Countdown to love || One Direction || Bromance || Speeltopic - Speeltopics

Wat als iedereen ter wereld een strip op hun pols had zitten die zei hoe lang het nog duurde tot je je soulmate zou tegenkomen? Wanneer de teller op 0 staat kom je hem of haar tegen. Je weet niet wie het is, hoe hij of zij heet of hoe hij of zij eruit ziet. Je weet alleen dan op dat moment jullie bijde tellers op 0 komen te staan. Het kan gebeuren op ieder moment van de dag. In de bus naar school, tijdens het boodschappen doen of tijdens het uitgaan in je favorite club.
Deze RPG gaat over 4 jongeren uit gewone arbeidersgezinnen: Harry, Liam, Louis en Zayn. Na hun middelbare school hebben deze jongens geen idee wat ze moeten doen. De meesten werken nu maar in supermarkten of cafe's tot ze weten wat ze met hun leven willen. Hun ouders hebben er wel genoeg van en besluiten ze naar een kamp te sturen om uit te vinden wat ze willen met hun toekomst... Maar wat als ze daar aankomen en meer blijken te vinden dan alleen een carriere plan? Al hun tellers vallen nammelijk op 0, maar als ze dat eenmaal ontdekken is het te laat en weten ze niet wie van hun nou eigenlijk elkaar's soulmate is. Het kamp wordt dus niet alleen een kans op een goede baan, maar ook een op ware liefde, maar hoe vogel je uit wie dat is...?


Rollen:
[Naam - Soulmate - Speler]
- Harry Edward Styles - Louis - SnowfIake
- Liam James Payne - Zayn - Malcolm
- Zayn Javadd Malik - Liam - quin98
- Louis William Tomlinson - Harry - KiliOfDurin


Koppels:
- Liam en Zayn
- Louis en Harry


Kamerindeling:
- Zayn en Harry
- Louis en Liam


Regels:

Op het overtreden van al deze regels staat na 2 waarschuwingen het verwijderen van je personage(s).

Veel plezier!

Het Begin
Alle jongens zijn net aangekomen en zijn gezellig wat met elkaar aan het kletsen voor het grote kampgebouw. Op een bord aan de zijkant hangt een lijstje met de kamerindeling. De jongens leren elkaar langzaam beter kennen en alles is leuk... Tot een van de jongens opmerkt dat zijn teller op 0 staat, waarop de rest ook kijkt en de verwarring toeslaat...[Dit geef ik nog aan]

[ bericht aangepast op 1 maart 2014 - 12:39 ]

---

Bowties were never Cooler

Louis Tomlinson
De jongen met de schattige krullen werd al heel snel knal rood van mijn begroeting. Het was echt heel schattig om te zien en ondanks dathij zijn naam nog niet had gezegd trok ik hem wel mee naar de anderen. Daar begon hij te schrijven op een blokje. Harry. Het paste bij hem. Net als alle jongens hier was hij verdomde knap. Ik was hier dan misschien om een baan te vinden, een beetje lolmaken kon toch geen kwaad? Nu hopen dat er iemand tussen zat die het niet erg vond om als friend with benefit te worden gebruikt. Aan vriendjes waagde ik me maar niet meer. Dat ging altijd mis. Mijn teller zou ook echt nooit op 0 komen te staan. Misschien moest ik ook maar gewoon een hoer worden en uitschijden met al deze onzin. Sex en biertappen leken namelijk mijn enige kwaliteiten. Ik liep naar een van de lijsten en keek erop. "Jongens ik heb de kamerindeling gevonden." zei ik vrolijk. "Zayn, jij zit bij ene Liam. Harry bij ene Niall en Dyael, jij zit met mij opgescheept." zei ik vrolijk in de hoop dat de andere jongens ook wat vrijer werden. Nu was ik wel het toppunt van vrij gedrag, maar Harry durfde zelfs niet te spreken tegen ons, want ik had zijn lage schorre stem wel gehoord tegen zijn gemene kat.

---

Bowties were never Cooler

Niall Horan
Zenuwachtig liep ik richting het gebouw, waar al een aantal jongens zaten. Ik trok mijn pet nog wat verder over mijn geblondeerde haar en merkte hoe mijn pas automatisch begon te vertragen naarmate ik dichterbij het groepje jongens kwam. Op een slakkentempo naderde ik het gebouw waar ze voor zaten.
Ik was naar dit kamp gestuurd om uit te vogelen wat ik met mijn toekomst wil gaan doen. Greg, mijn oudere broer, had me hierheen gebracht. De hele rit was stil geweest, ik kon alleen maar aan het kamp denken, aan hoe het zou zijn. Aan hoe erg ik mijn familie zou gaan missen. Me erop voorbereidend dat de kans groot was dat ze mij raar vonden, zoals de meeste mensen, en ik binnen de kortste keren buiten de groep zou liggen.
Inmiddels was er nog maar twee meter afstand tussen mij en het groepje jongens, die voor mijn gevoel veel te snel overbrugd werd door mijn nog altijd langzame en kleine stappen.
'Hoi,' mompelde ik zacht toen ik op een afstand was dat ik niet harder hoefde te praten dan dit om mij verstaanbaar te maken.

---

"Family don’t end in blood”

Zayn Malik

Toen ik van Louis hoorde dat hij de kamerindeling had gevonden keek ik even nieuwsgierig naar hem op om vervolgens te horen dat ik met ene Liam een kamer zou moeten delen, geen idee wie dat was maar die kwam vast nog wel. Door wat Louis zei was ik ook nog te weten gekomen dat de andere jongen, die net als Harry bijna niks zei, Dyael heet. Ik keek even om me heen opzoek naar iets leuks om te doen maar mijn ogen vielen op een jongen iets veder weg die langzaam onze kant op liep. Hij zei hoi toen die bij ons kwam en ik keek even naar hem, hij zag er echt leuk uit. Hij had een pet op maar daaronder zag ik nog net dat hij blonde haren hadden, en zijn ogen waren echt heel mooi. Ik liep naar de jongen toe met een glimlach op mijn gezicht. ' Heey ik ben Zayn' stelde ik me aan de jongen voor en stak mijn hand naar hem uit. Hij leek ook wel wat verlegen maar hij had tenminste al meer gezegd dan de andere twee, tenminste wat ik wist. Ik draaide me naar Louis toe, ' Weet jij toevallig of hier nu wat leuks toen doen is?' vroeg ik hem omdat ik nu wel wat wou doen in plaats van alleen maar stil staan bij mensen die toch niet zoveel zeiden, met uitzondering van Louis dan.

Harry Styles
Mijn tekenblok klemde ik onder mijn armen toen mijn naam duidelijk leek te zijn en trok Marshmallow nog dichter tegen me aan, want de moed voelde ik met het moment verder in mijn schoenen zakken. Een lichte glimlach speelde wel rond mijn lippen uit beleefdheid, net als het aanpakken van de hand van de jongen, die zich voorstelde als Zayn. Na deze geschud te hebben verplaatste mijn hand zich weer naar het kopje van de kitten in mijn armen, luisterend naar Louis, die de kamerindeling gevonden had. Ik wist niet zozeer wat ik van dit alles moest vinden en of het goed zou komen.
Niall, een naam die klonk met de mijne, zou mijn kamergenoot zijn en mijn blik werd automatisch getrokken naar de jongen, die zich als laatste bij ons voegde. Ik wist niet waarom, maar mijn gevoel zei dat hij het was, want het was een naam die bij hem paste. Ik wist niet hoe of wat, maar ik hoop dat het een goede combinatie zou worden, ook al ging ik er nog niet teveel van uit, wetende dat het altijd hetzelfde afliep en je alleen maar teleurgesteld kon worden dan.
Een zucht rolde over mijn lippen terwijl ik een zacht kusje op het hoofdje van Marshmallow drukte waarna hij uit mijn armen sprong. Fijn, dat kon er ook nog wel bij. Precies op het moment dat je hem nodig had, besloot hij gewoon weg te lopen. Mijn rugzak gooide ik over mijn schouder, om de kitten achterna te lopen, die zich het ondertussen makkelijk gemaakt had, om op de voet van uitgerekend te gaan zitten en zijn broekspijp af te likken. Oké, dat snapte ik dus echt niet aangezien hij daar net nog naar uit haalde. Mijn tekenblok pakte ik er ondertussen weer bij om mijn excuus alweer neer te krabbelen en dit te laten lezen. Het ging weer eens lekker.

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Louis Tomlinson
Ik draaide me met een pirouette rond toen ik een nieuwe stem hoorde. Ik glimlachte toen ik een jongen zag met een schattig uiterlijk, vaal blond haar en ijsblauwe ogen. Ik huppelde terug naar de groep. Zayn had zich al voorgesteld en vroeg me of ik iets wist wat te doen. Ik schudde mijn hoofd. "Geen idee. Nou eigenlijk wel, maar dat is niet heel gepast voor nu." zei ik met een schuine stoute glimlach. Daarna liep ik naar de blonde jongen. Net als de anderen gaf ik hem op elke wang een kus en toen een vol op zijn mond. "Louis Tomlinson. Slet en barman eerste klas." zei ik vrolijk. Opeens voelde ik iets nats, warms en zachts tegen mijn been. Ik keek omlaag en zag het kleine pluizenbolletje dat me net nog had gekrabd. Ik keek naar de bruine krullenbol die voor me stond en een excuses optekende. "Het maakt niet uit. Ik ben maar al te blij dat ik niet meer wordt gekrabd." Ik hield erg veel van dieren en dit vond ik best wel erg leuk. Ik pakte het kleine beestje op en hield het even tegen me aan. Ik aaide over zijn bol en het katje spinde voor ik hem terug gaf aan zijn baas. "Alsjeblieft. Het is eigenlijk wel een schatje." Ik drukte een kus op Harry's wang en keek toen naar de rest. "Wie heeft er zin om te voetballen? Ik kan geen bal vinden, maar er liggen hier op zich mooie grote dennenappels... Sorry nogmaals." Ik bloosde licht en grabbelde een mooie grote dennenappel van de grond. Ik hield erg van voetballen, maar ik was toch echt niet goed genoeg om voor een grote club te voetballen jammer genoeg.

---

Bowties were never Cooler

Niall Horan.
Een jongen met ravenzwart en een kuif liep naar me toe en stelde zich vriendelijk voor als Zayn. Ik glimlachte voorzichtig. 'Ik ben Niall,' zei ik en schudde zijn uitgestoken hand. Zayn richtte zich alweer tot één van de andere jongens, eentje met bruin haar en bruine ogen, en vroeg hem of hij iets te doen wist, die antwoordde met 'geen idee,' en er nog iets achteraan zei, maar dat hoorde ik niet omdat ik me op de krullenbol met de groene ogen richtte, waarvan ik zag dat hij mij aankeek. Ik glimlachte ook maar naar hem, maar de jongen zei niets en drukte een kusje op het hoofdje van de kat in zijn armen, die daarna uit zijn armen sprong.
Intussen kwam de bruinharige jongen op mij afgelopen en drukte een kus op mijn beide wangen, om zijn lippen daarna vol op de mijne te drukken. Ik deinsde wat achteruit, aangezien dit nogal onverwachts kwam, en keek hem nerveus aan. 'Louis Tomlinson. Slet en barman eerste klas,' zei hij vrolijk. 'Niall,' mompelde ik, nog steeds ietwat verbaasd over zijn onverwachte actie. Maar zijn aandacht voor mij verdween toen de kat van de krullenbol aan zijn been likte.
'Wie heeft er zin om te voetballen? Ik kan geen bal vinden, maar er liggen hier op zich mooie grote dennenappels... Sorry nogmaals,' zei Louis licht blozend, toen de krullenbol de kat weer in zijn armen had.
Ik stak aarzelend mijn hand op. Voetballen was een hobby van mij en iets wat ik thuis ook altijd graag deed met Greg, als we ons verveelden.

---

"Family don’t end in blood”

Zayn Malik

De jongen stelde zich voor als Niall en ik glimlachte even naar hem maar draaide me daarna naar de jongen die antwoord had gegeven op mijn vraag. Een grijns verscheen op mijn lippen, de jongen was apart maar ik mocht hem wel. ' Dat is iets voor later hé' grijnsde ik om maar gewoon met hem mee te doen al was ik op dit moment nog niks van plan. Voor mij was dit gewoon meer een grapje. Ik keek even lachend naar hoe Niall reageerde op de drie kussen die hij kreeg, Louis zijn begroeting was toch leuk om naar te kijken. Die verbaasde blikken van iedereen waren gewoon geweldig. Ik keek even naar Louis die begint over voetballen en een glimlach verscheen op mijn gezicht. ' Ik doe mee' zei ik en zag vanuit mijn ooghoek de hand van Niall omhoog gaan waaruit ik opmaakte dat hij ook meedeed. Mijn blik gleed even af naar de jongen die nog altijd niks had gezegd maar alles op een kladblok schreef, misschien kon die niet praten? Waarom zou die anders alles opschrijven. Ik liet mijn blik weer naar Louis glijden die een dennenappel in had gepakt. ' Nou schiet die dennenappel dan' zei ik met een glimlach omdat ik inmiddels wel zin had gekregen in voetballen.

Harry Styles
Ik hoorde de blonde jongen zijn naam zeggen tegen Zayn waardoor mijn eerdere vermoeden werd bevestigd en hij inderdaad mijn kamergenoot zou zijn voor de eerstkomende tijd. Zijn glimlach, na een kort moment, in mijn richting deed me dan ook goed en liet de mijne breder worden voor ik me op Marshmallow richtte. Ik had het lef niet om mijn mond open te trekken en daar zou heel wat tijd overheen gaan, wilde je dat ik dat wel deed. Ik had al vier jaar geen woord tegen iemand gesproken, op mijn kitten na. Een zachte zucht rolde dan ook over mijn lippen toen mijn steun besloot om weg te lopen. Ik volgde hem op de voet, omdat ik het niet mee eens was en hem op dit moment in mijn hand moest hebben. Hij dacht daar anders over, want hij ging bij Louis op zijn voet zitten, om zijn been te likken. Sowieso was dit wel beter dan het krabbelen, maar mijn excuus volgde toch. Eentje die werd weggewimpeld waardoor een kleine glimlach weer doorbrak en ik langzaam knikte. Al was het laatste ook bedoeld op zijn woorden, want dat snapte ik wel. Misschien liet ik de kitten in de loop van de tijd zijn gang wel gaan, als ik hier ooit mijn plek zou vinden. Maar op dit moment nam ik hem weer met open armen aan van Louis toen ik hem terugkreeg. Ik knikte opnieuw bij zijn woorden, want Marshmallow was ook een schatje, maar had het niet zo heel snel op nieuwe mensen. Hij was iemand die mij beschermde en zijn taak serieus nam tot hij zag dat ik het langzaam wel aandurfde. Mijn wangen kleurde toen ik voor de tweede keer vandaag Louis' lippen tegen mijn wang voelde, wetende dat ik hier misschien wel aan moest gaan wennen. Ik moest aan heel veel gaan wennen deze komende tijd, maar wel op mijn eigen tempo. Dat nam niet weg dat ik voorzichtig mijn hand opstak bij de woorden op het voetballen. Dat kon wel een begin zijn toch?

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Louis Tomlinson
De blonde jongen dijnsde achteruit bij mijn begroeting en leek me extreem gespannen. Misschien niet zo angstig als Harry, maar wel erg nerveus. Ik glimlachte toen hij zijn naam zei en een prachtig Iers accent zich de kop op liet steken. "Aangenaam. En wees niet bang. Ik ben druk en een slet, maar zal niets tegen je zin doen, konijntje." Ik had geen idee waar dat vandaan kwam, maar hij voelde gewoon als een konijntje: klein, schattig en weerloos. Op dat moment likte Harry's kat aan mijn been. Ik was zo blij dat hij me in elk geval leek te mogen, na die krabbeurt van net. Ik kroelde even met hem voor ik hem teruggaf aan zijn eigenaar en die een kusje op zijn wang gaf als teken dat alles goed was. Plots sloeg mijn verveling weer toe en ik keek rond. Ik zag een aantal grote ronde dennenappels liggen en stelde voor te gaan voetballen. Ik zette mijn spullen weg onder het bord en pakte een mooie ronde dennenappel. "Zet de spullen dan weg, dan kunnen we spelen. Doe jij niet mee, konijntje?" vroeg ik aan Niall terwijl ik aan twee kanten van een veldje van stapeltjes dennenappels goals maakte. "Wie tegen wie?" vroeg ik. Mij maakte het weinig uit, maar de stille krullenbol intrigeerde me wel, dus ik wilde graag bij hem. Toch zou hij zrlf mogen kiezen. Dat ging ik niet voor hem doen want ik drong me nu al duidelijk te veel op bij anderen. Dat ging blijkbaar in het noorden anders dan in het zuiden. Ik grijnsde naar Zayn toen de goals stonden en hield een paar keer hoog voor ik de juiste dennenappel zacht naar hem schopte.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Eenmaal mijn kitten terug van Louis en een kusje ontvangen, als teken dat het goed was, liep ik naar de dichtstbijzijnde boom toe. Daar legde ik mijn spullen neer, zodat Marshmallow daar, niet veel later, boven op kon gaan liggen. Dat was een van de weinigen manier dat ik wel iets kon doen, wetende dat de kat me niet achterna zou lopen, of het op een vluchten zou zetten. Zo kon ik met een vertrouwd hart, op dat vlak, mijn hand opsteken toen Louis begon over voetballen. Misschien hielp het om wat losser te worden, mijn vertrouwen een beetje los te krijgen. Mijn blik gleed ook heel even over de andere jongen heen terwijl ik mijn beanie beter over mijn krullenbos heen trok. Nu ik Marshmallow niet meer in mijn hand had, wist ik dat ik toch wat actiever moest gaan worden, was mij houvast gelijk kwijt, al moest dat sowieso wilde ik niet buiten de groep gaan vallen. Bij de laatste vraag van de Doncasterse jongen bleven mijn groene ogen weer bij hem hangen en liep ik voorzichtig zijn kant op, alsof zijn voeten de beslissing wel al hadden genomen. Ik wist niet waarom, maar hij zorgde toch voor het meest vertrouwde gevoel van iedereen, al kwam dat waarschijnlijk omdat hij het meeste gezegd had en me bij de groep had gehaald. Mijn gevoel zei dat het goed zat en daar vertrouwde ik een keertje op. Ik voelde de dennenappel met mijn ogen, die ik de richting van Zayn werd geschopt, om daarna achter de jongen te gaan staan, om mijn armen rond zijn nek te slaan en op zijn rug te klimmen, als teken dat ik hem claimde. Hij was druk, dus vond dit hopelijk niet erg en misschien kon dit me langzaam wel helpen mijn vertrouwen terug te krijgen.

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

[Als Liam er ook is wordt het echt leuk]

[ bericht aangepast op 10 feb 2014 - 23:48 ]

---

Bowties were never Cooler

[Een eeg late mijn topics.]

---

Reality's overrated.

Liam James Payne.

Met mijn enigszins zware rugtas over mijn schouder, mijn handen diep in mijn zakken gestoken en mijn blik strak op de grond gefixeerd been ik grootstaps richting het gebouw. Eenmaal aangekomen kijk ik op, om me heen. Daar zie ik dan een groepje jongens, waar ik rustig en voor het oog hopelijk kalm, al ben ik vanbinnen enorm zenuwachrig , op af fstap.
Eenmaal bij het groepje aangekomen steek ik mijn hand begroetend op. "Hallo," zeg ik, vrolijker dan ik ben, waarna ik mijn tas op de grond zet en een hand door mijn haar haal.
Mijn ouders dachtn dat dit een goed idee was, vdus hier ben ik dan. Vooral mijn moeder, Karen, heefd het idee dat mijn ambitie ooit aan de Olympische spelen mee te doen te ver gegrepen is. Waarschijnlijk heeft ze gelijk, als altijd, maar toch, ik blijf dromen em bwn er niet minder op gaan trainen. Misschien lijd mijn sociale leven er inderdaad onder en misschien zou ik die tijd ook kunnen besteden aan het zoeken van werk. Want de combinatie sport en school rooft tijd. Natuurlijk heb ik ook andere dromen, maar die zijn alleen nog maar onrealistischer. Hoe wil ik ooit uit gaan breken in de muziekindustrie? Niet dus. Uiteindelijk ligt mijn toekomst waarschijnlijk toch in de fabriek, net als mijn vader, of bij de brandweer.

---

Reality's overrated.

Niall Horan
'Aangenaam,' antwoordde de jongen. 'En wees niet bang. Ik ben druk en een slet, maar zal niets tegen je zin doen, konijntje,' voegde hij er aan toe. Hierna stelde hij voor te gaan voetballen en pakte een mooie, grote dennenappel. 'Zet de spullen weg, dan kunnen we spelen. Doe jij niet mee, konijntje?'
Ik knikte en zei zachtjes: 'Jawel. Als het mag.' Ik hield vroeger al erg van voetbal en dat was nooit verdwenen.
Toen de goals eenmaal stonden, hield Louis een paar keer hoog met de dennenappel voor hij hem naar Zayn schopte. Vanuit mijn ooghoeken zag ik dat de krullenbol op Louis' rug klom. Aarzelend ging ik bij het goal van Zayn staan, om mij bij zijn team aan te sluiten. Hij leek mee aardig en bovendien waren de teams nu eerlijk verdeeld.
Ik kijk op als ik een nieuwe stem hoor. Er is weer een nieuwe jongen gearriveerd, eentje met bruin haar en bruine puppy ogen. Hij begroet ons met een 'hallo', die erg vrolijk klinkt, terwijl hij zijn hand op steekt.
'Hey,' zeg ik zachtjes - maar hard genoeg voor de jongen om het te kunnen horen - en glimlach, terwijl de jongen zijn spullen op de grond zet. 'Doe je ook mee met voetballen?' zeg ik daarna, nu ietsjes harder.

---

"Family don’t end in blood”

Louis Tomlinson
Na mijn vraag zag ik de schattige krullenbol op mij af komen en toen op mijn rug klimmen. Het zou er vast belachelijk uit zien, want hij was een stuk langer, maar het ging net. "Hey, curly. Zit mijn rug lekker?" vroeg ik met een grijns voor ik mijn armen om hem heen sloeg. De blonde jongen speelde gelukkig ook mee. Zo zouden we een even getal hebben. De laatste jongen kwam aanlopen. Ik glimlachte en hobbelde met Harry op mijn rug naar hem toe. "Hey. Doe gezellig mee." zei ik vrolijk. Ik gaf hem dezelfde begroeting als de rest: een kus op elke wang en een op zijn lippen. "Louis Tomlinson. Barman en slet uit Doncaster. En de pluizenbol op mijn rug is Harry." zei ik vrolijk. Ik was misschien iets te vrij en open, maar ik maakte me er geen zorgen over. Ik sloeg mijn armen iets beter om Harry heen en liet mijn handen op zijn bips liggen. Ze leken perfect te passen. Ik grijnsde wat en kneep er zacht in voor ik terug richting het veldje hobbelde. Ik liep daar rond en keek naar de rest. "Is het Zayn, Niall en Dyael tegen Harry, Liam en ik?" vroeg ik met een glimlach. Terwijl ik wat op en neer sprong met Harry nogsteeds op mijn rug. Het voelde fijn om menselijke warmte tegen mijn lichaam te voelen. Dat had ik nodig. Eigenlijk altijd. Dat was ook eigenlijk een deel van de reden waarom ik zo'n enorme slet was geworden: aandacht en menselijke warmte. Daar hunkerde ik altijd naar.

[Ik ga ervan uit dat Liam zich ook voorstelt, goed?]

[ bericht aangepast op 12 feb 2014 - 16:33 ]

---

Bowties were never Cooler