Menzel schreef:
Slaappillen nemen zodat je rust in je hoofd krijgt? Je hebt allemaal verschillende variaties erop.
Direct naar de slaappillen grijpen, omdat je last heb van nachtmerries? Euhm, ja... Ik zou op de eerste plaats niet snel aan slaappillen beginnen, tenzij je echt last hebt van slapeloosheid en gewoon al dagen NIET slaapt, EN op aanraden van een (huis)arts.
Sowieso voeg ik me bij de reacties van Parachutes en Western. Zoek afleiding voor je gaat slapen, zodat je minder bezig bent met die nachtmerries. Natuurlijk, het is makkelijker gezegd dan gedaan. Ik heb de mazzel dat ik nachtmerries heb, schreeuwend wakker wordt en dus het hele huis ermee wakker maak, maar zelf er gewoon niets van herinner
Vaak de volgende dag vraag ik zo vaag aan m'n vriend van 'heb ik nu vannacht een nachtmerrie gehad, of niet?' Gewoon omdat ik me vaag iets herinner, maar ik heb geen idee wat :'D
Ik herinner me wel altijd dromen die een grote impact hebben op me. Het zijn geen nachtmerries, maar altijd van die benauwde/beklemmende dromen die met regelmaat terug keren. Zelf ben ik ervan overtuigd dat dromen je iets vertellen over jezelf, over je bewustzijn en je onderbewustzijn. Gemanifesteerde problemen in het dagelijks leven die je bezig houden. Dromen kunnen je in dat opzicht ook meer inzicht in jezelf of situatie geven, of het is gewoon je onderbewustzijn die aanklopt dat je je bewust moet worden van bepaalde zaken.
Voor m'n eigen kan ik m'n dromen altijd heel goed uitleggen, omdat ik over het algemeen altijd wel weet waarop ze slaan en aan wat ik ze kan linken. Voor een ander is het toch altijd iets lastiger uit te leggen.
Probeer voor jezelf eens bepaalde gevoelens, situaties of problemen die zich afspelen te linken aan de gebeurtenissen in je droom. Ook kan je eens enkele sleutelwoorden zoals: familie, dood, moord, brand, zelfmoord, ontvoering, schreeuwen, martelen opzoeken op van die sites die dromen verklaren.
Dat kan je doen op willekeurige droomsites via google, al gebruik ikzelf deze nog weleens als ik ergens echt niet aan uit kom:
KLIK
Alle sleutelwoorden die ik heb opgemaakt uit je verhaal, heb ik ingetikt en zijn terug te vinden. Misschien vind je er iets herkenbaars in terug, mocht je met zelf erover nadenken er niet uit komen.
Ik kan je een voorbeeld geven van een droom die ik een hele hele hele lange tijd heb gehad.
Ik zat opgesloten in een akelige toren, in m'n eentje. Heel hoog boven mij was er een enkele raam. Ik voelde me eigenlijk nog best veilig, op het feit na dat ik me wat eenzaam voelde. Overal lagen boeken, tekeningen en spullen die ik herkende als m'n eigen spullen.
Tot de toren opeens heel langzaam aan volliep met water. Ik heb geprobeerd bij het raam te komen, maar daar kwam ik niet. Dus uiteindelijk moest ik lange tijd zwemmen, anders zou ik verdrinken. Het water kwam uiteindelijk zo hoog dat ik bij het raam kwam, en ik dacht dat ik terug veilig was. Dus ik snel naar buiten willen, blijkt dus die toren midden in zee te staan. Of nouja, het water was zoet, maar reikte tot aan de horizon. Dus ik kon nog nergens heen, was omringt door water, en ook m'n veilige toren was inmiddels volgelopen. En toen werd ik zo'n beetje wakker.
Niet zozeer een nachtmerrie dus, maar ook zeker geen gewone droom, en deze kwam zeker elke dag terug.
Nu, de uitleg is feitelijk heel simpel :'D Op de eerste plaats is het handig om te weten dat als ik over water droom, dit altijd terugslaat op m'n gevoelens en emoties. In die periode dat ik die droom zo vaak had, zat ik ook in een depressie, waarin ik letterlijk verdronk.
De toren staat dan ook voor mezelf. Ik zat gevangen in m'n mezelf, letterlijk en figuurlijk. Ik sloot iedereen buiten, en vond dat ik er alleen voor stond. Dat raam staat dan ook in eerste instantie voor m'n enige connectie met de buitenwereld, maar dat ik er gewoon niet aan kan, omdat ik zo in mezelf was gekeerd. De boeken, tekeningen en spullen die ik herkende als m'n eigen spullen, waren daar om te benadrukken dat ikzelf die toren was.
Ik dacht dus veilig te zijn in m'n eigen 'wereldje', ondanks de eenzaamheid. (in die periode voelde ik me ook echt alleen, ondanks dat dat niet zo was). Maar uiteindelijk zonk ik in m'n dagelijks leven verder weg in die depressie, en dus steeg dat water in m'n toren in de droom. Het stijgende water en dat ik moest zwemmen om niet te verdrinken, was gewoon dat ikzelf volledig overspoelt werd door m'n emoties en gewoon echt nipt m'n kop boven water kon houden om het dagelijks leven door te komen. En dan denk je dat je er uiteindelijk bent, dat je gered bent, om dan de ontdekking te doen het erger met je gesteld is dan je lange tijd heb gedacht. Dat je door je gevoelens en emoties echt totaal vastzit, en er geen enkele uitweg is.
Ik besefte door die droom (na lange tijd deze te hebben gehad, en besloten om hem voor mezelf te verklaren) dat het erger met me gesteld was, dan ik aanvankelijk had gedacht. En toen ik dat besefte, is die specifieke droom ook weggebleven. Natuurlijk, of dat nu door dat besef kwam dat die droom wegbleef, of omdat ik kort daarna effectief hulp ben gaan zoeken, weet ik niet.
“If you can smile when things go wrong, you have someone in mind to blame.”