wel eens variëren, van truien en vesten naar tanktops en dunne shirtjes. Niet echt een vast patroon dus. Toch zie je meestal wel zijn afgetrapte Vans er onderaan, en dan negen van de tien keer nog zonder sokken ook.
Innerlijk Louis is de grappenmaker van het stel, hij is dol op allerlei dingen uithalen op het moment dat je het minst verwacht. Soms is hij net een klein kind wat dat betreft, als je hem snapt als hij iets wil uithalen gaat hij in een hoekje zitten mokken. Hij is iemand die graag lacht, en anderen ook wil laten lachen. Hij zal er dus ook alles aan doen om je op te vrolijken als je down bent, zelfs al kan dat als irritant ervaren worden. Hij geeft erg veel om zijn geliefden, en laat zijn serieuze kant zien als ze een probleem hebben of ergens mee zitten. Naar hun toe is hij ook aanhankelijk maar erg jaloers als hij het idee krijgt dat hij buitengesloten word. Hij heeft wat vreemde trekjes, maar die moet je maar negeren, hij bedoelt het toch wel goed. Soms, als hij echt doorslaat is het net een onbedwingbare stuiterbal, wat ontzettend vervelend kan zijn voor anderen in zijn buurt. Ook kan de jongen, al ziet hij er niet zo uit, ontzettend dominant en intimiderend zijn. Dan snoert hij je met een simpele opmerking of blik je de mond, er heb je er niks meer tegen in te brengen. Sarcasme of dubbelzinnige opmerkingen zijn hem ook niet onbekend, en meestal lacht hij er zelf nog het hardste om. Met vier jongere zusjes weet hij prima hoe hij met vrouwen moet omgaan en maakt daar dan ook graag gebruik van, aangezien hij best een flirt kan zijn. Alhoewel, als Louis eenmaal een vaste relatie heeft is hij nog trouwer dan een hond en zal zijn best doen zijn vriend of vriendin gelukkig te maken met alles wat hij in zich heeft. Wel is hij dan redelijk snel jaloers, en heeft de neiging overdreven duidelijk te maken dat diegene bij hem hoort en ieder ander maar geen poging moet doen hem of haar van hem af te pakken. Dan is hij geen lieverdje en is hij zeker niet bang om een keer flink uit te halen als hij het echt zat wordt.
Geschiedenis Louis is in eerste instantie geboren in een liefdevol gezin als oudste en enige zoon, waardoor gelijk een grote verantwoordelijkheid op zijn schouders rustte. Hij vond het niet erg, hij zorgde eenmaal graag voor zijn zusjes. Zonder problemen ging hij zijn tijd op de basisschool door, maar op de middelbare begon alle ellende. Louis was anders, hij was kleiner dan de rest en had een vreemd gevoel voor humor, wat eerst wat plagerijtjes veroorzaakte, daar kon hij best tegen. Maar langzaam verergerde het en vonden de pestkoppen steeds meer dingen om hem op te pakken, ze wisten met gemak al zijn onzekerheden te vinden. De speelse vrolijke jongen verdween langzaam op de achtergrond en Louis zelf werd steeds stiller en ongelukkiger. Thuis waren opeens zijn zusjes belangrijker en moest hij maar voor zichzelf gaan zorgen, wat echt hard was voor een jongen van veertien. Het was dan ook logisch dat hij depressief werd en probeerde de pijn te verlichten door te beginnen met zichzelf te snijden. Hij kon het niet meer aan toen zijn klasgenoten er ook nog eens achter kwamen dat hij gay was en hem ook fysiek pijn begonnen te doen. School was als zijn eigen persoonlijke hel, en hoopte zo dat het op ging houden toen hij ging studeren. Dat was zo, maar de enkele opmerking die heel af en toe gemaakt werd was genoeg voor hem om opnieuw in te storten. Echte liefde heeft hij niet gekend, een relatie heeft hij ook nooit gehad, dus schaamt hij zichzelf er wel voor dat hij op zijn leeftijd nog maagd is, al doet hij er bij lange na niet alles aan om dat te veranderen, daarvoor vertrouwd hij mensen niet genoeg.
Wat maakt jou personage zo anders? Het feit dat hij een hele teruggetrokken jongen is die zijn mond pas opentrekt in geval van nood. Misschien zou hij daardoor juist niet opvallen, wat zijn bedoeling ook is, maar hij wordt er telkens weer uitgepikt omdat je hem meestal al in het oog krijgt als je een blik werpt in de hoek van een ruimte. Als je eenmaal zijn vertrouwen toch hebt, kon je er misschien achter dat hij een hele aparte smaak qua kleding, muziek en boeken heeft, wat er ook wat voor zorgt dat hij het zwarte schaap tussen alle witte is. Zijn kleding is dan wel meestal zwart, maar als hij zich op zijn gemak voelt ontplooit Louis zich tot de creatieveling die hij echt is. Het kan ook opvallen dat, ondanks dat de jongen ze meestal verbergt, dat hij over zijn hele lichaam heen inkt vereeuwigd heeft op zijn huid, wat je niet van hem zou denken.
Extra Er zijn maar twee manieren waarop Louis durft te uiten hoe hij zich echt voelt: via zijn tatoeages en songwriting. Dat eerste is al redelijk logisch, al zou je het tweede niet snel achter de jongen zoeken, zo muzikaal lijkt hij eenmaal niet. Soms blijft hij hele nachten op om zijn gedachten op een mooie vloeiende manier op papier te krijgen, uiteraard met een zachte klank gitaar of piano erachter. Als je geluk hebt heb je dan de kans om hem te horen zingen, hoewel hij gelijk dicht zal klappen als hij je in de gaten krijgt. Daarbij vind hij het ook heel lastig om voor zichzelf toe te geven dat hij niet op vrouwen valt en zal zo lang mogelijk blijven ontkennen, behalve als je hem -figuurlijk of letterlijk- zo in een hoek drijft dat hij niet anders kan dan toegeven.
[ bericht aangepast op 10 mei 2014 - 17:45 ]
Because I love him, do I need another reason?
