Midden Aarde RPG - Speeltopic 2 - Speeltopics

Dit is het inschrijftopic voor een verhaal in Midden Aarde.

De rode lijn:

Regels:



Personages

Elfen:
Thranduil Oropherion(m) – Newton
Saralinde "Alesia" Elensar (v) – WenseKronik
Ithilwen Cûtalion (v) – LakeTown
Larduin Paarthunax (m) – DelanoDKM
Elrohir Elrondion (m) – GilGalad
Ireth Sáralondë (v) – Kiligirl
Galahad (m) – Unox22

Mensen :
Angel Elthenin (v) – Feanor
Gawain Strongbow (m) – Lannisters
Brennen Uquenyondo (m) – GilGalad
Keyla (v) – Took
Sha’rin Gawahir (v) – OakenshieId
Caylith Maera (v) – MargotAnne

Hobbits:
Chase Hidden (m) – Lannisters
Hobson Gamgee (m) – Theatre
Prisca Baggins (v) – Snowqeeun

Dwergen:
Lili Houtblad (v) – WenseKronik
Thorin Oakenshield (m) – OakenshieId
Fíli (m) – Took
Kíli (m) – Elvithien
Gengi (v) –Theatre
Bombur (m) – FinnickOdair
Rurin (m) – Kiligirl

Half ork/half mens
Skylar(v) - LynnBlack


Verwante topics:
Brainstormtopic
Rollenstory
Praattopic, Praattopic 2
Inschrijftopic 1, Inschrijftopic 2

Vorige speeltopics: 1

Het nieuwe topic!

[ bericht aangepast op 11 feb 2014 - 18:43 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Rurin Burn

Waarschijnlijk was Rurin weer iets te enthousiast. Maar hij zag eindelijk een dwerg die hem deed denken aan Erebor, aan de heerlijke zalen vol goud. En hij zou moorden kunnen plegen om dat terug te zien. Kunnen! Moeten! Verbeterde hij zichzelf in zijn hoofd. Smaug moest dood, en dat was misschien niet de enige.
"Vergeef mij dat ik het zeg." Hoorde Rurin ineens van Thorin.
"Hebben wij elkaar al eens ontmoet?" Ja, dat was Rurin even vergeten. Hoe kon de koning onder de berg, hém nou kennen? Veel van de dwergen die de slag bij Erebor overleefde gingen ieder een eigen weg, sommige naar de mensendorpen, andere naar The Blue Mountains, of The Iron Hills. Maar Rurin ging veel verder weg, niet naar de dwergenrijken. Rurin ging naar een plek vol heuvels, en groen gras, een plek waar huisjes mooi schoon waren. En halflingen feest vierde, The Shire.
Toen merkte hij dat hij aan het dagdromen was, en hij schudde verward zijn hoofd. Het was moeilijk om over zo'n mooie plek te denken, terwijl je wist dat je er nooit meer heen kon gaan.
"Oh, ik denk niet dat u mij weleens heeft ontmoet, maar ik heb u vaak genoeg gediend in Erebor." Rurin sprak de naam vol verlangen uit.
"Pas toen iedereen verder trok, en ook de orks verslagen waren, ging ik ook weg."

---

"She Is Far Away, She Is Far Far Away From Me." ~ Kili About Tauriel

Thorin glimlachte. De laatste tijd was het niet makkelijk om nog dwergen te vinden die hem trouw waren.
‘Ik ben blij dat je er bent.’
Hij wilde net voorstellen Rurin aan de andere dwergen voor te stellen, maar de tovenaar kwam naar buiten en werd gevolgd door veel anderen.
‘Het ziet er naar uit dat je de laatste was. We gaan eindelijk vertrekken.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

[Sorry voor het lang niet schrijven, ik was nogal geconcentreerd op mijn eindwerk van school en zo de laatste tijd, my apologies]

Skylar Altariel

Net terwijl Skylar dacht dat niemand haar ooit zou gaan opmerken begon te tovenaar te vertellen dat iemand hier gevolgd werd, zelf begon ik ze even na te denken welke stommeling zo dom was om zichzelf niet goed te verstoppen bij een achtervolging dat zelfs de tovenaar het nog doorhad.
Maar toen Skylar weer opkeek verdween de grijns al snel van haar gezicht aangezien de tovenaar naar de struik waarin ze verscholen zat wees.
Even wou ze gaan vloeken en achteruit kruipen maar dat zou men horen en zien en dan was ze zeker verraden, niet dat Skylar een andere oplossing had, misschien moest ze gewoon blijven zitten en dan verklaarden de andere die oude man wel gek.
Net toen het meisje dit hoopte werden de struiken echter opzij geduwde door niemand minder dan Sha'rin, oh natuurlijk moest het ook net zij zijn die haar vond waarom niet zo'n onschuldige domme dwerg? Of een simpele en vredevolle elf? Nee net Sha'rin, toen Skylar haar dodelijke blik zag kon ze niet anders dan een masker opzetten en mezelf groot maken.
ze probeerde zich sterk op te stellen, te doen alsof ze haar helemaal niets kon maken met die doordringende ogen, in werkelijkheid was alles rondom Skylar even verdwenen en probeerde ze hopeloos een goede manier te vinden om onder haar blik uit te komen voor het Skylar's dood werd.
'Ik veronderstel dat ik me niet meer hoef voor te stellen aan jou? Voor de andere is dit misschien wel nodig. Mijn naam is Skylar Altariel en ik ben deze jonge vrouw inderdaad gevolgd samen met de dwerg daar die Sha'rin wat verderop ontmoete, ik heb de hele weg van Harad tot hier gelopen, amper gegeten of gedronken en waarom dan wel? Omdat ieder jong meisje toch van avontuur houd, wel, ieder meisje als mij! Ik hoorde niet thuis in Harad dus toen ik hoorde dat Sha'rin ervandoor mocht ben ik haar gevolgd hopend om ook mijn rol in dit avontuur te kunnen vinden en mijn doel te volbrengen, wat het doel van heel deze queeste dan ook mag zijn' mompelde Skylar terwijl ze niet enkel nog Sha'rin aankeek maar nu ook haar blik over de andere liet gaan.
De angst leek langzaam aan te verdwijnen, waarom zou ze ook bang zijn eigenlijk, Sha'rin was dan wel een machtig krijger, in Harad misschien maar Skylar droeg nog steeds een groot en machtig geheim. Ze had orkbloed en het zou haar dan ook niet veel moeite kosten om Sha'rin uit te schakelen nog voor ze Skylar kon aanraken. Of dat prentte Skylar zichzelf toch in om de angst volledig te doen verdwijnen.

[ bericht aangepast op 10 feb 2014 - 20:47 ]

---

Those who don't believe in magic will never find it!

-kan iemand me vertellen waar we nu zijn etc, want mijn internet lag eruit en kon dus niet reageren-

---

Standing frozen, in the life I've chosen. You wont find me, the past is all behind me. Buried in the snow.

-zie mijn laatste post-
op verzoek van Lannisters dit de volgende keer ik het praattopic ;p

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ignatius de Blauwe

'Goed, goed! Iedereen is er, in dit heeft véél te lang geduurd allemaal. Ik vind het tijd om te vertrekken, en vertrekken zullen we dus. Pak wat spulletjes, rantsoen. De tijd is onvergeeflijk en wijst enkel vooruit, dus we zullen snel moeten vertrekken! We hebben een afspraak met Smaug en ik kom niet graag te laat, dus ik verzoek jullie je paard te zadelen, jullie lotgenoten te informeren en op tijd klaar te staan om te vertrekken.'
Hij klapte driemaal hard in zijn handen.
'Hup hup!'

Hobson voelde ich nogal nietig. Hij was er net, uitgeput van de reis, hongerig en zonder vervoer.
'Mijn pony is gestolen,' zei hij spijtig.

~ ~

'Kom op!' zei Gengi die al haar spullen allamg gepakt had. Ze spoorde afili en Kili aan op te schieten en keek even rond om te sien war lili en abo,bur uithingen.
Ook op dit punt was ze het jet de tovenaar eens. Ze hadden al te lang gewacht en waarop? Het stelletje nietsnutten dat zo laat was gearriveerd, zou hen heus niet van pas komen als e eenmaal oog in oog met de draak zouden staan.
Snel en soepel zadelde ze haar pony en himh haar knots recht aan de gordel rond har middel. Ze was klaar voor een beetje actie.

---

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Ignatius de Blauwe

'Er is vast iemand die je mee wilt nemen,' zei Ignatius.
'En mocht niemand dat vrijwillig doen, dan wijs ik wel iemand aan.'
Hij floot op zijn vingers en wachtte tot zijn paard aan kwam snellen.

Keyla sprong overeind toen de tovenaar aankondigde dat de groep ging vertrekken. 'Tot later!' riep ze vrolijk naar de Hobbit om vervolgens naar Parva toe te lopen, die verveeld aan wat gras stond te knagen.
Keyla aaide hem over zijn neus. 'Klaar voor een lange reis?' fluisterde ze in zijn oor. Het beest hinnikte vrolijk en Keyla voerde hem een appel. Vervolgens zette ze haar beide handen op zijn rug en sprong ze soepel op het paard. Naast haar verscheen een jonge dwerg met blond haar die even behendig en enthousiast op zijn pony sprong. 'Dat doe je soepel.' grinnikte Keyla.
De dwerg toverde een grijns op zijn gezicht. 'Ik moet zeggen dat jij het ook niet verkeerd doet.' glimlachte hij toen. 'Dankjewel,' zei Keyla. 'Ik heb dit jaren lang geoefend.' De dwerg lachte kort en pakte zijn pony vast bij zijn manen.
'Hoe heet je?' vroeg Keyla nieuwsgierig. 'Fili,' antwoordde de dwerg. 'Zoon van Dís, neef van Thorin. Dat daar is mijn broer Kili.' Fili wees op een andere dwerg die er even jong uit zag als hij. 'Aha,' zei Keyla. 'Koninklijk bloed dus?' Fili knikte trots.
'Ik ben Keyla, dochter van Kaylan.' stelde Keyla zich toen voor.

[Twee personages tegelijk, heujj. :')]

---

What do we say to the god of death? ''Not today.''

Skylar Altariel

Skylar kon haar oren amper geloven, eerst verraadde die tovenaar haar doodleuk en dan mocht ze zonder ook maar even uit te rusten al meteen weer op avontuur vertrekken, terwijl de meeste opgewonden hun paarden gereed maakten stond Skylar daar maar wat onwennig te staan rondkijken.
Ze kende hier dan ook niemand buiten Sha'rin en die was natuurlijk alles behalve vrolijk over het feit dat Skylar haar gevolgd was, iets wat Skylar ergens niet goed begreep. Ze zou toch geen last vormen, ze had gewoon zin in avontuur en sinds Sha'rin niet Skylar's moeder was moest ze niet zo bazig spelen vond het meisje. Maar goed wat had zij dan ook weer te zeggen in zo'n gezelschap?

---

Those who don't believe in magic will never find it!

Ithilwen Cútalion

'Ik heb voedsel meegebracht,' zei hij zacht. Ithilwen trok een wenkbrauw op en volgde zijn bewegingen. Hij zette het tafeltje sierlijk voor haar neer, zelfs voor een elf. Het verbaasde Ithilwen. Eigenlijk vond ze hem een stijve hork, en dat was totaal in tegenstrijding met zijn grazieuse bewegingen, zijn verwarde blik en zijn schaapachtige glimlach. 'Ik kan me voorstellen dat je hongerig bent.' vervolgde hij. Ithilwen aarzelde, het was ontzettend ongemakkelijk als ze voor zijn neus zou moeten eten terwijl hij haar aan zou staren -wat hij waarschijnlijk zou doen. Alleen het idee al gaf haar de kriebels.
'Om eerlijk te zijn heb ik niet zo'n honger, maar bedankt.' Op dat moment rommelde haar maag keihard. Ithilwen moest lachen en sloeg haar hand voor haar mond. 'Oh ehm, ik denk dat het een goed idee is als ik toch wat eet.' verklaar de ze verontschuldigend. Ze kon nog net een giechel bui tegenhouden, maar het lukte haar niet om de grijns van haar gezicht te vegen.

{ Ik heb het even kort gehouden omdat ik geen idee had wat ik nog meer moest schrijven. Misschien is het een goed idee als we wat vaker en korter schrijven, Newton? Dan hoeven we als eerste niet hele lappen tekst te maken waar we zo lang mee bezig zijn en dan gaat het wat sneller (: }

[Mee eens! Ik zal morgen weer een stukje schrijven. Ik ben nu ziek en ik kan me nergens op concentreren... ]

---

Caution first, always.

Rurin Burn
"Ik ben blij dat je er bent." En die woorden maakte Rurin best trots. Een goeie dwerg kon je tegenwoordig moeilijk vinden, en Rurin was ook uiterst blij toen hij meerder dwergen naar buiten zag komen. Toen kwam er een jongen gehaast aan lopen, hij gaf wat bevelen, en floot.
"Is dat de tovenaar?!" Vroeg Rurin ongelovig.
"Het ziet er naar uit dat je de laatste bent, we gaan vertrekken." Zei Thorin ineens, maar Rurin snapte er niks van. Toch pakte hij Vreter maar, en haalde het gras uit zijn mond. Met moeite kon hij er net op springen, en hij reed langs de reisgenoten om een plekje te zoeken. Er stond een kleine Hobbit ergens hulpeloos om zich heen te kijken. Rurin had net gehoord dat zijn pony gestolen was. Hij slikte even bij het zien van Hobbits, maar besloot toch zijn hulp aan te bieden. Rurin spoorde Vreter aan om naar het mannetje toe te rennen, en eenmaal daar stopte hij.
"Je mag wel met mij meerijden als je wilt. Spring maar achterop."

---

"She Is Far Away, She Is Far Far Away From Me." ~ Kili About Tauriel

Ireth Sáralondë

Ze tilde haar hoofd op, en keek uit het raam. De tovenaar snelde naar buiten, en vele mensen, en andere rassen zadelde hun pony op. Haar bruine ogen gleden over het landschap, en ze wist dat het tijd was om te vertrekken. Met een sprong kwam ze uit het raamkozijn, en deed de kap van haar mantel weer op. Alles zou veranderen nu. Dit was een van de gevaarlijkste missie's die Ireth ooit zou begaan. Snel liep ze door de vele gangen, toen ze ergens stemmen hoorde. Zo'n beetje de hele toren was leeg, dus wie zou er nu nog zijn? Voorzichtig, en geluidloos sloop Ireth naar de deur, en legde haar oor ertegenaan. Tot haar verbazing waren het de stemmen van Ithilwen, en... Thranduil. Even slikte Ireth, toen ze nog in Mirkwood waren leken ze zo kil tegen elkaar te doen. En nu stonden ze doodleuk met elkaar te kletsen? Nouja, kletsen was niet het juiste woord. Ireth volgde het 'bevel' van de tovenaar maar op, ze mochten niet met z'n tweeën achterblijven! Met haar rechterhand klopte Ireth op de deur.
"We gaan vertrekken!" Dat leek haar wel genoeg, en ze sprintte weg. Eenmaal buiten gooide ze snel het zadel op Silhar, en bevestigde alles.
In draf ging ze eerst naar de tovenaar, en eenmaal daar sprak ze hem aan.
"Zou u het erg vinden als ik voorop rijd? Er zijn vreemde dingen aan de hand, en er zijn orks die verder en verder trekken, ik heb ze zelfs in Mirkwood gezien. Het zou me niet verassen als ze ons ook gaan aanvallen, en we kunnen niet al onze energie verspillen aan orks. Nu heb ik vele jaren op ze gejaagd en weet bijna elk kenmerk van een gebied met orks."

---

"She Is Far Away, She Is Far Far Away From Me." ~ Kili About Tauriel

Bombur liep nog steeds naast Priscake. Hij wilde haar graag beschermen tegen het gevaar dat zou komen en hoopte dat hij moedig genoeg zou zijn om dat ook werkelijk te doen.


Dit topic is gesloten omdat het maximum van 300 berichten is bereikt

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain