Ik erger me er echt aan dat mensen met opzet nog lawaai gaan maken tijdens die twee minuten. Wat is het nou voor moeite om twee minuten per jaar je mond dicht te houden, of op z'n minst wat zachter te zijn. Deze herdenking is niet alleen voor de Tweede Wereldoorlog, maar ook voor oorlogen die daarna zijn geweest.
Ik had mijn vader ook kunnen verliezen, want hij is ook op uitzendingen geweest, maar ben dus ontzettend blij dat hij er nog gewoon is. Maar het had ook anders kunnen zijn en zo zijn er genoeg kinderen, broers of zussen, moeders en andere familieleden die iemand verloren zijn in een (nog spelende) oorlog na de Tweede Wereldoorlog.
Sommige mensen denken hier echt zo simpel over. Meh sorry, dit moest er even uit.
Is trouwens niet gericht op iemand hier hoor.