Waarschijnlijk wil je het perspectief mooi in elkaar over laten vloeien, dat vrij lastig is. Velen lossen het simpelweg op door gewoon de stijl te veranderen (cursief, grijs of kleiner maken). Alleen persoonlijk vind ik dit niet echt de meest geweldige oplossing, omdat ik cursief voor meerdere dingen gebruik. Daarom is het wss beter om een verhaal mooi in elkaar over te laten vloeien en daarbij moet je heel goed snappen waar de ouders over praten, wat het moment is dat het perspectief veranderd en hoe wat de ouders zeggen goed aansluit op het andere perspectief. Een klassieke manier, maar nog altijd wel een goede manier is, door de ouders een zin te laten zeggen dat mooi aansluit op het andere perspectief.
Een heel cliché manier is bijvoorbeeld:
"Ik herinner mij hem nog goed," vertelde de oude man en plotseling sierde een glimlach zijn gezicht. 'Zijn naam was Pietje Puk.'
{perfectief Pietje Puk}
Dit is even heel cliché geschreven, maar wel duidelijk is het overvloeien in elkaar. Vaak kun je dit soort zinnen ook vervangen door acties, bijvoorbeeld als iemand zwijgt, zijn hoofd van iemand wegdraait, zuchtend zijn ogen ten gronden slaat. Allemaal van die kleine signaaltjes waaraan de lezer snapt dat er meer schuil gaat en een soort van hele hele kleine inleiding is. Ik hoop dat je een beetje snapt wat ik bedoel 
Veel succes!
"There’s no such thing as miracles, only the inevitable and the accidental – and what we do. I’ve always believed that.
