Die 3,5 van Engels, ja? Die heeft ze nooit teruggegeven, of laten zien. Nabespreken wou ze niet, waarom dan wel niet? Geen reden.
Laatst opnieuw een s.o. 5,5. Gemiddeld 4,5. Ik heb hem letterlijk teruggeist en ben alles na gaan tellen. Een punt te weinig, ik had recht op 25.
Ze wou hem nabespreken, dus wij dat doen. Ik en Jeffrey zo een miljoen punten aangeven waar opnieuw naar gekeken moest worden. Zoals de 'r' die niet goed werd gerekend. Het was te lang voor een 'r', maar was duidelijk geen 'n'. Gemarkeerd.
Ik heb letterlijk elke les gevraagd of ze al had gekeken, vandaag gedaan. Half puntje meer, VOOR AL DIE DINGEN KREEG IK SLECHTS EEN HALF PUNT.
Daarbij, we moeten brieven schrijven voor ons PTA. Ik heb zo hard mijn best gedaan op de eerste twee, en had ze vrijwel als eerste af. Netjes ingeleverd en begonnen aan nummer drie. Gister deelde ze de beoordeelde brieven uit. Ik kreeg hem niet. 'Mevrouw, waar is de mijne?' 'Oh, ik kan hem niet vinden. Ik zal thuis zoeken.'
Volgende dag aka vandaag. 'Had u nog gezocht?' 'Ja, sorry. Ik kan hem écht niet vinden.'
Dus toen vroeg ze naar de derde brief en ik reageerde op dezelfde toon. 'Ja, sorry. Ik kan hem écht niet vinden.' Werd ze een beetje boos.
Maar er is iets dus mis, want ik ben altijd de gene die 'een probleem' heeft met haar. Fuck een end op, ik kom hier ook niet met veel plezier.
Ze staat elke les naast mijn tafel. 'Jongens, ik heb genoeg gewaarschuwd en wil nu zeggen dat ik de volgende keer dat jullie praten er eentje weg stuur.'
Idc, zeikwijf dat ze is.
'I've got the scars from tomorrow, and I wish you could see, you're the antidote to everything except for me.'