We hebben het allemaal wel eens gehoord; 'Nou nou toch eens normaal!'
Maar wanneer spreek je van normaal? Wanneer ben je normaal? En wanneer ben je dat niet?
Wat vinden jullie?
''When it comes to love, the hunt is better than the kill''
Samifer schreef:
Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen of zo toch. Zo was er eens een mooie uitspraak.
Hier sluit ik me helemaal bij aan, mensen hebben vaak een afkeer tegen het woord normaal omdat het eigenheid weghaalt. Het verschil tussen normaal en vreemd ligt niet zozeer bij de toeschouwer maar meer in de kwantiteit.
[ bericht aangepast op 24 nov 2013 - 11:57 ]
'Plays wasted words, proves to be warn, that he not busy being born is busy dying.'
Hier sluit ik me helemaal bij aan, mensen hebben vaak een afkeer tegen normaal omdat het eigenheid weghaalt. Het verschil tussen normaal en vreemd ligt niet zozeer bij de toeschouwer maar meer in de kwantiteit.
Ik spreek nooit van normaal, want niemand is normaal. We hebben allemaal onze eigenaardigheden en daar is niets mis mee, zolang het maar niet extreem storend wordt.
I would tell you my autumn joke but you probably wouldn't fall for it
Er zijn al mooie definities genoemd. Normaal is subjectief, aangezien iedereen er een eigen betekenis aan kan geven. Ik kan moeilijk tegen iemand zeggen dat hij/zij niet normaal is, als diegene het eigen gedrag als normaal ziet. Dus in mijn ogen weet je nooit wanneer iemand normaal of niet normaal is.
Normaal bestaat niet, naar mijn mening.
We kennen wel termen als ''netjes'', ''gepast'', ''instant'' en ''prototiepe'' maar ''normaal'' is niet te definieren vind ik.
Tegenwoordig ben je normaal als je een kuddedier bent. Je bent normaal als de rest zou zeggen dat als het water naar chocolade smaakt (wat niet waar is), jij het ook zou zeggen. Als je zou zeggen dat jij vind dat het water gewoon naar niets, water smaakt terwijl jij weet dat de rest dat niet doet, ben je tegenwoordig abnormaal en kan je allerlei stempels en dingen tegen het lijf lopen.
Als het zo moet, ben ik liever niet normaal.