| RPG | Humanimals | Speeltopic 1 (200) - Speeltopics

[ bericht aangepast op 20 maart 2014 - 22:59 ]

---

{ do you call yourself a freaking hurricane like me? }

Mon topics

---

Strong minds discuss ideas, average minds discuss events, weak minds discuss people. - Socrates

[ bericht aangepast op 1 maart 2014 - 23:40 ]

---

Strong minds discuss ideas, average minds discuss events, weak minds discuss people. - Socrates

Mt

---

you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman

( Mon topics)

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

[Mijn topics]

---

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

[Mijn Topics ]

---

''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

Felicity "Felix" Joy Campbell | 16 | Lynx
Sean Collin Campbell | 11 | Kat
Het geluid van met de pollepel op de pan slaan in het slapende huis was geweldig. Mijn broertje Sean zijn favoriete manier om wakker te worden. "Opstaan slaapkop!" Ik schoof zijn gordijnen open. "Eerste schooldag!" riep ik. Wat mijn ouders dachten kon me niet schelen. Luna kwam de kamer in rennen, gevolgd door Bente en Noa. "Ik wil ook slaan!" riep ze vrolijk. Noa en Bente knikten. Luna nam meestal de leiding. Ik gaf haar de pollepel. "Doe maar lekker hard." knikte ik. Dat nam het trio letterlijk. Keihard, zodat het door het hele huis galmde begonnen ze op de pan te slaan. Jimmy kwam met een duf hoofd de kamer in, maar zodra hij de drieling zag met de pollepel en mij ernaast werd hij gek. Binnen de kortste keren stond hij luid mee te joelen. Sean was inmiddels uit bed gesprongen en klemde zijn handen over zijn oren. Mijn ouders waren inmiddels wakker en stonden met open monden naar het tafereel te staren. Luna had inmiddels genoeg van het slaan en volgde haar zusjes en broer naar de woonkamer, om televisie te gaan kijken. Mijn ouders vertrokken erachteraan. Sean plofte weer op het bed. "Wakker, broertje?" Wat was het toch geweldig hem te pesten, s'ochtends vroeg. Yara, die al die tijd in mijn kamer had gezeten, kwam de kamer in. Ze maakte een soort vreemde buiging naar Sean. "Volgens mij heeft ze door dat je meegaat naar school." grinnikte ik. Hij stond op. "Nou wieberen. Ik ga me aankleden." zei hij een beetje knorrig, maar toch geamuseerd. "Aww, vind je het eng om naakt gezien te worden door je zusje?" Lachend liep ik weg. "Echt niet!" hoorde ik hem nog roepen. Grinnikend stormde ik de trap af. In de keuken trof ik mijn zusjes en andere broertje aan voor de tv, waar Buurman en Buurman op was. Ze hadden allemaal een bordje met een boterham met chocopasta en een eierkoek. Mijn ouders waren bezig met het klaarmaken van eten voor onderweg. Jimmy en de meiden hadden nog een weekje vakantie, dus alleen voor Sean en mij. Ik kreeg van mijn moeder een bordje met een dubbele boterham en een eierkoek. Ik glimlachte. "Bedankt mam." Ik liep de keuken in. Elk jaar maakten mijn ouders iets lekkers voor onderweg. "Hmm, pastasalade." Ik kende veel mensen die goed konden koken, maar niemand kon op tegen mijn moeders pastasalade met zalm. Mijn vader, die paprika aan het snijden was, glimlachte. Ik werkte snel mijn ontbijt naar binnen, waarna ik mijn spullen ging pakken. Ik had het, handig genoeg, uitgesteld tot het moment van vertrek. Ik trok snel mijn mantel en onderkleding aan. Ik mikte mijn spullen, waaronder mijn gloednieuwe bezem, het nieuwste model van LightFlash, in mijn hutkoffer. Mijn galagewaad, een paar schone mantels, ondergoed, kleding... Oh! Bijna mijn toverstaf vergeten. Ik legde hem bovenop voordat ik de koffer sloot. Zo. Ik sleurde hem mee de trap af, gevolgd door Yara, die helemaal zin had in het nieuwe schooljaar. Ik plofte neer op de vensterbank en keek naar de lucht, wachtend op de juiste wolk. Daar! Een stevige witte wolk kwam naar beneden suizen tot vlak voor de deur. Elf uur, precies op tijd. "Dag Felix." zei mijn vader met een halve glimlach. "Doei." Ik zwaaide. "Hé Sean! Kom je nog?" Natuurlijk werd dat arme kind helemaal afgeladen met adviezen door mijn moeder. Met zijn koffer achter zich aan en een blos op zijn wangen kwam hij de trap af. Hij pakte zijn jas van het haakje en schoot in zijn schoenen. Dat had ik hem nog nooit zo snel zien doen. Hij haastte zich de deur uit. Grinnikend volgde ik hem. Het was een mooie zomerochtend om te vertrekken, maar ik trok toch mijn winterjas en schoenen aan. In de Himalaya was het koud, als je zo tussen de bergen doorvloog. Mijn moeder gaf me de pakjes pastasalade. "Voor onderweg." fluisterde ze. Yara sprong voor me op de wolk. Ik klom haar achterna en maakte het me gemakkelijk in de warme wattendeken. "Doei mam! Doei pap!" riep Sean. "Doei Bente en Noa en Luna! Doei Jimmy!" riep ik en begon te zwaaien. Vier kleine handjes gingen ook de lucht in beneden. Mijn ouders riepen nog iets onverstaanbaars. Ik draaide me weer om. Ik zakte weg in de wolk en dommelde in.

Ik werd wakker van een harde klap in mijn gezicht. "Hé!" riep ik en deed mijn ogen open en keek in het lachende gezicht van Sean. "Die verdiende je. We staan weer quitte." Altijd lachen met je kleine broertje. "Hahaha." hoonde ik. "O ja trouwens Sean." Ik rommelde in mijn tas. "Honger?" Ik viste de twee pakjes pasta eruit. "Ja!" riep hij uit. Ik gaf hem zijn pakje. Ik maakte de mijne open en haalde de lepel eruit. De zon verwarmde onze gezichten terwijl we zwijgend onze pasta opaten. "Dus. Al een keuze gemaakt in welk dier je gaat nemen?" vroeg ik aan hem. Hij keek op. "Ik denk dat ik gewoon een poes neem. Lekker simpel. Niet moeilijk te verzorgen, zoals Yara." antwoordde hij. Yara keek op. Ik glimlachte naar haar en ze legde haar kop weer op haar poten. "En hoe ga je hem of haar noemen?" vroeg ik. "Als het een hij is noem ik hem Jackie, als het een zij is wordt het Clio." zei hij. "Daar heb je zeker al lang over nagedacht? Ik bedoel, zo snel kon ik niet op een naam komen toen mama het vroeg." vroeg ik. "Al heel lang. Gisteravond heb ik tot twee uur wakker gelegen ervan. Ik wilde echt een naam hebben bedacht." zei hij. Zijn gezicht vertrok. "Het begint koud te worden. Zijn we er dan bijna?" vroeg hij. "Nee, we vliegen nog een tijdje door de bergen. Yara!" riep ik. Yara kwam meteen aanhobbelen. Ik begon haar te aaien over haar kop en zachtjes tegen haar te fluisteren. Sean leek er niks van te begrijpen, maarja, hij spreekt dan ook geen Lynx. "Sean, als je het koud hebt kun je tegen Yara aan gaan liggen hoor. Ze vindt het goed." zei ik. Hij keek me aan. "En jij dan? Krijg jij het dan niet koud?" vroeg hij. "Ik heb expres mijn winterjas aangetrokken. Mocht ik het extreem koud krijgen, dan kan ik altijd nog veranderen in een lynx." zei ik. Sean was de enige thuis die me dat ooit had zien doen. Hij knikte. Het begon een beetje te waaien. Sean kroop tegen Yara aan. Ik kreeg het nu ook wel koud. Ik veranderde mezelf in een lynx en ging aan de andere kant van Sean liggen. Mijn vacht om me heen was lekker warm. Sean leek het ook behaaglijk te vinden want na een tijdje ging hij rustiger ademhalen. Toen de schemering in begon te vallen kwam eindelijk de school in zicht. Ik veranderde terug in een mens, hoe verleidelijk het ook was om een lynx te blijven, en maakte Sean rustig wakker. Hij had gelijk. We stonden quitte, nu was het klaar. Tijd voor hem om nieuwe vrienden te maken en ingedeeld te worden. Ik hoopte erop dat hij in Stolere zou komen, net als ik, maar hij is meer een Herzevo. Toch jammer. De wolk daalde neer op de ruwe berggrond vlak voor het kasteel, waar nog veel meer andere leerlingen liepen en aankwamen. Ik sleepte mijn hutkoffer achter me aan naar binnen en liet hem door de draagmagie naar mijn slaapzaal brengen. Ik liet Sean zien hoe het moest en leidde hem daarna naar de vrouw die ik kende als de assistent van het schoolhoofd, Rozette Swerteflo. Ze nam Sean in ontvangst. "Doei Sean. Ik zie je wel in de eetzaal!" riep ik voor ik wegliep met Yara op mijn hielen. In mensenmassa ontwaarde ik Marley, een vriendin van me, samen met haar eekhoorntje Patrick. "Hey Mar!" riep ik, me door de mensen heenwringend. "Hoe was je vakantie?" vroeg ik nieuwsgierig. Op dat moment klonk een vreemd geluid. "Oh, volgens mij begint de ceremonie. Kom, we moeten naar binnen." Ik rende de hal binnen tussen de vele eerstejaars kon ik Sean onderscheiden, die verlegen naar me zwaaide. Ik gaf hem een vette knipoog. "Als ik je naam noem, kom je naar voren en ga je dat kamertje binnen, waar je je dier zult krijgen. Ik hoop dat je nagedacht hebt over je dier en zijn naam, want we hebben niet de hele avond. Heb je dit nog niet gedaan, doe het dan nu," begon Rozette. "Als je weer buiten komt leg je je hand op dit boek," Ze hield het boek der Fauna omhoog. "en op de pagina die je openslaat zal dan je afdeling zijn geschreven. Ondertussen is de volgende al de kamer in gegaan. Dan te beginnen met Willow Aberige!" Een bruinharig meisje stapte naar voren. Ze liep het kamertje in en kwam er een minuut later weer uit met een zeehondenpup in haar armen. Ze legde haar hand op het boek der Fauna. "Stolere!" riep Rozette, die meekeek. Ik klapte mee met de rest van onze tafel. Zo ging het even door. Na Yuri Buzolic en Quinn Buzolic was hij dan eindelijk aan de beurt. "Sean Campbell!" schalde het door de zaal. Hij stapte het kamertje binnen. Wat waarschijnlijk een minuut duurde leek voor mij een uur, maar toen liep hij eindelijk naar buiten met zijn nieuwe katje of poesje. Hij legde zijn hand op het boek. Ik hield mijn adem in. "Herzevo!" riep Rozette. Ik klapte hard mee met de leerlingen aan de tafel van Herzevo. Sean keek me aan en lachte. Toen eindelijk de rij zich sloot met ene Finn Zuetel stond het schoolhoofd, meneer Spoletus, op. "Laat het feestmaal beginnen!" zei hij. Onmiddelijk verschenen er overal vreemde kabouters. Voor mij niet meer vreemd, en zeker niet voor Yara, die ze al meerdere malen achterna had gezeten. Ze gleden langs ons, met de zilveren schalen met eten boven hun hoofd. Ik pakte een schaal met aardappels van één van de langsglijdende dwergen en begon wat op te scheppen. "Zo. Dus, hoe was je vakantie?" vroeg ik aan Marley.

(Dit is geen post meer maar een compleet hoofdstuk )

[ bericht aangepast op 2 maart 2014 - 10:07 ]

---

{ do you call yourself a freaking hurricane like me? }

Ethan David Oakley || 6dejaars || Stolere

Vermoeid opende ik mijn ogen toen een klein straaltje zonlicht tussen de witte gordijnen door piepte. Een vermoeide kreun verliet mijn lippen en ik woelde even in mijn bed, maar besloot dan toch rechtop te gaan zitten en ik rekte me even uit. Felgroene, nieuwsgierige en speelse ogen piepten net boven mijn bed uit. Cróga, mijn tijger zat op de loer en zijn zwarte oortjes waar op elk één witte stip stond, zaten wat achteruit en ik wist wat dit betekende. Voordat ik me nog maar kon verroeren sprong de tijger zonder pardon op me en begon mijn gezicht te likken. Lachend begin ik zijn bol te aaien en probeer ik dat zwaargewicht van me af te krijgen. "Jij moet dringend op dieet." lachte ik tegen hem. Hij sprong van me af en strekte zich ook nog even uit. Mijn dekens had ik van me af gegooid en al sloffend ging ik uit mijn bed. Ik nam mijn setje kleren uit de kast en besloot om een frisse douche te nemen. Nadat ik helemaal verfrist was haalde ik een hand door mijn bruine haren zodat ze een de goede kant zouden liggen. Ik knikte tevreden naar mezelf in de spiegel en vloog bijna de badkamer uit toen ik een geniaal idee kreeg, à la moi. "Kom jongen, we moeten iemand wakker maken." grijnsde ik naar de speelse tijger en tevreden wiebelde hij zijn lange gestreepte staart. Ik liep muisstil naar Nathans kamer en opende de deur stil. Kairel keek op en ik gebaarde naar de kleine woestijnvos om stil te zijn. Zijn oortjes gingen wat naar achteren en hij hield zich gedeisd. Met een aanloopje sprong ik op Nathans bed en sprong ik vrolijk op en neer, waardoor hij geërgerd kreunde. Ik viel op hem neer en woelde als een hyper kind door zijn haren. "Wakker worden! School begint slaapkop!' riep ik lachend, naar mijn geïrriteerde broertje. Hij probeerde me van zich af te duwen, maar ik sprong al zelf lachend van zijn bed. Je moest zijn gezicht zien, hilarisch gewoon! Samen met Cróga deed ik om ter snelst naar beneden sprinten en eenmaal beneden nam ik een appel en plofte ik me neer op de oude stoffige bank. Vader had ons gisteren al succes gewenst, want s' ochtends moet hij altijd zo vroeg naar zijn werk. Onze moeder was wel al op en nam een nipje van haar koffie. "Zo je ziet het wel weer zitten hé?" vroeg ze me met een glimlachje en ik knikte vrolijk. "Ja, enorm!" zei ik met een grijns. Zoals ieder jaar was mam altijd erg emotioneel als we weggingen naar de school. Ze miste ons vaak en daarom stond ik om en liep naar haar toe om haar een knuffel te geven. "Ik hou van je mam." zei ik gemeend tegen haar en ze haf me een bemoedigende knuffel terug. "Ik ook van jou schat en van Nathan. Je vader en ik zijn erg trots op jullie" zei ze en ik glimlachte naar haar. Toen ik haar weer los liet nam ik een hap van mijn appel en keek ik even naar de rode panda van mijn moeder die rustig zijn koekjes aan het eten was. Zodra ik iemand van de trappen hoorde gaan, wist ik dat Nathan er was en meteen rende ik naar hem toe. Zijn vragende blik deed me grijnzen en meteen trok ik hem mee. "Kom slomo, we zijn al bijna te laat!" zeg ik met een grijns tegen hem. Hij griste nog vlug een appel mee en net zoals ik een lunchzakje voor onze dieren. Toen ik de deur opende van onze voordeur stond de wolk al op ons te wachten. Ik liet Nathan los en keek hem met een glimlach aan. "Kom broertje, laat het avontuur weer beginnen." hij glimlachte breed terug. "Met jou erbij is het altijd een avontuur Ethan." zei hij en haf me een speelde duw tegen mijn schouder, waardoor we beiden even moesten lachen . Cróga kon immer niet meer wachten en sprong in volle vaart op de wolk, waarna ze begon te spelen met de fluffige zachte wolk, ook Kairel trippelde te wolk op. Het was grappig om te zien hoe alleen nog zijn oren uitstaken, want de rest van zijn kleine lichaampje zat onder wolk. Ik stapte samen met mijn broer de wolk op en daarna vloog die naar ons vertrouwde Arfaunai. Ik vond het wel gieren om te zien hoe Nathan niet dacht aan de hoogde door zijn ogen zicht te houden. Ik in tegendeel hield ervan om naar het uitzicht te kijken. De warme zon die vrolijk straalde, de Afrikaanse savanne onder ons en al zijn dieren. Ook Cróga was naast me komen zitten om te genieten van het uitzicht. Na een uurtje kwamen we aan bij onze school. En stapten we de wolk af. De school zo bijzonder als altijd. Ik liep met een brede glimlach op mijn gezicht de schoolpoort binnen en we werden verzocht om naar de ceremonie te gaan, wat Nathan en ik dan ook deden. Dit was het moment dat ik bij mijn klas moest zitten en luisteren welke nieuwelingen er allemaal zouden bijkomen. Ik ging aan de tafel van Stolere zitten en sloeg even kort een babbeltje met enkele klasgenoten. Mijn broer zat aan de andere tafel van Herzevo, de stillere mensen van de school. De nieuwelingen werden ondergedeelt en er waren toch vele nieuwe Stolere's bijgekomen. "Laat het feestmaal beginnen!" riep ons Schoolhoofd Spoletus. Meteen kwamen er verschillende dwergen naar ons toe met schotels en ik liet dat me geen twee keer zeggen. Al het lekkers dat binnen mijn handbereik lag gooide ik op mijn bord en daarna begon ik tevreden te eten.

(Ik heb ook eens een inspanning gedaan haha :') + Wie van Ethan of Nathan? )

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Toen ik weer wakker werd, was het nog vroeg in de ochtend. We vlogen over grote, uitgestrekte grasvelden heen, die glinsterden van het dauw. Het was wel frisjes, dus pakte ik snel mijn warme vest en deed die aan. Voor ik het wist zat er een vrolijke Patrick in mijn zak op een nootje te knabbelen. 'Stop jij óóit eens met eten?' vraag ik lachend. 'Straks ben je een eekhoorn met overgewicht.' Het volgende wat ik zag het hoofdje van Patrick dat uit mijn zak stak, met een licht geïrriteerde blik op zijn gezicht. 'Oh, sorry hoor...' zeg ik grijnzend. Ik ga weer comfortabel liggen en staar naar de schapenwolkjes die door de lucht zweven, ik vraag me altijd af op er op één van die wolkjes ook een student zit die een lange reis achter de rug heeft. Vast ook moe, en vooral doodgaand van de honger... wacht! Ik realiseerde me dat ik nog niet had ontbeten en dat mijn maag verschrikkelijk knorde. Ik ging weer rechtop zitten en graaide in mijn tas. Snel pakte ik een muesli reep uit mijn rugzak en haalde hem uit het papiertje. Ik nam een grote hap van mijn reep en gaf een klein stukje aan Patrick. Ik was geen stevige ontbijter, maar ik had nu wel echt honger, dus meer kreeg hij ook niet. Hij had immers de hele nacht op pinda's zitten knabbelen.

'Patrick! Wakker worden! We zijn er!' Enthousiast ging ik op mijn wolk staan om het kasteel te bewonderen. Even prachtig als altijd. De grote, heldere waterval stroomde wild en eindigde in een kloof, mijn favoriete plek om eventjes tot rust te komen. Niet veel studenten gingen daarheen, vonden ze te gevaarlijk ofzo, daarom vond ik het een beetje mijn eigen plekje. De grote, groene grasvlaktes om het kasteel heen leken net zo groen als vorige keer, misschien zelf groener. Ik ademde diep en en sloot mijn ogen. 'Ik ben thuis...' zei ik, harder dan bedoelt was. Natuurlijk is Ierland mijn echte thuis, maar dit voelde als een soort tweede woonplek. Mijn wolk vloog naar het door de zon opgelichte kasteel toe en stopte recht voor de ingang. Ik stapte af, nog steeds met Patrick in mijn zak, pakte mijn koffer en bezem, een Cleansweep eleven, en baande een weg naar binnen, het kasteel in. Het eerste waar ik naar zocht was mijn vriendin, Felix. Nou ja, eigenlijk zocht ik haar Lynx, omdat die wat opvallender is tussen al deze mensen, maar het kwam er op neer dat ik dan bij Felix zou komen. 'Hey Mar!' hoorde ik Felix roepen, terwijl ze zich door de mensenmassa heen probeerde te wringen. 'Hoe was je vakantie?' 'Echt fantastisch! Ik ben naar een zwerkbalwedstrijd geweest in Ierland, en het was echt te gek! We hadden super goede plaatsen, ik kon ze bijna aanraken! Niet dat ik dat wilde, dat zou raar zijn, maar ik had wel bijna de Snitch gevangen omdat hij zo dichtbij vloog!' Ik ratelde maar een beetje door over van alles en nog wat.'En hoe was jou vakantie, Felixje?' Op dat moment klonk er een vreemd geluid door de hal heen. 'Oh, volgens mij begint de ceremonie. Kom, we moeten naar binnen.' Felix rende snel de hal binnen en ik volgde haar, mijn spullen had ik inmiddels al naar mijn kamer laten vliegen. Snel gingen we naast elkaar zitten en wachten totdat de ceremonie ook daadwerkelijk begon. 'Hé Felix, word jouw broertje niet gesorteerd dit jaar? Echt spannend!' fluisterde ik naar haar. Toen de sortering bezig was, keek ik een beetje om me heen om vrienden op te zoeken. Ik zag Ethan, een jongen uit mijn afdeling en zwaaide naar hem. Daarna keek ik verder, maar we waren omringd door eerste klassers die net bij ons kwamen zitten, dus ik zag verder niet veel bekenden. Ik ving nog wel een glimp op van Brooke, een meisje dat in hetzelfde zwerkbalteam zit. Daarna focuste ik me weer op de ceremonie. Ik zag dat het kleine broertje van Felix bij Hervezo was ingedeeld, en trots naar zijn kleine kitten keek. Schattig, dacht ik.

'Laat het feestmaal beginnen!' galmde de stem van het schoolhoofd door de eetzaal. De kleine gnomen die in het kasteel werkten kwamen aanlopen met allemaal schalen met lekkers. Helaas kon ik van de helft niet meegenieten, aangezien ik vegetariër was, maar dat hield me niet tegen om van die verrukkelijke pudding te gaan eten. Ik propte mezelf helemaal vol en smokkelde wat kleine dingetjes in mijn zak, voor Patrick.

---

Strong minds discuss ideas, average minds discuss events, weak minds discuss people. - Socrates

"Kukelekuuuu" Ik werd wakker door het gekraai van de haan. Dit zou ik het minst missen als ik op school was. Fijn, 5 uur 's ochtends en ik moet pas om 10 uur op school zijn. Ik gooide de deken van me af en stapte uit bed. Ik liep in mijn pyjama naar de stal. Daar was een deel ingericht voor mijn vosje Ava. Ze lag te slapen op een mini bedje. Ook al is ze een vos, ze houdt van luxe. Zachtjes liep ik naar haar toe en pakte ik haar op. Ze sliep gewoon door op mijn schoot. Ik voelde haar hartslag en zag haar borstje langzaam op een neer gaan. Ze was nog erg klein, twee jaar geleden had ik haar gekregen. vanaf de eerste dag kon ik al niet meer zonder haar. Ik keek naar Ava en aaide over haar kop. Langzaam dommelde ik weer in slaap.

"June!" Deze keer werd ik wakker van mijn vader. Ik deed mijn ogen open en zag dat hij in Ava's 'kamer' stond. Ava lag niet meer op mijn schoot, maar was aan het eten. "Schiet op!" zei mijn vader. "Het is al kwart voor 9!" Shit. Ik moet op 9 uur gaan. Snel stond ik op. Ava liett ik eten, ik haalde haar later wel op. Ik rende naar mijn kamer en trok snel mijn kleding aan. Gelukkig had ik mijn tas al ingepakt en mijn kleding voor vandaag al klaargelegd. Toen ik mijn kleren aanhad pakte ik mijn tas en rende ik naar Ava. Ze had haar eten op en sprong tegen me aan. Ik liep naar buiten en Ava liep achter me aan. "Wacht!" Hoorde ik achter me. Mijn ouders renden naar me toe. Ze omhelsden me en ik knuffelde ze terug. "veel plezier!" zei mijn moeder terwijl er een traan uit haar oog rolde. Blegh, wat een sentimiteel gedoe. Ja, ik ga ze missen, maar dan hoef je toch niet te huilen? "Waar is Matt?" vroeg ik. Matt was mijn broer. Hij en ik waren onafscheidelijk als ik thuis was. "Hij slaapt nog." zei mijn vader. "Dit moesten we van hem aan je geven als hij nog zou slapen." Ik pakte het aan en gaf mijn vader nog een knuffel. "Geef deze door aan Matt." zei ik en herinnerde dat ik op moest schieten. "Kom Ava! We moeten gaan!"

[ bericht aangepast op 2 maart 2014 - 20:19 ]

---

you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman

Trrrrrrring. Met een buitengewoon irritant geluid ging de wekker. Ik kreunde. Ik pakte mijn wekker en zette hem uit. Muis sprong op mijn buik en liep naar mijn hoofd toe.
'Ook een hele goeie morgen.' zei ik slaperig. Muis reageerde niet en ik veegde hem van me af. Kreunend ging ik rechtop zitten. Gelijk drong het tot me door: de eerste schooldag. Muis keek me beledigd aan. Ik keek beledigd terug.
'Goed, jij wint.' grom ik. Muis kijkt nu heel tevreden. Ik gooide de deken van me af en stond op. Ik stommelde naar de badkamer. Ik besloot dat ik maar beter een douche kon nemen. Ik liep weer terug naar mijn kamer, haalde daar mijn kleren uit de kast en slofte weer naar de badkamer. Toen ik was aangekleed en gedoucht had, besloot ik om de laatste dingen in mijn koffer te stoppen. Tandenborstel en zo. Ik propte alles in mijn koffer en wenkte Muis. Hij klom snel naar mijn schouder en ik liep naar de benedenverdieping. James en mijn moeder zaten al aan de ontbijttafel.
'Goeiemorgen.' zei ik grijnzend.
'Hallo.' zei James terug.
We kwebbelde een beetje door terwijl we het ontbijt aten. Muis knabbelde wat op een stukje oud brood.
Na het ontbijt stond ik op en zei mijn moeder:
'Feline, je moet zo gaan. Ik heb wat brood voor je gesmeerd.'
'Dank je. Jullie schrijven wel?' vroeg ik.
'Tuurlijk.' verzekerde James me.
Mijn moeder gaf me een trommeltje waar brood in zat aan. Opeens voelde ik een brok in mijn keel. Na het schooljaar zou ik weer naar Zweden gaan.
Ik gaf mijn moeder en James een knuffel, en liep de tuin in. De tuin in Canada was veel mooier dan die in Zweden. Muis klom op mijn schouder en ik klauterde de wolk op die klaarlag. James gaf me mijn spullen aan die ik vervolgens op de wolk hees. Ik zwaaide naar mam en James, die in de tuin stonden. De zon scheen, zoals iedere 24 augustus. De figuurtjes van mijn moeder en James werden steeds kleiner. Ik had tranen in mijn ogen, maar toch was ik blij. Het verdriet omdat ik mijn moeder weer heel lang niet zou zien, en de blijheid omdat ik weer naar school ging. Muis zat nog steeds op mijn schouder. Ik aaide over zijn vacht. Hij sprong van mijn schouder af en en rolde zich op op mijn schoot.
Ik was op weg. Op weg naar school.

---

I dress to kill, but tastefully

MT

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

MT

---

Ik neem even afstand van Quizlet, sorry. Ik stop met alle RPG's.

(Mijn post komt morgen, beloofd!)

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

Amira Maya Willson ~ 5e jaars ~ Europese Wilde Kat

"Amira, wakker worden!" hoor ik mijn tante zeggen. Ik kreun en open mijn ogen een millimeter. "Het is 24 augustus! Weet je wel, je moet weer naar school." Nu vliegen mijn ogen open. "Hoe laat is het?" vraag ik verschrikt. "7 uur, je hebt nog 12 uur hoor, rustig maar. Ik heb je maar gewoon wakker gemaakt, we willen niet zoiets als vorig jaar he" Nee dat wil ik inderdaad niet. Ik werd toen pas om 11 uur wakker, omdat ik de avond er voor niet had kunnen slapen. Ik heb toen helemaal moeten haasten, en was bijna te laat gekomen. "Klopt" Ik sla mijn dekbed weg, en sta op. Ik trek een skinny jeans aan en een vest, omdat het nog wel eens koud kan zijn op de wolk. "Wyzz" Fluister ik, terwijl ik mijn Europese wilde kat waker aai. "Wyzz het is 24 augustus, je weet wat dat betekend." Kreunend en krakend word Wyzz waker. Ze staat op en rekt haar pootjes uit. oh kom op, moet dat nou zo vroeg?" zegt ze. "Je weet wat er vorig jaar was gebeurt" Ik kijk haar betekenisvol aan. Ze zucht en staat op, en loopt naar beneden. Ik trek mijn kleren aan, en maak me op, en loop dan Wyzz achterna. "Wat wil je eten?" "Ehm ik maak wel cornflakes voor mezelf." Ik schenk eerst een glas thee in, en dan maak ik mijn kom yoghurt klaar, en doe er cornflakes in. Als ik dat op heb, is het 8 uur, en heb ik dus nog even voor ik weg moet. "Ik ga om 12 uur weg, toch?" "Ja, je hebt nog 4 uur." antwoord mijn tante. Ik zucht en laat me op de bank ploffen. Wyzz komt vrijwel meteen naast me liggen, en begint luidruchtig te spinnen. "Wyzz" zeg ik. "Ik heb gewoon zin om weer naar school te gaan, net als jij." Ik zet de tv aan en begin te zappen. Ik heb mijn koffer al in gepakt, dus ik heb niet veel te doen nu. Wyzz' gespin werkt hypnotiserend en maakt me langzaam soezerig.
"Amira, wakker worden! Je bent in slaap gevallen!" "Oh nee! Hoe laat is het!" Ik zit meteen rechtop, en kijk mijn tante vragend aan. "het is 11 uur, misschien is het verstandig dat je al gaat, stel dat je wolk... vertraging krijgt ofzo." Ik knik. "ik zal mijn spullen alvast klaar zetten, dan is dat al klaar." Ik haal alles van boven, pak mijn jas en wat eten, en kijk dan op mijn horloge. Kwart over 11. "Oke dan ga ik nu, ik eh.... Ja. Ik ga jullie missen." Ik geef mijn tante een knuffel. Ik heb gister al afscheid genomen van mijn oom, want die is al om 6 uur naar zijn werk gegaan. "Succes, het word vast heel leuk, dit jaar!" Ze geeft me een kus op mijn wang. "Veel plezier!" Ze zwaait, en ik zwaai terug. Mijn wolk komt, en ik stap er op. Wyzz zit op mijn rug, wat ze verbazend genoeg lekker vind zitten. Ik ga zitten, en wacht.
3 broodjes, 6 pakjes drinken, een halfuurtje slaap en 6 uur later zie ik Arfaunai in zicht komen. Ik zucht. "Eindelijk..."

---

Ik neem even afstand van Quizlet, sorry. Ik stop met alle RPG's.