Ik ben ontzettend blij met mijn iPhone, op het moment ongeveer het enige leuke aan deze week. Wat een rampenweek! Ik ben zo dankbaar voor alle steun, maar het is echt... Ik ben gewoon gefrustreerd en bezorgd en verdrietig en in een emotionele achtbaan. Woensdag was zó eng. Iemand door het oog van de naald zien gaan is heel indrukwekkend. En iedereen maar zeggen dat ik het zo goed deed, maar ik ging op de automatische piloot. Vanbinnen wou ik stampen, schreeuwen, huilen, maar dat zou alleen maar averechts helpen als ik dat zou uiten. En het maalt allemaal door mijn hoofd en alles gaat zo snel. Het lijkt of woensdag nog geen anderhalve dag geleden was, maar dinsdagavond lijkt alweer een week of langer geleden. Het gaat zo snel en zo langzaam tegelijk. Ik wil uit deze emotionele achtbaan, maar dat kan niet. Ik kan niet zomaar weglopen en eigenlijk wil ik dat ook niet. Niemand schiet er iets mee op.
"A weed is simply a flower that somebody has decided is in the wrong place." Sister Monica Joan, Call the Midwife