Hij heeft zijn haar geknipt en zijn blokjes zijn eruiiiit. Dus vlak voor Frans was ik zo van; hé je blokjes zijn weg!
Antwoordt hij echt niet normaal. 'Ja, eindelijk! Nu kunnen we eindelijk normaal kussen!' Ik lag plat. :'D
Na Frans was het dus middag, en toen stond hij op me te wachten en toen gaf hij me een super grote knuffel. Ik was echt super verbaasd, maar ik had hem twee weken niet meer gezien en hij mistte mij blijkbaar.
Toen, is hij na het laatste uur met mij en mijn vriendin mee gelopen en het was echt hilarisch. (liep in het midden) Het ging er dus over dat ik nog super lang met die stomme blokjes moet zitten, terwijl die andere twee 'perfecte tanden' hadden. Duwde ik ze allebei een kant op, lachen ze allebei en E. kwam weer naast mij lopen en hij gaf me een suuuuper lief kusje.
Ik heb twee keer door zijn haar gewoeld en hij sloeg zijn arm om mijn middel heen. Toen stonden we met zijn drieën vlak voor zijn bus, loopt die vriendin weg om haar bus te zoeken en ze gaf hem dus een kus. Hij deed het super snel en toen stonden wij daar echt nog vijf minuten te praten. Toen moest ik ook weg, maar onze bussen stonden naast elkaar en toen gaf hij me een knuffel en een kus. Het was echt super raar, want toen hij me een kus gaf, gleed hij expres met zijn gezicht naar mijn mondhoek, dus daar duwde hij zijn wang tegen.
En nee, altijd op mijn wang. :'D