Ja en nee. Ik vind het belangrijk als je ouders eerst een duwtje in de rug geven naar religie toe. Zo ben ik gedoopt, en heb ik mijn communie en vormsel gedaan. Misschien vond ik het niet altijd even leuk, maar ik ben ze er wel dankbaar voor. Vanaf ik naar de middelbare school ging mocht ik ook kiezen wat ik deed. Ik heb dan nog 4 jaar godsdienst gevolgd en de laatste twee jaar zedenleer omdat ik een andere kijk op geloof we meemaken en ik moet eerlijk toegeven dat ik eigenlijk echt niet bij atheïsten pas. Mijn visie was telkens anders en ik kan gewoon niet denken rondom die waarom vragen. Ik ben stilletjes aan in mijn eigen geloof beginnen geloven en dat is gewoon mijn houvast soms. Is het op dat vlak een eigen keuze, ja. Ik geloof misschien binnen de kadertjes van hoe het echt moet, maar mijn geloof ligt het dichts bij het Christendom en soms heb ik daar gewoon eens nood aan. Ik dring dat ook aan niemand op, want het is mijn houvast en niet dat van een ander en ik wil ook niet dat iemand mij er op bekritiseerd. Jelle weet ook dat dat een kant is van mij dat hij nooit zal snappen, maar daar legt hij zich bij neer. Zelf wil ik ook heel graag hebben dat onze kinderen gedoopt worden en hun communies doen, gewoon omdat ik wil dat ze in contact komen met geloof en later dan vrij kunnen kiezen hoe ze er naar kijken. Misschien zullen ze me er voor haten, wie weet, maar ik wil ze de mogelijkheid gewoon geven.
Ik ben er volledig van overtuigd dat het je vrije keuze hoort te zijn, maar dat een duwtje in de richting zeker geen kwaad kan. Als je kind ben, weet je toch nog niet waarvoor het allemaal precies staat, pas op de leeftijd dat je het beseft, vind ik dat je vrij bent op het zelf te kiezen. Misschien niet echt iets waar iedereen zich in kan vinden, maar zo kijk ik er wel naar.
Mirror, mirror on the wall, will there be glory if I fall?
