Malcolm schreef:
(...)
Hmm, het is leuk om vanuit velen een POV, maar als dat er meer als tien zijn zal ik inderdaad minder gaan doen. Tien is eigenlijk al veels te veel. Ik denk dat als je regelmatig switcht en je eens soort schema aanhoud je maximaal voor de vier moet gaan, af en toe kan je dan er nog eens iemands anders POV bij gooien als dat nodig is. Maar als je vanuit heel veel personen tegelijk schrijft als:
1e Hoofdstuk: Japie.
2e Hoofdstuk: Piet.
3e Hoofdstuk: Appie.
4e Hoofdstuk: Jan.
5e Hoofdstuk: Henk.
6e Hoofdstuk: Sjaak.
7e Hoofdstuk: Karel.
8e Hoofdstuk: Gerrit.
9e Hoofdstuk: Hans.
10e Hoofdstuk: Ron.
11e Hoofdstuk: Japie.
12e Hoofdstuk: Piet.
13e Hoofdstuk: Appie.
14e Hoofdstuk: Jan.
15e Hoofdstuk: Henk.
16e Hoofdstuk: Sjaak.
17e Hoofdstuk: Karel.
18e Hoofdstuk: Gerrit.
19e Hoofdstuk: Hans.
20e Hoofdstuk: Ron.
Op deze manier word het heel chaotisch, onoverzichtelijk, loopt het langs elkaar heen. Dit zal ik vermijden. Natuurlijk is het leuk ook vanuit andermans ogen te schrijven, ook hun leven een twist te geven, ze een verhaal te laten vertellen, maar zorg dat dit er niet teveel worden. Dan is het meer een samenstelling van een hoop verhalen. Een verhalenbundel.
Hmm, en wat als ik Liam, Niall en een meisje als hoofdpersoon altijd neem. En heel af en toe vanuit een ander punt neem? Dus echt om de zoveel hoofdstukken..
'I've got the scars from tomorrow, and I wish you could see, you're the antidote to everything except for me.'