hey
be ready voor een zaagverhaal, hopelijk kunnen jullie helpen...
Zoals sommige al weten heb ik muzisch project gedaan, vandaag is de laatste voorstelling nu is het zo...dat er daar ook jongens waren (duuuuuh). En ik denkdat ik voor één van die jongens iets begin te voelen. Ik kan hem namelijk niet uit mijn hoofd zetten. Tijdens de repetieties, de pauze's tussendoor en tijdens de voorstellingen. Probeerde ik tot nu toe altijd te zorgen dat ik dicht bij hem kon zijn. Ik heb al geprobeerd contact met hem te zoeken, maar dat ging zo:
we gingen met de hele groep iets eten, maar hij en drie andere vrienden waren later, so yeah, die zaten vriendloos aan een tafeltje. Toen we op school waren was ik eerst naar de coulise te gaan om iets te nemen. toen moest ik even naar buiten,ik deed de deur open en juist op dat moment deden hij en een vriend de deur open. Ik liet die vriend door aan de kant te gaan en voor hem ook, maar hij wou mij ook doorlaten, uieindelijk ging hij eerst. Daarna zat hij naast een vriend van mij, ik mengde mij in het gesprek, tien vroeg die vriend opeens iets en ik kon het niet verstaan. Ik ging dus dichter. Hij zei de vraag nog eens, ik antwoorde en toen zei mijn crush iets, Ik weet niet wat want ik verstond het ook niet
toen ben ik maar weg gegaan.... Even later was één van zijn vrienden gitaar aan het spelen, andere waren aan het zingen en hij stond er bij. Een vriendin ging bij hen staan dus ik ging mee, alleen had ik de kans niet om naast hem te staan....Even later gingen we opwarmingsoefening doen, ik stond vlak naast hem, en opeens ging iedereen tussen ons staan, dat hielp dus ook niet echt.Even later toen ik dat dan zei van die scène, dat zei ik vlak na een leerkracht dat had gezegd, maar hij viel bijna omdat hij een vreugde dansje wou doen, maar hij stond op een trapje. Ik zat ook op die trap vlak naast hem en ik zo van, pas op ea! en hij zo ja. En dan na de voorstelling. Wou ik langs een padje tussen de mensen door kwam hij van de andere richting toen liet hij me weer voor... En ja, alleen op hem afstappen, lijkt me ook geen strak plan....
so ik weet niet wat ik moet doen of wat ik precies voor hem voel, ik denk veel aan hem, ik word rood en verlegen als hij in de buurt is.....
Om het allemaal nog moeilijker te maken zit ik met een tweede jongen in mijn hoofd, die ik al iets langer "ken"
dat is een langer verhaal, maar ik maak het kort:
op deze ben ik al een tijdje. We hebben veel gechat eneo, en soms was hij heel aardig en het andere moment bot....so, ik wist niet wat ik miest denken. Tijdens de examens op school negeerde hij mij gewoon . Da was dus niet echt fair....Na de examens heeft hij af en toe eijn blik weer naar mij gericht....Vandaag kwam zijn klas kijken naar de musical. en helemaal op het einde was ik vlak bij hem, ik keek hem aan en hij negeerde mij gewoon compleet. Laar één van zijn vrienden keek opeens zo precies naar mij en zei toen de naam van mijn crush met nog nen uitleg erachter die ik niet snapte....Tijdens de speeltijd zaten mijn vriendin en ik op de bank naast mijn crush en toen keek hij weer. Dus ik weet het echt niet meer.
we gingen met de hele groep iets eten, maar hij en drie andere vrienden waren later, so yeah, die zaten vriendloos aan een tafeltje. Toen we op school waren was ik eerst naar de coulise te gaan om iets te nemen. toen moest ik even naar buiten,ik deed de deur open en juist op dat moment deden hij en een vriend de deur open. Ik liet die vriend door aan de kant te gaan en voor hem ook, maar hij wou mij ook doorlaten, uieindelijk ging hij eerst. Daarna zat hij naast een vriend van mij, ik mengde mij in het gesprek, tien vroeg die vriend opeens iets en ik kon het niet verstaan. Ik ging dus dichter. Hij zei de vraag nog eens, ik antwoorde en toen zei mijn crush iets, Ik weet niet wat want ik verstond het ook niet
toen ben ik maar weg gegaan.... Even later was één van zijn vrienden gitaar aan het spelen, andere waren aan het zingen en hij stond er bij. Een vriendin ging bij hen staan dus ik ging mee, alleen had ik de kans niet om naast hem te staan....Even later gingen we opwarmingsoefening doen, ik stond vlak naast hem, en opeens ging iedereen tussen ons staan, dat hielp dus ook niet echt.Even later toen ik dat dan zei van die scène, dat zei ik vlak na een leerkracht dat had gezegd, maar hij viel bijna omdat hij een vreugde dansje wou doen, maar hij stond op een trapje. Ik zat ook op die trap vlak naast hem en ik zo van, pas op ea! en hij zo ja. En dan na de voorstelling. Wou ik langs een padje tussen de mensen door kwam hij van de andere richting toen liet hij me weer voor... En ja, alleen op hem afstappen, lijkt me ook geen strak plan....so ik weet niet wat ik moet doen of wat ik precies voor hem voel, ik denk veel aan hem, ik word rood en verlegen als hij in de buurt is.....
Om het allemaal nog moeilijker te maken zit ik met een tweede jongen in mijn hoofd, die ik al iets langer "ken"
dat is een langer verhaal, maar ik maak het kort:
op deze ben ik al een tijdje. We hebben veel gechat eneo, en soms was hij heel aardig en het andere moment bot....so, ik wist niet wat ik miest denken. Tijdens de examens op school negeerde hij mij gewoon . Da was dus niet echt fair....Na de examens heeft hij af en toe eijn blik weer naar mij gericht....Vandaag kwam zijn klas kijken naar de musical. en helemaal op het einde was ik vlak bij hem, ik keek hem aan en hij negeerde mij gewoon compleet. Laar één van zijn vrienden keek opeens zo precies naar mij en zei toen de naam van mijn crush met nog nen uitleg erachter die ik niet snapte....Tijdens de speeltijd zaten mijn vriendin en ik op de bank naast mijn crush en toen keek hij weer. Dus ik weet het echt niet meer.
Music is my escape from Bullshit in life <3
