Ik moet even wat dingen kwijt. - Liefde, Vriendschap & Familie

Oke, daar ben ik dan weer. Ik zit voor de zoveelste keer op mijn rommelige slaapkamer, op m'n bed, met m'n laptop op schoot een topic te maken waarin ik weer het een en ander kwijt moet. Als je mijn gezeur even niet aan wil horen / wilt lezen, klik dit topic dan alsjeblieft weg.

Nou, om te beginnen gaat het de laatste tijd gewoon totaal niet goed met me. Ik begin me steeds meer terug te trekken op m'n slaapkamer, minder sociaal contact te zoeken met mensen en ik word steeds stiller. Mijn cijfers zijn om van te huilen en het is nu zelfs al zo ver dat ik m'n havo niet meer af mag en kan maken.
Ik heb het ook helemaal gehad met mijn psycholoog die beweerd dat het door mijn diagnose komt dat ik vermoed een eetstoornis te hebben. Aangezien ik ontzettend veel nadenk over wat ik eet en zodra ik het ook maar iets teveel vind, het eruit gooi. Ik kan niet meer genieten van chips, chocolade en andere ongezonde dingen. Bij het minste of geringste beetje voel ik me misselijk worden en krijg ik een ontzettend schuldgevoel. Dan baal ik dat ik het heb gegeten en heb ik om een af andere reden spijt.
Ik haat het om mezelf te bekijken in de spiegel. Ik wil heel graag een slanker lichaam, maar dat gaat er waarschijnlijk niet inzitten. Ik haat mijn lichaam en dan vooral mijn buik. Ik word er gewoon ongelukkig van als ik er naar kijk. Ik kan geen mooie strakke shirts meer aan, want dan zie je mijn vetrollen en als ik iets haat is dat het wel.
Ook ben ik de laatste tijd best wel suïcidaal. Ook dit wordt door de psycholoog niet serieus genomen. Zij denkt dat het allemaal aan mijn diagnose ligt en dat ik dingen overdrijf. Dat is niet waar. Als er iemand weinig overdrijft ben ik het wel. Mij hoor je niet snel klagen over dingen. Ik ben eerder geneigd dingen op te kroppen dan ze snel naar buiten te brengen zodat er een eventuele oplossing bedacht kan worden. Ik begin de psycholoog echt enorm te haten en ik weet simpelweg niet wat ik moet. Ik heb bij deze organisatie al een stuk of drie psychologen gehad, dit is de derde al, en ik merk dat ze allemaal hetzelfde reageren op mij. Het komt er op neer dat ik me aanstel of dingen beweer die niet waar zijn.
Soms hè? Soms krijg ik gewoon het idee dat ik het allemaal voor niks doe. Ik heb het idee dat ik nooit eens gelukkig mag zijn, want dan moeten er weer tien slechte dingen gebeuren die alles helemaal voor me verzieken en mijn leven ondraaglijk maken. Soms heb ik het idee dat ik er maar gewoon niet meer kan zijn, omdat de pijn langzaamaan ondraaglijk wordt. Het lijkt steeds aanlokkelijker om eens te kijken hoeveel medicijnen ik moet hebben tot ik eindelijk rust zal krijgen.
Nu wil ik deze gedachte natuurlijk het liefst uit m'n hoofd zetten. Ik weet namelijk dat er heel veel mensen zijn die van mij houden, ook een heel aantal van jullie en ik zou het niet over mijn hart kunnen verkrijgen om al die mensen zoveel verdriet te doen. Maar soms weet ik gewoon niet meer wat ik anders moet doen.
Ik huil mezelf ook al enkele nachten in slaap, omdat ik de hele tijd lig te piekeren over dingen.

Wat kan ik doen om uit deze hel te komen?! Ik ben het soms gewoon zo ontzettend zat allemaal...

---

26 - 02 - '16

Gewoon naar je huisarts stappen om een nieuwe doorverwijzing te vragen bij een andere praktijk. Misschien in het ziekenhuis of de GGZ, al weet ik niet waar je op dit moment zit. Het ligt waarschijnlijk aan de organisatie en helemaal niet aan jou. Als jij niet op je plek zit, moet je gewoon ergens anders heen in plaats van die mensen zulke achterlijke dingen te laten zeggen. Je zegt toch niet tegen iemand die aan zelfmoord denkt dat ze zich aanstellen? Wat als je het begint te geloven en er dan maar een einde aan maakt? Ik vind het absurd dat hulpverleners zoiets durven te zeggen.
Ik hoop dat het snel goed komt en dat je je weer beter gaat voelen, want je verdient echt wel duizend keer beter en dan alle dingen beter gaan. Maak je niet druk om school, er komt wel een oplossing voor je en misschien voel je je daar uiteindelijk wel veel beter bij. Nu lijkt het misschien alsof het slecht gaat, maar ik ben er zeker van dat het je naar een beter en gelukkiger pad zal lijden.
Heel veel succes, lieve Erieka. <3 Je weet al hoeveel we van je houden op Q en we zouden je nooit kwijt willen.

---

Your make-up is terrible

Het probleem is dat de huisarts christelijk is en dat speelt schijnbaar mee in de doorverwijzing. Ik ben het hoe dan ook gewoon ontzettend zat en ik ben van plan om te stoppen met die therapieën. Ze maken namelijk meer kapot dan dat ze goedmaken. Als ik daar moet huilen ben ik ineens een aansteller. For fucks sake. Ze zouden blij moeten zijn dat ik eens emotie laat zien. Normaal toon ik nauwelijks emoties, tenminste geen blije emoties. Als ik ze toon zijn ze negen van de tien keer nep. Ik ga het hier met mijn ouders nog over hebben en anders ga ik kijken wat ik zelf kan doen om er van af te geraken. Ik ben immers 18.

---

26 - 02 - '16

Ik weet even niet wat ik hierop moet zeggen, maar ik wil je graag helpen.
Tijdens het lezen dacht ik dat het misschien een idee is om naar een andere psycholoog te gaan, maar als je zegt dat deze nu al je derde is..
Ik denk wel dat het misschien wel zal helpen om hier eens goed over te praten met iemand die jou echt goed kent en bij wie je je vertrouwd voelt.
In ieder geval heel veel sterkte!

Ten eerste zou ik een nieuwe psycholoog vragen, ook al moet je er nog twintig proberen voor je een goede vindt. Je hebt nood aan iemand die je begrijpt en je helpt en niet iemand die je het gevoel geeft een aanstelster te zijn.

Wat het het gevoel dat je niet gelukkig mag zijn betreft, mij helpt het te denken dat alle goeie dingen de slechte waard zijn. Als het eens minder gaat, proberen ik aan dingen te denken die mij vroeger gelukkig maakten en meestal besef ik dat die dingen de slechte ervaringen overstijgen.

Ten derde:

Ten vierde: ook al ken je me niet, mijn pb staat open als je wil praten

---

I am not going to be a star, I am going to be a legend - Freddie Mercury

Naw, dat klinkt best wel heftig, heb je geen vertrouwingspersoon, of een hele goede vriendin met wie je kan praten? Of met je vriendje?
Ik vind het wel heel knap van je dat je moeite doet om je rustiger te kunnen voelen en een psycholoog neemt, moet ik ook van mijn ouders maar dat wil ik totaal niet omdat ik het haat om ergens over te praten :') Ik zou sowieso een andere psycholoog nemen ook al heb je er al meerdere gehad. Ik vind niet dat een psycholoog zo mag doen en gewoon zeggen dat je je aanstelt, want dat doe je wel degelijk niet, en een psycholoog zou dat moeten weten.

Blijf vooral leuke dingen doen, ook al gaat het wat slechter, vergeet niet de leuke kanten van het leven. En het is niet erg om een niveau lager te doen (: Je moet vooral rust in jezelf vinden en gelukkiger worden, cijfers zijn een stuk minder belangrijk dan jijzelf.

En zoals iedereen zegt, we kunnen echt niet zonder je op Quizlet hoor! ^^

[ bericht aangepast op 19 jan 2014 - 18:24 ]

RapunzeI schreef:
Het probleem is dat de huisarts christelijk is en dat speelt schijnbaar mee in de doorverwijzing. Ik ben het hoe dan ook gewoon ontzettend zat en ik ben van plan om te stoppen met die therapieën. Ze maken namelijk meer kapot dan dat ze goedmaken. Als ik daar moet huilen ben ik ineens een aansteller. For fucks sake. Ze zouden blij moeten zijn dat ik eens emotie laat zien. Normaal toon ik nauwelijks emoties, tenminste geen blije emoties. Als ik ze toon zijn ze negen van de tien keer nep. Ik ga het hier met mijn ouders nog over hebben en anders ga ik kijken wat ik zelf kan doen om er van af te geraken. Ik ben immers 18.

Dat slaat inderdaad echt helemaal nergens op. Je kan er dan inderdaad veel beter mee stoppen. Als je 18 bent kan je trouwens zelf een huisarts kiezen, als ze niet mee wilt werken kan je altijd nog naar een nieuwe gaan die het wel wilt doen voor je. Belachelijk dat sommige mensen hun geloof voor geestelijke gezondheid stellen en het dan anderen opdringen.

---

Your make-up is terrible

Dankjulliewel voor alle steun. Ik waardeer het gewoon echt enorm dat er mensen voor me willen zijn, zeker nu ik zo'n emotionele dweil ben.

@ Gomenasai: Op school praat ik wel eens met mijn mentor, die is op zich wel te vertrouwen. Morgen heb ik weer een gesprek. Ook over een eventuele oplossing voor het feit dat ik de havo niet meer af kan maken.

@ Assassin: Ik vind het ook belachelijk. Ik zit er aan te denken om naar dimence te gaan. Die organisatie staat heel goed aangeschreven, althans voor zover ik het hoorde van mensen.

---

26 - 02 - '16

Ik vind het echt erg dat suïcidale gedachten tegenwoordig echt niet meer serieus worden genomen. Ik hoor het al vaker dat mensen er last van hebben en niemand wilt er blijkbaar iets aan doen. Daar krijg ik dus echt geen hoogte van. Ik weet dat het moeilijk is, maar kan je dit niet aan je ouders kwijt. Ze moeten toch doorhebben dat er iets niet in orde met je is als je je continu wegtrekt. Ik weet dat het alles behalve moeilijk is om dit tegen mensen te zeggen, maar als zij achter je staan, doen ze er misschien wel alles aan om een oplossing te vinden.
Ik vind het echt erg dat je er maar niet bovenop lijkt te komen. Ik wou dat ik je wat meer kon helpen. Ik in de auto kon springen en naar je huis kon rijden om gewoon met je te praten of gewoon je gedachten te verzetten, maar dat gaat jammer genoeg niet. Als je er over wilt praten, mag je me altijd lastig vallen, dat weet je. En ook als het met school te maken heeft. Ik hoop dat je de juiste steun weet te vinden. Heb je dit al tegen je vriendje vertelt? Ik worstel ook al een tijdje met mijzelf en had het echt moeilijk om het bloot te geven, maar op een gegeven moment heb ik het wel tegen mijn vriend vertelt. Niet zozeer omdat ik het tegen hem kwijt wou, maar omdat ik hem zodanig aan het afstoten was dat ik mezelf er meer door haatte. Het heeft echt opgelucht door hem dat te vertellen, want hij let nu continu op me en probeert me zo gelukkig mogelijk te houden.

---

Mirror, mirror on the wall, will there be glory if I fall?

Nami schreef:
Ik vind het echt erg dat suïcidale gedachten tegenwoordig echt niet meer serieus worden genomen. Ik hoor het al vaker dat mensen er last van hebben en niemand wilt er blijkbaar iets aan doen. Daar krijg ik dus echt geen hoogte van. Ik weet dat het moeilijk is, maar kan je dit niet aan je ouders kwijt. Ze moeten toch doorhebben dat er iets niet in orde met je is als je je continu wegtrekt. Ik weet dat het alles behalve moeilijk is om dit tegen mensen te zeggen, maar als zij achter je staan, doen ze er misschien wel alles aan om een oplossing te vinden.
Ik vind het echt erg dat je er maar niet bovenop lijkt te komen. Ik wou dat ik je wat meer kon helpen. Ik in de auto kon springen en naar je huis kon rijden om gewoon met je te praten of gewoon je gedachten te verzetten, maar dat gaat jammer genoeg niet. Als je er over wilt praten, mag je me altijd lastig vallen, dat weet je. En ook als het met school te maken heeft. Ik hoop dat je de juiste steun weet te vinden. Heb je dit al tegen je vriendje vertelt? Ik worstel ook al een tijdje met mijzelf en had het echt moeilijk om het bloot te geven, maar op een gegeven moment heb ik het wel tegen mijn vriend vertelt. Niet zozeer omdat ik het tegen hem kwijt wou, maar omdat ik hem zodanig aan het afstoten was dat ik mezelf er meer door haatte. Het heeft echt opgelucht door hem dat te vertellen, want hij let nu continu op me en probeert me zo gelukkig mogelijk te houden.

Mijn ouders weten er volgens mij al van, maar die doen er niet zoveel aan. Het enige wat ze hebben gedaan is het regelen van die therapie. Mijn vriendje weet ook van hoe het zit met school en ook het feit dat ik suïcidaal ben, maar ik kan van hem niet verwachten dat hij al mijn problemen eeuwig wil aanhoren en wil proberen op te lossen.

---

26 - 02 - '16

Hey, je bent echt niet dik!
Nu iets minder oppervlakkig: Ik zou zeker niet stoppen met je therapieën, maar ik zou wel eens kijken voor een andere psycholoog. Durf ook met andere mensen praten, dat helpt meestal ook op een andere manier.
Je verdient je geluk, dat moet je, hoe moeilijk het ook is, blijven geloven. Iedereen verdient het! Hou dat idee in je hoofd.

Mijn pb/gb staat altijd open.

[ bericht aangepast op 19 jan 2014 - 18:35 ]

---

Everybody wants forever, I just want to burn up bright...

RapunzeI schreef:
(...)

Mijn ouders weten er volgens mij al van, maar die doen er niet zoveel aan. Het enige wat ze hebben gedaan is het regelen van die therapie. Mijn vriendje weet ook van hoe het zit met school en ook het feit dat ik suïcidaal ben, maar ik kan van hem niet verwachten dat hij al mijn problemen eeuwig wil aanhoren en wil proberen op te lossen.

Je moet dat inderdaad niet verwachten, maar hij hoort het wel te doen, zeker als hij je graag ziet.

---

Mirror, mirror on the wall, will there be glory if I fall?

Ten eerste wil ik zeggen dat je je niet zo rot moet voelen over je uiterlijk want ik heb foto's van jouw gezien en jij bent echt een mooi meisje. Dus maak je niet te druk om je figuur ook al is dat makkelijker gezegd dan gedaan. Je bent mooi in je gezicht en richt je daar dan meer op, probeer gewoon wat gezonder te eten en misschien sporten om af te vallen als je dat echt wilt.

Ten tweede, ik snap dat je er geen zin meer in hebt om met dat soort hulp te gaan praten aangezien het je 3e al is maar geloof me, blijf zoeken naar de juiste persoon. Ik zelf zit ook bij een psycholoog en heb daarvoor ook anderen gehad die echt niet leuk waren of mij niet begrepen. Nu heb ik iemand die mij wel begrijpt, dus ik wil daar mee zeggen dat jij dat ook wel kan krijgen. En wanneer je dan weer wat lekkerder in je vel zit gaan je cijfers waarschijnlijk ook weer omhoog. Denk goed aan jezelf, en doe wat het beste voor je is maar niet opgeven. En je raak ook meer depri als je jezelf opsluit in huis. Probeer toch hoe dan ook naar buiten te gaan en onder de mensen te komen dat is echt iets wat bij je 'down' gevoel zal helpen. Ik ken het namelijk zelf ook. Als ik de hele dag in huis zit word ik echt zo depri en heb ik nergens meer zin in en voel ik me ook helemaal niet goed. Ook al heb je geen zin, ga gewoon een stuk wandelen of dergelijke. Probeer zo weinig mogelijk in huis te gaan zitten om te piekeren.

Ik wens je veel sterkte en je komt er wel door.
Als ik het kan, kan jij het ook!
-hug-

[ bericht aangepast op 19 jan 2014 - 18:37 ]

---

Sometimes it's best not to care.

Cresseyde schreef:
Hey, je bent echt niet dik!
Nu iets minder oppervlakkig: Ik zou zeker niet stoppen met je therapieën, maar ik zou wel eens kijken voor een andere psycholoog. Durf ook met andere mensen praten, dat helpt meestal ook op een andere manier.
Je verdient je geluk, dat moet je, hoe moeilijk het ook is, blijven geloven. Iedereen verdient het! Hou dat idee in je hoofd.

Die therapieën moet ik inderdaad niet zomaar stopzetten, dat was ook een beetje een impulsieve opmerking van mij, ik heb gewoon een andere psycholoog nodig en desnoods bij een andere organisatie. Ik ga kijken of er op school misschien nog vertrouwenspersonen zijn en desnoods de mentor om mee te praten.

---

26 - 02 - '16

Embrace schreef:
Ten eerste wil ik zeggen dat je je niet zo rot moet voelen over je uiterlijk want ik heb foto's van jouw gezien en jij bent echt een mooi meisje. Dus maak je niet te druk om je figuur ook al is dat makkelijker gezegd dan gedaan. Je bent mooi in je gezicht en richt je daar dan meer op, probeer gewoon wat gezonder te eten en misschien sporten om af te vallen als je dat echt wilt.

Ten tweede, ik snap dat je er geen zin meer in hebt om met dat soort hulp te gaan praten aangezien het je 3e al is maar geloof me, blijf zoeken naar de juiste persoon. Ik zelf zit ook bij een psycholoog en heb daarvoor ook anderen gehad die echt niet leuk waren of mij niet begrepen. Nu heb ik iemand die mij wel begrijpt, dus ik wil daar mee zeggen dat jij dat ook wel kan krijgen. En wanneer je dan weer wat lekkerder in je vel zit gaan je cijfers waarschijnlijk ook weer omhoog. Denk goed aan jezelf, en doe wat het beste voor je is maar niet opgeven. En je raak ook meer depri als je jezelf opsluit in huis. Probeer toch hoe dan ook naar buiten te gaan en onder de mensen te komen dat is echt iets wat bij je 'down' gevoel zal helpen. Ik ken het namelijk zelf ook. Als ik de hele dag in huis zit word ik echt zo depri en heb ik nergens meer zin in en voel ik me ook helemaal niet goed. Ook al heb je geen zin, ga gewoon een stuk wandelen of dergelijke. Probeer zo weinig mogelijk in huis te gaan zitten om te piekeren.

Ik wens je veel sterkte en je komt er wel door.
Als ik het kan, kan jij het ook!
-hug-

Ik zit ook deels binnen door het weer, als het beter weer is wil ik eventueel weer gaan skeeleren of de fotografie weer op gaan pakken. Daarbij ben ik ook nog eens ontzettend gevoelig voor seizoenen. Zodra het blad van de bomen valt voel ik me ook gelijk een stuk minder fijn. Het is nog even volhouden en dan komen de mooie seizoenen weer en kom ik misschien beter in mijn vel te zitten.

---

26 - 02 - '16

Eigenlijk weet ik niet zo goed wat ik nog moet toevoegen na wat de rest gezegd heeft.. Maar ik zou kijken of je ergens een andere psycholoog kan krijgen. Psychologen horen je serieus te nemen en naar je te luisteren en niet zeggen dat je je aanstelt.
Maar je moet niet aan jezelf twijfelen, je ziet er leuk uit (als ik je foto's zie.) Je oogt vriendelijk en ik vind echt dat je er leuk uit ziet!
Maar ik adviseer eigenlijk echt om op zoek te gaan naar iemand die je echt kan helpen. Je verdient geluk, je verdient het om gelukkig te zijn <3.

---

Never look back, don't doubt tomorrow.