[200] Alicante • Speeltopic I • [RPG] - Speeltopics

[ bericht aangepast op 17 maart 2014 - 15:20 ]

That is a perfect copy of reality.

// MT, dus Ella was eerst de prostitiuee van Elijah, A, waar beginnen e dan? Haha

Yeah, and people in hell want Slurpees.

[Im a dinosaur! Rawr ]

The monsters running wild inside of me. I'm faded

MT.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

MT.

El Diablo.

[Mine.]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Mt.

Rise and rise again until lambs become lions

> Mijn topics.

Quiet the mind, and the soul will speak.

MT

The duty of youth, is to challenge corruption.

Félice Maréchalle
Ondanks dat het al aan het eind van de middag is, besluit ik nog een douche te nemen, iets wat ook wel mag na gisteravond. Ik grinnik zachtjes wanneer ik er aan terugdenk. Ik was thuis gekomen met een erg aantrekkelijke jongeman genaamd Morris, maar ik was even vergeten dat Sal het niet zo apprecieert. Volgens mij zou hij het niet eens leuk vinden als ik thuis zou komen met een vrouw, de zeurkous. Zoals te verwachten was stuurde hij Morris weg en ik had besloten achter Morris aan te gaan, aangezien ik wel zin had om de avond "leuk af te sluiten" met hem. Half om half verwachtte ik dat Sal me terug zal sleuren, maar dat deed hij niet. Thank god. Ik was wel van plan vanochtend vroeg weer terug te gaan, maar toen kwam het van nog een keer rollebollen en ben ik pas net terug. Oeps. Ik wilde echter gewoon hier douchen, omdat ik anders waarschijnlijk pas vanavond ergens terug zou zijn.
      Ik stap onder de verwelkomende stralen van de douche en ik begin mezelf zorgvuldig in te zepen. Eigenlijk heb ik ook wel zin om in bad te gaan, maar dat is zo saai in je eentje. Ik blijf een enige tijd onder de douche staan, waarna ik er toch maar onderuit ga omdat mijn handen anders wel erg gerimpeld worden door al het water. Veel behoefte om gelijk weer kleding aan te trekken heb ik niet, wat dan ook de reden is waarom ik besluit om slechts een slipje aan te trekken met mijn badjas eroverheen. Sal en Elijah zijn waarschijnlijk toch bezig met andere zaken, voor Elijah waarschijnlijk, om zijn nieuwe "liefje" wat meer in te palmen. Niet dat het heel erg uitmaakt als ze er wel zouden zijn, ik loop toch vaak genoeg zo rond.
      Voordat ik de badkamer verlaat, maak ik de douche nog even droog, waarna ik op blote voeten naar de keuken loop. Na al die activiteiten van gisteravond en vanochtend heb ik behoorlijk honger te gekregen. Tot mijn tevredenheid liggen er nog wat eieren in de koelkast, waarvan ik er twee uitpluk en die kapot tik in een pan, om ze vervolgens te bakken.

[ bericht aangepast op 8 feb 2014 - 0:08 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Destina Maria Rodriguez Santos.

The duty of youth, is to challenge corruption.

Alvera Varinia Fuensanta

Een luide klets klonk waarop ik het licht brandende gevoel van de harde hand die op mijn billen terecht was gekomen voelde gloeien. Mijn gezicht vertrok geen spier terwijl ik mijn kledingstukken van de grond afraapten nadat ik uit het bed gestapt was. Waarom hij dat deed snapte ik nog altijd niet helemaal, maar elke keer wanneer ik, en de klant waar ik nu bij was, klaar was en ik uit bed stapte gebeurde dit. Hij zei dat het een subtiel gebaar was dat hij tevreden was over het werk wat ik verricht had. Waarom hij me niet gewoon bedankte, zoals meerdere deden, met wat woorden snapte ik ook niet maar erover klagen had geen nut. Tenslotte had hij nog 5 minuten waarin ik van hem was en mocht hij tot op zekere hoogte met me doen wat hij maar wilde.
Half was ik me bewust van het feit dat ook hij uit het bed was gekomen en terwijl hij zich in zijn kleding hees, me van top tot teen stond te bekijken. ‘Je bent waar voor je geld, Alvera,’ glimlachte hij, de hevige seks van minuten geleden gleed nog steeds van zijn gezicht af. Een kleine glimlach gleed over mijn lippen terwijl ik mijn ondergoed aan deed, en vervolgens in mijn jurkje stapte. ‘Dankje,’ was de enige reactie die ik uitbracht en ging voor de spiegel staan om mijn haren wat te fatsoeneren, aangezien ik zometeen weer over straat moest.
‘Wanneer zie ik je weer?’ vroeg hij me, en kwam achter me staan waarna hij licht met de toppen van zijn vingers over de naakte huid van mijn schouder ging. ‘Zo als afgesproken, over twee dagen weer,’ reageerde ik en glimlachte liefjes. Hij knikte, draaide zich om en trok de rest van zijn kleding aan. Ik volgde zijn voorbeeld en ritste mijn jurk aan de zijkant dicht, om vervolgens mijn hakken weer aan te doen en mijn tas te pakken. Zodra ik klaar was en me weer tot hem richtten kreeg ik enkele briefjes in mijn hand gedrukt. Het werk zat erop, zijn tijd was voorbij en zoals altijd werd ik op een vriendelijke manier de deur gewezen.
Na nog een natte, kleffe zoen die ik van hem kreeg verliet ik zijn huis en trok de deur achter me dicht. Een zachte zucht rolde over mijn lippen heen terwijl richting mijn eigen kleine, armoedige flatje liep. Het was beter dan niets, vele andere net zoals mij woonde in bij hun pooiers die vaak grote en sjieke huizen hadden. Ik niet, niet meer sinds ik twee jaar geleden via via te horen kreeg dat mijn pooier was vermoord. Dat was mijn kans geweest om er vanaf te komen zonder het werk te hoeven laten, aangezien ik daar inmiddels aan gewend was. De seks was niet altijd alles, maar het geld wat ik ermee verdiende was niks om over te klagen.
De vooroordelen die mensen over ons prostituees hadden gleden mijn ene oor en het andere uit, zelfs de meningen van mijn bloedeigen familie die alles behalve eens waren met deze keuze. Dit was mijn leven, en of ik er nou altijd van genoot of niet, ik zou niks anders meer willen.
Eenmaal thuis aangekomen sloot ik de deur achter me en draaide hem op slot. Leven als een prostituee zonder pooier was niet gemakkelijk, de kans dat ik alsnog onder een terecht zou komen was elke dag aanwezig, maar tot nu toe had ik het slim weten te doen en hopelijk kon ik dat zo nog lang blijven doen. Ik hoefde mijn geld niet af te staan en kon daardoor mezelf van veel nodige dingen voorzien. Iets wat veel moeilijker was wanneer ik het wel had moeten afstaan. Zacht schopte ik mijn hakken weer uit, liep naar mijn kleine slaapkamertje toe en liet onderweg een spoor van kleding achter wat ik weer uittrok. Ik wilde douchen en mezelf weer wat opfrissen, over een kleine twee uur werd ik alweer verwacht bij iemand anders. Het was een nieuwe klant en het was nog niet zeker dat hij ook meteen mijn diensten wilden. Daarbij had ik altijd de nodige behoefte om zo heet mogelijk te douchen en zo de geuren van me af te wassen. Het voelde een heel stuk fijner en frisser en dat alleen al puur voor mezelf.

[ bericht aangepast op 8 feb 2014 - 19:15 ]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Savannah Catalina Castilla-Martinez

Ik haal opgelucht adem als ik eindelijk de school verlaat. Man, dat was vreselijk.. Ik had al les tot half 4 en dan moet ik ook nog een uur nablijven.. Nou ja.. Ik weet in elk geval dat sommige mensen hier het niet kunnen waarderen als je voor jezelf opkomt. Duidelijk. Dat lag denk ik ook aan het feit dat ik niet de typische noordeling ben. Waar de meeste van mijn klasgenotes hun dagen thuis in een jacuzzi doorbrengen, ga ik gewoon door heel Alicante. Geloof me.. Van hele dagen thuis zitten word je ook niet vrolijk.. En sinds ik ook vrienden heb buiten het noorden... Genoeg plaatsen om naartoe te gaan, niet?
Ik kijk om me heen en grijns als ik zie dat ik in het Zuiden ben. Wat ook wel bekend staat als het terrein van Los Asesinos.. Ach, ik kwam hier vaak genoeg. Het is niet dat ze me wat doen, en al helemaal niet als ze weten met wie ik goed bevriend ben.. Ik lach zachtjes en knoop mijn jasje open. Ik was echt niet bang voor het wereldje buiten het Noorden. Integendeel.. Ik vond het stiekem zelfs leuker dan het noorden. Er valt hier zoveel meer te doen.. Trouwens, waar moet ik bang voor zijn. Ik ben vrienden met de mensen waar de meesten bang voor zijn en de pooiers willen me toch niet. Ik ben veel te bijdehand en te brutaal, ze willen geen tijd aan mij verspillen...
Binnen zo'n tien minuten sta ik voor het gebouw van Los Asesinos en ik doe de deur open. Die zit bijna nooit op slot. Ik loop naar binnen en kijk om me heen. De mensen die er zijn kijken kort op maar gaan snel verder met hun werk als ze zien dat ik het ben. Tja, hier was ik ook een bekend gezicht. Je zou het bijna normaal kunnen noemen dat ik hier was na school. Niet dat mijn familie het wist, ofcourse.. Ik loop de keuken in en grijns als ik de persoon zie die ik zocht. 'Santos... Ik begon bijna te denken dat je er niet was.' lach ik en ik plof al snel met een klein sprongetje op het aanrecht. 'Op school kunnen ze trouwens ook zeiken.. Niet normaal.' zeg ik en kijk Samuel met een grijns aan.

El Diablo.

Praattopic 1 c:

That is a perfect copy of reality.

Samuel Eduardo Rodriguez Santos

Nadat Destina weg was gegaan had ik in stilte en rust mijn cola opgedronken. Zo ver er stilte en rust was in dit gebouw. Overal in het huis was er muziek te horen, de mensen hier waren altijd luidruchtig en overal was er leven, maar ondanks dat was het eigenlijk vrij rustig. 'Santos.. ' Bij het horen van haar stem glimlach ik, ik open mijn ogen en kijk tegen het gezicht van Savannah aan, mijn beste vriendin. 'Rodriguez Santos voor jou Martinez.' Savannah was een noordeling die hier dagelijks kwam. Dit gebouw was als het ware haar tweede huis. 'Ik begon bijna te denken dat je er niet was.' Vervolgd ze en ik grinnik.
Ze ploft naast me op het aanrecht en ik grinnik. 'Wat ben je vroeg?' Ik ging met mijn hand door haar haar en woelde er doorheen. 'Heb je Des niet gezien? Ze liep net de deur uit?'
'Op school kunnen ze trouwens ook zeiken.. Niet normaal.' Ik frons en schud mijn hoofd. 'Oh god, wat heb je nou weer gedaan Sav... Moest jij niet nablijven en weet ik tot hoe laat op school zitten?'
Ik had met weinig moeite mijn diploma gehaald, school was niet moeilijk en dit gold ook voor Des. Wij hadden het geluk dat we hier zaten en dat zij nos hier opgevangen hebben toen ze ons vonden. Ik ben ze eeuwig dankbaar. Mijn 'familie'.

The duty of youth, is to challenge corruption.

Sal Conroy.

Het is het einde van de middag en in eerste instantie moest ik nog wat anders doen, zoals wijven zoeken die voor ons moeten werken, maar bij nader inzien besloot ik het over een andere boeg te gooien. Daarom liet ik het geld voor wat het was, wat ik eerst had nageteld om het daarna terug in de kluis te doen, en deed mijn jack aan. Ik was nog altijd pisnijdig dat Félice mijn woorden in de wind sloeg en zo met haar onenightstands ervandoor ging. Gisteren was ik hen dan ook niet achterna gekomen, maar mijn wraak zal zoet zijn. Daarom besloot ik die gozer maar eens op te zoeken. Daarbij zou Elijah wel kunnen zoeken met die Don Juan charmes van hem. Hierom stormde ik zijn kantoor binnen, we hadden er beide één, maar besloot geen aandacht te gunnen aan zijn omgeving.
"Ga eens wat wijven zoeken, daarnet heb ik het geld eens nageteld en óf ze leveren niet alles in óf je moet nodig betere hoeren hebben." Grauwde ik kortaf, waarbij mijn hand nog om de deurklink lag, omdat ik niet lang bleef. "Ik ben effe weg, een eh, woordje spreken met een klant." Grijnsde ik, deels vals en deels pervers. Het is nu ook wel duidelijk dat ik woorden sprak met mijn vuisten.
Daarna gooide ik de deur al dicht, om naar mijn motor te stappen en hierop weg te rijden. Ik verwachtte ook eigenlijk dat hij mijn woorden nu zal opvolgen. Mijn connecties, waar ik er veel van had, vertelde me de naam en adres van Félice's leuke afspraakje.

"Morris, beste makker," grijns ik breed als de deur open zwaait en ik tegen de muur aanleun. Als hij me ziet, wil hij direct de deur weer dichtgooien, maar ik zet mijn voet ertussen en gooi deze open. Nogal angstig deinst hij achteruit, terwijl hij met zijn handen voor zich zwaait.
"Wacht effe, Sal, ik eh, er is niets gebeurt," probeert hij, waar ik mijn lippen vermakelijk door op elkaar wrijf. De deur gooi ik achter me dicht. Dacht hij echt dat ik zo stom was dat ik het hierbij zou laten? De klootzak had zelfs geen moeite gedaan zich aan te kleden, hij had enkel een grijze boxer aan.
"Hm? Ik zeg niets," vermeld ik hem, mijn wenkbrauw ophalend. Hij struikelt bijna over wat dingen dat op de grond liggen, terwijl ik langzaam naar hem toe blijf lopen.
"Nee, maar ik weet waarom je hier bent," ratelt hij. "Luister, Sal, vriend," Ik knars met mijn tanden. "Zij eh, zij kwam op mij af, ik deed niets. Dat mokkel gooide zich praktisch op me. Wat zou jij dan doen, eh?" Mijn ogen worden donkerder met de seconde, waarbij ik mijn lippen stevig op elkaar heb gedrukt - het is nu niet meer dan een streep. Momenteel ben ik dichtbij hem in de buurt en de laatste paar meter overbrug ik met twee grote stappen. Gelijk als dit gebeurt, schiet mijn hand naar zijn keel en ik til hem gemakkelijk tegen de dichtstbijzijnde muur op.
"O, er is alleen wel een probleempje," sis ik tussen mijn tanden door, ik span mijn armspieren aan, waardoor ik zijn keel dicht begin te knijpen. Er komt een raar, gochelend geluid bij hem vandaan, zijn handen slaat hij om mijn arm. "Je hebt met haar liggen rampetampen. Heb ik niet nadrukkelijk gezegd dat je bij haar uit de buurt moest blijven?" Hij probeert me tussen mijn benen te trappen, wat niet lukt, waar ik enkel nog bozer van wordt. Pissig laat ik hem los, waardoor hij gorgelend op de grond neerkomt. Tijd om hem te laten herstellen geef ik niet, want ik laat mijn gebalde vuist om zijn gezicht neerkomen. Er klinkt een naar gekraak, wat van zijn neus komt, ik had hem een bloedneus geslagen.
"Félice is van mij," spreek ik met een lage stem, gedurende ik mijn knie hard in zijn buik laat komen om vervolgens zijn keel weer vast te pakken. Ik had zin om het helemaal dicht te knijpen, maar moest me inhouden. Hiermee liet ik tegelijkertijd weten dat het me niet aanstond hoe hij over haar sprak. "Als je wil blijven leven, draag ik je op dat je mijn eigendom vermijdt. Vertel het verder, de volgende keer dat iemand aan haar komt, ben ik niet alleen." Hij maakte zich al klaar om op mij te spugen, maar voor hij dat kon doen sloeg ik hem nog een paar keer met mijn vuisten. Hij zag er wel fucked-up uit nu, kijken of Félice hier wel mee wil neuken, dacht ik geërgerd. Als ze dat wil, kon ze ook gewoon naar mij komen.
Terwijl ik de deur van hem dichtgooi, roep ik hem nog na: "Ik ben je vriend niet." Op de knokkels van mijn handen zaten bloeddruppels en op mijn shirt nog een kleine bloedvlek.

Terug thuis aangekomen, ruik ik direct de geur van eieren. Als dat Elijah is, ben ik nog niet met hem klaar, dacht ik fronzend. Hij mocht alleen eten als hij werk had geleverd. In de keuken eigenlijk aangekomen, zie ik tot mijn verrassing - en ergens ook wel ergernis - dat het Félice is. Zij heeft het wel naar haar zin gehad als ze nu pas terug is. Thank the lord that I roughed him up a bit. Angstaanjagend kalm loop ik naar haar toe en ga achter haar staan, mijn armen sla ik om haar middel, zodat ze niet zomaar weg komt. Mijn gezicht duw ik iets in haar nek en ik ruik het douchespul dat ze gebruikt.
"Iemand hier heeft het naar haar zin gehad," fluister ik gevaarlijk in haar oor, wat deels een speelse ondertoon had. Mijn ene hand glipt tussen haar badjas en ik streel over haar blote buik heen. "Als je seks wil, kan je ook gewoon naar mij toekomen."

Quiet the mind, and the soul will speak.