Louis William Tomlinson
Al zoenend werd ik mee de lift in getrokken. Het meisje drukte het juiste knopje in en maakte zich even los van mij, waarna ze mij bijna recht in mijn ogen keek. Ze ging wat op haar tenen staan en boog zich in mijn richting. Haar lippen raakten bijna mijn oor toen er wat woorden uit haar mond rolden. "Even wachten. Ik ben zo van jou." Het was slechts een fluistering, maar voor mij goed genoeg hoorbaar door de kleine afstand tussen haar en mijn oor. Haar stem klonk verleidelijk en een heel lichtje kusje werd net onder mijn oor gedrukt, iets waar ik een huivering van kreeg, maar zeker niet op een onprettige manier.
Toen de lift zijn bestemming eenmaal bereikt had, sloot de hand van het roodharige meisje zich weer om mijn pols en werd ik mee naar het appartement getrokken. "Bed, woonkamer, douche, balkon?" vroeg ze mij simpel terwijl ze de deur opendeed en mij hierna mee naar binnen trok. De deur werd gesloten en ze gooide haar tasje en sleutels op het kastje dat naast de deur stond. Haar hand liet mijn pols los zodat ze haar jas kon uittrekken en deze aan de kapstok kon ophangen. Haar korte, strakke jurkje werd nu zichtbaar en damn, het stond haar goed. Meer dan goed zelfs. Het viel maar net over haar kont heen en ik was er vrijwel zeker van dat, als ze bukte, je haar ondergoed zou kunnen zien.
Ze schopten haar hakken ook uit, waardoor ze ineens zo'n 10 centimeter kromp.
Ik bedacht mij dat ik nog altijd een beslissing moest nemen en dacht even na. Een balkon had ik nog nooit gedaan, maar ik vond het niet zo'n fijn idee dat alles en iedereen ons kon aanschouwen. Een bed, woonkamer en douche had ik wel alle drie eens gehad.
'Hmm, douche,' besloot ik toen en trok ook mijn jas en schoenen uit, waarna ik het meisje in het mini-jurkje voor me van top tot teen opnam en grijnsde. Ja, dit ging zeker een goede nacht worden, en dat was nog zacht uitgedrukt.
"Family don’t end in blood”