• Hey allemaal,

    Ik zit met nogal een dilemma en ik weet gewoon echt niet wat te doen... De laatste tijd heb ik twijfels over of mijn vriend en ik wel zo goed bij elkaar passen. Telkens komt dat naar boven, en dan gaat het een tijdje goed, maar dan komt het weer terug. Er zijn gewoon een aantal eigenschappen aan hem die voor mij erg moeilijk zijn om mee om te gaan, en ik ben bang dat die niet zo makkelijk/snel zullen veranderen. En telkens maak ik me daar toch weer zorgen over, want het gaat vooral over de blik op de toekomst van ons beide die misschien niet goed overeenkomt.. In ieder geval lijk ik gewoon al veel verder te zijn in die ontwikkeling (van het huis uit gaan, baan etc.) en lijkt hij helemaal nog niet klaar voor dat soort dingen. Hij blijft liever nog jaren thuis om te studeren en daar heb ik gewoon echt moeite mee. En zo zijn er nog wel meer van dat soort dingen.

    Maar aan de andere kant wil ik het ook niet uitmaken, want ik hou echt superveel van hem en ik vind hem gewoon ontzettend leuk en lief. Maar steeds komen de twijfels weer naar boven. Ik heb ook al geprobeerd dit duidelijk aan hem te maken, maar volgens mij dringt het gewoon niet tot hem door. Hij maakt er dan altijd maar een soort 'grapje' van.

    Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen.. Of ik er gewoon mee moet stoppen. Ik weet ook niet in hoeverre dit een goede reden is, om het zo maar te zeggen..

    Hebben jullie ervaring met zoiets en wat deden jullie toen?


    The truth is, once you learn how to die, you learn how to live. - Tuesdays with Morrie, Mitch Albom

    Sowieso moet je hem laten verder studeren. Dat is een keuze van hem dat je niet mag ompraten en waar je ook helemaal niet boos op hem over mag zijn. De andere kleinigheden dat je niet leuk vind, moet je proberen aan te halen. Ik heb daar zelf ook ontzettend veel moeite mee, want het is nooit leuk negatief te zijn over iemand dat je graag ziet, maar als je het niet aanbrengt, wordt het alleen maar erg. Jij zal ook pinnig beginnen worden en dat kan uiteindelijk wel in een breuk leiden en dat is nu net wat jij niet wilt.


    Mirror, mirror on the wall, will there be glory if I fall?

    Avarosa schreef:
    Sowieso moet je hem laten verder studeren. Dat is een keuze van hem dat je niet mag ompraten en waar je ook helemaal niet boos op hem over mag zijn. De andere kleinigheden dat je niet leuk vind, moet je proberen aan te halen. Ik heb daar zelf ook ontzettend veel moeite mee, want het is nooit leuk negatief te zijn over iemand dat je graag ziet, maar als je het niet aanbrengt, wordt het alleen maar erg. Jij zal ook pinnig beginnen worden en dat kan uiteindelijk wel in een breuk leiden en dat is nu net wat jij niet wilt.


    Ik weet ook dat ik hem dat niet mag ontzeggen, misschien heb ik dat hier niet goed verwoord, maar het gaat eigenlijk om het feit dat hij alléén wil studeren en niet wil werken, wat betekent dat ik straks degene ben die alles in het laatje moet brengen voor de aankomende jaren als we samen willen gaan wonen, en tsja, zo werkt dat niet voor mij. Dat is gewoon een heel groot issue. Maar hij neemt het geloof ik niet al te serieus als ik het probeer aan te kaarten. Misschien doe ik dat dan ook te lief, omdat ik juist niet wil dat 'ie dan boos wordt, maar ja...


    The truth is, once you learn how to die, you learn how to live. - Tuesdays with Morrie, Mitch Albom

    Dallis schreef:
    (...)

    Ik weet ook dat ik hem dat niet mag ontzeggen, misschien heb ik dat hier niet goed verwoord, maar het gaat eigenlijk om het feit dat hij alléén wil studeren en niet wil werken, wat betekent dat ik straks degene ben die alles in het laatje moet brengen voor de aankomende jaren als we samen willen gaan wonen, en tsja, zo werkt dat niet voor mij. Dat is gewoon een heel groot issue. Maar hij neemt het geloof ik niet al te serieus als ik het probeer aan te kaarten. Misschien doe ik dat dan ook te lief, omdat ik juist niet wil dat 'ie dan boos wordt, maar ja...
    Ik werk ook niet terwijl ik studeer, enkel in de zomervakantie doe ik een job en mijn vriend ook. Uiteindelijk zal ik ook eerder gaan werken dan mijn vriend en ik heb daar eigenlijk geen problemen mee. Je hoeft ook niet samen te gaan wonen vanaf jij gaat gaan werken. Je kan ook altijd nog thuis blijven wonen en je geld opsparen tot wanneer jullie klaar zijn om samen iets te zoeken.

    [ bericht aangepast op 29 okt 2013 - 9:10 ]


    Mirror, mirror on the wall, will there be glory if I fall?

    Avarosa schreef:
    Sowieso moet je hem laten verder studeren. Dat is een keuze van hem dat je niet mag ompraten en waar je ook helemaal niet boos op hem over mag zijn.


    Hier ben ik het helemaal mee eens, (door)studeren is juist goed en moet in mijn ogen ook altijd gestimuleerd worden.
    Over de andere dingen, je moet niet vergeten dat jongens altijd achterlopen op meiden (ik weet niet hoe oud hij is?). Wij zijn nu eenmaal sneller volwassen, al zeker wat betreft dit soort dingen. Vaak zie je ook dat jongens zich bedreigd voelen door de situatie die je hierboven beschrijft...
    Jongens willen vogel vrij zijn terwijl jij het juist fijn vind om over de toekomst te praten. Hierdoor zie je vaak dat ze zichzelf bedreigd voelen, omdat ze zich (nog) niet voor het leven aan jou willen binden. Zo dramatisch is het helemaal niet, maar dat maken ze er wel van... Dramaqueens.

    Anyways, ik denk dat je er weinig aan kunt doen. Je kunt (nogmaals?) aangeven hoe jij erover denkt met de nadruk op het feit dat je hem niet wilt vastketenen aan je bed en hem voor eeuwig daar zult houden, naast een potje en een voer- en waterbak. Maar helaas is de gedachten-gang van de man een ding wat ik nog niet volledig heb ontcijfert... Als het zover is laat ik je wel iets weten, haha!


    I'll lick the poison from right off your kiss

    Avarosa schreef:
    (...)Ik werk ook niet terwijl ik studeer, enkel in de zomervakantie doe ik een job en mijn vriend ook. Uiteindelijk zal ik ook eerder gaan werken dan mijn vriend en ik heb daar eigenlijk geen problemen mee. Je hoeft ook niet samen te gaan wonen vanaf jij gaat gaan werken. Je kan ook altijd nog thuis blijven wonen en je geld opsparen tot wanneer jullie klaar zijn om samen iets te zoeken.


    Niet als hij van plan is tot zijn dertigste door te gaan, wat nog tien jaar duurt. Dat is een damn lange tijd :')

    Maargoed, ik snap jullie reacties hierboven ook wel en daar heb ik zelf ook al aan gedacht. Het feit is dus dat hij het niet serieus neemt en ik weet niet hoe ik het serieus kan overbrengen zonder dat het, naja, te 'claimend' wordt. Want dat wil ik ook niet en dat is ook niet mijn bedoeling. Het is gewoon dat hij af en toe een vrij irrealistische gedachtegang heeft over hoe de toekomst later zal gaan, w.b. geld zegt hij dan 'nah, ik win de loterij wel', en dat is echt gewoon niet realistisch om op te wachten in je leven :') En dat is niet zo makkelijk aan zijn verstand te brengen.

    [ bericht aangepast op 29 okt 2013 - 9:18 ]


    The truth is, once you learn how to die, you learn how to live. - Tuesdays with Morrie, Mitch Albom

    Ik kan eerst alleen maar zeggen dat studeren een full-time baan is. Ik ben er zeker 50 uur per week mee bezig en ik vind het erg onrealistisch om ernaast nog te gaan werken.


    I am an idiot, I move.

    Dallis schreef:
    (...)

    Niet als hij van plan is tot zijn dertigste door te gaan, wat nog tien jaar duurt. Dat is een damn lange tijd :')

    Maargoed, ik snap jullie reacties hierboven ook wel en daar heb ik zelf ook al aan gedacht. Het feit is dus dat hij het niet serieus neemt en ik weet niet hoe ik het serieus kan overbrengen zonder dat het, naja, te 'claimend' wordt. Want dat wil ik ook niet en dat is ook niet mijn bedoeling.

    Wat gaat hij studeren dan? Geneeskunde?


    I am an idiot, I move.

    Dallis schreef:
    (...)

    Niet als hij van plan is tot zijn dertigste door te gaan, wat nog tien jaar duurt. Dat is een damn lange tijd :')

    Maargoed, ik snap jullie reacties hierboven ook wel en daar heb ik zelf ook al aan gedacht. Het feit is dus dat hij het niet serieus neemt en ik weet niet hoe ik het serieus kan overbrengen zonder dat het, naja, te 'claimend' wordt. Want dat wil ik ook niet en dat is ook niet mijn bedoeling. Het is gewoon dat hij af en toe een vrij irrealistische gedachtegang heeft over hoe de toekomst later zal gaan, w.b. geld zegt hij dan 'nah, ik win de loterij wel', en dat is echt gewoon niet realistisch om op te wachten in je leven :') En dat is niet zo makkelijk aan zijn verstand te brengen.
    Dat is wel ontzettend lang en dat zal hem vast ook niet lukken, tenzij hij van plan is geneeskunde te gaan studeren. Indien het alleen maar is om rond te hangen in zijn studententijd is dit al niet realistisch.


    Mirror, mirror on the wall, will there be glory if I fall?

    Avarosa schreef:
    (...)Dat is wel ontzettend lang en dat zal hem vast ook niet lukken, tenzij hij van plan is geneeskunde te gaan studeren. Indien het alleen maar is om rond te hangen in zijn studententijd is dit al niet realistisch.


    Naja, dat is dus wat ik bedoel, hij vindt het gewoon allang best om alleen maar een beetje student te zijn voor nog zovele jaren. We studeren allebei Nederlands in Leiden (daar ken ik 'm ook van) en om daar nu nog zo lang mee door te gaan... We hebben er nu al bijna drie jaar opzitten... Hij wil een proefschrift schrijven, oké, ik snap dan dat hij dat wil, maar voor de rest denkt hij ook niet na over wat daar bij komt kijken, hoeveel tijd dat in beslag neemt en wat hij dan er écht mee wil gaan doen (plus, die studiefinanciering blijft ook niet eeuwig doorgaan, dus als hij het wil, zal hij wel moeten werken). En voor de rest wil hij de aankomende jaren gewoon wat jaren inplakken om vakken te doen die hij leuk vindt, maar waarvan hij zelf ook zegt 'ja, eigenlijk heb ik er niks aan,maar het is gewoon leuk'.

    Dus vandaar dat ik me gewoon zorgen maak over of hij dus wel realistisch nadenkt over de dingen. Ook voor hemzelf. En het is gewoon vervelend als hij dat niet serieus neemt.


    The truth is, once you learn how to die, you learn how to live. - Tuesdays with Morrie, Mitch Albom

    Dallis schreef:
    (...)

    Naja, dat is dus wat ik bedoel, hij vindt het gewoon allang best om alleen maar een beetje student te zijn voor nog zovele jaren. We studeren allebei Nederlands in Leiden (daar ken ik 'm ook van) en om daar nu nog zo lang mee door te gaan... We hebben er nu al bijna drie jaar opzitten... Hij wil een proefschrift schrijven, oké, ik snap dan dat hij dat wil, maar voor de rest denkt hij ook niet na over wat daar bij komt kijken, hoeveel tijd dat in beslag neemt en wat hij dan er écht mee wil gaan doen (plus, die studiefinanciering blijft ook niet eeuwig doorgaan, dus als hij het wil, zal hij wel moeten werken). En voor de rest wil hij de aankomende jaren gewoon wat jaren inplakken om vakken te doen die hij leuk vindt, maar waarvan hij zelf ook zegt 'ja, eigenlijk heb ik er niks aan,maar het is gewoon leuk'.

    Dus vandaar dat ik me gewoon zorgen maak over of hij dus wel realistisch nadenkt over de dingen. Ook voor hemzelf. En het is gewoon vervelend als hij dat niet serieus neemt.
    Dat is inderdaad wel heel vervelend, maar ik denk niet echt dat wij jou daar mee kunnen helpen eigenlijk.


    Mirror, mirror on the wall, will there be glory if I fall?

    Dallis schreef:
    (...)

    Naja, dat is dus wat ik bedoel, hij vindt het gewoon allang best om alleen maar een beetje student te zijn voor nog zovele jaren. We studeren allebei Nederlands in Leiden (daar ken ik 'm ook van) en om daar nu nog zo lang mee door te gaan... We hebben er nu al bijna drie jaar opzitten... Hij wil een proefschrift schrijven, oké, ik snap dan dat hij dat wil, maar voor de rest denkt hij ook niet na over wat daar bij komt kijken, hoeveel tijd dat in beslag neemt en wat hij dan er écht mee wil gaan doen (plus, die studiefinanciering blijft ook niet eeuwig doorgaan, dus als hij het wil, zal hij wel moeten werken). En voor de rest wil hij de aankomende jaren gewoon wat jaren inplakken om vakken te doen die hij leuk vindt, maar waarvan hij zelf ook zegt 'ja, eigenlijk heb ik er niks aan,maar het is gewoon leuk'.

    Dus vandaar dat ik me gewoon zorgen maak over of hij dus wel realistisch nadenkt over de dingen. Ook voor hemzelf. En het is gewoon vervelend als hij dat niet serieus neemt.

    Maar daar krijg je toch voor betaald? Als je je PhD wilt halen en een plek aan een universiteit krijgt, dan heb je volgens mij gewoon een baan.

    Ik snap je punt wel. Ik zou het ook niet erg fijn vinden als mijn vriend gewoon niet nuttig bezig is en een beetje blijft hangen.


    I am an idiot, I move.

    Scholar schreef:
    (...)
    Maar daar krijg je toch voor betaald? Als je je PhD wilt halen en een plek aan een universiteit krijgt, dan heb je volgens mij gewoon een baan.

    Ik snap je punt wel. Ik zou het ook niet erg fijn vinden als mijn vriend gewoon niet nuttig bezig is en een beetje blijft hangen.


    Ja, volgens mij wel, je krijgt er wel een beurs voor. Maar hij moet wel beseffen wat zoiets met zich meebrengt, want hij zegt dan ook van die dingen als 'ja, dan heb ik toch geld om ook mee te betalen?' Maar ja, dáár is die beurs niet voor bedoeld, dat is bedoeld voor je onderzoek. Ik heb inderdaad gewoon het gevoel dat hij blijft hangen, terwijl ik gewoon verder wil... En zijn ouders helpen daar ook niet echt bij. Het zijn hele lieve mensen, daar niet van, maar ze houden hem best 'klein' om het zo te zeggen, alsof hij nog hun kleine jongetje is, en hij vindt dat allang best als er lekker voor hem gezorgd wordt zodat hij niet veel hoeft te doen... En dat is dus iets wat me telkens weer behoorlijk tegenzit, maar ik weet niet wat ik ermee aan moet, omdat het - zoals ook al gezegd in de beginpost - niet snel of makkelijk zal veranderen.

    En dan ga ik zelf ook weer bij mezelf twijfelen of ik zélf niet gewoon te veel zeur of dat het juist wel logisch is dat ik me daaraan erger. Dat is eigenlijk ook vooral mijn dilemma (:

    [ bericht aangepast op 29 okt 2013 - 9:55 ]


    The truth is, once you learn how to die, you learn how to live. - Tuesdays with Morrie, Mitch Albom

    Dallis schreef:
    (...)

    Ja, volgens mij wel, je krijgt er wel een beurs voor. Maar hij moet wel beseffen wat zoiets met zich meebrengt, want hij zegt dan ook van die dingen als 'ja, dan heb ik toch geld om ook mee te betalen?' Maar ja, dáár is die beurs niet voor bedoeld, dat is bedoeld voor je onderzoek. Ik heb inderdaad gewoon het gevoel dat hij blijft hangen, terwijl ik gewoon verder wil... En zijn ouders helpen daar ook niet echt bij. Het zijn hele lieve mensen, daar niet van, maar ze houden hem best 'klein' om het zo te zeggen, alsof hij nog hun kleine jongetje is, en hij vindt dat allang best als er lekker voor hem gezorgd wordt zodat hij niet veel hoeft te doen... En dat is dus iets wat me telkens weer behoorlijk tegenzit, maar ik weet niet wat ik ermee aan moet, omdat het - zoals ook al gezegd in de beginpost - niet snel of makkelijk zal veranderen.

    En dan ga ik zelf ook weer bij mezelf twijfelen of ik zélf niet gewoon te veel zeur of dat het juist wel logisch is dat ik me daaraan erger. Dat is eigenlijk ook vooral mijn dilemma (:


    Ik vind niet dat je zeurt hoor. Ik ergerde me ook dood aan mijn ex, die alleen maar bij mamma en pappa wilde blijven en op zijn 19de nog geen ei kon bakken.
    Bij ons is het daarop ook uitgegaan. Ik kon er niet meer tegen dat hij geen enkel verantwoordelijkheidsbesef had. (Zo, lekker opbeurend naar jou toe).


    I am an idiot, I move.

    Scholar schreef:
    (...)

    Ik vind niet dat je zeurt hoor. Ik ergerde me ook dood aan mijn ex, die alleen maar bij mamma en pappa wilde blijven en op zijn 19de nog geen ei kon bakken.
    Bij ons is het daarop ook uitgegaan. Ik kon er niet meer tegen dat hij geen enkel verantwoordelijkheidsbesef had. (Zo, lekker opbeurend naar jou toe).


    Nja, maakt niet uit. Ik denk dat ik er nog maar eens grondig over moet nadenken en toch moet proberen het er nog maar eens over te hebben dat ik dat gewoon moeilijk vind. Al ben ik bang dat er niet veel aan te doen valt. Feit is gewoon dat ik al verder ben ik mijn gedachtegang, I guess, en dat ik dat gewoon niet langer kan negeren. Tsja.

    In ieder geval, dank je dat je de tijd hebt genomen om hierop te reageren (:


    The truth is, once you learn how to die, you learn how to live. - Tuesdays with Morrie, Mitch Albom

    Bij je ouders blijven wonen is op zich niet erg als je het mij vraagt. Ik ben 19, woon bij mijn moeder en ga niet weg voordat ik klaar ben met studeren / een vaste baan heb. Puur omdat studeren zo duur is en ik geen geld heb om op kamers te gaan.


    I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.